Αντίτυπο των ουρανίων πραγματικοτήτων είναι η θεία Λειτουργία. Μέσα στο φως της Ανάστασης του Χριστού κατανοεί κανείς και την έλευση του Χριστού στον κόσμο δια της Μικράς Εισόδου, και την πορεία προς τον Γολγοθά και τον Τάφο δια της Μεγάλης Εισόδου, και της Αναστάσεως δια της συμμετοχής του στο Σώμα και το Αίμα του Χριστού, αλλά και της Πεντηκοστής δια του θριαμβικού ύμνου «Εἲδομεν τό φῶς τό ἀληθινόν, ἐλάβομεν πνεῦμα ἐπουράνιον». Όλα τα γεγονότα της θείας Οικονομίας τα ζει ο πιστός ως φάσεις πνευματικών μεθηλικιώσεων εν Χριστώ μέσα στην καρδιά του, και βρίσκεται από τούτη κιόλας τη ζωή, στα πέραν τούτης της ζωής, στα επέκεινα, ή μάλλον η ερχόμενη και πάντα παρούσα Βασιλεία του Αναστάντος μάς καλεί εκ των εγκάτων: Ζούμε την Ανάσταση του Κυρίου σε κάθε θεία Λειτουργία.
Η αδικία και η βιαιότητα είναι τα χαρακτηριστικά του θανάτου γιατί δεν άρπαξε τον Αδάμ και την Εύα, αλλά τον δίκαιο Άβελ, και μάλιστα με φονικό, βίαιο τρόπο. Όμως απατήθηκε, γιατί κατάπιε Θεό καλυμμένο κάτω από αναμάρτητη σάρκα. «Δηλητηριάστηκε» και έβγαλε και όσους «έφαγε» πριν από αυτόν. Άδεισε το βασίλειό του. Κενώθηκε ο θάνατος, απονευρώθηκε.
(Από τη ΦΩΝΗ ΚΥΡΙΟΥ 2014)
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου