Ο Κύριλλος Αλεξανδρείας γράφει πως «ὃπου ἂν φανῇ ὁ Ἰησοῦς, ἐκεῖ καί ἡ σωτηρία», δηλαδή όπου θα φανεί ο Χριστός, εκεί είναι και η σωτηρία. Μπήκε μέσα στο σπίτι του Ζακχαίου κι ο αρχιτελώνης μετανόησε. Εισήλθε στο τελωνείο του Ματθαίου και αμέσως μετατρέπει τον άνδρα και τον κάνει Ευαγγελιστή, θάπτεται ανάμεσα στους νεκρούς και εγείρονται οι νεκροί. Κατεβαίνει στον Άδη και ζωοποιούνται οι κάτοικοί του. Χαρίζει το φως στους τυφλούς, την ακοή στους κωφούς και περιέρχεται τις κολυμβήθρες, όπως την Βηθεσδά, και θεραπεύει τον Παράλυτο. Εάν εμβαθύνουμε παρισσότερο, θα λέγαμε πως ο Χριστός γίνεται άρτος στους πεινώντες, ύδωρ που κρύβει μέσα του τη ζωή, στους διψώντες, ανάσταση στους νεκρούς, ιατρός στους νοσούντες, η απολύτρωση των αμαρτωλών.
Όλα αυτά τα πραγματοποιεί για τη σωτηρία των ανθρώπων. «Ἐμόν βρώμα ἐστίν ἳνα ποιῶ τό θέλημα τοῦ πέμψαντός με καί τελειώσω αὐτοῦ τό ἒργον» (Ιωάν. δ´ 34), θα τονίσει ο ίδιος για τον εαυτό του. Ας πούμε και μια έκφραση που τη χρησιμοποιεί ο Ιωσήφ ο Βρυέννιος. Όλοι θα έχουμε ακούσει τη λέξη αλήτης. Αλήτης στην κυριολεξία σημαίνει ο περιπλανώμενος, ο πλάνης, ο ανέστιος. Αργότερα στα νεότερα χρόνια πήρε την έννοια του κακού ανθρώπου. Ο Ιωσήφ θα πει πως ο Χριστός είναι ο «δι᾽ ἐμέ ἀλήτης γεγονώς», δηλαδή αυτούς που περιπλανήθηκε απ᾽ εδώ κι απ᾽ εκεί και έκανε τα πάντα για να σώσει τον άνθρωπο.
(Από τη ΦΩΝΗ ΚΥΡΙΟΥ 2002)
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου