Του Αρχιμ. Παϊσίου Λαρεντζάκη
Το νερό είναι ένα από τα πιο απαραίτητα στοιχεία της ζωής των ανθρώπων. Ύστερα από τον κάματο και την εξάντληση δεν είναι τίποτα πιο ποθητό από ένα ποτήρι νερό.
Δεν είναι όμως μόνο το φυσικό νερό, που ξεδιψάει τον κουρασμένο άνθρωπο. Υπάρχει και άλλο είδος νερού, το νερό της παντοτινής αναψυχής, της αθανάτου ζωής. Το νερό που όταν το πιεί κανείς, ξεδιψάει για πάντα.
Από αυτή την πηγή, την θεία, την ουράνια πηγή, ήπιε η Σαμαρείτιδα γυναίκα του σημερινού ευαγγελικού αναγνώσματος. Πήγε να αντλήσει φυσικό νερό και συνάντησε την ακένωτη πηγή της θείας Χάριτος. Από αυτή την θεία πηγή άκουσε τις σωτήριες αλήθειες και ξεδίψασε η παραστρατημένη ψυχή της. Ξέχασε τότε όλα τα θέλγητρα του κόσμου. Ξέχασε και το νερό, που πήγε να αντλήσει για να δροσισθεί. Κάλεσε μάλιστα και τους συμπατριώτες της να έρθουν και να γνωρίσουν τον Μεσσία.
Και στην εποχή που ζούμε, αρκετά συχνά διψάει ο άνθρωπος να μάθει τι είναι αλήθεια. Ιδιαίτερα όταν φλογίζεται μέσα στο σύγχρονο καμίνι της απιστίας και της αποστασίας.
Το «ὓδωρ τό ζῶν», προσφέρεται και σήμερα από τον Κύριο και Θεό μας. Είναι η θεία Του διδασκαλία, το πολύτιμο νερό, το αναντικατάστατο. Η αξία του ξεπερνάει άπειρα όλους τους θησαυρούς της γης. Και το νερό αυτό δίδεται δωρεάν. Ο ουρανός καλεί τον καθένα μας να πιεί απ᾽ αυτό.
Κάποτε όμως οι λογισμοί της αμφιβολίας και της ολιγοπιστίας εμποδίζουν το Ευαγγέλιο να μπει στην ψυχή, να την αρδεύσει, να την αναζωογονήσει. Κάποιος δισταγμός παρουσιάστηκε στην αρχή και στη γυναίκα της σημερινής ευαγγελικής περικοπής. Γρήγορα όμως παραχώρησε τη θέση του, στην ανεπιφύλακτη αποδοχή των θείων λόγων. Ενώ οι συμπατριώτες της από την πρώτη στιγμή του πρόσφεραν με ταπείνωση, με καλή προαίρεση, με προθυμία το σταμνί της ψυχής τους για να το γεμίσει από την πηγή της σοφίας και της αγάπης του.
Αυτή ακριβώς είναι η βασική προϋπόθεση να πλησιάσουμε τον Κύριο, να γνωρίσουμε την αλήθεια Του, να ζήσουμε στενότερα μαζί Του, να γίνουμε εκλεκτά σκεύη της θείας Χάριτος. Προϋπόθεση είναι να σπάσουμε το φράγμα των δισταγμών, της αμφιβολίας, της ολιγοπιστίας, των αμφιταλαντεύσεων και να αφήσουμε να περάσουν στην ψυχή μας τα θεία λόγια, που είναι τα νάματα της ζωής, που είναι το νερό του αιωνίου ξεδιψάσματος. Ας δεχθούμε «τό ὓδωρ τό ζῶν», όπως το δέχθηκαν η Σαμαρείτιδα και οι συμπατριώτες της. Ας χτυπήσουμε αυτούς τους δισταγμούς, ώστε να φύγουν από την μέση και να αφήσουν το νερό του Ευαγγελίου να μάς ζωοποιήσει.
Για να μπορέσουμε να αλλάξουμε νοοτροπία, να απαλλαγούμε από κάθε αρνητική επίδραση του καιρού μας, να βρούμε το δρόμο της μετανοίας, όπως οι Σαμαρείτες, οφείλουμε να γκρεμίσουμε τα φράγματα της αμαρτίας. Όταν τα φράγματα αυτά πέσουν, την ψυχή πλημμυρίζει το ζωογόνο νερό της θείας Χάριτος και η έρημος της ψυχής ανθοβολεί και γεμίζει από πολύκαρπα και καλίκαρπα δένδρα, από καρπούς αρετής και καλοσύνης. Αμήν.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου