Ο Χριστός είναι τα πάντα!

 (αγ. Ιωάννου του Χρυσοστόμου)
Ο Ιησούς ωνομάσθη άνθρωπος, ωνομάσθη υιός του ανθρώπου, ωνομάσθη οδός, ωνομάσθη θύρα καί πέτρα...
Διατί ωνομάσθη οδός;
Δια να μάθης ότι μέσω αυτού ανερχόμεθα προς τον Πατέρα του.
Διατί ωνομάσθη πέτρα;
Δια να διδαχθής την ωφελιμότητα και την στερεότητα της πίστεως.
Διατί ωνομάσθη θεμέλιος;
Διά να μάθης ότι βαστάζει όλα.
Διατί ωνομάσθη ρίζα;
Δια να μάθης ότι ανθούμεν εφ’ όσον μένομεν εις αυτόν.
Διατί ωνομάσθη ποιμήν;
Διότι μας ποιμαίνει και μας τρέφει.
Διατί ωνομάσθη πρόβατον;
Διότι προς χάριν μας εθυσιάσθη...
Διατί ωνομάσθη Ζωή;
Διότι μας ανέστησε ενώ ήμεθα νεκροί.
Διατί ωνομάσθη φως;
Διότι μας έβγαλε από το σκοτάδι.
Διατί ωνομάσθη βραχίων;
Διότι είναι ομοούσιος με τον Πατέρα του.
Διατί ωνομάσθη λόγος;
Διότι εγεννήθη από τον Πατέρα...
Διατί ωνομάσθη ιμάτιον;
Διότι με το βάπτισμα έχω ενδυθή αυτόν.
Διατί ωνομάσθη τράπεζα;
Διότι τρώγω αυτόν με το να λάβω μέρος εις τα μυστήρια.
Διατί ωνομάσθη οίκος;
Διότι κατοικώ εις αυτόν.
Διατί ένοικος;
Διότι γινόμεθα ναός του.
Διατί ωνομάσθη κεφαλή;
Διότι έγινα μέλος του σώματός του.
Διατί ώνομάσθη νυμφίος;
Διότι συνεδέθη μαζί μου ως να είμαι νύμφη του.
Διατί ώνομάσθη αγνός;
Διότι με επηρεν ως παρθένον».
(Ί. Χρυσόστομος, Άπαντα 10, 95)

“ΕΚΕΙΝΟΣ”, ΕΠΙΣΚΟΠΟΥ ΑΧΕΛΩΟΥ Ευθυμίου Στυλίου, εκδόσεις Γρηγόρη, σελ. 69-70
http://leimwnas.blogspot.com/

Η ελεημοσύνη εξαφανίζει τον θάνατο!

Είναι τόσο μεγάλη η δύναμή της, ώστε όχι μόνο να καθαρίζει αμαρτήματα, αλλά να εξαφανίζει και τον ίδιο το θάνατο. Και θα σας πω με ποιο τρόπο.

Και ποιος, ισχυρίζεται κάποιος, δίνοντας ελεημοσύνη, έγινε ανώτερος από τον θάνατο; Μην ανησυχείς, αγαπητέ. Αλλά, μάθε από τα ίδια τα πράγματα, ότι η δύναμη της ελεημοσύνης, κατέλυσε και την τυραννία του θανάτου.

Υπήρχε κάποια γυναίκα, με το όνομα Ταβιθά, που ερμηνεύεται Δορκάς (Πράξ, 9,36-43). Αυτή καθημερινό έργο είχε να συγκεντρώνει για τον εαυτό της τον πνευματικό πλούτο από την ελεημοσύνη. Και έντυνε, τις χήρες, και τους έδινε και όλη την άλλη περιουσία της. Συνέβη όμως να αρρωστήσει και να πεθάνει.

Πρόσεχε, όμως, αγαπητέ, ότι, οι γυναίκες εκείνες, που είχαν βοηθηθεί και είχαν ντυθεί από αυτήν, στην κατάλληλη περίπτωση αμείβουν εκείνη, που τις ευεργέτησε. Αφού πλησίασαν τον απόστολο Πέτρο, λέει η Γραφή, έδειχναν τα ενδύματα και όσα έκανε η Δορκάς, όταν ήταν μαζί τους. Και ζητούσαν την τροφό τους και ίσως να έχυναν και δάκρυα και έκαναν τον απόστολο να τις λυπηθεί πολύ.

Τί έκανε, λοιπόν, ο μακάριος Πέτρος; «Αφού γονάτισε, προσευχήθηκε και αφού στράφηκε στο σώμα, είπε· Ταβιθά, σήκω πάνω. Αυτή άνοιξε τα μάτια της και όταν είδε τον Πέτρο σηκώθηκε. Ο Πέτρος της έδωσε το χέρι του και τη σήκωσε πάνω και φώναξε τους χριστιανούς και τις χήρες και την παρουσίασε ζωντανή» (Πράξ. 9,40-41).

Είδες τη δύναμη του αποστόλου, ή μάλλον του Κυρίου που ενεργεί μέσω αυτού; Είδες πόση αμοιβή δέχθηκε για τα καλά της έργα ακόμη και σ’ αυτή τη ζωή; Διότι, πες μου, τί μεγάλο έδωσε αυτή στις χήρες, όσο μεγάλο πράγμα της χάρισαν αυτές; Τους πρόσφερε ενδύματα και τροφές, αλλ’ αυτές την επανέφεραν στη ζωή και βοήθησαν ώστε να απαλλαγεί και από τον θάνατο. Ή μάλλον, όχι αυτές, αλλ’ ο Φιλάνθρωπος Κύριός μας, λόγω των υπηρεσιών που τους πρόσφερε.

Είδατε, αγαπητοί μου, τη δύναμη του φαρμάκου; Αυτό ας ετοιμάσουμε όλοι για τον εαυτό μας, διότι, αν και είναι τόσο δυνατό, δεν είναι και πολύ ακριβό, αλλά πολύ φθηνό· και ούτε χρειάζονται και πολλά έξοδα. Διότι το μέγεθος της ελεημοσύνης δεν κρίνεται από το πλήθος των χρημάτων, αλλ’ από την προθυμία αυτών που δίνουν ελεημοσύνη. Γι’ αυτό και εκείνος, που έδωσε ένα ποτήρι κρύο νερό έγινε δεκτός· για να μάθουμε ότι ο Κύριος των πάντων ζητεί από όλους την καλή διάθεση. Συμβαίνει πολλές φορές να κάνει κάποιος πολλή μεγάλη ελεημοσύνη, αν και έχει λίγα· και αυτό γίνεται όταν η πρόθεση είναι δυνατή. Και το αντίθετο, πάλι, μπορεί να συμβεί ενώ, δηλαδή, κάποιος έχει πολλά, να φανεί ότι έχει λιγότερα από αυτούς, που έχουν λίγα, λόγω της μικροπρέπειας του χαρακτήρα του.

Ας μοιράζουμε, λοιπόν, γενναιόδωρα, σε όσους έχουν ανάγκη, τα αγαθά που μας χάρισε ο Κύριος. Και αυτά που μας τα έχει δώσει, πάλι ας του τα προσφέρουμε, ώστε να γίνουν πάλι δικά μας, αυξημένα κατά πολύ. Διότι τόση μεγάλη είναι η φιλοτιμία του Κυρίου, ώστε αν και δέχεται από αυτά, που έδωσε, δε νομίζει ότι δέχεται τα ίδια, αλλά υπόσχεται ότι θα μας τα αποδώσει με μεγαλύτερη γενναιοδωρία. Μόνο, αν εμείς θελήσουμε να επιδείξουμε τα δικά μας, να τα δίνουμε, δηλαδή, στους φτωχούς, σαν να τα τοποθετούμε στο χέρι του Θεού, έχοντας υπόψη, ότι εκείνα που θα δεχθεί εκείνο το χέρι, δεν θα μας τα ανταποδώσει μόνον αυτά, αλλά θα μας τα χαρίσει εκατό φορές περισσότερα, δείχνοντας έτσι με όλα αυτά την καλοσύνη του.

Και γιατί τα πολλαπλασιάζει πάλι αυτά; Το χέρι εκείνο δεν δίνει μόνον αυτά, αλλά μαζί με αυτά μας χαρίζει και τη βασιλεία των ουρανών και μας ανακηρύσσει και μας στεφανώνει και μας δωρίζει τα αναρίθμητα αγαθά, εάν θελήσουμε να προσφέρουμε κάτι από αυτά που μας έχουν δοθεί από τον ίδιο.

Μήπως, δηλαδή, μας ζητεί κάτι το βαρύ και το δύσκολο; Όσα από τα αναγκαία μας περισσεύουν, αυτά θέλει να μας τα κάνει απαραίτητα· και εκείνα που βρίσκονται στο θησαυροφυλάκιο άσκοπα και μάταια, επιθυμεί να μοιρασθούν, όπως πρέπει, από εμάς τους ίδιους, ώστε και από εδώ να πάρει αφορμή για να μας στεφανώσει με επισημότητα. Διότι σπεύδει και βιάζεται και φροντίζει και τα κάνει όλα, ώστε να γίνουμε άξιοι όσων μας υποσχέθηκε.

      Παρακαλώ, λοιπόν, ας μη στερήσουμε τους εαυτούς μας από τόσο μεγάλα αγαθά… Πρέπει να μοιράζουμε αυτά, που έχουν αποταμιευθεί χωρίς σκοπό, για την διατροφή των φτωχών· σ’ αυτό ποτέ δεν πρόκειται να πέσουμε έξω από το σκοπό μας, ούτε να φοβηθούμε την αποτυχία, που συμβαίνει στη γη. Διότι λέγει: «Εσκόρπισε, έδωσε στους φτωχούς». Άκουσε, όμως, και τη συνέχεια: «Και η δικαιοσύνη του μένει στον αιώνα του αιώνος» (Ψαλμ. 111,9).

Ω! θαυμάσιος σκορπισμός! Σε σύντομο χρονικό διάστημα έκανε τη διανομή και η αγάπη του μένει στον διαρκή αιώνα. Τί ευτυχέστερο θα μπορούσε να υπάρξει από αυτό;

Γι’ αυτό, παρακαλώ, ας κερδίσουμε την αγάπη του Θεού με την ελεημοσύνη, για ν’ αξίζει να λέγεται και για μας αυτό, ότι, δηλαδή, εσκόρπισαν, έδωσαν στους φτωχούς, η αγάπη τους, όμως, μένει στον αιώνα του αιώνος. Επειδή, δηλαδή, είπε, εσκόρπισε, έδωσε, για να μη νομίσεις ότι, όσα σκορπίσθηκαν, χάθηκαν, γι’ αυτό αμέσως πρόσθεσε, «Η δικαιοσύνη του μένει στον αιώνα του αιώ­νος». Η δικαιοσύνη εκείνων, που μοιράσθηκαν, μένει άφθαρτη, παρατείνεται αιώνια, και δεν τελειώνει ποτέ.

Αγ. Ι. Χρυσοστόμου, Εις την Γένεσιν, ΝΕ΄ ΕΠΕ 4,394-404)

http://leimwnas.blogspot.com/

Αν θέλεις πιο πολλή αγάπη, τότε να δώσεις πολλή αγάπη!

Μια φορά ένας άνδρας με τον γιο του περπατούσαν μέσα στο δάσος. Ξαφνικά το αγόρι σκουντουφλά και πέφτει κάτω. Κτύπησε το πόδι του και φώναξε δυνατά!!!

- ΑΑΑΧΧΧ!

Ξαφνιασμένος, ακούει την φωνή του να επιστρέφει:

- ΑΑΑΧΧΧ!

Ξαφνιασμένος από το φαινόμενο, φωνάξει:

- Ποιός είσαι;

Όμως την μοναδική απάντηση που παίρνει είναι:

- Ποιός είσαι;

Θυμωμένος τώρα φωνάζει αγριεμένα:

- Είσαι δειλός!

Και η φωνή απαντά:

- Είσαι δειλός!

Γεμάτος περιέργεια ρωτά τον πατέρα του.

- Τι συμβαίνει πατέρα; τι γίνεται εδώ;

- Πρόσεξε γιε μου, του λέει εκείνος και φωνάζει δυνατά:

- Σε θαυμάζω!

Η φωνή απαντά:

- Σε θαυμάζω!

Ο πατέρας φωνάζει για άλλη μια φορά:

- Είσαι υπέροχος!

Η φωνή απαντά:

- Είσαι υπέροχος!

Το αγόρι ακόμα πιο έκπληκτο από πριν, δεν μπορούσε να καταλάβει τι συμβαίνει.

Υστέρα ο πατέρας πιάνει να εξηγήσει στον γιο του:

Tο φαινόμενο αυτό, οι άνθρωποι το λένε ΗΧΩ, αλλά στ' αλήθεια είναι ΖΩΗ. Επειδή εκείνη σου επιστρέφει αυτό που της δίνεις. Η ζωή είναι ένας καθρέφτης των πράξεών σου. Αν θέλεις πιο πολλή αγάπη, τότε να δώσεις πολλή αγάπη! Αν θέλεις κατανόηση, τότε δώσε κατανόηση. Αν θέλεις οι άνθρωποι να σε υπομένουν, τότε να τους υπομείνεις και εσύ. Αυτός είναι ο κανόνας της ζωής και έχει εφαρμογή σε κάθε τομέα της ζωής μας!

Η ζωή σου με άλλα λόγια είναι όχι απλά μια σύμπτωση από τυχαία γεγονότα αλλά ένας καθρέφτης του ίδιου σου του εαυτού!

http://leimwnas.blogspot.com/

Ολες οι αρετές και τα έργα έχουν κάποιο σκοπό

«Παιδιά μου, όλες οι αρετές και τα έργα έχουν κάποιο σκοπό, κι εκείνοι που αποβλέπουν σ’ αυτόν τακτοποιούν τον εαυτό τους και φτάνουν στον ποθούμενο στόχο. Όπως ο γεωργός υποφέρει και τη ζέστη και το κρύο, δουλεύοντας με προθυμία τη γη, έχοντας σκοπό να την καθαρίσει από αγκάθια και ξένα χόρτα και στόχο την απόλαυση των καρπών. Και ο έμπορος χωρίς να λογαριάζει τους κινδύνους ούτε της θάλασσας, ούτε της ξηράς, προχωρεί στο εμπόριο, έχοντας σκοπό το εμπορικό κέρδος και στόχο την απόλαυση του κέρδους. Επίσης και εκείνος που κατατάσσεται στο στρατό, ούτε τους κινδύνους του πολέμου λογαριάζει ούτε την ταλαιπωρία της ξενιτειάς, αλλά έχει σκοπό την απόκτηση αξιωμάτων λόγω ανδραγαθίας και στόχο το κέρδος από το αξίωμα.» 

Αββά Μωυσή

Πηγή: https://amartolon-sotiria.blogspot.com/2019/09/blog-post_16.html

Πηγή: https://synaxipalaiochoriou.blogspot.com/

Το τρένο της καθημερινότητας...

Η σημερινή ξέφρενη εποχή που ζούμε με τους εξοντωτικούς ρυθμούς, το άγχος την απίστευτη έγνοια για το αύριο και για το πως θ' αποκτήσουμε περισσότερα υλικά αγαθά τις περισσότερες φορές εξαπατώντας ή αποκρύπτοντας με δόλιο τρόπο την αλήθεια από κάποιον συνάνθρωπο μας μας έχει οδηγήσει δυστυχώς σε μια ζωή δίχως Χριστό. Έχουμε όλες εκείνες τις έγνοιες της «καθημερινότητας» αλλά δεν έχουμε Χριστό!

Αλήθεια υπάρχει ζωή χωρίς Χριστό; 

Υπάρχει αύριο χωρίς Χριστό; Υπάρχει;

Η απάντηση βρίσκεται μέσα στον καθένα από εμάς. Απλά είμαστε τόσο πολύ απασχολημένοι και τόσο πολύ σκοτεινιασμένοι που δεν την βλέπουμε! Όπως δεν βλέπουμε τα καθημερινά θαύματα που τελούνται μπροστά μας...

Αν κατεβούμε από το τρένο της καθημερινότητας (που κοντεύει να εκτροχιαστεί) τότε θα διαπιστώσουμε πως για όσα κοπιάζουμε, για όσα εξαπατούμε τους αδελφούς μας και τους συνανθρώπους μας είναι μάταια!

Φτάσαμε στο σημείο αγαπημένα μου αδέλφια εν Χριστώ να μην είμαστε ευχαριστημένοι με τίποτα γιατί απλά είμαστε τόσο απασχολημένοι με όλα που είμαστε τυφλοί! Πολλά γεροντάκια που ολάκερη ζωή μόχθησαν να κάνουν τεράστια περιουσία τώρα ερχόμενοι σε συναίσθηση αναρωτιούνται «δεν μπορούσα να περάσω με λιγότερα;» «γιατί δεν γνώρισα την εν Χριστώ ζωή γρηγορότερα;» «Πόσα χρόνια πήγαν χαμένα;». Αλήθεια πόσο απασχολημένοι είμαστε σήμερα που ακόμα και την οικογένεια μας δεν «προλαβαίνουμε» να την δούμε; Δοκιμάσαμε να κατεβούμε από το φοβερό αυτό τρένο της καθημερινότητας;

Ο Χριστός είναι πάντα εκεί για εμάς. Εμείς κλείνουμε ερμητικά τα μάτια και δεν Τον βλέπουμε! 

Ας μην πέφτουμε στην παγίδα του πονηρού και μένουμε αιχμάλωτοι στα υλικά αγαθά ξεχνώντας πως αυτά δημιουργήθηκαν για να καλυτερέψουν και όχι να αιχμαλωτίσουν την ζωή μας...

Προσευχηθείτε θερμά για την απελευθέρωση και την εν Χριστώ ζωή και θα δείτε πως η καθημερινότητα δεν θα είναι ποτέ η ίδια γιατί ο Χριστός θα ζει μέσα μας...

Λ. Άγγελος

https://agiameteora-friends.net

Πηγή: https://synaxipalaiochoriou.blogspot.com/

Τα έργα αποδεικνύουν την αγάπη!

Τη στιγμή που η πίστη εδραιώνεται στην ψυχή, στρεφόμαστε εν μετανοία προς τον Θεό και αναγνωρίζουμε ότι δεν μπορούμε να ζήσουμε χωρίς Αυτόν.Καθώς ωριμάζουμε στην πίστη, συνειδητοποιούμε ότι η μετάνοια δεν σταματά ποτέ, διότι μόνο στην καρδιά που μετανοεί συνεχώς αφθονεί η Χάρη του Θεού.Βλέπουμε ακόμη την αλήθεια ότι οι άγιοι είναι εκείνοι που ποτέ δεν έπαυσαν να μετανοούν και να επικαλούνται τον Θεό.

Ποτέ δεν θεώρησαν ότι ήταν άξιοι για οτιδήποτε άλλο παρά μόνο για την οργή του Θεού, κι έτσι συνέχιζαν να ικετεύουν για το έλεος Του.Αυτό το ταπεινό φρόνημα γέννησε στην καρδιά τους την αγάπη του Θεού και η ενοίκηση του Θεού μέσα τους έφερε έργα αγάπης και ελέους.Ο άγιος Γρηγόριος ο Θεολόγος έλεγε ότι "η απόδειξη της αγάπης βρίσκεται στα έργα. Όπου υπάρχει αγάπη, έχουμε μεγάλα έργα. Όταν σταματά να ενεργεί, παύει να υπάρχει".Αν δεν έχουμε καλά έργα, η αγάπη παύει να κατοικεί στην καρδιά μας, αδυνατίζει και η πίστη."Αλλά μπορεί κάποιος να πει, 'ο ένας έχει πίστη και ο άλλος έχει έργα'. Απόδειξέ μου ότι έχεις πίστη χωρίς έργα και εγώ θα σου αποδείξω από τα έργα μου την πίστη μου" (Ιακ. 2, 18).Η θεία Λειτουργία μας θυμίζει ότι μόνο όσοι έχουν πίστη και αγάπη μπορούν να πλησιάσουν τα Άγια Μυστήρια.Η συμμετοχή μας στο Σώμα και στο Αίμα του Κύριου δίνει στον καθένα μας την ευκαιρία να Χριστόφορος στον κόσμο όπου ζούμε, και οι άλλοι θα γνωρίζουν ότι ανήκουμε στον Χριστό από τη μεταξύ μας αγάπη (Ιω. 13, 35).

Από το βιβλίο "μικρά εωθινά" του Γέροντα Τρύφωνος του Βάσον

Εκδόσεις "Εν Πλω"

Πηγή: https://theomitoros.blogspot.com/2019/09/blog-post_72.html

Πηγή: https://synaxipalaiochoriou.blogspot.com/

Ο Τίμιος Σταυρός ως σύμβολο και σημείο του Χριστού

Γέροντας Γεώργιος Καψάνης, Προηγούμενος Ι.Μ. Οσίου Γρηγορίου († 2014)

Ο Τίμιος Σταυρός είναι το αγιότερο Σημείο και Σύμβολο της Πίστεώς μας. Όλα τα άγια Μυστήρια τελειώνονται με την επίκληση του Αγίου Πνεύματος και την σφραγίδα του Σταυρού: το Βάπτισμα, το Χρίσμα, η Θ. Ευχαριστία.

Όλες οι ιερατικές ευλογίες είναι σταυρικές.Οι Ι. Ναοί, τα ιερά σκεύη και άμφια αγιάζονται με τον Τίμιο Σταυρό.Δεν νοείται λειτουργική πράξη ή σύναξη των πιστών χωρίς την σφραγίδα του Τιμίου Σταυρού.Ο Σταυρός είναι και ο πιστότερος σύντροφος κάθε Ορθοδόξου Χριστιανού, από την στιγμή που θα γεννηθούμε μέχρι τον θάνατό μας. Και ο τάφος του Χριστιανού με τον Σταυρό ευλογείται.Σταυροκοπούμεθα συχνά, φέρομε τον Σταυρό στο στήθος μας, στα σπίτια μας, στα αυτοκίνητά μας, στους τόπους εργασίας μας, και όπως ψάλλει η Εκκλησία: “Σταυρός ο φύλαξ πάσης της Οικουμένης, Σταυρός η ωραιότης της Εκκλησίας, Σταυρός βασιλέων το κραταίωμα, Σταυρός πιστών το στήριγμα, Σταυρός αγγέλων η δόξα και των δαιμόνων το τραύμα”.Ακόμη ο Σταυρός είναι όχι μόνο το αγιότερο και προσφιλέστερο, αλλά και το αναντικατάστατο χριστιανικό σύμβολο. Χωρίς αυτό δεν νοείται Εκκλησία του σταυρωθέντος Χριστού. Γι’ αυτό οι αιρετικοί είτε δεν εκδηλώνουν την οφειλόμενη στον Τίμιο Σταυρό ευλάβεια, όπως οι Προτεστάντες ή Ευαγγελικοί, είτε το αρνούνται τελείως και το υβρίζουν, όπως οι Ιεχωβίτες.Γράφει και στο Γεροντικό: “ Ο Ιωάννης ο Βοστρηνός, άνθρωπος άγιος και με εξουσία κατά πνευμάτων ακαθάρτων, ρώτησε δαίμονες που κατοικούσαν μέσα σε κόρες και που εξ αιτίας τους ήταν κυριευμένες από μανία και υπέφεραν φοβερά, και τους είπε: “Ποιά πράγματα φοβάστε από τους Χριστιανούς;” και αυτοί απάντησαν: “Έχε¬τε πράγματι τρία μεγάλα πράματα· εκείνο που φοράτε στο λαιμό σας, εκείνο που λούζεστε στην εκκλησία κι εκείνο που τρώτε στη Λειτουργία”. Αυτός ρώτησε πάλι: “Ποιό από τα τρία αυτά φοβάστε περισσότερο;” και αποκρίθηκαν: “ Αν φυλάγατε καλά εκείνο που μεταλαμβάνετε, κανένας από μας δεν θα μπορούσε να βλάψει Χριστιανό”. Αυτά λοιπόν που φοβούνται περισσότερο οι δαίμονες είναι ο Σταυρός, το Βάπτισμα και η θεία Κοινωνία”.

Η δύναμις του Τιμίου Σταυρού.

Η χάρις και η δύναμις του Τιμίου Σταυρού οφείλεται όχι στο σχήμα του, ότι δηλαδή είναι σταυρός, αλλά στο ότι είναι ο Σταυρός του Χριστού, το όργανο διά του οποίου ο Χριστός έσωσε τον κόσμο. Είναι το θυσιαστήριο, στο οποίο προσέφερε τον εαυτό Του θυσία για όλο τον κόσμο, ως θύτης και ως θύμα. Όλη η κένωση, πτωχεία, εξουδένωση, ταλαιπωρία, οδύνη, θάνατος, που έλαβε για μας, κορυφώνονται στον Σταυρό. Στον Σταυρό έζησε τον βαθύτερο πόνο, και τον μεγαλύτερο εξευτελισμό για μας. Έγινε υπέρ ημών κατάρα για να ελευθερώσει εμάς από την κατάρα της αμαρτίας και του νόμου. Όλο το έργο του Χριστού, όλη η φιλανθρωπία Του συνοψίζονται στον Σταυρό Του. Όταν κάποιος, όπως αναφέρει ο άγιος Γρηγόριος ο Παλαμάς, ρώτησε ειρωνικά ένα από τους θεοφόρους πατέρες μας εάν πιστεύει στον Εσταυρωμένο, αυτός απάντησε: ναι, πιστεύω σ’ Αυτόν που σταύρωσε την αμαρτία.Στον Σταυρό ο Θεάνθρωπος Χριστός έλυσε την τραγωδία της ανθρώπινης ελευθερίας που προκάλεσε η ανυπακοή των πρωτοπλάστων, “γενόμενος υπήκοος μέχρι θανάτου, θανάτου δε Σταυρού” (Φιλιπ. 6′, 8) και επαναπροσανατόλισε την ελευθερία μας στον δημιουργό της, τον Τριαδικό Θεό. Στον Σταυρό νίκησε τον θάνατό μας -“θανάτω θάνατον πατήσας”— με το να κάνει δικό Του τον δικό μας θάνατο, και με την Ανάστασή Του μας χάρισε ζωή και αφθαρσία.Διά του Σταυρού μας συμφιλίωσε με τον Θεό Πατέρα και μας χάρισε την άφεση των αμαρτιών μας.Στον Σταυρό απέδειξε με τον πιο πειστικό τρόπο ότι μας αγαπά με άπειρη αγάπη, ακόμη και την ώρα που Τον σταυρώνουμε.Διά του Σταυρού μας συνήγαγε και μας ένωσε σε ένα σώμα, τα πρώην διασκορπισμένα τέκνα του Θεού, γκρέμισε τα αδιαπέραστα τείχη που μας χώριζαν και “έκτισε εν εαυτώ τον καινόν άνθρωπον” (Εφεσ. 6′, 15). Στον Σταυρό καθάρισε και αγίασε ουρανό, αέρα και γη, διότι σταυρώθηκε κάτω από τον ουρανό, ανυψώθηκε στον αέρα και το πανάγιο αίμα Του έσταξε στην γη.Στον Σταυρό προσέφερε θυσία καθολική για όλη την γη και καθαρισμό κοινό για όλη την ανθρώπινη φύση, γι’ αυτό και έπαθε έξω της πόλεως και εκτός του ναού του Σολομώντος, όπως θεολογεί ο άγιος Ιωάννης ο Χρυσόστομος.

Στον Σταυρό με την δική Του “πεπληρωμένην ταπεινώσεως ύψωσιν” (γεμάτη από ταπείνωση ύψωση), όπως λέγει αρχαία ευχή, ύψωσε και την δική μας φύση που “διά της ψευδούς υψώσεως και ματαίας οιήσεως” είχε “μέχρις άδου καταβιβασθή” (με την ψεύτικη ύψωση και μάταιη οίηση είχε καταβιβασθεί μέχρι τον Άδη). Στον Σταυρό φανέρωσε ότι αυτός ο κόσμος δεν είναι η τελική πραγματικότητα, αλλά η οδός προς την τελική πραγματικότητα, εάν μέσα σ’ αυτόν αγωνισθούμε σταυρικά κατά του εγωισμού μας. Αποκατέστησε έτσι το θετικό νόημα του κόσμου.Στον Σταυρό απεκάλυψε τον εαυτό Του ως τον μόνο ευεργέτη και σωτήρα, λυτρωτή και ζωοδότη του σύμπαντος κόσμου, και κατέλυσε οριστικά το έργο του διαβόλου, τις μεθόδους και πανουργίες του, τις πλάνες, την δύναμη και την εξουσία του στους ανθρώπους. Γι’ αυτό και ο διάβολος “φρίττει και τρέμει μη φέρων καθοράν αυτού την δύναμιν”, ενώ εμείς με την Εκκλησία ψάλλουμε: “ Εσταυρώθης δι εμέ, ίνα εμοί πηγάσης την άφεσιν εκεντήθης την πλευράν, ίνα κρουνούς ζωής αναβλύσης μοι τοις ήλοις προσήλωσαι, ίνα εγώ τω βάθει των παθημάτων σου, το ύψος του κράτους σου πιστούμενος κράζω σοι· ζωοδότα Χριστέ, δόξα και τω Σταυρώ Σώτερ και τω πάθει σου”.Ο επί του Σταυρού θάνατος του Κυρίου είναι ζωοποιός και λυτρωτικός, προσφέρει ζωή και λύτρωση:

Διότι είναι εκούσιος.

Ο Κύριος πορεύεται προς τον θάνατο όχι ως κατάδικος, αλλά ως βασιλεύς θυσιαζόμενος υπέρ των υπηκόων Του, καθώς λέγει: “βάπτισμα έχω βαπτισθήναι, και πως συνέχομαι έως ου τελεσθή” (Λουκ. ιβ’, 50). Γι’ αυτό οι Βυζαντινοί γράφουν επί του Σταυρού: “ο βασιλεύς της δόξης”, και εικονίζουν τον Κύριο όχι κυριευμένο από τον πόνο (με κρεμασμένο το σώμα από τα χέρια σε τέλεια αδυναμία), αλλά Κύριο και του πόνου (οριζόντια τα χέρια στον Σταυρό).

Διότι είναι πραγματικός θάνατος.

Ο απαθής κατά την θεότητα Κύριος έπαθε για μας κατά την σάρκα. Η θεία Του φύση παρεχώρησε, ώστε η ανθρώπινη Του φύση να περάσει την προ του θανάτου αγωνία και τις οδύνες του Σταυρού. Έπρεπε να ζήσει τον θάνατό μας πλήρως, όχι φαινομενικά. Προς στιγμή μάλιστα στον κήπο της Γεθσημανή η ανθρώπινη φύση εδειλίασε, αλλά η ανθρώπινη φύση και θέληση υπετάγη στην θεία φύση και θέληση και έπαθε και απέθανε υπέρ της του κόσμου ζωής και σωτηρίας.

Διότι ο παθών είναι αναμάρτητος.

Έπαθε και απέθανε, ο αναμάρτητος, υπέρ των αμαρτωλών. Είναι βασική αλήθεια ότι ο Κύριος υπήρξε αναμάρτητος, διότι η ανθρώπινη Του φύση εξ άκρας συλλήψεως ήταν ενωμένη με την θεία φύση λόγω της υποστατικής ενώσεως στο πρόσωπο του Λόγου του Θεού.Ο Σταυρός του Χριστού ήταν και είναι “για τους Ιουδαίους μεν σκάνδαλο, για τους Έλληνες (ειδωλολάτρες) μωρία, για μας όμως τους πιστούς, Θεού δύναμις και Θεού σοφία” (βλ. Α’ Κορ. α’, 23). Είναι το μεγαλύτερο παράδοξο της ιστορίας: Διά του θανάτου η Ζωή. Διά της κατάρας η ευλογία. Διά της ατιμίας η δόξα. Διά της ταπεινώσεως η ύψωση. Όπως λέγει ο άγιος Γρηγόριος ο Παλαμάς: “Τούτο ουν η του Θεού σοφία και δύναμις, το δι’ ασθενείας νικήσαι, το διά ταπεινώσεως υψωθήναι, το διά πτωχείας πλουτήσαι” (τούτο λοιπόν είναι η σοφία και δύναμη του Θεού, το να νικήσει δι’ ασθενείας, το να υψωθεί διά ταπεινώσεως, το να πλουτίσει διά πτωχείας).

Δεν είναι τυχαίο ότι ο Κύριος δεν θέλησε να παραμείνει στην δόξα της Μεταμορφώσεως και να αποφύγει τον Σταυρό, αλλά κατερχόμενος από το Θαβώρ προετοίμαζε τους μαθητές Του για τα “μέλλοντα αυτώ συμβαίνειν” (Μάρκ. ι, 32).Όταν ο Πέτρος τον συμβούλευσε να αποφύγει τον σταυρικό θάνατο, ο Κύριος τον επετίμησε αυστηρά. “Ύπαγε οπίσω μου, σατανά· σκάνδαλόν μου ει· ότι ου φρονείς τα του Θεού, αλλά τα των ανθρώπων” (Ματθ. ιστ, 23).Πορεύομενος πάλι προς το εκούσιο πάθος έλεγε: “Νυν εδοξάσθη ο υιός του ανθρώπου” (Ιωάν. ιγ,31). Και σε άλλα σημεία του Ευαγγελί¬ου ο Σταυρός χαρακτηρίζεται ως δόξα του Χριστού (Ιωάν. ιβ’, 23). Όπως λέγει ο άγιος Χρυσόστομος: “ο Σταυρός πρότερον αισχύνης ην και κολάσεως υπόθεσις, νυν δε γέγονε δόξης και τιμής αφορμή. Και ότι δόξα ο Σταυρός, άκουσον του Χριστού λέγοντος· Πάτερ, δόξασόν με τη δόξη ή είχον προ του τον κόσμον είναι παρά σοι’, δόξαν των Σταυρόν καλών” (Ο Σταυρός ήταν προηγουμένως υπόθεση ντροπής και τιμωρίας, τώρα όμως έγινε αφορμή δόξης και τιμής. Και ότι ο Σταυρός είναι δόξα, άκουσε τον Χριστόν που λέγει· “Πάτερ, δόξασέ με με την δόξα που είχα κοντά σου πριν να δημιουργηθεί ο κόσμος”, εννοώντας δόξα τον Σταυρό).

(+Αρχ. Γεωργίου, Καθηγουμένου Ι. Μ. Οσίου Γρηγορίου, Ο Σταυρός του Χριστού και η σημασία του στην ζωή μας, έκδ. Ι.Μ. Οσίου Γρηγορίου, Άγιον Όρος 1997. σσ. 11-18).Πηγή

https://paraklisi.blogspot.com/2019/09/blog-post_37.html#more

Πηγή: https://synaxipalaiochoriou.blogspot.com/