tag:blogger.com,1999:blog-71566128440243306372024-03-28T11:10:09.433+02:00ΙΕΡΑ ΜΟΝΗ ΑΓΙΟΥ ΓΕΩΡΓΙΟΥ ΕΠΑΝΩΣΗΦΗMONI EPANOSIFIhttp://www.blogger.com/profile/11491025323019379250noreply@blogger.comBlogger30618125tag:blogger.com,1999:blog-7156612844024330637.post-87075860873790907992024-03-28T11:09:00.001+02:002024-03-28T11:09:08.917+02:00 Ο ΟΣΙΟΣ ΠΑΤΗΡ ΗΜΩΝ ΙΛΑΡΙΩΝ Ο ΝΕΟΣ<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEj1uNpV0F3hQHki_kKFggt8A4PKHzHj9nTi9SrIsuQVs3aClnCczBsWi0usPMAOhMri09_yKdlgUVfQ8S8Q3mdw9FrxuKGnDTplMnl2MmvV9GTSW41lD6PxPUen4FKnFJoBzHthSFxOiqE4i0GYW0nS6a8txfJDd5Xn1TC7ajznKk7ytkChXYGtqjxmJsY/s415/%CE%9F%20%CE%9F%CE%A3%CE%99%CE%9F%CE%A3%20%CE%A0%CE%91%CE%A4%CE%97%CE%A1%20%CE%97%CE%9C%CE%A9%CE%9D%20%CE%99%CE%9B%CE%91%CE%A1%CE%99%CE%A9%CE%9D%20%CE%9F%20%CE%9D%CE%95%CE%9F%CE%A3.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="397" data-original-width="415" height="306" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEj1uNpV0F3hQHki_kKFggt8A4PKHzHj9nTi9SrIsuQVs3aClnCczBsWi0usPMAOhMri09_yKdlgUVfQ8S8Q3mdw9FrxuKGnDTplMnl2MmvV9GTSW41lD6PxPUen4FKnFJoBzHthSFxOiqE4i0GYW0nS6a8txfJDd5Xn1TC7ajznKk7ytkChXYGtqjxmJsY/s320/%CE%9F%20%CE%9F%CE%A3%CE%99%CE%9F%CE%A3%20%CE%A0%CE%91%CE%A4%CE%97%CE%A1%20%CE%97%CE%9C%CE%A9%CE%9D%20%CE%99%CE%9B%CE%91%CE%A1%CE%99%CE%A9%CE%9D%20%CE%9F%20%CE%9D%CE%95%CE%9F%CE%A3.jpg" width="320" /></a></div><br /><div style="text-align: justify;"><br />«Δούς Ἱλαρίων γῇ τό γῆθεν σαρκίον, γῆν μακάρων ᾢκησε τήν μακαρίαν» (στίχος συναξαρίου) (Έδωσε ο Ιλαρίων στη γη τη γήινη σάρκα του και κατοίκησε τη μακάρια γη των μακαρίων αγίων).<br />«Ο Όσιος Ιλαρίων διετέλεσε ηγούμενος της μονής Πελεκητής στην Τριγλία και διακρίθηκε για το ασκητικό του ήθος, το φιλόθεο ζήλο του, το χάρισμα της ελεημοσύνης και τους πνευματικούς αγώνες. Γι’ αυτό ο Άγιος Θεός τον προίκισε με το προορατικό χάρισμα. Ο Όσιος κοιμήθηκε με ειρήνη το έτος 754».<br />Δεν έχουμε πολλά στοιχεία από τον βίο του οσίου Ιλαρίωνος του νέου, πέραν του γεγονότος ότι υπήρξε ηγούμενος της Μονής Πελεκητής, Μονής που η ίδρυσή της ανάγεται στον όγδοο αιώνα και η ονομασία της σχετίζεται με την τοποθεσία της πάνω σ’ έναν απότομο βράχο. Το πραγματικό όνομα της Μονής είναι του αγίου Ιωάννου του Θεολόγου, που βρίσκεται σε κοντινή απόσταση από τη σημερινή Τρίγλια, τη μεσαιωνική Βιθυνία. Η Μονή που και σήμερα διατηρούνται τα ερείπιά της από τη βυζαντινή περίοδο υπήρξε, κατά τους ιστορικούς, κέντρο των ορθοδόξων που μάχονταν κατά της αίρεσης των εικονομάχων, γι’ αυτό και οι μοναχοί υπέστησαν πολλά βασανιστήρια από τους διώκτες τους εικονομάχους, σε σημείο που πολλοί από αυτούς να μαρτυρήσουν για την πίστη τους. Ο άγιος Ιωσήφ ο υμνογράφος λοιπόν κατά φυσικό τρόπο τονίζει και τις διώξεις που υπέστη ο όσιος μάρτυς ηγούμενος Ιλαρίων από τους συγκεκριμένους αιρετικούς. «Τίμιος ο θάνατός σου φάνηκε μπροστά στον Θεό, ιερότατε Πατέρα» σημειώνει, «γιατί τίμησες την Εικόνα Του και υπέφερες θλιβόμενος τους διωγμούς των τυράννων, οπότε έτσι αναδείχτηκες μάρτυς» (ωδή η΄).<br />Ο άγιος Ιλαρίων όμως υπερασπίστηκε σθεναρά την πίστη της Εκκλησίας περί των εικόνων, πίστη που φανέρωνε την αλήθεια περί του Χριστού ως του ενανθρωπήσαντος Θεού, διότι ο ίδιος «μάτωνε» εσωτερικά για να διακρατεί αλώβητη την εικόνα του Θεού στην ύπαρξή του – οι αγώνες του για την πίστη ήταν η συνέχεια των αγώνων του για την ακεραιότητα του φρονήματός του. Και σ’ αυτούς τους εσωτερικούς πνευματικούς αγώνες του αναλώνεται κυριολεκτικά ο άγιος υμνογράφος. Με κάθε τρόπο προβάλλει την ένταση του οσίου ηγουμένου, προκειμένου ο νους του να θεάται μόνο το κάλλος του Ουράνιου Πατέρα. Τα μάτια του οσίου ήταν διαρκώς στραμμένα προς τον Κύριο, κατά το ψαλμικό «οι οφθαλμοί μου διά παντός πρός τον Κύριον» και «προωρώμην τον Κύριον ενώπιόν μου διά παντός», γεγονός που απεκάλυπτε ότι κυριολεκτικά φλεγόταν από την αγάπη προς Εκείνον που ήταν η πηγή της ζωής του. «Έδωσες φτερά στον νου σου – θα πει – αφού λάμπρυνες την καρδιά σου με ιερές αναβάσεις, προκειμένου να βλέπεις μόνο το κάλλος του Θεού και να καταυγάζεσαι με τις ακτίνες του φωτός Του» (ωδή δ΄).<br />Κι είναι γνωστό στην πίστη μας ότι η «κόλλησις» αυτή προς τον Θεό προϋποθέτει την οδύνη της απεμπλοκής από το εγωιστικό κοσμικό φρόνημα, που λειτουργεί σε κάθε άνθρωπο που έρχεται σ’ αυτόν τον κόσμο τον πεσμένο στην αμαρτία. Ο όσιος από μικρός, «εκ παιδός» (ωδή α΄), στράφηκε προς τον Κύριο και γι’ αυτό με δύναμη και χάρη Θεού σήκωσε τον σταυρό της εγκρατείας και των δεητικών προσευχών ώστε να υπερνικήσει τα όποια πάθη του. «Από παιδί βρέθηκες στον δρόμο της οσιότητας, Πάτερ, και ανέλαβες τον σταυρό της ακολουθίας του Χριστού. Γι’ αυτό και με την εγκράτεια και τις συνεχείς προσευχές σου μάρανες τα πάθη του σώματος» (ωδή α΄). Το αποτέλεσμα έτσι είναι γνωστό: τα δάκρυα της κατανύξεως που τον συνείχαν τον αξίωσαν και της μεγάλης παρηγοριάς που δίνει στους πιστούς Του ο Κύριος, κατά τον γνωστό μακαρισμό: «μακάριοι οι πενθούντες ότι αυτοί παρακληθήσονται» (ωδή η΄), σε σημείο τέτοιο που να γίνει πνευματικά κατά κυριολεξία «αυτοκράτορας» - «έκανες τον νου σου αυτοκράτορα στα πάθη και βασίλεψες σαν άριστος στρατηλάτης» (ωδή ζ΄).<br />Γι’ αυτό και ο Κύριος τον κατέστησε γλυκύ δάσκαλο των ανθρώπων, γιατί ακολούθησε το ορθό σχήμα της διδασκαλίας που προϋποθέτει πρώτα την πράξη και έπειτα τον λόγο, πρώτα δηλαδή τον φωτισμό από Εκείνον που δίνει τη γνώση την αληθή (ωδή δ΄) και έπειτα τη μετάδοση της γνώσης αυτής και σε άλλους. «Η γλυκύτητα των λόγων σου προκαλούσε ιλαρότητα στις καρδιές αυτών που προσέρχονταν σε σένα. Διότι πράττοντας όσα δίδασκες έκανες τον λόγο σου να γίνεται ευαπόδεκτος με συμπαθή διάθεση από τους άλλους» (ωδή δ΄) – μέγα μάθημα για τους κληρικούς, τους εκπαιδευτικούς, τους γονείς και καθένα που ασχολείται με τη νεότητα και με τη διδασκαλία των ανθρώπων!<br />Ένας τέτοιος άνθρωπος ασφαλώς, με τόσα χαρίσματα εκ Θεού λόγω των προσωπικών του αγώνων, «τη συμπάθεια, την αγάπη και την ταπείνωση, την ελεημοσύνη και την απλότητα, την αληθινή πίστη και την ελπίδα, τον σεμνό βίο και την ευθύτητα της απονήρευτης γνώμης» (ωδή θ΄), χαριτώθηκε και με το θαυματουργικό χάρισμα. Οι ακτίνες των θαυμάτων του (ωδή θ΄) και στην εποχή του αλλά και στις μετέπειτα εποχές θεράπευσαν πλήθος ανθρώπων, ημέρεψαν ταραγμένες καρδιές, έφεραν το άρωμα του αγίου Πνεύματος στις ζωές των πιστών (ωδή θ΄), σαν την περίπτωση που καταγράφει ο άγιος υμνογράφος: «Έλυσες, Πατέρα όσιε, με τις προσευχές σου την αγανάκτηση των ψαράδων που κοπίαζαν χωρίς αποτέλεσμα, και τους γέμισες από ψάρια εκεί που προηγουμένως αποτύγχαναν» (ωδή η΄) – ένα γεγονός που παραπέμπει στη Γαλιλαία με τον αναστημένο Κύριο και τους αλιείς μαθητές Του! </div><div style="text-align: justify;"><br />https://pgdorbas.blogspot.com/2022/03/blog-post_87.html</div>MONI EPANOSIFIhttp://www.blogger.com/profile/11491025323019379250noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-7156612844024330637.post-25100549664914978302024-03-28T11:06:00.000+02:002024-03-28T11:06:53.581+02:00Αγιογραφικό ανάγνωσμα<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEih1GViuC7XoCkvA0pVTsf4g3WHkBQIvQKWmb__kjZNdu2jwcpCa7vE-s5q_U9GdFCNb5x6OfglYsQkIQFKhjHL_Rk6v3g8CcdbhSmse_rrpmR1Pso4ADVx4R8JA2h1VTpHOqCX2Ych6SCNH2DKlvr6cMWF0t1-NauEC5lvYvPIgK-ekBH_DG6YlVIUp3I/s695/%CE%A0%CE%B1%CE%BD%CE%B1%CE%B3%CE%AF%CE%B1%204%CF%83.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="695" data-original-width="564" height="320" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEih1GViuC7XoCkvA0pVTsf4g3WHkBQIvQKWmb__kjZNdu2jwcpCa7vE-s5q_U9GdFCNb5x6OfglYsQkIQFKhjHL_Rk6v3g8CcdbhSmse_rrpmR1Pso4ADVx4R8JA2h1VTpHOqCX2Ych6SCNH2DKlvr6cMWF0t1-NauEC5lvYvPIgK-ekBH_DG6YlVIUp3I/s320/%CE%A0%CE%B1%CE%BD%CE%B1%CE%B3%CE%AF%CE%B1%204%CF%83.jpg" width="260" /></a></div><br /><div style="text-align: justify;"><br /></div><div style="text-align: justify;">ΠΑΡΟΙΜΙΑΙ ΣΟΛΟΜΩΝΤΟΣ Ϛ´ 3 - 20<br />3 ποίει, υἱέ, ἃ ἐγώ σοι ἐντέλλομαι, καὶ σώζου· ἥκεις γὰρ εἰς χεῖρας κακῶν διὰ σὸν φίλον. ἴσθι μὴ ἐκλυόμενος, παρόξυνε δὲ καὶ τὸν φίλον σου, ὃν ἐνεγγυήσω. 4 μὴ δῷς ὕπνον σοῖς ὄμμασι, μηδὲ ἐπινυστάξῃς σοῖς βλεφάροις, 5 ἵνα σώζῃ ὥσπερ δορκὰς ἐκ βρόχων καὶ ὥσπερ ὄρνεον ἐκ παγίδος. 6 ῎Ιθι πρὸς τὸν μύρμηκα, ὦ ὀκνηρέ, καὶ ζήλωσον ἰδὼν τὰς ὁδοὺς αὐτοῦ καὶ γενοῦ ἐκείνου σοφώτερος· 7 ἐκείνῳ γὰρ γεωργίου μὴ ὑπάρχοντος, μηδὲ τὸν ἀναγκάζοντα ἔχων, μηδὲ ὑπὸ δεσπότην ὤν, 8 ἑτοιμάζεται θέρους τὴν τροφὴν πολλήν τε ἐν τῷ ἀμητῷ ποιεῖται τὴν παράθεσιν. 8α ἢ πορεύθητι πρὸς τὴν μέλισσαν καὶ μάθε ὡς ἐργάτις ἐστὶ τήν τε ἐργασίαν ὡς σεμνὴν ποιεῖται· 8β ἦς τοὺς πόνους βασιλεῖς καὶ ἰδιῶται πρὸς ὑγίειαν προσφέρονται· ποθεινὴ δέ ἐστι πᾶσι καὶ ἐπίδοξος· 8γ καί περ οὖσα τῇ ρώμῃ ἀσθενής, τὴν σοφίαν τιμήσασα προήχθη. 9 ἕως τίνος, ὀκνηρέ, κατάκεισαι; πότε δὲ ἐξ ὕπνου ἐγερθήσῃ; 10 ὀλίγον μὲν ὑπνοῖς, ὀλίγον δὲ κάθησαι, μικρὸν δὲ νυστάζεις, ὀλίγον δὲ ἐναγκαλίζῃ χερσὶ στήθη· 11 εἶτ᾿ ἐμπαραγίνεταί σοι ὥσπερ κακὸς ὁδοιπόρος ἡ πενία καὶ ἡ ἔνδεια ὥσπερ ἀγαθὸς δρομεύς. 11α ἐὰν δὲ ἄοκνος ᾖς, ἥξει ὥσπερ πηγὴ ὁ ἀμητός σου, ἡ δὲ ἔνδεια ὥσπερ κακὸς δρομεὺς ἀπαυτομολήσει. 12 ᾿Ανὴρ ἄφρων καὶ παράνομος πορεύεται ὁδοὺς οὐκ ἀγαθάς· 13 ὁ δ᾿ αὐτὸς ἐννεύει ὀφθαλμῷ, σημαίνει δὲ ποδί, διδάσκει δὲ ἐννεύμασι δακτύλων. 14 διεστραμμένῃ καρδίᾳ τεκταίνεται κακά, ἐν παντὶ καιρῷ ὁ τοιοῦτος ταραχὰς συνίστησι πόλει. 15 διὰ τοῦτο ἐξαπίνης ἔρχεται ἡ ἀπώλεια αὐτοῦ, διακοπὴ καὶ συντριβὴ ἀνίατος· 16 ὅτι χαίρει πᾶσιν, οἷς μισεῖ ὁ Θεός, συντρίβεται δὲ δι᾿ ἀκαθαρσίαν ψυχῆς. 17 ὀφθαλμὸς ὑβριστοῦ, γλῶσσα ἄδικος, χεῖρες ἐκχέουσαι αἷμα δικαίου 18 καὶ καρδία τεκταινομένη λογισμοὺς κακοὺς καὶ πόδες ἐπισπεύδοντες κακοποιεῖν. 19 ἐκκαίει ψεύδη μάρτυς ἄδικος καὶ ἐπιπέμπει κρίσεις ἀνὰ μέσον ἀδελφῶν. 20 Υἱέ, φύλασσε νόμους πατρός σου καὶ μὴ ἀπώσῃ θεσμοὺς μητρός σου·</div><div style="text-align: justify;"><br />Νεοελληνική απόδοση:<br /> Κάμε, παιδί μου, ὅσα ἐγὼ σοῦ παραγγέλλω, καὶ σῶζε τὸν ἑαυτόν σου· διότι θὰ πέσῃς εἰς τὰ χέρια κακῶν ἀνθρώπων, θὰ ἐμπλακῇς εἰς δικαστήρια καὶ περιπετείας χάριν τοῦ γνωστοῦ σου, διὰ τὸν ὁποῖον ἐγγυήθης. Μιὰ φορὰ ὅμως ποὺ ἔγινες ἐγγυητής, μὴ χάνῃς τὸ θάρρος σου καὶ μὴ ἀπελπίζεσαι, ἀλλ’ ἐνόχλει διαρκῶς τὸν γνωστόν σου, διὰ τὸν ὁποῖον ἐγγυήθης, νὰ δώσῃ τὰ ὀφειλόμενα. 4 Διὰ τὸ ζήτημα δὲ αὐτὸ μὴ δώσῃς ὕπνον εἰς τὰ μάτια σου, οὔτε νὰ ἀφήσῃς τὰ βλέφαρά σου νὰ νυστάξουν. Νὰ μὴ ἠσυχάσῃς, ἕως ὅτου ἀπαλλαγῇς ἀπὸ τὴν ὑποχρέωσιν τῆς ἐγγυήσεως, 5 διὰ νὰ γλυτώσῃς, ὅπως τὸ ζαρκάδι σώζεται μὲ τὴν ὀξυδέρκειάν του ἀπὸ τοὺς βρόχους καὶ τὶς θηλειὲς τοῦ κυνηγοῦ, καὶ ὅπως τὸ πουλί, τὸ ὁποῖον πετᾷ ὑψηλὰ καὶ σώζεται ἀπὸ τὴν παγίδα. 6 Πήγαινε πρὸς τὸν μύρμηκα, ὀκνηρὲ ἄνθρωπε, καὶ ἀφοῦ παρατηρήσῃς προσεκτικὰ τοὺς τρόπους τῆς ζωῆς του, νὰ τοὺς ζηλεύσῃς καὶ νὰ τοὺς μιμηθῇς καὶ νὰ γίνῃς περισσότερον ἀπὸ αὐτὸν μυαλωμένος καὶ ἐργατικός. 7 Διότι εἰς τὸν μύρμηκα, παρ' ὅλον ὅτι δὲν ὑπάρχουν χωράφια διὰ νὰ τὰ καλλιεργῇ, οὔτε ἔχει κανένα ποὺ νὰ τὸν ἀναγκάζῃ νὰ ἐργασθῇ, οὔτε ἔχει εἰς τὸ κεφάλι του κύριον, ὁ ὁποῖος νὰ τὸν ἐπιβλέπῃ, 8 ἐν τούτοις ἑτοιμάζει καὶ συγκεντρώνει κατὰ τὸ θέρος τὴν τροφὴν ὅλου τοῦ ἔτους καὶ κάμνει πολλὴν προμήθειαν καὶ μεγάλην ἀποθήκευσιν κατὰ τὸν θερισμόν, τοποθετῶν καταλλήλως τὰς ἀπαραιτήτους δι’ ὅλον τὸ ἔτος τροφάς του. 8α Ἢ πήγαινε νὰ παρακολουθήσῃς τὴν μέλισσαν καὶ νὰ μάθῃς πόσον ἐργατικὴ εἶναι καὶ μὲ πόσην προσοχήν, ἐπιμέλειαν καὶ τάξιν ἐκτελεῖ τὴν ἐργασίαν της. 8β Αὐτῆς τῆς μελίσσης τοὺς κόπους, δηλαδὴ τὸ μέλι, τρώγουν ὡς τροφὴν καὶ φάρμακον βασιλεῖς καὶ ἰδιῶται, διότι τὸ μέλι ἐξυπηρετεῖ τὴν ὑγείαν εἶναι δὲ ἡ μέλισσα ἀξιαγάπητος καὶ δοξασμένη εἰς ὅλους. 8γ Διότι, ἂν καὶ εἶναι ἀδύνατη σωματικῶς, ἐν τούτοις ἐτιμήθη καὶ ὑψώθη, διότι ἐπροτίμησε τὸν κόπον τῆς ἐργασίας, τὴν ὁποίαν ἐργάζεται μὲ τόσην τέχνην καὶ σοφίαν. 9 Ἕως πότε, ὀκνηρέ, θὰ κάθεσαι ξαπλωμένος; Πότε θὰ σηκωθῇς ἀπὸ τὸν ὕπνον; 10 Ὀλίγην μὲν ὥραν κοιμᾶσαι, ὀλίγον δὲ κάθεσαι, ὀλίγον δὲ νυστάζεις, ὀλίγον δὲ ἀγκαλιάζεις τὰ στήθη σου μὲ σταυρωμένα τὰ χέρια σου. 11 Κατόπιν αὐτῶν θὰ σὲ καταφθάσῃ ὡσὰν κακὸς συνοδοιπόρος ἡ φτώχεια, καὶ ἡ ἀνέχεια ὡσὰν γρήγορος δρομεὺς θὰ σὲ προφθάσῃ διὰ νὰ δυστυχήσῃς. 11α Ἐὰν ὅμως δὲν εἶσαι ὀκνηρός, ἀλλ’ ἐργατικός, θὰ ἔλθῃ ὡσὰν πηγὴ πλούτου ὁ θερισμὸς καὶ ὁ ἁλωνισμός, ἡ δὲ δυστυχία καὶ ἡ φτώχεια σὰν ἀπαράδεκτος ἐπισκέπτης θὰ φύγῃ μόνη της ἀπὸ κοντά σου. 12 Ὁ ἄνθρωπος ὁ ἀνόητος καὶ παραβάτης τοῦ θείου νόμου δὲν βαδίζει εἰς καλοὺς καὶ εὐθεῖς δρόμους, οὔτε πολιτεύεται καλῶς. 13 Ὁ τοιοῦτος κάμνει νεύματα καὶ νοήματα μὲ τὰ μάτια, κάμνει σημάδια μὲ τὸ πόδι, διδάσκει μὲ κινήματα τῶν δακτύλων καὶ δι’ ὅλων γενικῶς τῶν κινήσεών του συνεννοεῖται μὲ τοὺς κακοὺς συντρόφους του διὰ νὰ κάμουν τὸ κακόν. 14 Φύσις διεστραμμένη ἀπὸ τὸ κακὸν σκευωρεῖ καὶ σχεδιάζει διαρκῶς κακά, καὶ εἰς κάθε ἐποχὴν ὁ ἄνθρωπος αὐτὸς δημιουργεῖ ταραχὰς εἰς τὴν πόλιν. 15 Δι’ αὐτὸ ἔρχεται ξαφνικὰ ἡ καταστροφή του. Αἱ σωματικαί του δυνάμεις πίπτουν ἀπότομα καὶ παραλύει ἀπὸ ἀσθένειαν, ἡ δὲ συντριβή του εἶναι ἀνεπανόρθωτος. 16 Διότι ὁ κακὸς αὐτὸς ἄνθρωπος αἰσθάνεται εὐχαρίστησιν καὶ χαρὰν εἰς ὅλα, ὅσα μισεῖ ὁ Θεός, συντρίβεται ὅμως, διότι ἔχει ἁμαρτωλὴν καὶ ἀκάθαρτον ψυχήν. 17 Εἶναι βουτηγμένος ὁλόκληρος εἰς τὴν ἁμαρτίαν. Ἔχει μάτι ὑπερηφάνου καὶ χλευαστοῦ, γλῶσσαν ποὺ ἀδικεῖ τοὺς ἄλλους μὲ λόγους, χέρια ἐγκληματικὰ ποὺ χύνουν τὸ αἷμα τοῦ δικαίου, 18 νοῦν, ὁ ὁποῖος γεννᾷ πάντοτε κακοὺς λογισμοὺς καὶ σχεδιάζει τὸ πονηρόν, καὶ πόδια ποὺ τρέχουν γρήγορα διὰ νὰ κάμουν τὸ κακόν. 19 Χαλκεύει καὶ ἐπινοεῖ καυτερὰ ψεύδη ὡς ψευδομάρτυς εἰς τὰ δικαστήρια καὶ δημιουργεῖ φιλονικίας μεταξὺ τῶν ἀδελφῶν σπειρῶν μεταξύ των τὴν διχόνοιαν. 20 Παιδί μου, φύλαττε καλὰ σὰν νόμους, ὅσα σὲ συμβουλεύει ὁ πατέρας σου, καὶ μὴ περιφρονήσῃς ποτὲ τὰς συμβουλὰς καὶ ἐντολὰς τῆς μητέρας σου.</div>MONI EPANOSIFIhttp://www.blogger.com/profile/11491025323019379250noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-7156612844024330637.post-1790881177280364402024-03-28T11:03:00.000+02:002024-03-28T11:03:08.295+02:00ΤΟ ΜΗΝΥΜΑ ΤΗΣ ΗΜΕΡΑΣ<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjXCZq84DLkmltbtx9GYG_l_IpY8mx4qi1Tke-a7a7Pz2M7emj1j-5vgMN8ypYbiXj1JO3T7Rx4_bT6bB_O-IJAXGABkhFpCZ1y0V92uQKcbbxZlScCmo6Z_jR477xdHQFhsVAA_pll1Veji8K1GYEWKhEuV9kqMgYZayaiu_1nAwSjXRy4nO0NUx9asQI/s574/14%CF%84.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="574" data-original-width="563" height="320" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjXCZq84DLkmltbtx9GYG_l_IpY8mx4qi1Tke-a7a7Pz2M7emj1j-5vgMN8ypYbiXj1JO3T7Rx4_bT6bB_O-IJAXGABkhFpCZ1y0V92uQKcbbxZlScCmo6Z_jR477xdHQFhsVAA_pll1Veji8K1GYEWKhEuV9kqMgYZayaiu_1nAwSjXRy4nO0NUx9asQI/s320/14%CF%84.jpg" width="314" /></a></div><br /><div style="text-align: justify;"><br /></div><div style="text-align: justify;">Οφείλουμε να είμαστε βέβαιοι, ότι η Θεία Πρόνοια πάντοτε σκέπτεται για λογαριασμό μας και ρυθμίζει τα πάντα προς όφελός μας, ακόμα και μέσω γεγονότων, τα οποία μπορεί να έρχονται σε αντίθεση με τα συμφέροντά μας. </div><div style="text-align: justify;"><br /></div><div style="text-align: justify;">(Όσιος Λέων της Όπτινα)</div>MONI EPANOSIFIhttp://www.blogger.com/profile/11491025323019379250noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-7156612844024330637.post-80506899860597000872024-03-27T10:25:00.001+02:002024-03-27T10:25:05.449+02:00 Οι Άγιοι ήταν άνθρωποι όμοιοι μ' εμάς<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhYVfwHkgi4Xes6RvSY9ZI4iZS144M7-oHFLUoAGNpqalcIkDt4DNOxbn7iM9r77wRaIjC8XR_m2spNMLZ3gTZj69ErGvG2Hu1rJz3TwqzN56NN3JP-D6CN3TY4qr8REoA-U0R9FqKgywqnp6m2JJ9i_iP9aPrZpISldgeLDBcKdBoQHOXKmF_QhXOg1_s/s400/%CE%9F%CE%B9%20%CE%86%CE%B3%CE%B9%CE%BF%CE%B9%20%CE%AE%CF%84%CE%B1%CE%BD%20%CE%AC%CE%BD%CE%B8%CF%81%CF%89%CF%80%CE%BF%CE%B9%20%CF%8C%CE%BC%CE%BF%CE%B9%CE%BF%CE%B9%20%CE%BC'%20%CE%B5%CE%BC%CE%AC%CF%82.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="400" data-original-width="294" height="320" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhYVfwHkgi4Xes6RvSY9ZI4iZS144M7-oHFLUoAGNpqalcIkDt4DNOxbn7iM9r77wRaIjC8XR_m2spNMLZ3gTZj69ErGvG2Hu1rJz3TwqzN56NN3JP-D6CN3TY4qr8REoA-U0R9FqKgywqnp6m2JJ9i_iP9aPrZpISldgeLDBcKdBoQHOXKmF_QhXOg1_s/s320/%CE%9F%CE%B9%20%CE%86%CE%B3%CE%B9%CE%BF%CE%B9%20%CE%AE%CF%84%CE%B1%CE%BD%20%CE%AC%CE%BD%CE%B8%CF%81%CF%89%CF%80%CE%BF%CE%B9%20%CF%8C%CE%BC%CE%BF%CE%B9%CE%BF%CE%B9%20%CE%BC'%20%CE%B5%CE%BC%CE%AC%CF%82.jpg" width="235" /></a></div><br /><div style="text-align: justify;"><br />Άγιος Σιλουανός ο Αθωνίτης<br /><br />«Ἐγώ τούς ἐμέ φιλοῦντας ἀγαπῶ, τούς δέ δοξάζοντάς με δοξάσω», λέγει ὁ Κύριος (πρβλ. Παρ. η’ 17, Α’ Βασιλ. β’ 30).<br />Ὁ Θεός δοξάζεται μέ τούς Ἁγίους Του καί οἱ Ἅγιοι δοξάζονται ἀπό τόν Θεό.<br />Ἡ δόξα πού δίνει ὁ Θεός στούς Ἁγίους εἶναι τόσο μεγάλη, πού ἄν ἔβλεπαν οἱ ἄνθρωποι τόν Ἅγιο ὅπως εἶναι, ἀπό τήν εὐλάβεια καί τό φόβο θά ἔπεφταν καταγῆς, γιατί ὁ σαρκικός ἄνθρωπος δέν μπορεῖ ν᾽ ἀντέξη τή δόξα τῆς οὐράνιας ἐμφανίσεως.<br />Μήν θαυμάζετε γι᾽ αὐτό. Ὁ Κύριος ἀγάπησε τόσο τό πλάσμα Του, ὥστε ἔδωσε Ἅγιο Πνεῦμα μ᾽ ἀφθονία στόν ἄνθρωπο, καί μέ τό Ἅγιο Πνεῦμα ὁ ἄνθρωπος ἔγινε ὅμοιος μέ τό Θεό.<br />Γιατί, λοιπόν, ἀγαπᾶ ὁ Κύριος τόσο τόν ἄνθρωπο; Γιατί εἶναι ἡ Αὐτοαγάπη καί ἡ ἀγάπη αὐτή γνωρίζεται μόνο μέ τό Ἅγιο Πνεῦμα.<br />Μέ τό Ἅγιο Πνεῦμα γνωρίζει ὁ ἄνθρωπος τόν Κύριο, τό Δημιουργό του, καί τό Ἅγιο Πνεῦμα γεμίζει μέ τή χάρη Του ὅλο τόν ἄνθρωπο: καί τήν ψυχή καί τό νοῦ καί τό σῶμα.<br />Ὁ Κύριος ἔδωσε στούς Ἁγίους τή χάρη Του κι ἐκεῖνοι Τόν ἀγάπησαν καί προσκολλήθηκαν ὁλοκληρωτικά σ᾽ Αὐτόν, γιατί ἡ γλυκύτητα τῆς ἀγάπης τοῦ Θεοῦ ὑπερνικᾶ τήν ἀγάπη γιά τόν κόσμο καί τήν ὀμορφιά του.<br />Κι ἄν ἔτσι γίνεται στή γῆ, τότε στόν οὐρανό οἱ Ἅγιοι εἶναι ἀκόμα πιό πολύ ἑνωμένοι μέ τόν Κύριο μέ τήν ἀγάπη. Κι ἡ ἀγάπη αὐτή εἶναι ἀνείπωτα γλυκειά καί ἐκχύνεται ἀπό τό Ἅγιο Πνεῦμα κι ὅλες οἱ ἐπουράνιες δυνάμεις μ᾽ αὐτήν τρέφονται.<br />Σέ πολλούς φαίνεται πώς οἱ Ἅγιοι εἶναι μακριά μας. Ἀλλά μακριά εἶναι ἀπό ἐκείνους πού οἱ ἴδιοι ἀπομακρύνθηκαν, ἐνῶ εἶναι πολύ κοντά σ᾽ ἐκείνους πού τηροῦν τίς ἐντολές τοῦ Χριστοῦ κι ἔχουν τήν χάρη τοῦ Ἁγίου Πνεύματος.<br />Πόσο εὐτυχισμένοι καί καλότυχοι εἴμαστε ἐμεῖς οἱ ὀρθόδοξοι χριστιανοί, πού μᾶς χάρισε ὁ Κύριος ζωή μέ τό Ἅγιο Πνεῦμα, καί εὐφραίνονται οἱ ψυχές μας. Πρέπει ὅμως νά φυλᾶμε μέ σύνεση τό Ἅγιο Πνεῦμα, γιατί ἀρκεῖ κι ἕνας ἄσκοπος λογισμός γιά νά ἐγκαταλείψη τήν ψυχή, καί τότε στερούμαστε τήν ἀγάπη τοῦ Θεοῦ, ἐξαφανίζεται ἡ παρρησία ἀπό τήν προσευχή, χάνεται καί ἡ σίγουρη ἐλπίδα πώς θά λάβουμε αὐτό πού ἐπιζητοῦμε.<br />Οἱ Ἅγιοι χαίρονται γιά τή μετάνοιά μας καί στενοχωριοῦνται ὅταν οἱ ἄνθρωποι ἐγκαταλείπουν τό Θεό κι ἐξομοιώνωνται ἔτσι μέ τά ἄλογα ζῶα. Λυποῦνται, γιατί οἱ ἄνθρωποι ζοῦν στή γῆ χωρίς νά ξέρουν πώς, ἄν ἀγαποῦσαν ὁ ἕνας τόν ἄλλο, θά ὑπῆρχε ἐλευθερία ἀπό τήν ἁμαρτία.<br />Οἱ Ἅγιοι ἦταν ἄνθρωποι ὅμοιοι μ᾽ ἐμᾶς. Πολλοί ἀπ᾽ αὐτούς εἶχαν μεγάλες ἁμαρτίες, ἀλλά μέ τήν μετάνοια πέτυχαν τήν Οὐράνια Βασιλεία.<br />Οἱ Ἅγιοι περπατοῦσαν στή γῆ καί τά χέρια τους ἐργάζονταν, ἀλλά τό πνεῦμα τους ἔμενε πάντα κοντά στό Θεό κι ὁ νοῦς τους δέν ἤθελε ν᾽ ἀποσπασθῆ ἀπό τήν μνήμη τοῦ Θεοῦ. Γιά χάρη τῆς ἀγάπης τοῦ Θεοῦ ὑπέμειναν ὅλες τίς θλίψεις στή γῆ καί δέν φοβόνταν κανένα πόνο, κι ἔτσι δόξαζαν τόν Κύριο.<br />Γι᾽ αὐτό κι ὁ Κύριος τούς ἀγάπησε καί τούς δόξασε καί τούς χάρισε τήν αἰώνια Βασιλεία μαζί Του.</div><div style="text-align: justify;"><br />https://inpantanassis.blogspot.com/</div>MONI EPANOSIFIhttp://www.blogger.com/profile/11491025323019379250noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-7156612844024330637.post-80435715405873626962024-03-27T10:23:00.001+02:002024-03-27T10:23:30.753+02:00 Η θλίψις είναι όργανον, εργαλείον, το οποίον κρατεί ο Θεός εις το χέρι Του, και Αυτός μόνος το εργάζεται, καθώς Του υπαγορεύει η άπειρος σοφία Του<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEj_A3FLqJ_2aNRVZNmSvadtHXY5WPCoERxzcmIdQzbYVuOK9-tX0We9OQ6OS8YzSEfwrWl3Fwiigr33joMZqBu5CBXUkUGbLd5cKlrXa9J78Tg8f3m7ueO0s3FsKC8yT0yc5w0feuNIG8TF7d9bi6u4tm3wNP90Ly7dEm-VLaanE2-QirDm-PMB9bcXucA/s512/%CE%97%20%CE%B8%CE%BB%CE%AF%CF%88%CE%B9%CF%82%20%CE%B5%CE%AF%CE%BD%CE%B1%CE%B9%20%CF%8C%CF%81%CE%B3%CE%B1%CE%BD%CE%BF%CE%BD,%20%CE%B5%CF%81%CE%B3%CE%B1%CE%BB%CE%B5%CE%AF%CE%BF%CE%BD,%20%CF%84%CE%BF%20%CE%BF%CF%80%CE%BF%CE%AF%CE%BF%CE%BD%20%CE%BA%CF%81%CE%B1%CF%84%CE%B5%CE%AF%20%CE%BF%20%CE%98%CE%B5%CF%8C%CF%82%20%CE%B5%CE%B9%CF%82%20%CF%84%CE%BF%20%CF%87%CE%AD%CF%81%CE%B9%20%CE%A4%CE%BF%CF%85,%20%CE%BA%CE%B1%CE%B9%20%CE%91%CF%85%CF%84%CF%8C%CF%82%20%CE%BC%CF%8C%CE%BD%CE%BF%CF%82%20%CF%84%CE%BF%20%CE%B5%CF%81%CE%B3%CE%AC%CE%B6%CE%B5%CF%84%CE%B1%CE%B9,%20%CE%BA%CE%B1%CE%B8%CF%8E%CF%82%20%CE%A4%CE%BF%CF%85%20%CF%85%CF%80%CE%B1%CE%B3%CE%BF%CF%81%CE%B5%CF%8D%CE%B5%CE%B9%20%CE%B7%20%CE%AC%CF%80%CE%B5%CE%B9%CF%81%CE%BF%CF%82%20%CF%83%CE%BF%CF%86%CE%AF%CE%B1%20%CE%A4%CE%BF%CF%85.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="512" data-original-width="341" height="320" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEj_A3FLqJ_2aNRVZNmSvadtHXY5WPCoERxzcmIdQzbYVuOK9-tX0We9OQ6OS8YzSEfwrWl3Fwiigr33joMZqBu5CBXUkUGbLd5cKlrXa9J78Tg8f3m7ueO0s3FsKC8yT0yc5w0feuNIG8TF7d9bi6u4tm3wNP90Ly7dEm-VLaanE2-QirDm-PMB9bcXucA/s320/%CE%97%20%CE%B8%CE%BB%CE%AF%CF%88%CE%B9%CF%82%20%CE%B5%CE%AF%CE%BD%CE%B1%CE%B9%20%CF%8C%CF%81%CE%B3%CE%B1%CE%BD%CE%BF%CE%BD,%20%CE%B5%CF%81%CE%B3%CE%B1%CE%BB%CE%B5%CE%AF%CE%BF%CE%BD,%20%CF%84%CE%BF%20%CE%BF%CF%80%CE%BF%CE%AF%CE%BF%CE%BD%20%CE%BA%CF%81%CE%B1%CF%84%CE%B5%CE%AF%20%CE%BF%20%CE%98%CE%B5%CF%8C%CF%82%20%CE%B5%CE%B9%CF%82%20%CF%84%CE%BF%20%CF%87%CE%AD%CF%81%CE%B9%20%CE%A4%CE%BF%CF%85,%20%CE%BA%CE%B1%CE%B9%20%CE%91%CF%85%CF%84%CF%8C%CF%82%20%CE%BC%CF%8C%CE%BD%CE%BF%CF%82%20%CF%84%CE%BF%20%CE%B5%CF%81%CE%B3%CE%AC%CE%B6%CE%B5%CF%84%CE%B1%CE%B9,%20%CE%BA%CE%B1%CE%B8%CF%8E%CF%82%20%CE%A4%CE%BF%CF%85%20%CF%85%CF%80%CE%B1%CE%B3%CE%BF%CF%81%CE%B5%CF%8D%CE%B5%CE%B9%20%CE%B7%20%CE%AC%CF%80%CE%B5%CE%B9%CF%81%CE%BF%CF%82%20%CF%83%CE%BF%CF%86%CE%AF%CE%B1%20%CE%A4%CE%BF%CF%85.jpg" width="213" /></a></div><br /><div style="text-align: justify;"><br />Η θλίψις είναι όργανον, εργαλείον, το οποίον κρατεί ο Θεός εις το χέρι Του, και Αυτός μόνος το εργάζεται, καθώς Του υπαγορεύει η άπειρος σοφία Του.<br />Εις τον κάθε άνθρωπον διαφοροτρόπως το εργάζεται, αναλόγως της ανάγκης που έχει έκαστος.<br />Η θλίψις με την ποικιλομορφία της εξαγνίζει και αγιάζει τον άνθρωπον εκείνον, που με σοφίαν και γνώσιν την δέχεται.<br />Δηλαδή κάθε θλίψις του χριστιανού είναι θεία επίσκεψις έχουσα σκοπόν την σωτηρίαν αυτού και την αποστέλλει η γλυκυτάτη δεξιά του ουρανίου μας Πατρός, αν και απαρέσκεται η φύσις μας εις την τοιαύτην, καθώς και τα πικρά φάρμακα απαρέσκουν εις τον ασθενούντα.<br />Εάν η θλίψις δεν έχει καμμίαν σχέσιν με ημάς, πάντως θα είχαμε την μοίραν του εωσφόρου, διότι και εκείνος ευρισκόμενος εις το ύψος της δόξης και της αναπαύσεως, ελησμόνησε την μεγαλειότητα του Θεού και την εαυτού σμικρότητα και αδυναμίαν, «στήσω τον θρόνον μου επί των νεφελών και έσομαι όμοιος τω Υψίστω».<br /><br />(γέροντας Εφραίμ ο εν Αριζόνα)<br />https://inpantanassis.blogspot.com/</div>MONI EPANOSIFIhttp://www.blogger.com/profile/11491025323019379250noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-7156612844024330637.post-68385235154104626292024-03-27T10:22:00.000+02:002024-03-27T10:22:00.184+02:00 Συλλογή αποφθεγμάτων, από τη διδασκαλία του αγίου Ιωάννου του Χρυσοστόμου<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhaX-vkONpKQ9Xcz5J8viQ99DfOeGOd_oxGAQpZmDP-XU0g_pQcJTwTuNj7L4ANzEtdjA0nlbV-eW5EzYNMlsRqYly1i95BRqyXi1IARX2r7k8dkzYlKIKc_Ou0FIx08ruPG8_dyDQ2hGQDEOBtNvYztygaHRS0nxO9eVGcUhygnGhuaiG2VIKHcKNTFEo/s407/%CE%A3%CF%85%CE%BB%CE%BB%CE%BF%CE%B3%CE%AE%20%CE%B1%CF%80%CE%BF%CF%86%CE%B8%CE%B5%CE%B3%CE%BC%CE%AC%CF%84%CF%89%CE%BD,%20%CE%B1%CF%80%CF%8C%20%CF%84%CE%B7%20%CE%B4%CE%B9%CE%B4%CE%B1%CF%83%CE%BA%CE%B1%CE%BB%CE%AF%CE%B1%20%CF%84%CE%BF%CF%85%20%CE%B1%CE%B3%CE%AF%CE%BF%CF%85%20%CE%99%CF%89%CE%AC%CE%BD%CE%BD%CE%BF%CF%85%20%CF%84%CE%BF%CF%85%20%CE%A7%CF%81%CF%85%CF%83%CE%BF%CF%83%CF%84%CF%8C%CE%BC%CE%BF%CF%85.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="407" data-original-width="262" height="320" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhaX-vkONpKQ9Xcz5J8viQ99DfOeGOd_oxGAQpZmDP-XU0g_pQcJTwTuNj7L4ANzEtdjA0nlbV-eW5EzYNMlsRqYly1i95BRqyXi1IARX2r7k8dkzYlKIKc_Ou0FIx08ruPG8_dyDQ2hGQDEOBtNvYztygaHRS0nxO9eVGcUhygnGhuaiG2VIKHcKNTFEo/s320/%CE%A3%CF%85%CE%BB%CE%BB%CE%BF%CE%B3%CE%AE%20%CE%B1%CF%80%CE%BF%CF%86%CE%B8%CE%B5%CE%B3%CE%BC%CE%AC%CF%84%CF%89%CE%BD,%20%CE%B1%CF%80%CF%8C%20%CF%84%CE%B7%20%CE%B4%CE%B9%CE%B4%CE%B1%CF%83%CE%BA%CE%B1%CE%BB%CE%AF%CE%B1%20%CF%84%CE%BF%CF%85%20%CE%B1%CE%B3%CE%AF%CE%BF%CF%85%20%CE%99%CF%89%CE%AC%CE%BD%CE%BD%CE%BF%CF%85%20%CF%84%CE%BF%CF%85%20%CE%A7%CF%81%CF%85%CF%83%CE%BF%CF%83%CF%84%CF%8C%CE%BC%CE%BF%CF%85.jpg" width="206" /></a></div><br /><div style="text-align: justify;"><br />Η συναίσθηση της άγνοιας είναι ένα μεγάλο βήμα προς τη γνώση.<br />Τούτο είναι που ανατρέπει όλη την οικουμένη. Η αμέλεια που δείχνουμε για την ανατροφή των παιδιών μας.<br />Η μεν απελπισία αυτόν που έπεσε δεν τον αφήνει να σηκωθεί, η δε αμέλεια τον όρθιο καταφέρνει να τον γκρεμίσει.<br />Η ελπίδα, οδηγεί στη μετάνοια και τη σωτηρία.<br />Όταν δυστυχούμε είναι φυσικό να πλησιάζουμε το Θεό. Το σπουδαίο και θαυμαστό είναι να μας διακρίνει ευλάβεια όταν ευτυχούμε.<br />Η μετάνοια χωρίς ελεημοσύνη είναι νεκρή και χωρίς φτερά.<br />Όποιος ελεεί το φτωχό δανείζει το Θεό, με βέβαιη επιστροφή του δανείου του.<br />Ο πλούσιος μπορεί να δικαιωθεί με την ελεημοσύνη, αλλά και ο φτωχός με τη υπομονή.<br />Με τη μετάνοια σβήνουμε κάθε αμαρτία στο άπειρο πέλαγος της φιλανθρωπίας του Θεού.<br />Όπως το σώμα έχει ανάγκη από υλική τροφή, έτσι και η ψυχή έχει ανάγκη από καθημερινή υπόμνηση και τροφή πνευματική.</div><div style="text-align: justify;"><br />https://inpantanassis.blogspot.com/</div>MONI EPANOSIFIhttp://www.blogger.com/profile/11491025323019379250noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-7156612844024330637.post-8281597517413926912024-03-27T10:20:00.001+02:002024-03-27T10:20:20.949+02:00 Για τη λύπη και ηδονή, επιθυμία και φόβο<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEg4UWYujzTDMlW6WkG1aQrsn9dY4vR5LCaAd07-Dig6zscwDR09r6MiYNxNF6hK0fD1GNr_4qcQdddZCzMTue1QH3GcQ62jttQaqERQOPUJQL6IAlKSW8cYQH3TS5_A_jT8BdSVCRYAH9inWEUT_3iYNKFC4PpnHi6adme0nSrwmSR21MwqP2crd0cGQJA/s700/%CE%93%CE%B9%CE%B1%20%CF%84%CE%B7%20%CE%BB%CF%8D%CF%80%CE%B7%20%CE%BA%CE%B1%CE%B9%20%CE%B7%CE%B4%CE%BF%CE%BD%CE%AE,%20%CE%B5%CF%80%CE%B9%CE%B8%CF%85%CE%BC%CE%AF%CE%B1%20%CE%BA%CE%B1%CE%B9%20%CF%86%CF%8C%CE%B2%CE%BF.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="412" data-original-width="700" height="188" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEg4UWYujzTDMlW6WkG1aQrsn9dY4vR5LCaAd07-Dig6zscwDR09r6MiYNxNF6hK0fD1GNr_4qcQdddZCzMTue1QH3GcQ62jttQaqERQOPUJQL6IAlKSW8cYQH3TS5_A_jT8BdSVCRYAH9inWEUT_3iYNKFC4PpnHi6adme0nSrwmSR21MwqP2crd0cGQJA/s320/%CE%93%CE%B9%CE%B1%20%CF%84%CE%B7%20%CE%BB%CF%8D%CF%80%CE%B7%20%CE%BA%CE%B1%CE%B9%20%CE%B7%CE%B4%CE%BF%CE%BD%CE%AE,%20%CE%B5%CF%80%CE%B9%CE%B8%CF%85%CE%BC%CE%AF%CE%B1%20%CE%BA%CE%B1%CE%B9%20%CF%86%CF%8C%CE%B2%CE%BF.jpg" width="320" /></a></div><br /><div style="text-align: justify;"><br />Άγιος Μάξιμος ο Ομολογητής: "Προς Θαλλάσιον, περί αποριών - Ερώτηση 1"<br />Τα πάθη είναι κακά καθεαυτά ή ανάλογα με τη χρήση τους; Εννοώ την ηδονή και τη λύπη, την επιθυμία και το φόβο και όσα ακολουθούν.<br /><br />Απόκριση<br />Αυτά τα πάθη, όπως και τα λοιπά, δεν συνδημιουργήθηκαν μαζί με την φύση των ανθρώπων, γιατί θα συντελούσαν και στον ορισμό της φύσης του ανθρώπου. Υποστηρίζω αντίθετα, αυτό που έμαθα από το μεγάλο Γρηγόριο Νύσσης, ότι εισήλθαν μετά την έκπτωση από την τελειότητα και προσκολλήθηκαν στο αλογότερο μέρος του ανθρώπου, με τα οποία, αντί της θείας και μακάριας εικόνας, ευθύς αμέσως μετά την παράβαση έγινε φανερή κι ευδιάκριτη στον άνθρωπο η ομοίωσή τουμε τα άλογα ζώα. Γιατί έπρεπε, αφού κατακαλύφθηκε η αξία του λόγου από τα γνωρίσματα της αλογίας που με τη γνώμη του τράβηξε στον εαυτό του, δίκαια να τιμωρείται η ανθρώπινη φύση, οικονομώντας σοφά έτσι ο Θεός να συναισθανθεί ο άνθρωπος το λογικό μεγαλειο του νου του.<br />Ωστόσο γίνονται καλά και τα πάθη στους σπουδαίους ανθρώπους, όταν, αποχωρίζοντας τα σοφά από το σώμα, τα μεταχειρίζονται προς απόκτηση του ουρανού. <br />Για παράδειγμα: την επιθυμία θα τη μετατρέψουν σε κίνηση που ορέγεται τη νοερή έφεση των θείων, ενώ την ηδονή θα την κάνουν αγαθή ευφροσύνη της θελητικής ενέργειας του νου για τα θεϊκά χαρίσματα. <br />Επίσης το φόβο θα τον κάνουν φροντίδα που προφυλάγει από τη μελλοντική τιμωρία εξαιτίας πλημμελημάτων, ενώ τη λύπη, μεταμέλεια που διορθώνει ένα υπάρχον κακό, και μ' ένα λόγο, σύμφωνα με τους σοφούς γιατρούς που αφαιρούν με το δηλητηριώδες σώμα του ερπετού της έχιδνας τη λέπρα που πράγματι υπάρχει ή υποθέτουν, χρησιμοποιούν αυτά τα πάθη για την αναίρεση μιας παρούσας ή αναμενόμενης κακίας για την απόκτηση και τη φύλαξη της αρετής και της γνώσης. <br />Είναι λοιπόν αυτά τα πάθη καλά, όπως είπα, σύμφωνα με τη χρήση τους σε εκείνους "που αιχμαλωτίζουν κάθε σκέψη και την κάνουν να υπακούει στο Χριστό"(Β΄ Κορ. 10,5).<br />Αν κάτι από αυτά λέγεται και για το Θεό από τη Γραφή ή για τους αγίους, για το Θεό για χάρη μας, επειδή κατάλληλα με τα δικά μας πάθη αποκαλύπτει τις σωτήριες για μας κι αγαθοποιές εκδηλώσεις της πρόνοιας, και για τους άλλους, επειδή δεν μπορούν μ' άλλο τρόπο να προσφέρουν τις νοερές σχέσεις τους και διαθέσεις προς το Θεό με σωματική ζωή, χωρίς τα γνωστά πάθη της φύσης μας.<br /><br />Σχόλια<br />1. Τις διάφορες εκδηλώσεις της πρόνοιας, σχετικά μ' εμάς, τις διαμορφώνει η Γραφή ανάλογα με τα γνωστά σ' εμάς πάθη.<br />2. Την όποια σχέση των αγίων με το Θεό η Γραφή τη δηλώνει με τούτα τα ονόματα.<br />----------------------------------------------------<br />πηγή: Μαξίμου του Ομολογητού, Προς Θαλάσσιον, περί απόρων (ερωτήσεις Α΄- ΝΓ΄), Πατερικαί Εκδόσεις «Γρηγόριος ο Παλαμάς», εισαγωγή-μετάφραση-σχόλια Ελευθέριος Μερετάκης, 1992.<br />https://inpantanassis.blogspot.com/</div>MONI EPANOSIFIhttp://www.blogger.com/profile/11491025323019379250noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-7156612844024330637.post-6713114100401335552024-03-27T10:18:00.000+02:002024-03-27T10:18:37.173+02:00 Το φάρμακο στην τρέλα των σκέψεων<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhDdZ7GwYHi9V7yL0x2_KmXQAJMpqPUZ8MGsxQxVR-wUVlUUQeLwJnoWCEy_3eIk5uTemho_fEfH9DrIBEfN-GfUWKG1EuLnkudFgMnel10gWZIN7mCCkRbsPk1Bd5yraHYZDLn4lBksaaLSx8KM_7R0teg-hLPNQ4lDmUJnUd-_3hhkLN5GMh5L3DdxQo/s256/%CE%A4%CE%BF%20%CF%86%CE%AC%CF%81%CE%BC%CE%B1%CE%BA%CE%BF%20%CF%83%CF%84%CE%B7%CE%BD%20%CF%84%CF%81%CE%AD%CE%BB%CE%B1%20%CF%84%CF%89%CE%BD%20%CF%83%CE%BA%CE%AD%CF%88%CE%B5%CF%89%CE%BD.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="197" data-original-width="256" height="197" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhDdZ7GwYHi9V7yL0x2_KmXQAJMpqPUZ8MGsxQxVR-wUVlUUQeLwJnoWCEy_3eIk5uTemho_fEfH9DrIBEfN-GfUWKG1EuLnkudFgMnel10gWZIN7mCCkRbsPk1Bd5yraHYZDLn4lBksaaLSx8KM_7R0teg-hLPNQ4lDmUJnUd-_3hhkLN5GMh5L3DdxQo/s1600/%CE%A4%CE%BF%20%CF%86%CE%AC%CF%81%CE%BC%CE%B1%CE%BA%CE%BF%20%CF%83%CF%84%CE%B7%CE%BD%20%CF%84%CF%81%CE%AD%CE%BB%CE%B1%20%CF%84%CF%89%CE%BD%20%CF%83%CE%BA%CE%AD%CF%88%CE%B5%CF%89%CE%BD.jpg" width="256" /></a></div><br /><div style="text-align: justify;"><br />Αγίου Ιουστίνου Πόποβιτς<br /><br />Για μένα η σκέψη, η κάθε σκέψη, είναι το μεγαλύτερο βάσανο που υπάρχει κάτω από τον ουρανό, μέχρι να μεταμορφωθεί σε Θεο-σκέψη, σε Χριστο-σκέψη, δηλαδή μέχρι να λογοποιηθεί, να νοηματοδοτηθεί.<br />Αλήθεια η σκέψη είναι κόλαση, αν δεν μεταμορφωθεί σε Χριστο-σκέψη.<br />Χωρίς τον λόγο η ανθρώπινη σκέψη βρίσκεται συνέχεια στην άλογη παραφροσύνη, στο παραλήρημα, στη σατανική ανόητη αυτοβεβαίωση, σε εκείνο το σατανικό: η σκέψη για τη σκέψη, σε αναλογία με το l' art pour l' art.<br />Η ανθρώπινη σκέψη μωραίνεται με την αμαρτία, όπως και η αίσθηση.<br />Ο μοναδικός γιατρός και το μοναδικό φάρμακο από αυτή την τρέλα είναι ο Θεάνθρωπος, διότι Αυτός είναι ο Θεός Λόγος που έγινε άνθρωπος.<br />Σε Αυτόν και με Αυτόν δόθηκε και εξασφαλίστηκε στην ανθρώπινη σκέψη η δυνατότητα της άπειρης θείας τελειοποίησης.<br />Αυτός έγινε άνθρωπος ακριβώς για να μη καταντήσει τελικά και ανεπανόρθωτα αυτός ο πλανήτης, αν οδηγηθεί από το γυμνό και «καθαρό» ανθρώπινο λόγο, ένα πλήρες τρελοκομείο.<br /><br />Αρχ. Ιουστίνου Πόποβιτς. Άνθρωπος και Θεάνθρωπος.<br />Ε' Εκδ. Αστήρ, Αθήνα. 1987. σελ. 34-35<br />https://inpantanassis.blogspot.com/</div>MONI EPANOSIFIhttp://www.blogger.com/profile/11491025323019379250noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-7156612844024330637.post-33338910482961940892024-03-27T10:17:00.000+02:002024-03-27T10:17:00.491+02:00 Η μακροθυμία είναι μεγαλοψυχία…<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEj_2drk8yILWqNTCnOPGXbL0RaAJ3VgUqSigM8lXBK-NoiAHDleKC8GRtpFDZlQZsbg2iy-MAtHOxGZ2nd5DNYZNIydn0fBTRudeW847jVsZKWYlqtuJATjOOPuoZhrtPtWn5g3rB7Wnh56y_0mgYXFc3nDsMxUJc-YbONwsG0IJ4gJdOph0ryi9v1LwGE/s713/%CE%97%20%CE%BC%CE%B1%CE%BA%CF%81%CE%BF%CE%B8%CF%85%CE%BC%CE%AF%CE%B1%20%CE%B5%CE%AF%CE%BD%CE%B1%CE%B9%20%CE%BC%CE%B5%CE%B3%CE%B1%CE%BB%CE%BF%CF%88%CF%85%CF%87%CE%AF%CE%B1%E2%80%A6.png" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="430" data-original-width="713" height="193" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEj_2drk8yILWqNTCnOPGXbL0RaAJ3VgUqSigM8lXBK-NoiAHDleKC8GRtpFDZlQZsbg2iy-MAtHOxGZ2nd5DNYZNIydn0fBTRudeW847jVsZKWYlqtuJATjOOPuoZhrtPtWn5g3rB7Wnh56y_0mgYXFc3nDsMxUJc-YbONwsG0IJ4gJdOph0ryi9v1LwGE/s320/%CE%97%20%CE%BC%CE%B1%CE%BA%CF%81%CE%BF%CE%B8%CF%85%CE%BC%CE%AF%CE%B1%20%CE%B5%CE%AF%CE%BD%CE%B1%CE%B9%20%CE%BC%CE%B5%CE%B3%CE%B1%CE%BB%CE%BF%CF%88%CF%85%CF%87%CE%AF%CE%B1%E2%80%A6.png" width="320" /></a></div><br /><div style="text-align: justify;"><br />Άγιος Νεκτάριος<br />Η μακροθυμία είναι αρετή γενναίας και ευγενικής ψυχής, που έχει θεμέλιο την αγάπη προς τον πλησίον.<br />Η μακροθυμία είναι μεγαλοψυχία, μεγαλοφροσύνη και φίλη της πραότητας. Η μακροθυμία μαρτυράει καλή αγωγή ψυχής και εκδηλώνεται σαν συμπάθεια, φιλανθρωπία, μετριοφροσύνη και δικαιοσύνη. Ο μακρόθυμος κυριαρχεί πάνω στον θυμό και την οργή του∙ κατευνάζει δε τις ορμές της καρδιάς του, ελεεί όσους έφταιξαν σε κάτι και λυπάται αυτούς που αμαρτάνουν. Ο έλεγχός του γίνεται με επιείκεια και τα λόγια του εκφράζονται με σύνεση και φρόνηση. Η οργή δεν σκοτίζει τον νου του και ο θυμός δεν διαταράσσει τα λογικά του. Η όψη του είναι ευχάριστη και οι κινήσεις του σεμνοπρεπείς. Έχοντας πολλή φρόνηση, δεν δικάζει με εμπαθή οξύτητα, αλλά αποφαίνεται με αγαθή κρίση για τα παραπτώματα. O Χρυσόστομος λέει για τη μακροθυμία τα παρακάτω:<br />«Το αίτιο όλων των αγαθών είναι η μακροθυμία∙ αυτή είναι η ρίζα κάθε φιλοσοφίας∙ υπάρχει ως όπλο ακαταμάχητο και πύργος απόρθητος, αντιμετωπίζοντας με ευκολία τα λυπηρά και τα δύσκολα. Και όπως ακριβώς, αν πέσει σπίθα στην άβυσσο, εκείνη δεν θα βλαφθεί καθόλου, αλλά η σπίθα θα σβήσει εύκολα, έτσι και στη μακρόθυμη ψυχή, όποιο απροσδόκητο και να εμφανιστεί, αυτό εξαφανίζεται εύκολα, ενώ εκείνη παραμένει ατάραχη. Διότι η μακροθυμία είναι δυνατότερη όλων∙ και για στρατόπεδα να πεις και για χρήματα και για άλογα και για τείχη και για όπλα και για ο,τιδήποτε, κανένα δεν θα βρεις ίσο με τη μακροθυμία.<br />Γιατί εκείνος που θα έχει όλα τα παραπάνω, αν κυριευθεί από θυμό, πολλές φορές συμπεριφέρεται σαν ανώριμο παιδάκι, κάνοντας πολύ θόρυβο και γεμάτος ζάλη. Ο μακρόθυμος απολαμβάνει βαθιά γαλήνη, σαν να βρίσκεται καθισμένος σε λιμάνι∙ όπως ακριβώς δεν νικιέται ο βράχος με όποια βλάβη κι αν προσπαθήσεις να του προκαλέσεις, ή δεν ταράζεται ο πύργος όποια ύβρη και να του απευθύνεις, ή δεν καταστρέφεται το διαμάντι με όποια πληγή θελήσεις να του προκαλέσεις».<br />Μακάριος ο άνθρωπος ο μακρόθυμος.</div><div style="text-align: justify;"><br />(«Το γνώθι σαυτόν ΚΕΙΜΕΝΑ ΑΥΤΟΓΝΩΣΙΑΣ», ΑΓΙΟΥ ΝΕΚΤΑΡΙΟΥ ΠΕΝΤΑΠΟΛΕΩΣ, ΕΚΔΟΣΕΙΣ ΑΘΩΣ)<br />https://simeiakairwn.wordpress.com/</div>MONI EPANOSIFIhttp://www.blogger.com/profile/11491025323019379250noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-7156612844024330637.post-37361278833418702462024-03-27T10:15:00.001+02:002024-03-27T10:15:06.901+02:00 Μικρό λεξικό της περιόδου της νηστείας<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhMxRljMU7dBDmpDfRtDLg2IjBJDLYqSZeUntxKBoZSZLiboRHEJZSGb4PtUcybAy4pmHLVs_9ACSWnazOPmXECKwv0RgrV8WZkMtlGt622k97xzf51vLJtDZRyQK6lW6be6oiehsj_RF1owggvJT7_5Nq1ZE9PEaRAuzRi2zaNCqIDkvWI8dvM2TUctWs/s400/%CE%9C%CE%B9%CE%BA%CF%81%CF%8C%20%CE%BB%CE%B5%CE%BE%CE%B9%CE%BA%CF%8C%20%CF%84%CE%B7%CF%82%20%CF%80%CE%B5%CF%81%CE%B9%CF%8C%CE%B4%CE%BF%CF%85%20%CF%84%CE%B7%CF%82%20%CE%BD%CE%B7%CF%83%CF%84%CE%B5%CE%AF%CE%B1%CF%82.png" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="377" data-original-width="400" height="302" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhMxRljMU7dBDmpDfRtDLg2IjBJDLYqSZeUntxKBoZSZLiboRHEJZSGb4PtUcybAy4pmHLVs_9ACSWnazOPmXECKwv0RgrV8WZkMtlGt622k97xzf51vLJtDZRyQK6lW6be6oiehsj_RF1owggvJT7_5Nq1ZE9PEaRAuzRi2zaNCqIDkvWI8dvM2TUctWs/s320/%CE%9C%CE%B9%CE%BA%CF%81%CF%8C%20%CE%BB%CE%B5%CE%BE%CE%B9%CE%BA%CF%8C%20%CF%84%CE%B7%CF%82%20%CF%80%CE%B5%CF%81%CE%B9%CF%8C%CE%B4%CE%BF%CF%85%20%CF%84%CE%B7%CF%82%20%CE%BD%CE%B7%CF%83%CF%84%CE%B5%CE%AF%CE%B1%CF%82.png" width="320" /></a></div><br /><div style="text-align: justify;"><br />Αθανάσιος Μουστάκης θεολόγος<br />ΑΓΙΑ ΚΑΙ ΜΕΓΑΛΗ ΤΕΣΣΑΡΑΚΟΣΤΗ: Μια περίοδος του έτους κατά την οποία νηστεύουμε. Αποτελείται από δύο περιόδους νηστείας.<br />Η πρώτη έχει έξι εβδομάδες (6 επί 7 ημέρες) και η δεύτερη είναι η Μεγάλη Εβδομάδα. Κατά τη διάρκειά της η νηστεία είναι αρκετά αυστηρή.<br />ΑΛΑΔΟ ΓΕΥΜΑ: Συνήθως Τετάρτη και Παρασκευή τρώμε φαγητό, χωρίς προσθήκη λαδιού. Πολλοί τρώνε λάδι μόνο τα Σαββατοκύριακα.<br />ΑΠΟΔΕΙΠΝΟ ΜΕΓΑ: Ακολουθία της Εκκλησίας, η οποίας διαβάζεται στα μοναστήρια μετά το δείπνο. Πολλοί χριστιανοί την διαβάζουν πριν από τον βραδινό ύπνο.<br />Κατά την περίοδο της Αγίας και Μεγάλης Τεσσαρακοστής διαβάζεται κάθε απόγευμα και στους ενοριακούς Ναούς.<br />ΑΡΤΥΣΙΜΕΣ ΤΡΟΦΕΣ: Τροφές που δεν επιτρέπονται κατά την περίοδο της νηστείας. Βασικά πρόκειται για το κρέας και όλα τα γαλακτοκομικά. Εκτός από εξαιρέσεις και το ψάρι.<br />ΕΝΑΤΗ: Η έκφραση είναι «κάνω ενάτη». Σε πολλά μοναστήρια, κατά την περίοδο της Αγίας και Μεγάλης Τεσσαρακοστής παρατίθεται τράπεζα μόνο μία φορά την ημέρα, μετά τις τρεις το απόγευμα.<br />Κατά το βυζαντινό τρόπο μέτρησης των ωρών η πρώτη ώρα της ημέρας ξεκινά με την ανατολή του ήλιου. Συνεπώς η ενάτη είναι γύρω στις τρεις το απόγευμα.<br />ΕΥΑΓΓΕΛΙΣΜΟΣ ΤΗΣ ΘΕΟΤΟΚΟΥ: Γιορτή ιδιαίτερης σημασίας για της Εκκλησία και την υπόθεση της σωτηρίας του ανθρώπου. Όποια μέρα και αν πέσει τελείται Θ. Ευχαριστία και τρώγεται ψάρι.<br />ΚΑΤΑΛΥΣΙΣ ΙΧΘΥΟΣ: Σε εξαιρετικές περιπτώσεις επιβάλλεται να φάμε ψάρι ακόμη και αν είναι Τετάρτη ή Παρασκευή (π.χ. της Μεταμορφώσεως, της Κοιμήσεως της Θεοτόκου, των Εισοδίων).<br />Κατά την περίοδο της Αγίας και Μεγάλης Τεσσαρακοστής ψάρι τρώγεται του Ευαγγελισμού και των Βαΐων.<br />ΚΑΤΑΛΥΣΙΣ ΟΙΝΟΥ ΚΑΙ ΕΛΑΙΟΥ: Σε όλη τη διάρκεια του έτους κάποιες ημέρες που η Εκκλησία εορτάζει τη μνήμη κάποιου πολύ μεγάλου αγίου επιτρέπεται να φάει ο πιστός φαγητό με λάδι και να πιει κρασί ώστε να στηριχθεί.<br />ΚΟΥΦΗ ΕΒΔΟΜΑΔΑ: Η εβδομάδα που προηγείται της Μεγάλης. Κατά τη διάρκειά της δεν έχουμε κάποια ακολουθία εκτός από το Μεγάλο Απόδειπνο.<br />ΚΥΡΑ ΣΑΡΑΚΟΣΤΗ: Μια κούκλα φτιαγμένη από ζυμάρι. Έχει επτά πόδια, ένα για κάθε εβδομάδα της νηστείας. Δεν έχει στόμα (γιατί νηστεύουμε και αποφεύγουμε τις άσκοπες συζητήσεις), τα χέρια σταυρωμένα σε στάση προσευχής.<br />ΜΕΓΑΛΗ ΕΒΔΟΜΑΔΑ: Η εβδομάδα που λήγει το Μ. Σάββατο. Το πρόγραμμα περιλαμβάνει αυστηρή νηστεία και ακολουθίες πρωί και βράδυ.<br />ΜΕΓΑΛΟΣ ΚΑΝΟΝΑΣ: Ένα εντυπωσιακό ποιητικό έργο του Αγ. Ανδρέου επισκόπου Κρήτης. Αποτελείται από εκατοντάδες τροπάρια, που αναφέρονται σε ολόκληρη την ανθρώπινη ιστορία, από την Πτώση και έπειτα.<br />Μεταξύ πολλών άλλων αναφέρεται και στην μετάνοια. Ψάλλεται το απόγευμα της Τετάρτης πριν από τον Ακάθιστο Ύμνο.<br />ΝΗΣΤΕΙΑ: Ετυμολογικά σημαίνει δεν τρώγω (νή+εσθίω). Πρακτικά δεν πρόκειται για μία περίοδο τέλειας ασιτίας, αλλά για μία περίοδο κατά την οποία περιορίζουμε την ποσότητα και την ποικιλία των γευμάτων μας, ώστε να στρέψουμε την προσοχή μας στην προσευχή και τη μετάνοια.<br />ΝΗΣΤΗΣΙΜΕΣ ΤΡΟΦΕΣ: Όσπρια, θαλασσινά, φρούτα, λαχανικά, σοκολάτα υγείας, σόγια, λαδερά, μέλι, μαρμελάδα, ζυμαρικά, χαλβάς, ταχίνι, ξηροί καρποί, ψωμί, φρυγανιές, παξιμάδι.<br />ΞΗΡΟΦΑΓΙΑ: Ημέρα κατά την οποία δεν τρώμε λάδι.<br />ΠΡΟΗΓΙΑΣΜΕΝΗ ΛΕΙΤΟΥΡΓΙΑ: Ορθότερα αποκαλείται Θ. Λειτουργία των Προηγιασμένων Τιμίων Δώρων. Λόγῳ του πένθιμου χαρακτήρα της περιόδου της Αγίας και Μεγάλης Τεσσαρακοστής δεν τελείται το αναστάσιμο μυστήριο της Θ. Ευχαριστίας τις καθημερινές.<br />Έτσι, προαγιάζεται Άγιος Άρτος κατά την κυριακάτικη Θ. Λειτουργία, φυλάσσεται σε ειδικό σκεύος και προσφέρεται στους πιστούς κατά τη διάρκεια της εβδομάδας.<br />ΤΡΙΩΔΙΟ: Βιβλίο της Εκκλησίας, το οποίο περιέχει τις ακολουθίες της περιόδου από τον εσπερινό του Τελώνου και του Φαρισαίου μέχρι το Μεγάλο Σάββατο.<br />ΧΑΙΡΕΤΙΣΜΟΙ ΤΗΣ ΠΑΝΑΓΙΑΣ: Η Ακολουθία του Ακαθίστου Ύμνου συνδυασμένη και Απόδειπνο. Ψάλλεται κατά τις Παρασκευές της νηστείας.<br />Ξεκινά από την Παρασκευή μετά την Καθαρά Δευτέρα. Τις τέσσερεις πρώτες Παρασκευές διαβάζεται τμηματικά ο Ακάθιστος Ύμνος, ενώ την πέμπτη ολόκληρος.</div><div style="text-align: justify;"><br />Πηγή: Θεολογικά και άλλα τινά<br />https://simeiakairwn.wordpress.com/</div>MONI EPANOSIFIhttp://www.blogger.com/profile/11491025323019379250noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-7156612844024330637.post-44958379954260469402024-03-27T10:13:00.000+02:002024-03-27T10:13:45.318+02:00 «Νηστεία, αγρυπνία, προσευχή ουράνια χαρίσματα λαβών»<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiKgv5MZudK0eBUsk9dF7tg_EKBo6PQUXuCo7QO3PN3qfQ9b8zoAZFx4DYgK3zNnIlGq13SwY3m9UH1yTBkVxdgrgn9_FQUsplWiDO9CR7tIiNqV3U743VkEVYCWC6U-rhqFi17UHWr7TEnV7uYepTpzDtVXv2K_yywfCpRZGuCm-A5_f_QeEnyI6h57xI/s1000/%C2%AB%CE%9D%CE%B7%CF%83%CF%84%CE%B5%CE%AF%CE%B1,%20%CE%B1%CE%B3%CF%81%CF%85%CF%80%CE%BD%CE%AF%CE%B1,%20%CF%80%CF%81%CE%BF%CF%83%CE%B5%CF%85%CF%87%CE%AE%20%CE%BF%CF%85%CF%81%CE%AC%CE%BD%CE%B9%CE%B1%20%CF%87%CE%B1%CF%81%CE%AF%CF%83%CE%BC%CE%B1%CF%84%CE%B1%20%CE%BB%CE%B1%CE%B2%CF%8E%CE%BD%C2%BB.png" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="600" data-original-width="1000" height="192" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiKgv5MZudK0eBUsk9dF7tg_EKBo6PQUXuCo7QO3PN3qfQ9b8zoAZFx4DYgK3zNnIlGq13SwY3m9UH1yTBkVxdgrgn9_FQUsplWiDO9CR7tIiNqV3U743VkEVYCWC6U-rhqFi17UHWr7TEnV7uYepTpzDtVXv2K_yywfCpRZGuCm-A5_f_QeEnyI6h57xI/s320/%C2%AB%CE%9D%CE%B7%CF%83%CF%84%CE%B5%CE%AF%CE%B1,%20%CE%B1%CE%B3%CF%81%CF%85%CF%80%CE%BD%CE%AF%CE%B1,%20%CF%80%CF%81%CE%BF%CF%83%CE%B5%CF%85%CF%87%CE%AE%20%CE%BF%CF%85%CF%81%CE%AC%CE%BD%CE%B9%CE%B1%20%CF%87%CE%B1%CF%81%CE%AF%CF%83%CE%BC%CE%B1%CF%84%CE%B1%20%CE%BB%CE%B1%CE%B2%CF%8E%CE%BD%C2%BB.png" width="320" /></a></div><br /><div style="text-align: justify;"><br />Άγιος Άνθιμος της Χίου<br />Λέει το ρητό: «νηστεία, αγρυπνία, προσευχή ουράνια χαρίσματα λαβών». Τι ωραία, τι παρηγορητικά λόγια που είπαν οι άγιοι Πατέρες, για να μας ικανοποιήσουν!<br />Έφεραν πρώτα πρώτα τη νηστεία, τη μητέρα των αρετών, για να μας προθυμοποιήσουν· κατόπιν την αγρυπνία και έπειτα την προσευχή.<br />Νηστεία θα πιάσουμε και εμείς, αδελφές· να παύσουν πια οι θόρυβοι· να παύσουν οι φασαρίες και οι ταραχές αυτής της ανόητης της κοιλιάς. Έφθασαν οι ημέρες της νηστείας· της καλής νηστείας. Όταν ο άνθρωπος θέλει να ζητήσει οτιδήποτε από τον Θεό, πρέπει να νηστέψει, για να του το δώσει. <br />Είναι τόσο ικανοποιητική, τόσο αποτελεσματική η νηστεία. Καταπραΰνει τα νεύρα, καταπαύει τα πάθη, αποθηκεύει την υπομονή μέσα στην καρδιά, καθαρίζει τον νου, αδυνατίζει τις συγχύσεις και τα σκάνδαλα· διότι κάθε σύγχυση και ταραχή παύει, όπου γίνεται η νηστεία. Διώκεται η λογομαχία, φεύγει η πολυλογία, και ο άνθρωπος γίνεται κατανυκτικός, γίνεται πράος, σιωπηλός και δυσκολοκίνητος στο να λέει.<br />Διότι η εγκοπή του φαγητού δεν δίνει διάθεση στη γλώσσα να ομιλεί· έστω και καλά λόγια· και αυτά ακόμα βαρύνεται να τα πει. Μόνο καταγίνεται ημέρα και νύκτα να ικετεύει τον Θεό· διότι κατόπιν από τη νηστεία θα έλθει η αγρυπνία και κατόπιν η προσευχή.<br />Δεν λησμονεί ο νηστευτής καμία αρετή· διότι η νηστεία θα τα φέρει όλα. Η νηστεία μαραίνει όλα τα πάθη· αποφεύγει τους περιπάτους και τα πεζοδρόμια· δεν επιθυμεί τις συνομιλίες· ομιλώ για καλογέρους, για εδώ μέσα λέω· διότι για τον άλλον κόσμο δεν έχω να πω τίποτα. Όταν πεινά η κοιλιά, αφήνει το στόμα να ομιλεί; Αφήνει τα μάτια να μετεωρίζονται και να περιεργάζονται εδώ και εκεί; Αφήνει τα αυτιά ελεύθερα να ακροάζονται; Όχι! Αλλά θέλει ο άνθρωπος όλο να ησυχάζει· όλα τα μέλη να είναι ήρεμα και γαλήνια· τότε θα έλθει και η χάρη του Θεού.<br />Γι’ αυτό λέει: «νηστεία, αγρυπνία, προσευχή, ουράνια χαρίσματα λαβών». Κανένα πράγμα δεν κάνει κέφι στον νηστευτή. Η νηστεία ταπεινώνει το σώμα και ησυχάζει το πνεύμα· η αγρυπνία λεπταίνει τον νου και τον κάνει να σκέπτεται όλο τα ουράνια. Στην αγρυπνία ακολουθεί η προσευχή, η οποία ικετεύει, για να έλθει η χάρη του Αγίου Πνεύματος.<br />Και εγώ, με αυτό το βρωμισμένο και αχρείο σώμα που βλέπετε εμπρός σας, τα δοκίμασα και τα είδα αυτά ένα καιρό. Ούτε να ομιλεί έχει κέφι αυτός που νηστεύει, ούτε να κοιμάται ούτε για κανένα άλλο πράγμα φροντίζει· μόνο σκέπτεται, μόνο φωτίζεται, πως να βρει τρόπους, για να εξιλεώσει τον Θεό.<br />Αυτά τα τρία αρμόζουν σ’ εμάς, αδελφές, να τα εργαζόμαστε: νηστεία, αγρυπνία, προσευχή, για να λάβομε ουράνια χαρίσματα. Άλλο δεν γυρεύεις, όταν έχεις αυτά, παρά μόνο να βρεις κανένα καντουνάκι να καθίσεις ένα κουβαράκι, με δεμένα χέρια, με συμμαζεμένο νου και σώμα και να φωνάζεις ενδομύχως: «Κύριε Ιησού Χριστέ, Υιέ του Θεού, ελέησόν με». Μέρα-νύκτα αυτά ζητεί η νηστεία. Πάλι, αν φας καλά και χορτάσεις την κοιλιά σου, δεν έχει παρά να βαρύνεις και να σου έλθει ύπνος. Κοιλιά γεμάτη δεν κατορθώνει καμία αρετή.<br />Αυτά όλα τα ξέρετε σεις καλύτερα από μένα· αλλά θέλω να σας δώσω κάποια προθυμία, θέλω να σας δυναμώσω· διότι φθάσαμε στη νηστεία, αδελφές· θα πληθύνουν οι αγρυπνίες, θα πληθύνουν οι προσευχές, και θέλω να σας σκουντήσω, τρόπον τινά, για να προβείτε σ’ αυτά. <br />Η προσευχή δεν είναι κανένα έργο κοπιαστικό· δεν είναι να κτυπάς τα χέρια σου και τα πόδια σου και να κουράζεις το σώμα σου· είναι μια εργασία εσωτερική· είναι μία κατάνυξη θερμή της ψυχής. Χρειάζεται όμως η προσευχή να είναι ενωμένη με τη νηστεία και με την αγρυπνία· ένα σώμα να είναι. Θα μας πολεμήσει όμως ο σατανάς σ’ αυτά, και αλίμονο, αν μας κυριεύσουν τα εναντία. Διότι η νηστεία μαραίνει τα πάθη, η αγρυπνία τα νεκρώνει και η προσευχή δίνει φτερά στον άνθρωπο, τον ανεβάζει στους ουρανούς, χαρίζει ουράνια χαρίσματα.<br />Δεν δίνονται όμως αυτά απλώς και ως έτυχε. Θα κοπιάσεις, θα μοχθήσεις, θα αγωνισθείς, για να τα απολαύσεις. Πρέπει να φύγουν τα ακάθαρτα, διότι δυσκολεύεται να έλθει η χάρη του Θεού στην ακάθαρτη καρδιά. Δυσκολεύεται να δώσει ο Θεός τη χάρη Του στον εν αμελεία και στον εν κραιπάλη και μερίμναις βιοτικαίς. Δεν δίνονται τα ουράνια χαρίσματα όπου δεν υπάρχουν αυτά τα τρία: νηστεία, αγρυπνία, προσευχή…<br />Φύγετε, αδελφές, την πολυφαγία και πιάστε την εγκράτεια· όχι όμως μόνο στο φαγητό, αλλά και στη γλώσσα και στους οφθαλμούς και στα χέρια και στα πόδια και παντού. Δεν είναι μόνο να εγκρατευόμαστε και να νηστεύουμε στα φαγητά και έπειτα να έχουμε χίλια-δυο μέσα στον νου μας να μας συγχύζουν και να μας ανησυχούν.<br />Γι’ αυτό είναι ανάγκη παντού να έχουμε χαλινάρι. Αν δεν βάλεις χαλινάρι προπάντων στη γλώσσα και στον νου σου, δεν είναι εύκολο να λάβεις ουράνια χαρίσματα…<br />Ο δε Θεός της ειρήνης και της αγαθοσύνης να εξαποστείλει τα ουράνια χαρίσματα· να μαράνει τα πάθη μας και να διώξει τους πειρασμούς. Όχι να τους διώξει, διότι δεν είναι καλό να φύγουν οι πειρασμοί, αλλά να μας δώσει δύναμη να πολεμούμε και να τους νικούμε. Η Κυρία Θεοτόκος, η βοήθεια των ασθενών και η δύναμη των αδυνάτων, να δώσει και σ’ εμάς δύναμη και βοήθεια.</div><div style="text-align: justify;"><br />(16 Απριλίου 1946)<br />Από το περιοδικό “Ορθ. Φιλόθεος Μαρτυρία”, Διδαχές από άγιες μορφές, Εκδ. Ορθόδοξος Κυψέλη, σελ. 17.<br />https://simeiakairwn.wordpress.com/</div>MONI EPANOSIFIhttp://www.blogger.com/profile/11491025323019379250noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-7156612844024330637.post-69322001676868913752024-03-27T10:12:00.001+02:002024-03-27T10:12:11.258+02:00 «Έξω από τον Χριστό, χωρίς τον Χριστό, δεν υπάρχει λύση στην τραγωδία της επίγειας ιστορίας της ανθρωπότητος»<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgCKmEliT4C7L-MdZoIQgUXnOvX2pyVfXPlUnc9x5k6FgAE-whX-IsvsnoUVPbqJxiiWR12iplmwiO1t5Ahm8JAAwqSWAnNtEhfp_ekjOGiAFD5Q3KJDZMKOVh5h_Doa1PiSRN-_gSW-aUTEFrObBjTE5Txk7RtHsVWIP_U8_6lw6AFb8Hk85LbWOqFCNk/s900/%C2%AB%CE%88%CE%BE%CF%89%20%CE%B1%CF%80%CF%8C%20%CF%84%CE%BF%CE%BD%20%CE%A7%CF%81%CE%B9%CF%83%CF%84%CF%8C,%20%CF%87%CF%89%CF%81%CE%AF%CF%82%20%CF%84%CE%BF%CE%BD%20%CE%A7%CF%81%CE%B9%CF%83%CF%84%CF%8C,%20%CE%B4%CE%B5%CE%BD%20%CF%85%CF%80%CE%AC%CF%81%CF%87%CE%B5%CE%B9%20%CE%BB%CF%8D%CF%83%CE%B7%20%CF%83%CF%84%CE%B7%CE%BD%20%CF%84%CF%81%CE%B1%CE%B3%CF%89%CE%B4%CE%AF%CE%B1%20%CF%84%CE%B7%CF%82%20%CE%B5%CF%80%CE%AF%CE%B3%CE%B5%CE%B9%CE%B1%CF%82%20%CE%B9%CF%83%CF%84%CE%BF%CF%81%CE%AF%CE%B1%CF%82%20%CF%84%CE%B7%CF%82%20%CE%B1%CE%BD%CE%B8%CF%81%CF%89%CF%80%CF%8C%CF%84%CE%B7%CF%84%CE%BF%CF%82%C2%BB.png" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="525" data-original-width="900" height="187" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgCKmEliT4C7L-MdZoIQgUXnOvX2pyVfXPlUnc9x5k6FgAE-whX-IsvsnoUVPbqJxiiWR12iplmwiO1t5Ahm8JAAwqSWAnNtEhfp_ekjOGiAFD5Q3KJDZMKOVh5h_Doa1PiSRN-_gSW-aUTEFrObBjTE5Txk7RtHsVWIP_U8_6lw6AFb8Hk85LbWOqFCNk/s320/%C2%AB%CE%88%CE%BE%CF%89%20%CE%B1%CF%80%CF%8C%20%CF%84%CE%BF%CE%BD%20%CE%A7%CF%81%CE%B9%CF%83%CF%84%CF%8C,%20%CF%87%CF%89%CF%81%CE%AF%CF%82%20%CF%84%CE%BF%CE%BD%20%CE%A7%CF%81%CE%B9%CF%83%CF%84%CF%8C,%20%CE%B4%CE%B5%CE%BD%20%CF%85%CF%80%CE%AC%CF%81%CF%87%CE%B5%CE%B9%20%CE%BB%CF%8D%CF%83%CE%B7%20%CF%83%CF%84%CE%B7%CE%BD%20%CF%84%CF%81%CE%B1%CE%B3%CF%89%CE%B4%CE%AF%CE%B1%20%CF%84%CE%B7%CF%82%20%CE%B5%CF%80%CE%AF%CE%B3%CE%B5%CE%B9%CE%B1%CF%82%20%CE%B9%CF%83%CF%84%CE%BF%CF%81%CE%AF%CE%B1%CF%82%20%CF%84%CE%B7%CF%82%20%CE%B1%CE%BD%CE%B8%CF%81%CF%89%CF%80%CF%8C%CF%84%CE%B7%CF%84%CE%BF%CF%82%C2%BB.png" width="320" /></a></div><br /><div style="text-align: justify;"><br />Άγιος Σωφρόνιος ο Αθωνίτης<br />Όσοι έλαβαν πείρα της θείας αγάπης, είναι φυσικό να αποστρέφονται τη χαρακτηριστική δηλητηριώδη οσμή με την οποία είναι εμποτισμένο το πάθος της υπερηφανείας. <br />Αυτή αποσπά τον άνθρωπο από τον Θεό και τον κάνει να απομονωθεί στον εαυτό του. Ο υπερήφανος- ακόμη και ο πιο προικισμένος διανοητικά-θα παραμένει πάντοτε έξω από την αγάπη του Χριστού που αγκαλιάζει τα πάντα. Στον παράδεισο ο άνθρωπος, μεθυσμένος από τη θανατηφόρα ηδονή της εωσφορικής αυτοθεώσεως, έγινε παράφρων και δέσμιος του άδη.. Όταν δε ο άνθρωπος στραφεί προς τα έξω αναζητώντας κάποιο αντιστάθμισμα στον κόσμο που τον περιβάλλει, υπόκειται σε κάθε είδους διαστροφή, και μπορεί να καταστεί ικανός για οποιοδήποτε έγκλημα.<br />Αναρίθμητες είναι οι μορφές με τις οποίες εμφανίζεται η υπερηφάνεια, αλλά όλες αλλοιώνουν την εικόνα του Θεού στον άνθρωπο. Έξω από τον Χριστό, χωρίς τον Χριστό, δεν υπάρχει λύση στην τραγωδία της επίγειας ιστορίας της ανθρωπότητος. Η γήινη ατμόσφαιρα αποπνέει οσμή αίματος. Ο κόσμος όλος τρέφεται καθημερινά με ειδήσεις για φόνους ή βασανισμούς αυτών που νικήθηκαν σε αδελφοκτόνες συγκρούσεις. Τα μαύρα σύννεφα του μίσους κρύβουν από τα μάτια μας το Ουράνιο Φως. Οι άνθρωποι μόνοι τους δημιουργούν την κόλαση τους. Χωρίς την ολοκληρωτική αλλαγή μας με την μετάνοια, δεν θα έρθει η απολύτρωση του κόσμου, “απολύτρωση ” από τη φοβερότερη από όλες τις κατάρες, τον πόλεμο. Για τον ταπεινό φορέα της αγάπης είναι προτιμότερο να φονευθεί παρά να φονεύσει.<br /><br />Το νόημα της εγκαταλείψεως από τον Θεό είναι να αποδείξει ότι είμαστε ακόμη ανώριμοι, ότι δεν διανύσαμε ακόμη την οδό μέχρι τέλους, ότι πρέπει να περάσουμε από αγώνα μεγαλύτερης κένωσης, να πιούμε μέχρι τέλους το ποτήριο, το οποίο Εκείνος ήπιε (βλ.Ματθ. κ’ 22). Κι έτσι, μέσα από ευλαβή φόβο και με το φως της ενισχυμένης ελπίδας, ταπεινώνεται η ψυχή, και η χαρά της καρδιάς γίνεται βαθύτερη, γιατί αυξάνει η γνώση των οδών του Θεού, του Σωτήρα μας.</div><div style="text-align: justify;"><br />(Αγίου Σωφρονίου (Σαχάρωφ) Αθωνίτου, Οψόμεθα τον Θεόν καθώς εστί, εκδ. Ιερά Μονή Τι μίου Προδρόμου Έσσεξ Αγγλίας σελ. 47-48, 48-49)<br />https://simeiakairwn.wordpress.com/</div>MONI EPANOSIFIhttp://www.blogger.com/profile/11491025323019379250noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-7156612844024330637.post-52737202208040247342024-03-27T10:09:00.005+02:002024-03-27T10:09:35.398+02:00 Η ΑΓΙΑ ΜΑΡΤΥΣ ΜΑΤΡΩΝΑ Η ΕΝ ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗ<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhhGI4pzQYEMT0G6JLTsg-JQrqf90kRaDkvg-B87v_bONjvn4XRlSqGh6YAkiRgmHPJQOweH74Jv7dS-hL_eGlat-LAxjHteueHd3hbVh4XOjEOax6l5prSgMLU-_u_jIjQqdPlx9cyjZYwJQl1RUGGb-FSfHaPMmGogA8BZe6vw50P88ktpZnMKZdfvJs/s320/%CE%97%20%CE%91%CE%93%CE%99%CE%91%20%CE%9C%CE%91%CE%A1%CE%A4%CE%A5%CE%A3%20%CE%9C%CE%91%CE%A4%CE%A1%CE%A9%CE%9D%CE%91%20%CE%97%20%CE%95%CE%9D%20%CE%98%CE%95%CE%A3%CE%A3%CE%91%CE%9B%CE%9F%CE%9D%CE%99%CE%9A%CE%97.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="320" data-original-width="118" height="320" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhhGI4pzQYEMT0G6JLTsg-JQrqf90kRaDkvg-B87v_bONjvn4XRlSqGh6YAkiRgmHPJQOweH74Jv7dS-hL_eGlat-LAxjHteueHd3hbVh4XOjEOax6l5prSgMLU-_u_jIjQqdPlx9cyjZYwJQl1RUGGb-FSfHaPMmGogA8BZe6vw50P88ktpZnMKZdfvJs/s1600/%CE%97%20%CE%91%CE%93%CE%99%CE%91%20%CE%9C%CE%91%CE%A1%CE%A4%CE%A5%CE%A3%20%CE%9C%CE%91%CE%A4%CE%A1%CE%A9%CE%9D%CE%91%20%CE%97%20%CE%95%CE%9D%20%CE%98%CE%95%CE%A3%CE%A3%CE%91%CE%9B%CE%9F%CE%9D%CE%99%CE%9A%CE%97.jpg" width="118" /></a></div><br /><div style="text-align: justify;"><br />«῾Η αγία Ματρώνα ήταν υπηρέτρια κάποιας Ιουδαίας γυναίκας, που ονομαζόταν Παντίλλα. Ακολουθούσε την κυρία της μέχρι τη συναγωγή, δεν έμπαινε όμως μέσα, αλλά γύριζε και πήγαινε στην Εκκλησία των Χριστιανών. Την είδαν λοιπόν κάποια φορά, οπότε την έπιασαν και την κτύπησαν πάρα πολύ και στη συνέχεια την έκλεισαν στη φυλακή επί τέσσερις ημέρες, χωρίς να μπορεί να την πλησιάσει κανείς και χωρίς φαγητό. Έπειτα την έβγαλαν και την καταξέσχισαν με μαστίγια. Πάλι την φυλάκισαν και την άφησαν πολλές ημέρες εκεί, όπου και παρέθεσε την ψυχή της στον Θεό. Λένε ότι το άγιο λείψανό της το έριξε η Παντίλλα από το τείχος κάτω, γι᾽αυτό και υπέστη δίκαιη τιμωρία, πέφτοντας κατά λάθος μέσα στο πατητήρι, στο οποίο χυνόταν από επάνω ο πατημένος μούστος. Εκεί τέλειωσε τη ζωή της και βγήκε η ψυχή της».<br />Η αντίθεση είναι έντονη: από τη μια, η αγία Ματρώνα, η δούλη, η άσημη, η καταφρονεμένη· κι από την άλλη, η Παντίλλα, η κυρία, η ένδοξη, η πλούσια. Με κοσμικά κριτήρια, δεν υπάρχει μέτρο σύγκρισης. Ο ζυγός κλίνει αυτομάτως προς τη μεριά της Παντίλλας. Αυτό δεν θα έλεγε ο σύγχρονος εκκοσμικευμένος άνθρωπος, ακόμη κι άν είναι ῾χριστιανός᾽; Όταν για παράδειγμα αυτό που φαίνεται ως προτεραιότητα στους περισσοτέρους: το κυνηγητό των απολαύσεων, του χρήματος, της δόξας, είναι αυτό που προβάλλει η Παντίλλα, ποιος δεν θα επέλεγε τη δική της θέση, ενώ θα οίκτιρε την ῾κατάντια᾽ της Ματρώνας; Κι όμως πόση πλάνη υπάρχει σε μία τέτοια αξιολογική κρίση! Διότι είναι η κρίση της επιφάνειας. Στο βάθος, εκεί που είναι η καρδιά και που βλέπει ο Κύριος, ο δίκαιος κριτής, εκεί που τα πράγματα λειτουργούν σε επίπεδο αιωνιότητας, τα πράγματα είναι εντελώς διαφορετικά: η Ματρώνα είναι η ένδοξη και η κυρία, το άστρο το φωτεινό, και η Παντίλλα είναι η άσημη, η ανύπαρκτη, η δούλη και η ταλαίπωρη. Ο υμνογράφος της Εκκλησίας μας, ο άγιος Θεοφάνης, επανειλημμένως τονίζει την πραγματικότητα αυτή, διότι ακριβώς κινείται με τα κριτήρια του αναγεννημένου ανθρώπου, του χριστιανού, που βλέπει τα πράγματα κάτω από την οπτική της εν Χριστώ αποκάλυψης, δηλαδή της αλήθειας. «Έχεις θεϊκό νου αληθινά, και σοφό και θεόφρονα, γι᾽αυτό και λάμπεις στη χορεία των μαρτύρων, Ματρώνα παμμακάριστε» (ωδή ε´). «῾Ορυόταν και ήταν σαν μεθυσμένη και σφάδαζε από τον θυμό η δυσεβέστατη (Παντίλλα)» (ωδή δ´). «Ματρώνα, δυναμωνόσουν από τη θεία δύναμη και ξέφυγες από την υπερήφανη δουλική γνώμη της πικρής κυρίας σου. Κι αυτό γιατί είχες ψυχή, που δούλευε μόνο στον Δεσπότη Κύριο» (ωδή δ´).<br />Αιτία για την εις βάθος αυτήν πραγματικότητα, την ίδια την αλήθεια, είναι το γεγονός ότι ενώπιον του Θεού εκείνο που μετράει κι έχει σημασία δεν είναι ασφαλώς τα πλούτη και η δόξα, η επίγεια κατάσταση του ανθρώπου, είτε της ελευθερίας είτε της δουλείας, ό,τι δηλαδή είναι φθαρτό με ημερομηνία λήξεως, αλλά ό,τι παραμένει στην αιωνιότητα. Κι αυτό είναι η αρετή του ανθρώπου, η ζωή η σύμφωνη με το θέλημα του Θεού. «Μη θησαυρίζετε θησαυρούς επί της γης - όπως λέει ο Κύριος - όπου σης και βρώσις αφανίζει και όπου κλέπται διορύσσουσι και κλέπτουσι. Θησαυρίζετε θησαυρούς εν ουρανώ». Ο άγιος υμνογράφος φωνάζει εν προκειμένω στην ωδή ς´: «Η Ματρώνα δεν κρίνεται σαν δούλη ή σαν ελεύθερη, με βάση τον Χριστό. Κρίνεται από την ομορφιά της αρετής της, γιατί ήταν στολισμένη με τους τρόπους της ευσέβειας». Κι αυτό σημαίνει ότι η αγία Ματρώνα, και βεβαίως κάθε χριστιανός συνεπής, κινείται σε επίπεδο αληθινής ελευθερίας, πέρα από τις δεσμεύσεις που προκαλεί ο κόσμος αυτός στην ψυχή του ανθρώπου. Διότι ελεύθερος είναι αυτός που προσβλέπει πέρα από τα επίγεια κι είναι έτοιμος να δώσει και τη ζωή του προς χάρη του Κυρίου, ο Οποίος ήρθε στη γη ως δούλος, ακριβώς για να δώσει ελευθερία στον άνθρωπο. «Αυτός που καταδέχτηκε τη μορφή δούλου, να γίνει δηλαδή άνθρωπος, ο Χριστός ο Θεός μας, θέλοντας να ελευθερώσει τον άνθρωπο από τα δεσμά της φθοράς και του θανάτου, μνηστεύτηκε εσένα ως μάρτυρα νύμφη Του και σε ελευθέρωσε από το ζυγό της δουλείας» (ωδή α´).<br />Τι ήταν εκείνο που έκανε την αγία Ματρώνα να θέσει ως προτεραιότητα της ζωής της το θέλημα του Θεού, δηλαδή να δει την πραγματικότητα της αιωνιότητας μέσα και στη ζωή αυτή, και πάνω σ᾽ αυτό το θέλημα του Θεού να πεθάνει; Μα τι άλλο, από την αγάπη της προς τον Κύριο. Ο έρωτάς της προς τον Χριστό ήταν το στοιχείο που ενεργοποίησε τη χάρη του Θεού και την οδήγησε στα ύψη του παραδείσου. «Με προθυμία και θάρρος προχώρησες πράγματι προς τον εραστή σου Χριστό, πανεύφημε» (ωδή ζ´). Γι᾽αυτό και «είναι ωραίο το στεφάνι που τώρα φορά η ένδοξη Ματρώνα, που πήρε από το ζωαρχικό χέρι του Παντοκράτορα Χριστού» (ωδή η´ ). Ίσως κάποτε πρέπει να μάθουμε οι χριστιανοί ότι το μυστικό της πνευματικής ζωής, αυτό που συνιστά την κινητήρια δύναμη των πάντων και οδηγεί σε υπέρ φύσιν καταστάσεις, είναι η αγάπη προς τον Χριστό. Ούτε τα φόβητρα της κόλασης ούτε οι απολαύσεις του Παραδείσου, αλλά η αγάπη του Θεού είναι εκείνο που ευλογείται κατεξοχήν από τον Κύριο. Και ποια άλλη αγάπη μπορεί να θεωρηθεί ως περισσότερο άξια από την αγάπη αυτή; Γιατί είναι η μόνη που ποτέ δεν μας εγκαταλείπει και ποτέ δεν μας απογοητεύει. Πόσο την θέλουμε όμως; </div><div style="text-align: justify;"><br />https://pgdorbas.blogspot.com/2023/03/blog-post_27.html</div>MONI EPANOSIFIhttp://www.blogger.com/profile/11491025323019379250noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-7156612844024330637.post-59633638642985038632024-03-27T10:08:00.001+02:002024-03-27T10:08:24.576+02:00Αγιογραφικό ανάγνωσμα<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEi2zfbKYATr_QCjECiklVs-BjV_fo4zzXL1gjNYmMBKdSsVEpOQaxCZrdeq2LVFUqM6Hiex6ddLP-rhanLsXzPmO8HeVe6TEHYKfCFtTpgnFgn5rvoLbA-5zUWYPngP_DUHtTZbJXJ-LHEFmEGiBu2x6EZWcJbKiVh9JE1Iq-G12LNw4C_8FCrEGZAXbfE/s746/%CE%A0%CE%B1%CE%BD%CE%B1%CE%B3%CE%AF%CE%B1%204%CF%81.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="746" data-original-width="563" height="320" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEi2zfbKYATr_QCjECiklVs-BjV_fo4zzXL1gjNYmMBKdSsVEpOQaxCZrdeq2LVFUqM6Hiex6ddLP-rhanLsXzPmO8HeVe6TEHYKfCFtTpgnFgn5rvoLbA-5zUWYPngP_DUHtTZbJXJ-LHEFmEGiBu2x6EZWcJbKiVh9JE1Iq-G12LNw4C_8FCrEGZAXbfE/s320/%CE%A0%CE%B1%CE%BD%CE%B1%CE%B3%CE%AF%CE%B1%204%CF%81.jpg" width="242" /></a></div><br /><div style="text-align: justify;"><br /></div><div style="text-align: justify;">ΠΑΡΟΙΜΙΑΙ ΣΟΛΟΜΩΝΤΟΣ Ε´ 15 - 23<br />15 πῖνε ὕδατα ἀπὸ σῶν ἀγγείων καὶ ἀπὸ σῶν φρεάτων πηγῆς. 16 μὴ ὑπερεκχείσθω σοι ὕδατα ἐκ τῆς σῆς πηγῆς, εἰς δὲ σὰς πλατείας διαπορευέσθω τὰ σὰ ὕδατα· 17 ἔστω σοι μόνῳ ὑπάρχοντα, καὶ μηδεὶς ἀλλότριος μετασχέτω σοι· 18 ἡ πηγή σου τοῦ ὕδατος ἔστω σοι ἰδία, καὶ συνευφραίνου μετὰ γυναικὸς τῆς ἐκ νεότητός σου. 19 ἔλαφος φιλίας καὶ πῶλος σῶν χαρίτων ὁμιλείτω σοι· ἡ δὲ ἰδία ἡγείσθω σου καὶ συνέστω σοι ἐν παντὶ καιρῷ, ἐν γὰρ τῇ ταύτης φιλίᾳ συμπεριφερόμενος πολλοστὸς ἔσῃ. 20 μὴ πολὺς ἴσθι πρὸς ἀλλοτρίαν, μηδὲ συνέχου ἀγκάλαις τῆς μὴ ἰδίας· 21 ἐνώπιον γάρ εἰσι τῶν τοῦ Θεοῦ ὀφθαλμῶν ὁδοὶ ἀνδρός, εἰς δὲ πάσας τὰς τροχιὰς αὐτοῦ σκοπεύει. 22 παρονομίαι ἄνδρα ἀγρεύουσι, σειραῖς δὲ τῶν ἑαυτοῦ ἁμαρτιῶν ἕκαστος σφίγγεται· 23 οὗτος τελευτᾷ μετὰ ἀπαιδεύτων, ἐκ δὲ πλήθους τῆς ἑαυτοῦ βιότητος ἐξερρίφη καὶ ἀπώλετο δι᾿ ἀφροσύνην.</div><div style="text-align: justify;"><br />Νεοελληνική απόδοση:<br />Πῖνε νερὸ μόνον ἀπὸ τὰ ἰδικά σου δοχεῖα· καὶ ἀπὸ νερὸ ποὺ βγαίνει ἀπὸ τὸ ἰδικόν σου πηγάδι. Δηλαδὴ περιορίσου μόνον εἰς τὴν νόμιμον σύζυγόν σου, αὐτὴν ἀπολάμβανε, καὶ ζῆσε μαζί της βίον σωφροσύνης, διατηρῶν τίμιον τὸν γάμον καὶ τὴν κοίτην ἀμίαντον. 16 Ἂς μὴ χύνωνται τὰ νερὰ τῆς πηγῆς σου εἰς ξένους τόπους, τὰς πλατείας δὲ τὰς ἰδικάς σου ἂς περνοῦν καὶ ἂς ποτίζουν τὰ ἰδικά σου νερά. Δηλαδὴ μὴ τρέχῃς εἰς ξένα σπίτια καὶ εἰς ξένας γυναῖκας μὲ φόβον καὶ κίνδυνον τῆς ὑπολήψεως καὶ τῆς ζωῆς σου, ἀλλ’ εὐφραίνου εἰς τὸ σπίτι σου ἄφοβα καὶ ἐλεύθερα μὲ τὴν νόμιμον σύζυγόν σου. 17 Τὰ ὑπάρχοντά σου ἂς ἀνήκουν μόνον εἰς σὲ καὶ κανεὶς ἄλλος ἂς μὴ γίνεται συμμέτοχος εἰς τὰ ἀγαθά σου. Δηλαδή, ὅπως σὺ δὲν πρέπει νὰ ἀτιμάζῃς ξένον σπίτι, ἔτσι δὲν πρέπει νὰ ἀνέχεσαι ὅπως εἰσέρχεται εἰς τὸ ἰδικόν σου ξένος καὶ ἀτιμάζῃ τὴν γυναῖκα σου. Πρόσεχε μὴ ἀτιμάζεται ὁ συζυγικός σου δεσμὸς ἀπὸ γυναῖκας ἢ ἄνδρας φαύλους. 18 Ἡ πηγή σου τοῦ νεροῦ, δηλαδὴ ἡ σύζυγός σου, ἂς ἀνήκῃ ἀποκλειστικῶς καὶ μόνον εἰς σέ, καὶ εὐφραίνου μὲ τὴν γυναῖκα, ποὺ ἐγνώρισες καὶ ἐνυμφεύθης κατὰ τὴν νεότητά σου. 19 Ἡ ἀγαπητὴ σὰν ἔλαφος καὶ σὰν χαριτωμένος πῶλος σύζυγός σου ἂς εἶναι ἡ μόνη συναναστροφή σου. Αὐτὴ νὰ προτιμᾶται ἀπὸ πᾶσαν ἄλλην καὶ αὐτὴ νὰ εἶναι πάντοτε εἰς πάντα καιρὸν καὶ εἰς πᾶσαν περίστασιν, καθ’ ὅλην σου τὴν ζωὴν πλησίον σου, διότι, ἐφ’ ὅσον θὰ ζῇς μέσα εἰς τὴν ἀγάπην καὶ τὴν φιλίαν της, θὰ εἶσαι πανευτυχὴς καὶ πλούσιος. 20 Μὴ ἀναπτύσσῃς σχέσεις μὲ ξένην γυναῖκα, οὔτε νὰ ἐλκύεσαι ἀπὸ τὰς ἀγκάλας γυναικός, ἡ ὁποία δὲν σοῦ ἀνήκει. 21 Διότι οἱ δρόμοι καὶ οἱ τρόποι τῆς διαγωγῆς κάθε ἀνδρὸς μὲ ὅλας τὰς λεπτομερείας καὶ τὰ ἐλατήριά των εἶναι ὁλοφάνερα ἐμπρὸς εἰς τὰ μάτια τοῦ Θεοῦ, ὁ Ὁποῖος παρακολουθεῖ ἐπακριβῶς ὅλας τὰς ἐνεργείας τοῦ ἀνθρώπου καὶ τίποτε δὲν διαφεύγει ἀπὸ τὸ παντέφορον ὄμμα του. 22 Αἱ παρανομίαι ὡσὰν ἄλλα δίκτυα συλλαμβάνουν τὸν ἄνθρωπον, ὁ καθένας δὲ δένεται καὶ σφίγγεται σὰν μὲ σχοινιὰ καὶ καλώδια μὲ τὰς ἐπανειλημμένας ἑκουσίας ἁμαρτίας του, αἱ ὀποῖαι τοῦ γίνονται πάθος τυραννικὸν καὶ δυσαπόσειστον. 23 Αὐτὸς ὁ ὁποῖος ζῇ μὲ τρόπον παράνομον καὶ ἀνήθικον, θὰ ἀποθάνῃ καὶ θὰ συγκαταριθμηθῇ μὲ τοὺς ψυχικῶς ἀμορφώτους καὶ ἀτιθάσους, ἀπὸ δὲ τὸ πλῆθος τῆς αἰωνίου καὶ μακαρίας ζωῆς, τὴν ὁποίαν καὶ αὐτὸς θὰ ἠδύνατο νὰ κατακτήσῃ, ἐπετάχθη ἔξω καὶ ἀπωλέσθη ἐξ αἰτίας τῆς ἀφροσύνης του.</div>MONI EPANOSIFIhttp://www.blogger.com/profile/11491025323019379250noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-7156612844024330637.post-70576093881088821112024-03-27T10:06:00.000+02:002024-03-27T10:06:22.463+02:00ΤΟ ΜΗΝΥΜΑ ΤΗΣ ΗΜΕΡΑΣ<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgb16ovfeONrM0U5OwTbHXXKpChtRT-CmfdIL5D22iuiz8wHHnSEmVQrbdVpnEG7kpdbGXqVnTPbD8otd9cB_kI2HgCdnexBcZntt3O1cCJoswD-gXbDCbTP7ruN1S4bIe4zqRjj4MNCbErofQ0ftQKUdpwRo0yWRICDQLUBp7Un0DlLtpG354EXkH9u4s/s752/14%CF%83.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="752" data-original-width="564" height="320" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgb16ovfeONrM0U5OwTbHXXKpChtRT-CmfdIL5D22iuiz8wHHnSEmVQrbdVpnEG7kpdbGXqVnTPbD8otd9cB_kI2HgCdnexBcZntt3O1cCJoswD-gXbDCbTP7ruN1S4bIe4zqRjj4MNCbErofQ0ftQKUdpwRo0yWRICDQLUBp7Un0DlLtpG354EXkH9u4s/s320/14%CF%83.jpg" width="240" /></a></div><br /><div style="text-align: justify;"><br /></div><div style="text-align: justify;">Πώς θα γνωρίζαμε τον εαυτόν μας, αν ποτέ κανείς δεν μας προσέβαλε, πώς θα αποκτούσαμε υπομονή και πως θα επιδεικνύαμε ταπεινοφροσύνη; Όλα αυτά συμβαίνουν χάρις στην Θεία Πρόνοια. Με την πάνσοφη επίβλεψή Της όμως επιτρέπεται να συμβούν στον καθένα γεγονότα τα οποία δοκιμάζουν την προαίρεση και την υπομονή του, ικανά να τον κάνουν να σαστίσει και να διστάσει, ώστε να κατανοήσει την αδυναμία του και να επιδείξει ταπεινοφροσύνη ή να αποκτήσει τις αρετές της υπομονής και της αγάπης.</div><div style="text-align: justify;"><br /></div><div style="text-align: justify;"> (Άγιος Μακάριος της Όπτινα)</div>MONI EPANOSIFIhttp://www.blogger.com/profile/11491025323019379250noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-7156612844024330637.post-20343709493254570192024-03-26T08:30:00.000+02:002024-03-26T08:30:09.143+02:00 Ο Θεός πάντα ευλογεί τη μετάνοια<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjv-o8Cpvh-FdjS8nVbG9SO8BwhRdtWMNl0Fi3FsIbirrVGavD3NdPtWGJOmrIyJUi3TsfOI31zut0-SgK_jSweXL9xDjxbaPwlTEmo4lGiukqWIdb60U17y3gECJqm5YPCrAmF5kgEnu5BcGJ0yn9b8jfep3Dmbh9zZypKF1K_nBwHwuwGMROZwC-hRBA/s320/%CE%9F%20%CE%98%CE%B5%CF%8C%CF%82%20%CF%80%CE%AC%CE%BD%CF%84%CE%B1%20%CE%B5%CF%85%CE%BB%CE%BF%CE%B3%CE%B5%CE%AF%20%CF%84%CE%B7%20%CE%BC%CE%B5%CF%84%CE%AC%CE%BD%CE%BF%CE%B9%CE%B1.png" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="202" data-original-width="320" height="202" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjv-o8Cpvh-FdjS8nVbG9SO8BwhRdtWMNl0Fi3FsIbirrVGavD3NdPtWGJOmrIyJUi3TsfOI31zut0-SgK_jSweXL9xDjxbaPwlTEmo4lGiukqWIdb60U17y3gECJqm5YPCrAmF5kgEnu5BcGJ0yn9b8jfep3Dmbh9zZypKF1K_nBwHwuwGMROZwC-hRBA/s1600/%CE%9F%20%CE%98%CE%B5%CF%8C%CF%82%20%CF%80%CE%AC%CE%BD%CF%84%CE%B1%20%CE%B5%CF%85%CE%BB%CE%BF%CE%B3%CE%B5%CE%AF%20%CF%84%CE%B7%20%CE%BC%CE%B5%CF%84%CE%AC%CE%BD%CE%BF%CE%B9%CE%B1.png" width="320" /></a></div><br /><div style="text-align: justify;"><br />Ο πατήρ Στέφανος Αναγνωστόπουλος διηγείται:<br />Ενθυμούμαι μια οικογένεια, η οποία για 15 χρόνια φαινομενικά ευημερούσε. Η δουλειά θαυμάσια. Ανέσεις πολλές. Αρρώστιες δεν είχαν. Και κατά κάποιον τρόπο, όλοι νόμιζαν ότι ήσαν ευτυχισμένοι μαζί με τα δυο παιδιά τους.<br />Στην καρδιά όμως του συζύγου υπήρχε πολλή πίκρα, γιατί η γυναίκα του όχι μόνον ήταν αδιάφορη για την θρησκευτική ζωή, αλλά, θα μπορούσε να την πη κανείς, άθεη.<br />Ούτε τον σταυρό της δεν έκανε! Στην Εκκλησία ζήτημα είναι αν πήγαινε μια φορά τον χρόνο, εν αντιθέσει με τον σύζυγό της που εκκλησιαζόταν κάθε Κυριακή.<br />Επιπλέον δε, προς μεγάλη θλίψη του συζύγου της, δεν ήθελε επ’ ουδενί να κάνει άλλο παιδί, και ποτέ δεν κατάλαβε αυτός ο καημένος ότι είχε κάνει δύο εκτρώσεις.<br />Αλλά και τα δυο παιδάκια που είχε, μήπως τα μεγάλωνε σωστά; Χαρτιά, φιγούρες χορού και αδιάκριτη χρήση τηλεοράσεως και internet.<br />Γι’ αυτό και είχαν καταντήσει γκρινιάρικα, νευρικά, φιλόνικα, ατίθασα. Όσο για την γλώσσα και τους τρόπους τους; Ξεπερνούσαν τα όρια της θρασύτητας.<br />Ο άνδρας της μέρα-νύχτα παρακαλούσε τον Θεό να την φωτίσει, να της δώσει σύνεσι, για να προλάβει τον κατήφορο των παιδιών που ήδη είχε αρχίσει.<br />Στις παρεμβάσεις του ή στις σοφές του συμβουλές, η γυναίκα του επαναστατούσε.<br />Κι αυτός ήταν πολύ μαλακός και πράος και υποχωρούσε, δυστυχώς, κι εκεί που δεν έπρεπε, με την ελπίδα ότι κάποτε θ’ αλλάξει.<br />Η δουλειά του ήταν πολύ σκληρή και απουσίαζε από το σπίτι όλη μέρα. Γύριζε μετά τις 10.00 το βράδυ. Τίμιος, εργατικός, ηθικός και σε άμεση σχέση με τα Μυστήρια της Εκκλησίας και τον αγώνα για πνευματική ζωή.<br />Έτσι πέρασαν 15 χρόνια, σκληρά και βασανιστικά γι’ αυτόν τον καλό πατέρα και σύζυγο, αλλά 15 χρόνια επιμόνων προσευχών και ελπίδος.<br />Και έφθασε η ώρα του Θεού!<br />Κάθε καλοκαίρι συνήθιζαν να παραθερίζουν σ’ ένα χωριό έξω από την πόλη. Πήγαιναν εκεί με το ιδιωτικό τους αυτοκίνητο. Άρχισε να ρίχνει μια ψιλή βροχούλα. Σε μια στιγμή γλιστράει το αυτοκίνητο, αναποδογυρίζει και πέφτει μέσα σε μια χαράδρα.<br />Όταν τους έβγαλαν απ’ εκεί, ένας μόνον ήταν ζωντανός: η μάνα! Τέσσερις μήνες στο νοσοκομείο. Και βγαίνει σχεδόν παράλυτη στα πόδια.<br />Το δράμα της ήταν πολύ μεγάλο, γιατί δεν είχε μάθει να στηρίζεται στον Χριστό. Έκλαιγε, φώναζε, διαμαρτυρόταν! Στο μυαλό της γύριζε συνεχώς η σκέψη της αυτοκτονίας.<br />Καμμιά από τις δήθεν φίλες της δεν ερχόταν να την δει. Μόνον μια φορά, τυπικά, για τα συλλυπητήρια. Και οι συγγενείς έρχονταν, αλλά από συμφέρον, για να την κληρονομήσουν και μάλιστα δεν το έκρυβαν.<br />Είχε πολλή περιουσία. Κι όσο τα έβλεπε αυτά, τόσο πιο πολύ αισθανόταν την ερημιά της, την πνευματική της φτώχεια, αλλά και την αξία του ανδρός της.<br />Την τραγωδία της αυτή, όπως ήταν επόμενο, την πληροφορήθηκε ο Πνευματικός του συζύγου της, αν και κάπως καθυστερημένα.<br />Άρχισε με τις επισκέψεις του σιγά-σιγά να μεταγγίζει στην καρδιά της την Χάρι του Χριστού, να σταλάζει την δική Του παρηγοριά. Και η καρδιά της, μαλακωμένη από τον πόνο, άρχισε ν’ αναπνέει ευωδία Χριστού.<br />Μια καινούργια πνευματική χαραυγή ξημέρωνε γι’ αυτήν.<br />Έπειτα από λίγο καιρό μονολογούσε τα εξής: «Ήταν ανάγκη να με βρει η συμφορά, για να μπορέσω να ξυπνήσω απ’ την ζωή της αμαρτίας: Έπρεπε να κάνω τον Θεό να βάλει στα πόδια μου συντρίμμια, για να με σταματήσει μπροστά στον γκρεμό; Είχε δίκαιο ο άνδρας μου. Χωρίς Χριστόν τα πάντα είναι κενά, και κάτι παραπάνω: χάος!»<br />Ύστερα από λίγους μήνες αποκαταστάθηκε και η σωματική της υγεία. Υιοθέτησε τέσσερα ορφανά παιδιά, από την Σερβία, για να μπορέσει να τους δώσει αυτά που στέρησε από τα δικά της παιδιά.<br />Μαζί τους ζει τώρα κατά Θεόν, γιατί Αυτόν έχει βάλει πλέον κέντρο στην ζωή της. «ΟΛΑ για τον Θεό» συνηθίζει μάλιστα να λέγει, μέσα από συνεχή δάκρυα μετανοίας.<br />Ο Θεός πάντα ευλογεί τη μετάνοια, χορηγεί τη συγγνώμη και ευδοκεί στην αλλαγή ζωής μέσα στην Εκκλησία Του.<br />Αυτό ας μην το ξεχνάμε ποτέ.</div><div style="text-align: justify;"><br />Πηγή: το «σπιτάκι της Μέλιας»<br />https://www.askitikon.eu/</div>MONI EPANOSIFIhttp://www.blogger.com/profile/11491025323019379250noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-7156612844024330637.post-47802011910594357582024-03-26T08:28:00.000+02:002024-03-26T08:28:37.848+02:00 Το θέλημα του Θεού<div style="text-align: justify;"><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgT8Nj7t8OuG5o0LVVJNuCi0_F_UO6488urZZPiNm8SkPHLh_C4Lx44Q-DMCFEJW0PalqgTsgP29snxOCupDTO1meYTlUCeo9J4dooVuUC1zsbnSJvfRBlM2-MwDHpX1pwbbaACS7PzWXwk_ZjkRdqQeOBmBfyA8r1CMCiKe8ogntdNDoeStw0Ti3UVqLs/s320/%CE%A4%CE%BF%20%CE%B8%CE%AD%CE%BB%CE%B7%CE%BC%CE%B1%20%CF%84%CE%BF%CF%85%20%CE%98%CE%B5%CE%BF%CF%8D.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="193" data-original-width="320" height="193" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgT8Nj7t8OuG5o0LVVJNuCi0_F_UO6488urZZPiNm8SkPHLh_C4Lx44Q-DMCFEJW0PalqgTsgP29snxOCupDTO1meYTlUCeo9J4dooVuUC1zsbnSJvfRBlM2-MwDHpX1pwbbaACS7PzWXwk_ZjkRdqQeOBmBfyA8r1CMCiKe8ogntdNDoeStw0Ti3UVqLs/s1600/%CE%A4%CE%BF%20%CE%B8%CE%AD%CE%BB%CE%B7%CE%BC%CE%B1%20%CF%84%CE%BF%CF%85%20%CE%98%CE%B5%CE%BF%CF%8D.jpg" width="320" /></a></div><br /><div><br /></div><div>Γι’ αυτό, και μένα η πείρα αυτό με δίδαξε.</div><div><br /></div><div>Το θέλημα του Θεού να γίνει.</div><div><br /></div><div>Ήταν απ΄ τον Θεό έτσι. Και ειρηνεύεις, να πούμε.</div><div><br /></div><div>Αν πεις μα γιατί ετούτο, εκείνο, δεν ειρηνεύεις, δεν ειρηνεύεις.</div><div><br /></div><div>Δεν ήταν το θέλημα του Θεού να φύγω την Κυριακή, ήταν τη Δευτέρα· δεν ήθελε ο Θεός την Τρίτη, ήθελε να φύγω την Τετάρτη· ε, ο Θεός έτσι τα ‘φερε.</div><div><br /></div><div>Αν τα πάρεις απ΄ την άλλη πλευρά με την κρίση την δική σου, θα σφάλεις και μισθόν δεν έχεις. Μισθόν δεν έχεις!</div><div><br /></div><div>Γέροντας Εφραίμ Κατουνακιώτης</div></div><div style="text-align: justify;">https://www.askitikon.eu/</div>MONI EPANOSIFIhttp://www.blogger.com/profile/11491025323019379250noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-7156612844024330637.post-38966627499585447002024-03-26T08:25:00.001+02:002024-03-26T08:25:46.896+02:00 Τι μας εμποδίζει να γνωρίσουμε τον Θεό (Οσίου Σιλουανού Αθωνίτου)<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhFaUNK77OJOAubkVZ1KtFGMNYtekeADFeaSVUo5hSj-BoPlV3GsthhVxa3MPgbtKdtka1INNhJ2hrWr1ltII4f0UA39pGcJPEwZEPzeGtuRLcuTEF7Y2jlsnZopQQOj586NhJArUAFT6wdprHCVDUkpqDN-y7V2wMetJ2hXgZwok8GxF-EofrUIUqUKNM/s849/%CE%A4%CE%B9%20%CE%BC%CE%B1%CF%82%20%CE%B5%CE%BC%CF%80%CE%BF%CE%B4%CE%AF%CE%B6%CE%B5%CE%B9%20%CE%BD%CE%B1%20%CE%B3%CE%BD%CF%89%CF%81%CE%AF%CF%83%CE%BF%CF%85%CE%BC%CE%B5%20%CF%84%CE%BF%CE%BD%20%CE%98%CE%B5%CF%8C%20(%CE%9F%CF%83%CE%AF%CE%BF%CF%85%20%CE%A3%CE%B9%CE%BB%CE%BF%CF%85%CE%B1%CE%BD%CE%BF%CF%8D%20%CE%91%CE%B8%CF%89%CE%BD%CE%AF%CF%84%CE%BF%CF%85).jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="849" data-original-width="564" height="320" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhFaUNK77OJOAubkVZ1KtFGMNYtekeADFeaSVUo5hSj-BoPlV3GsthhVxa3MPgbtKdtka1INNhJ2hrWr1ltII4f0UA39pGcJPEwZEPzeGtuRLcuTEF7Y2jlsnZopQQOj586NhJArUAFT6wdprHCVDUkpqDN-y7V2wMetJ2hXgZwok8GxF-EofrUIUqUKNM/s320/%CE%A4%CE%B9%20%CE%BC%CE%B1%CF%82%20%CE%B5%CE%BC%CF%80%CE%BF%CE%B4%CE%AF%CE%B6%CE%B5%CE%B9%20%CE%BD%CE%B1%20%CE%B3%CE%BD%CF%89%CF%81%CE%AF%CF%83%CE%BF%CF%85%CE%BC%CE%B5%20%CF%84%CE%BF%CE%BD%20%CE%98%CE%B5%CF%8C%20(%CE%9F%CF%83%CE%AF%CE%BF%CF%85%20%CE%A3%CE%B9%CE%BB%CE%BF%CF%85%CE%B1%CE%BD%CE%BF%CF%8D%20%CE%91%CE%B8%CF%89%CE%BD%CE%AF%CF%84%CE%BF%CF%85).jpg" width="213" /></a></div><br /><div style="text-align: justify;"><br />Ο Κύριος αποκαλύπτεται στις ταπεινές ψυχές. Σ’ αυτές δείχνει τα έργα Του, που είναι ακατάληπτα για το νου μας. Με τον φυσικό μας νου μπορούμε να γνωρίσουμε μόνο τα γήινα πράγματα, κι αυτά μερικώς, ενώ ο Θεός και όλα τα ουράνια γνωρίζονται με το Άγιο Πνεύμα.<br />Μερικοί μοχθούν σ’ όλη τους τη ζωή για να μάθουν τι υπάρχει στον ήλιο ή στη σελήνη ή κάτι παρόμοιο, αλλ’ αυτά δεν ωφελούν την ψυχή. Αν όμως προσπαθούσαμε να γνωρίσουμε τι υπάρχει μέσα στον άνθρωπο, τότε θα βλέπαμε στην ψυχή του αγίου τη βασιλεία των ουρανών, ενώ στην ψυχή του αμαρτωλού σκοτάδι και κόλαση. Και είναι ωφέλιμο να το ξέρουμε, γιατί θα είμαστε αιώνια είτε στη βασιλεία είτε στην κόλαση.<br />Ο νωθρός στην προσευχή εξετάζει με περιέργεια τα πάντα, όσα βλέπει στη γη και στον ουρανό, αλλά δεν γνωρίζει ποιος είναι ο Κύριος ούτε προσπαθεί να το μάθει. Κι όταν ακούει διδασκαλία για το Θεό, λέει:<br />“Μα πώς είναι δυνατό να γνωρίσουμε το Θεό; Κι εσύ από που Τον γνωρίζεις;”.<br />Θα σου πω: Μαρτυρεί το Άγιο Πνεύμα, Αυτό γνωρίζει και μας διδάσκει.<br />“Άλλα μήπως το Πνεύμα είναι ορατό;”.<br />Οι απόστολοι Το είδαν να κατεβαίνει σε πύρινες γλώσσες, κι εμείς Το αισθανόμαστε μέσα μας. Είναι γλυκύτερο από καθετί γήινο. Αυτό γεύονταν οι προφήτες και μιλούσαν στο λαό, και ο λαός τους πρόσεχε. Οι άγιοι απόστολοι έλαβαν Άγιο Πνεύμα και κήρυξαν σωτηρία στον κόσμο χωρίς να φοβούνται τίποτα, γιατί τους ενίσχυε αυτό το Πνεύμα. Το ίδιο και οι μάρτυρες και οι ασκητές πήγαιναν χαρούμενοι στο μαρτύριο και την κακοπάθεια. Γιατί το Άγιο Πνεύμα, το αγαθό και γλυκύ, έλκει την ψυχή στην αγάπη του Κυρίου. Κι έτσι η ψυχή, χάρη στη γλυκύτητα του Αγίου Πνεύματος, δεν φοβάται τα βασανιστήρια.<br />Πολλοί άνθρωποι λένε σήμερα πως δεν υπάρχει Θεός. Μιλούν έτσι γιατί στην καρδιά τους ζει υπερήφανο πνεύμα, που τους υποβάλλει ψέματα εναντίον της Αλήθειας και της Εκκλησίας του Θεού. Νομίζουν πως είναι σοφοί, ενώ στην πραγματικότητα δεν αντιλαμβάνονται καν ότι τέτοιοι λογισμοί δεν είναι δικοί τους, αλλά προέρχονται από τον εχθρό. Αν όμως κανείς τους δεχθεί στην καρδιά του και τους αγαπήσει, τότε γίνεται συγγενής με το πονηρό πνεύμα. Και είθε να μη δώσει ο Θεός σε κανένα να πεθάνει σε τέτοια κατάσταση.<br />Αντίθετα, στην καρδιά των αγίων ζει η χάρη του Αγίου Πνεύματος, που τους κάνει συγγενείς του Θεού. Οι άγιοι νιώθουν ολοκάθαρα πως είναι πνευματικά παιδιά του ουράνιου Πατέρα, και γι’ αυτό λένε: “Πάτερ ημών…”.<br />Η υπερηφάνεια εμποδίζει την ψυχή να μπει στο δρόμο της πίστεως. Στον άπιστο δίνω μια συμβουλή. Ας πει: “Κύριε, αν υπάρχεις, φώτισε με, και θα Σε υπηρετήσω μ΄ όλη μου την καρδιά και μ’ όλη μου την ψυχή”. Και ο Κύριος θα φωτίσει οπωσδήποτε μια τέτοια ταπεινή σκέψη και προθυμία για την υπηρεσία του Θεού. Δεν πρέπει όμως να λέει: “Αν υπάρχεις, παίδεψέ με”. Γιατί αν έρθει η τιμωρία, είναι δυνατό να μη βρει τη δύναμη να ευχαριστήσει το Θεό και να μετανοήσει.<br />Όταν ο Κύριος σε φωτίσει, τότε η ψυχή σου θα Τον αισθανθεί, θα αισθανθεί πως την συγχώρησε και την αγαπάει. Θα το μάθεις με την πείρα σου, και η χάρη του Αγίου Πνεύματος θα μαρτυρεί στην ψυχή τη σωτηρία, και θα θέλεις τότε να διακηρύσσεις σ’ όλο τον κόσμο: “Πόσο πολύ μας αγαπάει ο Κύριος!”.<br />Ο Απόστολος Παύλος, όσο δεν γνώριζε τον Κύριο, Τον καταδίωκε. Όταν όμως Τον γνώρισε, τότε γύρισε σ΄ όλη την οικουμένη κηρύσσοντας το Χριστό.<br />Για να σωθείς, είναι ανάγκη να ταπεινωθείς. Γιατί τον υπερήφανο, και με τη βία να τον βάλεις στον παράδεισο, κι εκεί δεν θα βρει ανάπαυση. Κι εκεί δεν θα είναι ικανοποιημένος και θα λέει: “Γιατί δεν είμαι εγώ στην πρώτη θέση;”. Αντίθετα, η ταπεινή ψυχή είναι γεμάτη αγάπη και δεν επιδιώκει πρωτεία, αλλά επιθυμεί για όλους το καλό και ευχαριστιέται με όλα.<br />Δείξαμε μεγάλη αμέλεια και δεν καταλαβαίνουμε πια αν υπάρχει η κατά Χριστόν ταπείνωση και αγάπη. Βέβαια, η ταπείνωση αυτή και η αγάπη γίνονται γνωστές μόνο με τη χάρη του Αγίου Πνεύματος. Εμείς όμως δεν ξέρουμε ότι, για να προσελκύσουμε τη χάρη κοντά μας, πρέπει να την ποθήσουμε μ’ όλη μας την ψυχή. Άλλα πώς θα ποθήσουμε κάτι που δεν το γνωρίζουμε καθόλου; Και όμως, όλοι μας τη γνωρίζουμε τη χάρη, έστω και λίγο, γιατί το Άγιο Πνεύμα κινεί κάθε ψυχή στην αναζήτηση του Θεού.<br />Ω, πώς πρέπει να παρακαλούμε τον Κύριο να δώσει στην ψυχή το ταπεινό Άγιο Πνεύμα! Η ταπεινή ψυχή έχει μεγάλη ανάπαυση, ενώ η υπερήφανη βασανίζει η ίδια τον εαυτό της. Ο υπερήφανος δεν γνωρίζει την αγάπη του Θεού και βρίσκεται μακριά Του. Υπερηφανεύεται πως είναι πλούσιος ή επιστήμων ή ένδοξος, μα δεν ξέρει την τραγικότητα της φτώχειας και της απώλειάς του, αφού δεν γνώρισε το Θεό. Απεναντίας, εκείνον που αγωνίζεται εναντίον της υπερηφάνειας, τον βοηθάει ο Κύριος να νικήσει αυτό το πάθος.<br />Είναι αδύνατο ν’ αγαπήσουμε και να γνωρίσουμε τον Κύριο, αν δεν ζήσουμε σύμφωνα με τις εντολές Του. Ο άνθρωπος όμως από μόνος του είναι ανίκανος να τηρήσει τις εντολές του Θεού. Γι’ αυτό ο Ιησούς είπε: «Αιτείτε, και δοθήσεται υμίν” (Ματθ. 7, 7). Αν δεν ζητάμε, βασανίζουμε μόνοι μας τον εαυτό μας και χάνουμε τη χάρη του Αγίου Πνεύματος.<br />Στον αγώνα μας πρέπει να είμαστε ανδρείοι. Ο Κύριος αγαπάει την ανδρεία και συνετή ψυχή. Αν δεν έχουμε ανδρεία και σύνεση, τότε πρέπει να τα ζητάμε από το Θεό και να υπακούμε στους πνευματικούς, γιατί σ΄ αυτούς ζει η χάρη του Αγίου Πνεύματος. Ο άνθρωπος μάλιστα, που ο νους του έπαθε βλάβη από δαιμονική ενέργεια, ιδίως αυτός πρέπει να υπακούει στον πνευματικό και να μην εμπιστεύεται καθόλου τον εαυτό του.<br />Οι ψυχικές συμφορές μας έρχονται από την υπερηφάνεια, ενώ τις σωματικές τις παραχωρεί πολλές φορές ο Θεός από αγάπη για μας, όπως έγινε με τον πολύαθλο Ιώβ.<br />Είναι πολύ δύσκολο να διαγνώσεις μέσα σου την υπερηφάνεια. Να όμως μερικά συμπτώματα: Αν σε προσβάλλουν δαίμονες ή σε βασανίζουν κακοί λογισμοί, αυτό σημαίνει πως δεν έχεις ταπείνωση. Γι’ αυτό, έστω κι αν δεν αντιλήφθηκες την υπερηφάνειά σου, ταπεινώσου. Αν είσαι οξύθυμος ή, όπως λένε, νευρικός, αυτό είναι αληθινή συμφορά. Κι αν πάσχεις από παροξυσμούς και φοβίες, θα γιατρευτείς με τη μετάνοια, με το ταπεινό φρόνημα και με την αγάπη για τον αδελφό σου, ακόμα και για τους εχθρούς. Όποιος δεν αγαπάει τους εχθρούς, σε αυτόν δεν έχει κατοικήσει ακόμα η χάρη του Θεού.<br />Στην πλάνη πέφτει κανείς είτε από απειρία είτε από υπερηφάνεια. Κι αν είναι από απειρία, ο Κύριος θεραπεύει γρήγορα αυτόν που πλανήθηκε. Αν όμως είναι από υπερηφάνεια, τότε θα υποφέρει για πολύν καιρό η ψυχή, ώσπου να μάθει την ταπείνωση, και τότε θα θεραπευθεί από τον Κύριο.<br />Στην πλάνη πέφτουμε, όταν νομίζουμε πως είμαστε πιο συνετοί και έμπειροι από τους άλλους, ακόμα κι από τον πνευματικό μας πατέρα. Έτσι σκέφτηκα κι εγώ με την απειρία μου, και γι’ αυτό υπέφερα. Ευχαριστώ βαθιά το Θεό, γιατί έτσι με ταπείνωσε, με νουθέτησε και δεν πήρε το έλεός Του από μένα. Και τώρα σκέφτομαι πως χωρίς εξομολόγηση στον πνευματικό δεν είναι δυνατό ν΄ απαλλαγούμε από την πλάνη, γιατί στον πνευματικό έδωσε ο Θεός τη χάρη του “δεσμείν και λύειν”.</div><div style="text-align: justify;"><br />https://simeiakairwn.wordpress.com/</div>MONI EPANOSIFIhttp://www.blogger.com/profile/11491025323019379250noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-7156612844024330637.post-58440333737093893962024-03-26T08:23:00.001+02:002024-03-26T08:23:48.116+02:00 Άγιος Πορφύριος: Στο άγχος ζητάμε βοήθεια από τον Θεό<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhmmuYSB8v9fflUm-B-kZuoOfbY3kkydJJKo8W1ZYPAgkbFkGoc-3iv8ymJ3WrkJmYri_AvxEJ1O3X2xjfEaMacI_dqwPmVYNaD4Ifu2f0L9QwU4P-bMHsrLM83UbFPaUtAJyUfyRcpEKfSiLI4cxCY1iy5nzTsnQNDh8AQIoH1l-_xYp3kuaAQ5w9TtGs/s600/%CE%A3%CF%84%CE%BF%20%CE%AC%CE%B3%CF%87%CE%BF%CF%82%20%CE%B6%CE%B7%CF%84%CE%AC%CE%BC%CE%B5%20%CE%B2%CE%BF%CE%AE%CE%B8%CE%B5%CE%B9%CE%B1%20%CE%B1%CF%80%CF%8C%20%CF%84%CE%BF%CE%BD%20%CE%98%CE%B5%CF%8C.png" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="451" data-original-width="600" height="241" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhmmuYSB8v9fflUm-B-kZuoOfbY3kkydJJKo8W1ZYPAgkbFkGoc-3iv8ymJ3WrkJmYri_AvxEJ1O3X2xjfEaMacI_dqwPmVYNaD4Ifu2f0L9QwU4P-bMHsrLM83UbFPaUtAJyUfyRcpEKfSiLI4cxCY1iy5nzTsnQNDh8AQIoH1l-_xYp3kuaAQ5w9TtGs/s320/%CE%A3%CF%84%CE%BF%20%CE%AC%CE%B3%CF%87%CE%BF%CF%82%20%CE%B6%CE%B7%CF%84%CE%AC%CE%BC%CE%B5%20%CE%B2%CE%BF%CE%AE%CE%B8%CE%B5%CE%B9%CE%B1%20%CE%B1%CF%80%CF%8C%20%CF%84%CE%BF%CE%BD%20%CE%98%CE%B5%CF%8C.png" width="320" /></a></div><br /><div style="text-align: justify;"><br />Μόλις είχα τελειώσει το στρατιωτικό μου – διηγείται ο κ. Ιωάννης Μακρυγιάννης –, αμέσως βρήκα εργασία, και μάλιστα μου δώσανε πολύ υπεύθυνη θέση από την πρώτη στιγμή και σε λίγο θα γινόμουν προϊστάμενος. Είχα τρομερό άγχος για να μπορέσω να μάθω σε λίγο διάστημα τόσα πολλά πράγματα.<br />Πήγα στο κελλί του Γέροντα Πορφυρίου για πρώτη φορά. Ο Γέροντας ήταν τυφλός και πάρα πολύ άρρωστος. Δεν μπορούσε ούτε να μιλήση. Έπρεπε να μπούμε βιαστικά, να πάρουμε την ευχή του και να φύγουμε. Όταν ήρθε η σειρά μου, μόλις πήρα την ευχή του, γύρισε προς το μέρος μου, με κοίταξε, αν και τυφλός και μου είπε: «Όταν έχουμε άγχος, τι κάνουμε; Σηκώνουμε τα χέρια μας και ζητάμε βοήθεια από τον Θεό. Το άγχος κάνει πολύ κακό, παθαίνεις καρκίνο, καρδιά…». Με σταύρωσε και έφυγα.<br />Μπήκα στο κελλί του χωρίς να πω μια λέξη. Πήρα απάντηση για το πρόβλημά μου, χωρίς να προλάβω να ρωτήσω. Με την ευχή του μου έφυγε και το μεγάλο άγχος. Αναρωτιέμαι «Πώς μια επίσκεψη σε έναν ‘Αγιο, που μπορεί να διαρκέση 2 με 3 λεπτά, μπορεί να σου αλλάξη την ζωή;».<br /><br />Ο Γέροντας – διηγείται Ανώνυμη – παρηγορούσε με τον λόγο του, το βλέμμα του, μια του κίνηση, ένα τηλέφωνο, με όλα. Είχα κάποιες στενοχώριες που με ταλαιπωρούσαν και δεν άντεχα να τις υποφέρω. Αισθανόμουν απελπισία και κατάθλιψη. Κάποιος μου έδωσε το τηλέφωνο του Γέροντα. Δεν ήξερα από αυτά, δεν γνώριζα για χαρίσματα, είχα και δυσπιστίες – φοιτήτρια ήμουν τότε – αλλά πήρα δειλά-δειλά το τηλέφωνο.<br />– Ορίστεεε, ακούστηκε μια βαθειά φωνή από το υπερπέραν.<br />– Είστε ο γέροντας Πορφύριος;<br />– Ναι, παιδάκι μου …<br />– Τι κάνετε, Γέροντα; Δεν μπόρεσα να πω τίποτε άλλο για μένα.<br />– Πεθαίνω, μαννούλα μου, πονάω πολύ.<br />Ήταν η εποχή που ο Γέροντας ήταν άρρωστος και πονούσε πολύ. Με το που άκουσα την φωνή του κι αυτό που είπε ότι υποφέρει ο ίδιος τόσο, παρηγορήθηκα αυτόματα. «Αν ο Γέροντας, ο άγιος αυτός άνθρωπος, υποφέρη και πονάη, σκέφτηκα, εμείς οι άλλοι τι περιμένουμε;». Παρηγορήθηκα μ’ αυτό, αυτόματα παραμέρισε η μυλόπετρα απ’ το στέρνο και απόκτησα μια αισιοδοξία και μια χαρά που δεν ήταν ανθρώπινη. Ο Γέροντας σαν βαθύς ανατόμος της ανθρώπινης ψυχής, είδε την κατάστασή μου από το τηλέφωνο και με παρηγόρησε αυτόματα.<br />Ας είναι η ευχή του Αγίου μας πια μαζί μας!</div><div style="text-align: justify;"><br />Από το βιβλίο: «Ο Όσιος Πορφύριος (Μαρτυρίες – Διηγήσεις – Νουθεσίες)». Α’. Μαρτυρίες. Έκδοση «Ενωμένη Ρωμηοσύνη», σελ. 193, 191.<br />https://simeiakairwn.wordpress.com/</div>MONI EPANOSIFIhttp://www.blogger.com/profile/11491025323019379250noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-7156612844024330637.post-58615198085139236632024-03-26T08:22:00.000+02:002024-03-26T08:22:14.330+02:00 Ἡ Μαρία ἦταν παιδί κι ἔμεινε παιδί σ᾿ ὅλη της τή ζωή ἐπειδή ἦταν ἁγνή καί ἀθώα....<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEghDHohiPNak93NN4tgdK8B-H85P3gOQ5HjKKmsfRPH9eWGRtLt3K_UHQZ0WQjWhmEpRiA5G37As6QebI28EY87ZQnIF7IE56AEPB4OMLNDk400dBRVzP-m2a6cpTSa12aIkHf3btL2J7Y_6UyHXTTOxw6sxw-En0VG95FTrZDRf0iGoTdwQfd0IMpfWX4/s639/%E1%BC%A9%20%CE%9C%CE%B1%CF%81%CE%AF%CE%B1%20%E1%BC%A6%CF%84%CE%B1%CE%BD%20%CF%80%CE%B1%CE%B9%CE%B4%CE%AF%20%CE%BA%CE%B9%20%E1%BC%94%CE%BC%CE%B5%CE%B9%CE%BD%CE%B5%20%CF%80%CE%B1%CE%B9%CE%B4%CE%AF%20%CF%83%E1%BE%BF%20%E1%BD%85%CE%BB%CE%B7%20%CF%84%CE%B7%CF%82%20%CF%84%CE%AE%20%CE%B6%CF%89%CE%AE%20%E1%BC%90%CF%80%CE%B5%CE%B9%CE%B4%CE%AE%20%E1%BC%A6%CF%84%CE%B1%CE%BD%20%E1%BC%81%CE%B3%CE%BD%CE%AE%20%CE%BA%CE%B1%CE%AF%20%E1%BC%80%CE%B8%CF%8E%CE%B1.....jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="639" data-original-width="478" height="320" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEghDHohiPNak93NN4tgdK8B-H85P3gOQ5HjKKmsfRPH9eWGRtLt3K_UHQZ0WQjWhmEpRiA5G37As6QebI28EY87ZQnIF7IE56AEPB4OMLNDk400dBRVzP-m2a6cpTSa12aIkHf3btL2J7Y_6UyHXTTOxw6sxw-En0VG95FTrZDRf0iGoTdwQfd0IMpfWX4/s320/%E1%BC%A9%20%CE%9C%CE%B1%CF%81%CE%AF%CE%B1%20%E1%BC%A6%CF%84%CE%B1%CE%BD%20%CF%80%CE%B1%CE%B9%CE%B4%CE%AF%20%CE%BA%CE%B9%20%E1%BC%94%CE%BC%CE%B5%CE%B9%CE%BD%CE%B5%20%CF%80%CE%B1%CE%B9%CE%B4%CE%AF%20%CF%83%E1%BE%BF%20%E1%BD%85%CE%BB%CE%B7%20%CF%84%CE%B7%CF%82%20%CF%84%CE%AE%20%CE%B6%CF%89%CE%AE%20%E1%BC%90%CF%80%CE%B5%CE%B9%CE%B4%CE%AE%20%E1%BC%A6%CF%84%CE%B1%CE%BD%20%E1%BC%81%CE%B3%CE%BD%CE%AE%20%CE%BA%CE%B1%CE%AF%20%E1%BC%80%CE%B8%CF%8E%CE%B1.....jpg" width="239" /></a></div><br /><div style="text-align: justify;"><br />«Καί εἰσελθών ὁ ἄγγελος πρός αὐτήν εἶπε· χαῖρε, κεχαριτωμένη· ὁ Κύριος μετά σοῦ· εὐλογημένη σύ ἐν γυναιξίν» (Λουκ. α',28)<br />«Ἡ δέ ἰδοῦσα διεταράχθη ἐπί τῷ λόγῳ αὐτοῦ, καί διελογίζετο ποταπός εἴη ὁ ἀσπασμός οὗτος» (Λουκ. α’ 29).<br />Τί παιδικότητα!Ἡ Μαρία εἶναι πραγματικά ἕνα παιδί.<br />Ὁ Κύριος εἶπε: «Ἐάν μή στραφῆτε καί γένησθε ὡς τά παιδία, οὐ μή εἰσέλθητε εἰς τήν βασιλείαν τῶν οὐρανῶν» (Ματθ. ιη’ 3).<br />Ὁ κόσμος αὐτός, μέ τούς πειρασμούς καί τίς ἐπιθυμίες του, γερνᾶ γρήγορα τόν ἄνθρωπο.<br />Ἡ παιδική μας ἡλικία εἶναι πολύ μικρή, σύντομη καί στήν ἐποχή μας συντομεύεται ἀκόμα περισσότερο.<br />Ποιός μπορεῖ νά γυρίσει καί νά ξαναγίνει παιδί;<br />Ἡ Μαρία ἦταν παιδί κι ἔμεινε παιδί σ᾿ ὅλη της τή ζωή ἐπειδή ἦταν ἁγνή καί ἀθώα, ἐπειδή εἶχε φόβο Θεοῦ καί ὑπακοή σ᾿ Αὐτόν.<br />Γι᾿ αὐτό κι εἶχε μπεῖ στή βασιλεία τοῦ Υἱοῦ Της προτοῦ ἀκόμα Αὐτός κηρύξει τή βασιλεία Του. Γιατί ἡ βασιλεία τοῦ Θεοῦ βρισκόταν μέσα Της (πρβλ. Λουκ. ιζ’ 21).<br />Ἡ παιδικότητά της τήν ἔκανε νά τρομάξει μέ τήν ἐμφάνιση τοῦ ἀγγέλου.<br />Ἡ παιδική της ἁπλότητα τήν ἔκανε ν᾿ ἀπορήσει, νά διερωτηθεῖ τί νά σήμαινε ὁ ἀσπασμός του.<br />Στή συμπεριφορά της αὐτή δέν ὑπῆρχε τίποτα τό ψεύτικο, τό θεατρικό.<br />Ὅλα ἦταν παιδικά, ἁπλά, ἁγνά, καθαρά κι ἀθώα.</div><div style="text-align: justify;"><br />Άγιος Νικόλαος Βελιμίροβιτς<br />https://proskynitis.blogspot.com/</div>MONI EPANOSIFIhttp://www.blogger.com/profile/11491025323019379250noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-7156612844024330637.post-3142480810914914822024-03-26T08:20:00.001+02:002024-03-26T08:20:20.181+02:00 Η ΣΥΝΑΞΙΣ ΤΟΥ ΑΡΧΙΣΤΡΑΤΗΓΟΥ ΓΑΒΡΙΗΛ <div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjOgS__2hcJ-UTBT_CNFIk9R96kJ8B2nn1Puth8raf0ch8dK6oqzvn56JvvMEpNatdBc8XxzXJmx0lQRS6jjzyOOsncRUU3_NCoE0x4HVxBWJP7s6-24newAHvTzGtE-GJ3iu5jCHhp7cadpe_sq2NxPKcOifQoDsI-2ogGNmq5e3T7MARVWaHbwXM3-fQ/s720/%CE%97%20%CE%A3%CE%A5%CE%9D%CE%91%CE%9E%CE%99%CE%A3%20%CE%A4%CE%9F%CE%A5%20%CE%91%CE%A1%CE%A7%CE%99%CE%A3%CE%A4%CE%A1%CE%91%CE%A4%CE%97%CE%93%CE%9F%CE%A5%20%CE%93%CE%91%CE%92%CE%A1%CE%99%CE%97%CE%9B%202024.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="720" data-original-width="465" height="320" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjOgS__2hcJ-UTBT_CNFIk9R96kJ8B2nn1Puth8raf0ch8dK6oqzvn56JvvMEpNatdBc8XxzXJmx0lQRS6jjzyOOsncRUU3_NCoE0x4HVxBWJP7s6-24newAHvTzGtE-GJ3iu5jCHhp7cadpe_sq2NxPKcOifQoDsI-2ogGNmq5e3T7MARVWaHbwXM3-fQ/s320/%CE%97%20%CE%A3%CE%A5%CE%9D%CE%91%CE%9E%CE%99%CE%A3%20%CE%A4%CE%9F%CE%A5%20%CE%91%CE%A1%CE%A7%CE%99%CE%A3%CE%A4%CE%A1%CE%91%CE%A4%CE%97%CE%93%CE%9F%CE%A5%20%CE%93%CE%91%CE%92%CE%A1%CE%99%CE%97%CE%9B%202024.jpg" width="207" /></a></div><br /><div style="text-align: justify;"><br />῾Τήν 26η τοῦ μηνός Μαρτίου ἐπιτελοῦμε τή σύναξη τοῦ ἀρχαγγέλου Γαβριήλ, ἡ ὁποία μᾶς παραδόθηκε ἀπαρχῆς καί ἐκ Θεοῦ, διότι ὁ ἀρχάγγελος αὐτός διακόνησε στό θεῖο καί ὑπερφυές καί ἀπόρρητο μυστήριο τῆς οἰκονομίας τοῦ Χριστοῦ.<br />Κατά τή σημείωση μάλιστα τοῦ ὁσίου Νικοδήμου τοῦ ἁγιορείτου στόν Μέγα Συναξαριστή του, ῾Γαβριήλ θά πεῖ Θεός καί ἄνθρωπος, (ἄνθρωπος Θεοῦ δηλαδή), κατά τόν Κωνσταντινουπόλεως Πρόκλο. Γι᾽ αὐτό κι εἶναι ἐκεῖνος πού ὑπηρέτησε στό μυστήριο τῆς ἐνσάρκου οἰκονομίας τοῦ Θεοῦ Λόγου. Λέγει δέ καί ὁ Θεοφάνης ὁ Κεραμεύς, ὁ ἐπίσκοπος τῆς Ταυρομενίας, ὅτι τά ἑπτά στοιχεῖα πού περιέχει τό ὄνομα τοῦ Γαβριήλ σημαίνουν ὅτι ὁ Χριστός τοῦ ὁποίου τή Γέννηση εὐαγγελίστηκε ὁ Γαβριήλ θά ἔλθει γιά τή σωτηρία ὅλου τοῦ κόσμου, ὁ ὁποῖος μετρᾶται ἀπό τήν ἑβδομάδα καί τελειώνει σέ ἑπτά αἰῶνες᾽.<br />῾Ο ἅγιος ὑμνογράφος ᾽Ιωσήφ κινεῖται ἐκστατικά, καθώς ἀναφέρεται στόν ῾παμμέγιστον Γαβριήλ᾽. Δέν ὑπάρχει σχεδόν τροπάριο εἴτε στόν ἑσπερινό εἴτε στόν κανόνα γιά τόν ἀρχάγγελο πού νά μή φανερώνει τόν θαυμασμό καί τή γεμάτη δέος στάση του ἀπέναντί του, ὄχι μόνο γιά τό γεγονός τῆς συμμετοχῆς τοῦ Γαβριήλ στή φανέρωση τοῦ μυστηρίου τοῦ ἐρχομοῦ τοῦ Θεοῦ στόν κόσμο ὡς ἀνθρώπου στήν ἁγνή παιδούλα Μαριάμ, ἀλλά καί γιά τή διπλή ἀδιάκοπη καί ἀέναη στάση του ἀπέναντι στόν Κύριο τοῦ Παντός, τόν Τριαδικό Θεό: τή δοξολογία τοῦ ἁγίου ὀνόματός Του καί τήν ἑτοιμότητα ὑπακοῆς στά κελεύσματα τῆς βουλήσεώς Του. Γιά παράδειγμα: ῾Γαβριήλ ὁ μέγιστος νοῦς...παρατηρώντας καί βλέποντας τό τρισήλιο φῶς τοῦ Θεοῦ... φτάνοντας στήν Παρθένο μετέφερε σ᾽ αὐτήν τή χαρμόσυνη εἴδηση τοῦ θείου καί φρικώδους μυστηρίου (ὅτι θά γεννήσει τόν Θεό ὡς ἄνθρωπο)᾽ (῾Γαβριήλ ὁ μέγιστος νοῦς... φῶς τό τρισήλιον καθορῶν καί βλέπων... τό θεῖον καί φρικῶδες μυστήριον εὐηγγελίσατο, τῇ Παρθένῳ ἀφικόμενος᾽) (στιχηρό ἑσπερινοῦ). ῾Γεμᾶτος ἀπό φῶς πάντοτε καί πράττοντας τό θέλημα καί ἐκτελώντας τά προστάγματα τοῦ Παντοκράτορος, ἀρχηγέ ᾽Αγγέλων, Γαβριήλ πανάριστε...᾽ (῾Φωτός ὤν ἀνάπλεως ἀεί, καί ποιῶν τό θέλημα καί ἐκτελῶς τά προστάγματα τοῦ Παντοκράτορος, ἀρχηγέ ἀγγέλων, Γαβριήλ πανάριστε᾽) (στιχηρό ἑσπερινοῦ). ῾Καθώς φωτίζεσαι μετέχοντας στό φῶς τοῦ πρώτου Νοῦ, τοῦ Θεοῦ, φάνηκες δεύτερο φῶς κι ἐσύ, κραυγάζοντας μαζί μέ τίς ἄπειρες τάξεις τῶν ἀγγέλων: ῞Αγιος ὁ Θεός ὁ παντουργός, ὁ Υἱός ὁ συνάναρχος, καί τό Πνεῦμα τό σύνθρονο᾽ (῾Νοός κατά μέθεξιν τοῦ πρώτου φωτιζόμενος, δεύτερον ὡράθης φῶς κραυγάζων, σύν ταῖς ἀπείροις ἀγγέλων τάξεσιν: ῞Αγιος ὁ Θεός ὁ παντουργός, Υἱός ὁ συνάναρχος, καί τό Πνεῦμα τό σύνθρονον᾽) (ὠδή ε´).<br /><br />Ἡ ἀρχιστρατηγία τοῦ Γαβριήλ καί ἡ πρωτιά του ἔναντι τῶν ἄλλων ἀγγέλων φάνηκε κατά τόν ὑμνογράφο κυρίως ἀπό τό γεγονός ὅτι αὐτόν ὁ παντοκράτωρ Κύριος ἐπέλεξε προκειμένου νά τοῦ ἐμπιστευτεῖ τή φανέρωση τοῦ ἀπ᾽ αἰῶνος μυστηρίου, τοῦ ἐρχομοῦ Του στόν κόσμο ὡς ἀνθρώπου, στήν ἁγνή θεόπαιδα Μαριάμ. Κι εἶναι ἡ ἀνάθεση αὐτή τῆς ἐξαιρετικῆς διακονίας ἀποκάλυψη ταυτοχρόνως καί τῆς δόξας τοῦ συγκεκριμένου ἀρχαγγέλου, κάτι πού σημαίνει ὅτι ὅσο σπουδαῖο εἶναι ἕνα διακόνημα, τόσο σπουδαία γίνεται καί ἡ προσωπικότητα αὐτοῦ πού τό ἀναλαμβάνει καί τό φέρει εἰς πέρας. ῾Τό μέγα μυστήριον πού ἦταν ἄγνωστο προηγουμένως στούς ἀγγέλους καί ἀπόκρυφο προαιωνίως, μόνο σ᾽ ἐσένα τό ἐμπιστεύτηκε ὁ Θεός, Γαβριήλ᾽ (῾Τό μέγα μυστήριον τό πρίν τοῖς ἀγγέλοις ἄγνωστον καί πρό αἰώνων ἀπόκρυφον, μόνος πεπίστευσαι, Γαβριήλ᾽) (στιχηρό ἑσπερινοῦ). ῾᾽Αξιώθηκες μέγιστη δόξα, καθώς μᾶς φανέρωσες τό μέγα μυστήριο, μέγιστε ἀρχάγγελε᾽ (῾Μεγίστης εὐκλείας ἠξιώθης, τό μέγα μυστήριον ἡμῖν ἀνακαλύψας, μέγιστε ἀγγέλων᾽) (ὠδή γ´).<br /><br />Βεβαίως ὁ ἅγιος ὑμνογράφος δέν παραλείπει μαζί μέ τίς παραπάνω ἐκτιμήσεις του νά κάνει καί δύο παρατηρήσεις: πρῶτον, ὅτι ὁ ἅγιος ἀρχάγγελος Γαβριήλ διακόνησε τό μυστήριο τῆς σωτηρίας τοῦ κόσμου καί πρό τοῦ εὐαγγελισμοῦ τῆς Θεοτόκου, δεδομένου ὅτι τόν βρίσκουμε καί στόν προφήτη Δανιήλ: νά τόν φωτίζει καί νά τοῦ ἀποκαλύπτει τά μέλλοντα ἐν πνεύματι Θεοῦ (῾῞Ιστασο...Γαβριήλ ἀξιάγαστε, καταφαιδρύνων τόν προφήτην Δανιήλ καί ἐντιθείς τήν δήλωσιν τῶν ἀγνοουμένων ἐν πνεύματι᾽) (ὠδή δ´), καί στόν ἱερέα Ζαχαρία, τόν πατέρα ᾽Ιωάννου τοῦ Προδρόμου: νά τοῦ ἀποκαλύπτει ὅτι ἡ γυναίκα του ᾽Ελισάβετ θά γεννήσει τόν ᾽Ιωάννη καί νά τόν ῾τιμωρεῖ᾽ μέ κωφαλαλία λόγω τῆς ἀπιστίας πού ἐπέδειξε (῾῾Ο θεῖος ὡς εἶδέ σε, καιρῷ τοῦ θυμιάματος, πάλαι συνεστῶτα Ζαχαρίας, μένει κωφεύων. Οὐ γάρ ἐπίστευσε σοῦ τῇ ἀγγελίᾳ τῇ φρικτῇ, ἥν περ ἐξεφώνησας, Γαβριήλ ἀρχιστράτηγε᾽) (ὠδή ε´)· δεύτερον, ὅτι ἐνῶ ὅλη ἡ ἀκολουθία ἐπικεντρώνεται δικαίως στόν ἅγιο ἀρχάγγελο Γαβριήλ, ὁ ὑμνογράφος θυμᾶται αἴφνης καί τόν ἄλλο μέγιστο ἀρχάγγελο ἅγιο Μιχαήλ, ἀφιερώνοντάς του ἕνα τροπάριο στό τέλος τῆς ἀκολουθίας, προφανῶς γιά νά δείξει ὅτι καί οἱ δύο εἶναι ἰσοστάσιοι ἐνώπιον τοῦ Θεοῦ. ῾Πανέμορφη καί πανένδοξη δυάδα, Μιχαήλ καί Γαβριήλ, πού στέκεστε στόν θρόνο τῆς θείας δόξας...᾽(῾῾Η περικαλής δυάς καί περίδοξος, Μιχαήλ καί Γαβριήλ, θρόνῳ παριστάμενοι τῆς θείας δόξης...᾽) (ὠδή θ´).<br />῾Ο ἐκκλησιαστικός ποιητής ὅμως, παρ᾽ ὅλο τό θάμβος πού νιώθει μπροστά στόν ἅγιο τοῦ Θεοῦ ἀρχάγγελο, τόσο πού ὅπως εἴπαμε τόν χαρακτηρίζει διαρκῶς ῾λόγω τῆς μετοχῆς του στό ἀϋλότατο φῶς τοῦ Θεοῦ...φῶς δεύτερον᾽ (ὠδή γ´), δέν παύει νά τονίζει ὅτι καί αὐτός συνιστᾶ δημιούργημα τοῦ Θεοῦ, συνεπῶς εἶναι περιορισμένος καί στή δύναμη καί στή γνώση. ᾽Επανειλημμένως ὅπως ἤδη εἴδαμε σημειώνει ὅτι τό μυστήριο τοῦ ἐρχομοῦ τοῦ Θεοῦ στόν κόσμο ἦταν ἀπόκρυφο καί γιά τούς ἀγγέλους, ὁ ἴδιος δέ ὁ Γαβριήλ, ὁ ὑπηρέτης τοῦ θαύματος, ἀδυνατοῦσε νά κατανοήσει ὅ,τι διαδραματιζόταν. Τό δοξαστικό μάλιστα τοῦ ἑσπερινοῦ τῆς ἑορτῆς, ἔργο ὄχι τοῦ ᾽Ιωσήφ ἀλλά τοῦ ἐξίσου γνωστοῦ ὑμνογράφου ᾽Ιωάννου τοῦ μοναχοῦ, εἶναι ἀπό τά ὡραιότερα τροπάρια πού ὑπάρχουν στήν ὑμνολογία τῆς ᾽Εκκλησίας μας. ῾Στάλθηκε ἀπό τόν Θεό ὁ ἀρχάγγελος Γαβριήλ γιά νά εὐαγγελιστεῖ στήν Παρθένο τή σύλληψη. Κι ὅταν ἦλθε στή Ναζαρέτ, σκεπτόταν μέσα του τό θαῦμα μέ ἔκπληξη, ὅτι δηλαδή πῶς ὁ ἀκατάληπτος Θεός θά γεννηθεῖ ἀπό Παρθένο! Αὐτός πού ἔχει θρόνο Του τόν οὐρανό καί ὑποπόδιο τή γῆ, πῶς θά χωρέσει στή μήτρα μίας γυναίκας! Αὐτόν πού δέν μποροῦν νά Τόν ἀτενίσουν τά ἑξαπτέρυγα καί τά πολυόμματα, θέλησε μέ μόνο τόν λόγο Του νά σαρκωθεῖ ἀπό αὐτήν! Αὐτός πού παρευρίσκεται εἶναι ὁ Λόγος τοῦ Θεοῦ. Τί λοιπόν στέκομαι καί δέν λέγω στήν Κόρη: Χαῖρε Κεχαριτωμένη, ὁ Κύριος εἶναι μαζί Σου;᾽ (῾᾽Απεστάλη ἐξ οὐρανοῦ Γαβριήλ ὁ ἀρχάγγελος, εὐαγγελίσασθαι τῇ Παρθένῳ τήν σύλληψιν. Καί ἐλθών εἰς Ναζαρέτ, ἐλογίζετο ἐν ἑαυτῷ τό θαῦμα ἐκπληττόμενος, ὅτι πῶς ὁ ἐν ὑψίστοις ἀκατάληπτος ὤν, ἐκ Παρθένου τίκεται! ῾Ο ἔχων θρόνον οὐρανόν καί ὑποπόδιον τήν γῆν, ἐν μήτρᾳ χωρεῖται γυναικός! ῟ῼ τά ἑξαπτέρυγα καί πολυόμματα ἀτενίσαι οὐ δύνανται, λόγῳ μόνῳ ἐκ ταύτης σαρκωθῆναι ηὐδόκησε! Θεοῦ ἐστι Λόγος ὁ παρών. Τί οὖν ἵσταμαι καί οὐ λέγω τῇ Κόρῃ; Χαῖρε Κεχαριτωμένη, ὁ Κύριος μετά σοῦ᾽.<br /><br />Παράλληλα δέ μέ τήν ἔκπληξη τοῦ ἀρχαγγέλου, τονίζεται καί ἡ ἔκπληξη τῆς πανάγνου Μαριάμ, ἡ ὁποία μέ τή φανέρωση τοῦ θελήματος τοῦ Θεοῦ: δι᾽ αὐτῆς θά γεννηθεῖ ὁ Θεός ὡς ἄνθρωπος, ἀποκαλύπτεται ἀφενός σοφότατη καί διακριτικότατη, κυριολεκτικά ὁ ἀντίποδας τῆς πρώτης Εὔας, καθώς δέν σπεύδει νά ἀποδεχτεῖ τό παράδοξο καί τό θαῦμα, ἀφετέρου πράγματι Παναγία, καθώς μετά τίς ἐξηγήσεις σπεύδει νά κάνει ὑπακοή σέ ὅ,τι συνιστᾶ θέλημα τοῦ Θεοῦ: ῾᾽Ιδού ἡ δούλη Κυρίου, γένοιτό μοι κατά τό ρῆμα Σου᾽. ῾Τί σημαίνει ἡ σάν φλόγα μορφή σου; Εἶπε ἡ Σεμνή μέ ἔκπληξη στόν Γαβριήλ. Ποιό εἶναι τό ἀξίωμά σου καί ποιό τό νόημα τῶν λόγων σου; Μοῦ ὑπόσχεσαι παιδοποιΐα, ἀλλά ἐγώ δέν ἔχω πεῖρα ἄνδρα. Φύγε μακριά, μή μέ πλανέψεις, ἄνθρωπε, ὅπως παλιά πλάνεψε ὁ δόλιος ὄφις τήν προμήτορα Εὔα᾽ (῾Τί σου τό εἶδος τό πύρινον; Τῷ Γαβριήλ ἡ Σεμνή, μετ᾽ ἐκπλήξεως ἔφησε. Τί σου τό ἀξίωμα, καί τῶν λόγων ἡ δύναμις; Παιδοποιΐαν προσεπαγγέλλῃ μοι, ἐγώ δέ πεῖραν ἀνδρός οὐ κέκτημαι. ῎Απιθι πόρρωθεν, μή πλανήσῃς ἄνθρωπε, ὥσπερ τό πρίν Εὔαν τήν προμήτορα, ὄφις ὁ δόλιος᾽) (ἀπόστιχο ἑσπερινοῦ).<br />Δέν εἶναι δυνατόν βεβαίως ὁ ἅγιος ποιητής, μπροστά στήν ἁγιότητα τοῦ ἀρχαγγέλου, νά μή καταλήγει σέ ὅ,τι ἀποτελεῖ ζητούμενο τοῦ κάθε πιστοῦ: τήν ἐπέμβαση καί τή μεσιτεία του γιά τή σωτηρία τοῦ ἴδιου καί τῆς ᾽Εκκλησίας. ῾Χάλασε τίς ἄσχημες σκέψεις ἐναντίον μας τῶν ἀπίστων ἀνθρώπων, στέριωσε τήν ὀρθόδοξη πίστη, πάψε τά σχίσματα τῆς ᾽Εκκλησίας, ἀρχάγγελε, μέ τίς παρακλήσεις σου πρός τόν Κτίστη ὅλων᾽ (῾Βουλάς ἐθνῶν διασκέδασον, τήν πίστην τήν ὀρθόδοξον κράτυνον, παῦσον τά σχίσματα τῆς ᾽Εκκλησίας, ἀρχάγγελε, ταῖς πρός τόν Κτίστην πάντων σοῦ παρακλήσεσι᾽) (ὠδή στ´). ᾽Αλλά ἀκόμη περισσότερο, αἰτεῖται ὁ ποιητής τή χάρη νά γίνεται ὁ ἅγιος ἀρχάγγελος καθοδηγητής τῆς ζωῆς τοῦ ἴδιου καί τῶν ἀνθρώπων. Γιατί ἀκριβῶς οἱ ἄγγελοι ὡς δεύτερα φῶτα μετά τό Πρῶτο, τόν ἴδιο τόν Τριαδικό Θεό, εἶναι οἱ ὁδηγοί τῶν ἀνθρώπων. ῾᾽Αρχιστράτηγε Θεοῦ, λειτουργέ τῆς θεϊκῆς δόξας, τῶν ἀνθρώπων ὁδηγέ καί ἀρχηγέ τῶν ἀσωμάτων...᾽(κοντάκιο). </div><div style="text-align: justify;"><br />https://pgdorbas.blogspot.com/2014/03/26.html</div>MONI EPANOSIFIhttp://www.blogger.com/profile/11491025323019379250noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-7156612844024330637.post-37157471053091400452024-03-26T08:17:00.001+02:002024-03-26T08:17:49.860+02:00Αγιογραφικό ανάγνωσμα<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhXB0CtU0xp2xm1AohSP7AJuuND9p1z6K73PsIlvgwAGccu33REP2Z_8BQw6YqgZkh0RAthdmYbTxRMk7cCqi0pDPkpM9AnMO_5-Pp_kSmjArCJap4oD6-bjxoi8S87AY1yS8fbcMor3s7NSeXyH5U3e4Y-4TecU0uCEnbb7fWiOU1n7ElZ8g3E40diS54/s699/%CE%A0%CE%B1%CE%BD%CE%B1%CE%B3%CE%AF%CE%B1%204%CF%80.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="699" data-original-width="564" height="320" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhXB0CtU0xp2xm1AohSP7AJuuND9p1z6K73PsIlvgwAGccu33REP2Z_8BQw6YqgZkh0RAthdmYbTxRMk7cCqi0pDPkpM9AnMO_5-Pp_kSmjArCJap4oD6-bjxoi8S87AY1yS8fbcMor3s7NSeXyH5U3e4Y-4TecU0uCEnbb7fWiOU1n7ElZ8g3E40diS54/s320/%CE%A0%CE%B1%CE%BD%CE%B1%CE%B3%CE%AF%CE%B1%204%CF%80.jpg" width="258" /></a></div><br /><div style="text-align: justify;"><br /></div><div style="text-align: justify;">ΠΑΡΟΙΜΙΑΙ ΣΟΛΟΜΩΝΤΟΣ Ε´ 1 - 15<br />1 ΥΙΕ, ἐμῇ σοφίᾳ πρόσεχε, ἐμοῖς δὲ λόγοις παράβαλλε σὸν οὗς, 2 ἵνα φυλάξῃς ἔννοιαν ἀγαθήν· αἴσθησις δὲ ἐμῶν χειλέων ἐντέλλεταί σοι. 3 μὴ πρόσεχε φαύλῃ γυναικί· μέλι γὰρ ἀποστάζει ἀπὸ χειλέων γυναικὸς πόρνης, ἣ πρὸς καιρὸν λιπαίνει σὸν φάρυγγα, 4 ὕστερον μέντοι πικρότερον χολῆς εὑρήσεις καὶ ἠκονημένον μᾶλλον μαχαίρας διστόμου. 5 τῆς γὰρ ἀφροσύνης οἱ πόδες κατάγουσι τοὺς χρωμένους αὐτῇ μετὰ θανάτου εἰς τὸν ᾅδην, τὰ δὲ ἴχνη αὐτῆς οὐκ ἐρείδεται· 6 ὁδοὺς γὰρ ζωῆς οὐκ ἐπέρχεται, σφαλεραὶ δὲ αἱ τροχιαὶ αὐτῆς καὶ οὐκ εὔγνωστοι. 7 νῦν οὖν, υἱέ, ἄκουέ μου καὶ μὴ ἀκύρους ποιήσῃς ἐμοὺς λόγους. 8 μακρὰν ποίησον ἀπ᾿ αὐτῆς σὴν ὁδόν, μὴ ἐγγίσῃς πρὸς θύραις οἴκων αὐτῆς, 9 ἵνα μὴ πρόῃ ἄλλοις ζωήν σου καὶ σὸν βίον ἀνελεήμοσιν· 10 ἵνα μὴ πλησθῶσιν ἀλλότριοι σῆς ἰσχύος, οἱ δὲ σοὶ πόνοι εἰς οἴκους ἀλλοτρίων ἔλθωσι 11 καὶ μεταμεληθήσῃ ἐπ᾿ ἐσχάτων, ἡνίκα ἂν κατατριβῶσι σάρκες σωματός σου, 12 καὶ ἐρεῖς· πῶς ἐμίσησα παιδείαν, καὶ ἐλέγχους ἐξέκλινεν ἡ καρδία μου; 13 οὐκ ἤκουον φωνὴν παιδεύοντός με καὶ διδάσκοντός με, οὐδὲ παρέβαλλον τὸ οὖς μου· 14 παρ᾿ ὀλίγον ἐγενόμην ἐν παντὶ κακῷ ἐν μέσῳ ἐκκλησίας καὶ συναγωγῆς. 15 πῖνε ὕδατα ἀπὸ σῶν ἀγγείων καὶ ἀπὸ σῶν φρεάτων πηγῆς.</div><div style="text-align: justify;"><br />Νεοελληνική απόδοση:<br />Παιδί μου, πρόσεχε τὰς σοφὰς συμβουλὰς ἐμοῦ τοῦ μεγαλυτέρου σου καὶ πλησίαζε τὸ αὐτί σου εἰς τὰ λόγια τῆς πείρας μου, 2 διὰ νὰ φυλάξῃς καὶ νὰ μὴ χάσῃς ποτὲ τὴν καλὴν καὶ σωτήριον σκέψιν, ἡ ὁποία πρέπει νὰ προηγῆται πάσης ἐνεργείας σου. Αἱ παραγγελίαι δέ, ποὺ βγαίνουν ἀπὸ τὰ χείλη μου, εἶναι ἐντολαί, τὰς ὁποίας σοῦ δίδει ἡ διάκρισις καὶ ἡ πεφωτισμένη καὶ πλούσια πεῖρα μου. 3 Μὴ δίδῃς καμμίαν προσοχὴν εἰς τὴν διεφθαρμένην γυναῖκα· διότι ναὶ μὲν φαίνεται, ὅτι ἀπὸ τὰ χείλη τῆς πόρνης στάζει μέλι, ποὺ πρὸς στιγμὴν γλυκαίνει τὸν φάρυγγά σου, 4 ἔπειτα ὅμως θὰ διαπιστώσῃς, ἀπὸ τὰς θλιβερὰς συνεπείας τῆς πονηρὰς πράξεως, ὅτι τὸ μέλι αὐτὸ εἶναι ἀπατηλὸν καὶ περισσότερον πικρὸν ἀπὸ τὴν χολὴν καὶ πολὺ πιὸ ἀκονισμένον καὶ κοπτερὸν ἀπὸ τὸ δίκοπον μαχαίρι. 5 Διότι ἡ ἄφρων καὶ ἀνόητος αὐτὴ ζωὴ τῆς ἀκολασίας ὁδηγεῖ, ὅσους τὴν ἀκολουθοῦν, εἰς τὸν σκοτεινὸν καὶ ταρταρώδη ἅδην, μὲ θάνατον ὀδυνηρὸν καὶ ἐπαίσχυντον, τὰ δὲ βήματά της δὲν εἶναι σταθερά, ἀλλὰ διαρκῶς κλονίζονται καὶ γλιστροῦν πρὸς τὸν κατήφορον, ὁδηγοῦντα εἰς πράξεις ὁλονὲν καὶ περισσότερον ἐπαίσχυντους. 6 Διότι ἡ ἀφροσύνη δὲν ἀκολουθεῖ δρόμους, ποὺ ὁδηγοῦν εἰς τὴν ζωὴν καὶ τὴν σωτηρίαν, τὰ δὲ μονοπάτια της εἶναι ἀποτυχημένα καὶ γεμᾶτα ἀπὸ σφάλματα καὶ δύσκολα διακρίνονται ἀπὸ ἐκείνους, ποὺ βαδίζουν εἰς αὐτά. 7 Σὺ λοιπόν, παιδί μου, ἄκουέ με τώρα καὶ μὴ θεωρήσῃς ποτὲ τὰ λόγια μου, ὅτι στεροῦνται κύρους καὶ σοβαρότητος. 8 Βάδιζε μακριὰ ἀπὸ αὐτὴν τὴν αἰσχρὰν καὶ κακοήθη γυναῖκα. Μὴ πλησιάσῃς οὔτε εἰς τὰ προθύρα τῆς οἰκίας της, 9 διὰ νὰ μὴ καταδαπανήσῃς τὰ χρόνια τῆς ζωῆς σου εἰς τὸν βωμὸν τοῦ αἰσχροῦ πάθους· διὰ νὰ μὴ δώσῃς εἰς τοὺς ἄλλους τὴν περιουσίαν σου καὶ περιέλθουν οἱ κόποι καὶ τὰ πλοῦτη σου εἰς σκληροὺς καὶ ἀσπλάγχνους ἐκμεταλλευτάς· 10 διὰ νὰ μὴ χορτάσουν ἄλλοι ἀπὸ τὴν δύναμίν σου καὶ ἀπὸ τὰ μέσα τῆς συντηρήσεώς σου καὶ διὰ νὰ μὴ καταλήξουν οἱ κόποι σου εἰς ξένα σπίτια· 11 καὶ διὰ νὰ μὴ μετανοήσῃς ἀνώφελα εἰς τὰ τελευταῖα τῆς ζωῆς σου, ὅταν θὰ τσακίσουν πλέον καὶ θὰ κατατριβοῦν αἱ σωματικαί σου δυνάμεις, 12 ὁπότε, ταλανίζων τὸν ἑαυτόν σου, θὰ εἴπῃς: Πῶς τὴν ἔπαθα καὶ ἐμίσησα τὴν σωτήριον παιδαγωγίαν τοῦ Θεοῦ, καὶ πῶς τὸ ἐσωτερικόν μου ἀπέκρουε καὶ ἀπέφευγε τὰς σωτηρίους συμβουλὰς καὶ παρατηρήσεις; 13 Δὲν ἤκουα καὶ δὲν ἔδιδα προσοχὴν καὶ σημασίαν εἰς τὸν παιδαγωγὸν καὶ διδάσκαλόν μου καὶ δὲν ἐπλησίαζα τὸ αὐτί μου νὰ ἀκούσω τί μοῦ ἔλεγε. 14 Παρ' ὀλίγον θὰ ὑφιστάμην δημόσιον λιθοβολισμὸν καὶ θὰ ἐδοκίμαζα κάθε κακὸν καὶ κάθε καταισχύνην, ἐκτιθέμενος καὶ ἀποδοκιμαζόμενος ἐν μέσῳ συναθροίσεως λαοῦ πολλοῦ καὶ ἐν μέσῳ συναγωγῆς. 15 Πῖνε νερὸ μόνον ἀπὸ τὰ ἰδικά σου δοχεῖα· καὶ ἀπὸ νερὸ ποὺ βγαίνει ἀπὸ τὸ ἰδικόν σου πηγάδι. Δηλαδὴ περιορίσου μόνον εἰς τὴν νόμιμον σύζυγόν σου, αὐτὴν ἀπολάμβανε, καὶ ζῆσε μαζί της βίον σωφροσύνης, διατηρῶν τίμιον τὸν γάμον καὶ τὴν κοίτην ἀμίαντον.</div>MONI EPANOSIFIhttp://www.blogger.com/profile/11491025323019379250noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-7156612844024330637.post-74648873681281403622024-03-26T08:14:00.001+02:002024-03-26T08:14:53.395+02:00ΤΟ ΜΗΝΥΜΑ ΤΗΣ ΗΜΕΡΑΣ<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiQA1PLykh1_dPgxXUv7xBZ2SElJ6OaWHxmA4Do7BSvrynsISi8dlAeSR3EMEjrFaJBiFwEDVAHv7cs-zEwO8AaMEOoSmh2L5oKwfWj19pbutHwz3Ck1_nG6YYtnmy9GAoe2hCqXrzEbwuvH-9DE-NRPl_fpeH_8VR4cFXGb26i9JBUrX4kIE-jRq4FxmU/s960/14%CF%81.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="960" data-original-width="539" height="320" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiQA1PLykh1_dPgxXUv7xBZ2SElJ6OaWHxmA4Do7BSvrynsISi8dlAeSR3EMEjrFaJBiFwEDVAHv7cs-zEwO8AaMEOoSmh2L5oKwfWj19pbutHwz3Ck1_nG6YYtnmy9GAoe2hCqXrzEbwuvH-9DE-NRPl_fpeH_8VR4cFXGb26i9JBUrX4kIE-jRq4FxmU/s320/14%CF%81.jpg" width="180" /></a></div><br /><div style="text-align: justify;"><br /></div><div style="text-align: justify;">Ο Μέγας Αντώνιος βυθίζοντας κάποια φορά βαθιά τη σκέψη του στου Θεού τα κρίματα ζήτησε να μάθει και είπε: ''Κύριε, είπε, πώς μερικοί ζούν λίγα χρόνια και πεθαίνουν, ενώ άλλοι φτάνουν στα βαθιά γεράματα; Γιατί κάποιοι ζουν μέσα στη φτώχεια και άλλοι πλουτίζουν; Και πώς συμβαίνει άδικοι να πλουτίζουν και δίκαιοι άνθρωποι να είναι φτωχοί;'' Άκουσε τότε μια φωνή να του λέει: ''Αντώνιε, τον εαυτό σου πρόσεχε. Αυτά είναι κρίματα Θεού και δεν σου συμφέρει να τα μάθεις''.</div>MONI EPANOSIFIhttp://www.blogger.com/profile/11491025323019379250noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-7156612844024330637.post-49604017659059987242024-03-26T08:12:00.000+02:002024-03-26T08:12:48.894+02:00 Η Ελληνική Επανάσταση του 1821 έχει μια πνοή αγιασμένη, κι η ιστορία της είναι σαν συναξάρι<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEg_1p0kb8Ho4mD0w1WyeB9AJCigxRs_bqDYlw1gED0NaHDVqv4-ux1dSh6SnDo1mZjw2pKCJyId0YIrzlqEQp3nHgt55ZBuiAkwhxnhyphenhyphenJg__lJ-NcA2vpNN0vCxtheQDISWlKlHaxYtYKerkvdQ9sQYP1UdooF0fGyTWTw17yIa_6VhJEjDJw9EkR1-AWg/s955/%CE%97%20%CE%95%CE%BB%CE%BB%CE%B7%CE%BD%CE%B9%CE%BA%CE%AE%20%CE%95%CF%80%CE%B1%CE%BD%CE%AC%CF%83%CF%84%CE%B1%CF%83%CE%B7%20%CF%84%CE%BF%CF%85%201821%20%CE%AD%CF%87%CE%B5%CE%B9%20%CE%BC%CE%B9%CE%B1%20%CF%80%CE%BD%CE%BF%CE%AE%20%CE%B1%CE%B3%CE%B9%CE%B1%CF%83%CE%BC%CE%AD%CE%BD%CE%B7,%20%CE%BA%CE%B9%20%CE%B7%20%CE%B9%CF%83%CF%84%CE%BF%CF%81%CE%AF%CE%B1%20%CF%84%CE%B7%CF%82%20%CE%B5%CE%AF%CE%BD%CE%B1%CE%B9%20%CF%83%CE%B1%CE%BD%20%CF%83%CF%85%CE%BD%CE%B1%CE%BE%CE%AC%CF%81%CE%B9.png" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="609" data-original-width="955" height="204" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEg_1p0kb8Ho4mD0w1WyeB9AJCigxRs_bqDYlw1gED0NaHDVqv4-ux1dSh6SnDo1mZjw2pKCJyId0YIrzlqEQp3nHgt55ZBuiAkwhxnhyphenhyphenJg__lJ-NcA2vpNN0vCxtheQDISWlKlHaxYtYKerkvdQ9sQYP1UdooF0fGyTWTw17yIa_6VhJEjDJw9EkR1-AWg/s320/%CE%97%20%CE%95%CE%BB%CE%BB%CE%B7%CE%BD%CE%B9%CE%BA%CE%AE%20%CE%95%CF%80%CE%B1%CE%BD%CE%AC%CF%83%CF%84%CE%B1%CF%83%CE%B7%20%CF%84%CE%BF%CF%85%201821%20%CE%AD%CF%87%CE%B5%CE%B9%20%CE%BC%CE%B9%CE%B1%20%CF%80%CE%BD%CE%BF%CE%AE%20%CE%B1%CE%B3%CE%B9%CE%B1%CF%83%CE%BC%CE%AD%CE%BD%CE%B7,%20%CE%BA%CE%B9%20%CE%B7%20%CE%B9%CF%83%CF%84%CE%BF%CF%81%CE%AF%CE%B1%20%CF%84%CE%B7%CF%82%20%CE%B5%CE%AF%CE%BD%CE%B1%CE%B9%20%CF%83%CE%B1%CE%BD%20%CF%83%CF%85%CE%BD%CE%B1%CE%BE%CE%AC%CF%81%CE%B9.png" width="320" /></a></div><br /><div style="text-align: justify;"><br />Φώτης Κόντογλου<br />Η Ελληνική Επανάσταση του 1821 έχει μια πνοή αγιασμένη, κι η ιστορία της είνε σαν συναξάρι. Η Ελλάδα μπορεί να παρασταθεί σαν τη μητέρα των Μακκαβαίων που είδε να βασανίζονται και να σφάζονται μπροστά της τα παιδιά της ένα-ένα. <br />Από τον καιρό που χάθηκε η Κωνσταντινούπολη, η πατρίδα μας μαυροφόρεσε σαν χαροκαμένη χήρα· οι άνδρες ήτανε σαν ασκητές, οι γυναίκες σαν καλογρηές, τα τραγούδια μας γεμάτα πόνο και ελπίδα, τη λεγόμενη «χαρμολύπη», σαν χερουβικά, σαν τροπάρια.<br />Μια αγιωσύνη τα τύλιγε όλα. Οι καρδιές ήτανε, με όλη την παληκαριά τους, συντετριμμένες και ταπεινωμένες. Γι’ αυτό κι η θρησκεία μας ήτανε αληθινή, επειδή η πίστη του Χριστού δεν ταιριάζει σε ανθρώπους απίκραντους και καλοπερασμένους, κατά τα λόγια του Χριστού που λέγει: «εν τω κόσμω θλίψιν έξετε», και στενή και τεθλιμμένη η οδός».<br />Μα όσα χάνει ο άνθρωπος σε καλοπέραση, τα κερδίζει «εκατονταπλασίονα» σε βάθος πνευματικό. Και το έθνος μας που στάθηκε κακότυχο και βασανισμένο, από την άλλη μεριά στάθηκε ευλογημένο, κατά τον λόγο που λέγει ο Σολομών για όσους μαρτυρούνε για την αλήθεια: «και γαρ εν όψει ανθρώπων εάν κολασθώσιν, η ελπίς αυτών αθανασίας πλήρης· και ολίγα παιδευθέντες, μεγάλα ευεργετηθήσονται». Και ποια είνε αυτή η αντάμειψη; Η αντάμειψη ήτανε πως ντυθήκανε με κάποια στολή αφθαρσίας αυτοί που ζούσανε «υστερούμενοι, θλιβόμενοι, κακουχούμενοι, εν ερημίαις πλανώμενοι και σπηλαίοις και ταις οπαίς της γης».<br />Για τούτο, όποιος άνθρωπος έχει καρδιά καθαρή, και νιώσει την Ελληνική Επανάσταση, σαν να τραβιέται από κάποιον μαγνήτη, ας είνε κι άλλης φυλής άνθρωπος, χωρίς να γνωρίζει καλά- καλά από πού βγαίνει αυτή η γλυκύτητα και η κατανυκτική αγάπη, μ’ όλο που ακούει σκοτωμούς, μαρτύρια και μοιρολόγια, που σε άλλη περίσταση αγριεύουνε τον άνθρωπο. Θαρρεί πως δεν γινήκανε στ’ αληθινά αυτά που ακούει, αλλά πως είνε κάποιο έμορφο παραμύθι.<br />Τα πιο σκληρά πράγματα χάνουνε τη σκληρότητά τους, καν φονικά, καν αγωνίες κάθε λογής, φτώχια, κρύο, πείνα, αρρώστεια, ορφάνια. Κάποιος μυστικός πλούτος τα χρυσώνει όλα, ο της αφθαρσίας ο Παράκλητος (ο Παρηγορητής), το Πνεύμα το Άγιον. Αυτή είναι που λέγω στολή Αφθαρσίας κι ελπίδα Αθανασίας.<br />Η Ελληνική Επανάσταση είνε σαν το χάλκινο μοσχάρι που έκανε ένας τεχνίτης για τον τύραννο Φάλαρη και που το πύρωνε με φωτιά και σφαλούσε στην κοιλιά του όσους ήθελε να βασανίσει για να ψηθούνε ζωντανοί. Μα αντί ν’ ακούγονται βογκητά και φρικτοί θρήνοι από το στόμα του βοδιού, έβγαιναν τραγούδια χαρούμενα, επειδή ο τεχνίτης είχε βάλει επιτήδεια στο λαρύγγι του βοδιού κάποιο όργανο που άλλαζε τους θρήνους σε χαρούμενη μουσική.<br />Ο Αθανάσιος Διάκος τραγουδούσε περασμένος στη σούβλα, κι οι γυναίκες του Ζαλόγγου χορεύανε και πέφτανε στον γκρεμνό. Κι όλοι οι Έλληνες, άνδρες, γυναίκες, μικροί, μεγάλοι, δεσποτάδες, παπάδες, λαϊκοί, ψέλνανε σαν να τραγουδούσανε και τραγουδούσανε σαν να ψέλνανε, όπως οι τρεις Παίδες της καμίνου που δοξολογούσανε τον Θεό χορεύοντας μέσα στη φωτιά σαν να δροσολογιότανε.<br />Απ’ όλη την αιματοβαμμένη Ελλάδα ακουγότανε «ήχος καθαρός εορταζόντων», κι οι Έλληνες τρέχανε στον θάνατο «αγαλλομένω ποδί, Πάσχα κροτούντες αιώνιον». Γι’ αυτό μαγεύθηκε ο κόσμος, χωρίς να ξέρει γιατί. Εκείνο που τους μάγευε ήτανε η Ελπίδα της Αθανασίας που βγαίνει από την Ορθοδοξία και που τα σκεπάζει όλα με την χαρούμενη πνοή της.<br />Η χαρά του Χριστού είνε ένα άνθος που φυτρώνει μοναχά στις καρδιές που πονούν. Για τούτο ο Δαυΐδ έλεγε: «Κύριε εν θλίψει επλάτυνάς με». Κι οι ασκηταί της Ορθοδοξίας τη λέγανε «Χαρμολύπη» ή «Χαροποιόν πένθος», αυτή τη χαρά που βγαίνει από τη συντριμμένη καρδιά. Η Ελληνική Επανάσταση ήτανε τα χαρούμενα ορμήματα του Ποταμού της Ορθοδοξίας. Γι’ αυτό τη μισήσανε και την πολεμήσανε οι «ψευδάδελφοι», εκείνοι που ιδρύσανε στ’ όνομα του Χριστού ένα σύστημα εγκόσμιας ευδαιμονίας, κάποιον «αριστοκρατικό χριστιανισμό» που τραβά τις ματαιόδοξες ψυχές, και τις ξεραίνει από τη χαρά του Χριστού, από τη «χαρμολύπη»[1].<br />Οι Έλληνες του καιρού εκείνου ήτανε «πτωχοί τω πνεύματι», κατά τους έξυπνους του κόσμου. Ήτανε απλοί και φυσικοί, κι η όψη τους, τα λόγια τους, οι συνήθειές τους, τα φερσίματά τους ήτανε αληθινά, δηλαδή Ελληνικά. Η ψυχή τους ήτανε δεμένη με τη φύση και τη θρησκεία τους. Λεοντόκορμοι άνδρες που βαστούσανε από αρχαία αίματα, ζούσανε στον ανοιχτόν αγέρα όπως τους έπλασε ο Θεός, με γένεια, με μουστάκια, με μακρυά μαλλιά σαν το Χριστό, γοργοπόδαροι, λιγόφαγοι, θρήσκοι, ταπεινοί μπροστά στους γεροντότερους και στους παπάδες, με ψυχή γεμάτη κρυφά πλούτη.<br />Απάνω απ’ όλα ήτανε η Θρησκεία, η Πίστις των Πατέρων μας. Κι οι λειτουργοί της ήτανε οι πνευματικοί τους, οι δάσκαλοί τους, οι προστάτες τους, οι παρηγορητές τους, οι δικαστές τους, οι εξομολόγοι τους. Ο πιο αγαπημένος αρματωλός για το λαό, ο πιο αγνός πολεμιστής, ο καινούριος άγιος Γιώργης, στάθηκε ένας παπάς, ο Αθανάσιος Διάκος, που σουβλίσθηκε για την Πίστη του Χριστού.<br />Άλλοι τέτοιοι αγιασμένοι που αγωνισθήκανε για την Πίστη, είνε ο Πατριάρχης Γρηγόριος ο Ε’, ο Ησαΐας Σαλώνων, ο Ρωγών Ιωσήφ, ο Κυπριανός στην Κύπρο· τι λέγω; Νέφος ολόκληρο ρασοφορεμένοι, Ορθόδοξον Ιεράτευμα. Πριν να γίνει η Επανάσταση, χιλιάδες Νεομάρτυρες μαρτυρήσανε για την Πίστη, κι ύστερα ήρθανε οι αρματωλοί. Οι δεσποτάδες, οι παπάδες κι οι καλόγεροι είχανε γίνει σαν τους προφήτες που οδηγούσανε τον νέον Ισραήλ στη Γη της Επαγγελίας.<br />Οι αρματωλοί γινήκανε σαν ασκητές και ψέλνανε απάνω στο μετερίζι, και ξεστηθίζανε το Ψαλτήρι για παρηγοριά, με τα χαϊμαλιά στο στήθος που παριστάνανε τον Χριστό, την Παναγία, τον άη Γιώργη, τον άη Δημήτρη. Για φυλαχτό είχανε ή τίμιο ξύλο, ή άγιο λείψανο, ή ένα κομμάτι από το παλιόρασο του άγιου Κοσμά. Πολλοί αρματωλοί ήτανε ζωγραφισμένοι στα ερημοκκλήσια μαζί με τους αγίους. Η ζωγραφιά του Μεϊντάνη βρισκότανε στην εκκλησιά της Κατούνας, του Ανδρούτσου στο Μεγάλο Μετέωρο, του Διαμαντή Σπατούλη στην εκκλησιά στ’ Αλεποχώρι Μπότσαρη. Και τους σκοτωμένους τους θάβανε κοντά στην εκκλησιά.<br />Λοιπόν, δεν είνε αγιασμένη η Επανάστασή μας, δεν είνε η Ορθοδοξία ματωμένη για να φυλάξη την πίστη μας; Η Ορθοδοξία έγινε ένας λόγος άδειος στα στόματα των σημερινών φραγκοδασκαλευμένων δασκάλων. Μα η αληθινή Ορθοδοξία που είνε πλούτος και ρίζα αθανασίας, είνε φυτρωμένη βαθειά στην καρδιά του ορθοδοξώτατου λαού μας, που όσο δεν ήθελε να τουρκέψει, άλλο τόσο δεν θέλει να φραγκέψει.</div><div style="text-align: justify;"><br />Φώτης Κόντογλου<br />“ΚΙΒΩΤΟΣ” Μηνιαίον Φυλλάδιον Ορθοδόξου Διδαχής (Επιστασία Φωτίου Κόντογλου και Βασιλ. Μουστάκη) έτος Β΄Μάρτιος1953, αρ. φύλ. 15<br />https://simeiakairwn.wordpress.com/</div>MONI EPANOSIFIhttp://www.blogger.com/profile/11491025323019379250noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-7156612844024330637.post-29133654704714177762024-03-25T12:53:00.001+02:002024-03-25T12:53:40.432+02:00 Ο Ευαγγελισμός της Θεοτόκου και του Έθνους μας<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEj5A078wAs6JJJQ3jERfgyvlVBQbT9w_RN00q5N8_JT3P_ir66LL9_WUB-dJDUkGp3llMK5I97D2XNJs-TwS8DjFoURa1P-5C_lg3_valUn_kpXT2TXv6fqxCbqj46q_z5xjEvpOtxwgU0SOd0Mm7QbpsN-98yy7_LVM4zZ8ZxvJgpQ8k95apKV-ivOI_Q/s1024/%CE%9F%20%CE%95%CF%85%CE%B1%CE%B3%CE%B3%CE%B5%CE%BB%CE%B9%CF%83%CE%BC%CF%8C%CF%82%20%CF%84%CE%B7%CF%82%20%CE%98%CE%B5%CE%BF%CF%84%CF%8C%CE%BA%CE%BF%CF%85%20%CE%BA%CE%B1%CE%B9%20%CF%84%CE%BF%CF%85%20%CE%88%CE%B8%CE%BD%CE%BF%CF%85%CF%82%20%CE%BC%CE%B1%CF%82.webp" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="614" data-original-width="1024" height="192" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEj5A078wAs6JJJQ3jERfgyvlVBQbT9w_RN00q5N8_JT3P_ir66LL9_WUB-dJDUkGp3llMK5I97D2XNJs-TwS8DjFoURa1P-5C_lg3_valUn_kpXT2TXv6fqxCbqj46q_z5xjEvpOtxwgU0SOd0Mm7QbpsN-98yy7_LVM4zZ8ZxvJgpQ8k95apKV-ivOI_Q/s320/%CE%9F%20%CE%95%CF%85%CE%B1%CE%B3%CE%B3%CE%B5%CE%BB%CE%B9%CF%83%CE%BC%CF%8C%CF%82%20%CF%84%CE%B7%CF%82%20%CE%98%CE%B5%CE%BF%CF%84%CF%8C%CE%BA%CE%BF%CF%85%20%CE%BA%CE%B1%CE%B9%20%CF%84%CE%BF%CF%85%20%CE%88%CE%B8%CE%BD%CE%BF%CF%85%CF%82%20%CE%BC%CE%B1%CF%82.webp" width="320" /></a></div><br /><div style="text-align: justify;"><br />Όλος ο κόσμος γιορτάζει σήμερα και πανηγυρίζει χαρούμενα για τον άγιο Ευαγγελισμό της Θεοτόκου, που είναι και Ευαγγελισμός δικός μας, όλου του κόσμου. Αρχάγγελος ευαγγελίζεται στην Παρθένο Μαρία ότι θα γεννήσει τον Σωτήρα του κόσμου, αλλά έμμεσα και σε μας, σε όλους τους ανθρώπους όλης της ανθρώπινης ιστορίας, ότι η Παρθένος Μαρία θα γεννήσει τον Σωτήρα μας, τον δικό μας Σωτήρα.<br />Κι ο λαός μας δέχτηκε τον Ευαγγελισμό του με ταπείνωση και με μαρτυρικό φρόνημα. Με το θερμό τους ζήλο οι πρόγονοί μας και με την υπέροχη γλώσσα τους εξάπλωσαν την πίστη και τη φωνή του Ευαγγελίου σ’ όλο τον κόσμο.<br />Ένας τέτοιος όμως εργάτης του Ευαγγελισμού έπρεπε να δοκιμαστεί και να ασκηθεί στην αγιότητα, για να παίξει τον υπερφυσικό του ρόλο. Γι’ αυτό ο εθνικός μας ποιητής ονοματίζει την Ελλάδα «μητέρα μεγαλόψυχη στον πόνο και στη δόξα».<br />Κι έτσι ο λαός μας πέρασε πρώτα από το καμίνι των μεγάλων διωγμών και βγήκε απ’ αυτούς με χιλιάδες μάρτυρες αλλά και με την δόξα, που της χάρισε ο Θεός. Ο Θεός που πήρε το τεράστιο παγκόσμιο κράτος των Ρωμαίων κατακτητών και διωκτών Ρωμαίων και το ακούμπησε στα χέρια των θυμάτων τους κι έτσι έγινε η Ρωμιοσύνη, αυτό που το ονόμασαν Βυζαντινή Αυτοκρατορία, ένα παγκόσμιο κράτος με Ορθόδοξη πίστη και γλώσσα Ελληνική.<br />Κι έτσι ύστερ’ απ’ τη δοκιμασία μας στον πόνο του μαρτυρίου η πατρίδα μας δοκιμάστηκε και στη δόξα κι έγινε φάρος, που φώτισε τον κόσμο στην Αλήθεια και τον φωτίζει ακόμα.<br />Στο τέλος όμως οι άρχοντές μας εμέθυσαν από τη δόξα της εξουσίας κι έχασαν την ταπείνωση. Έτσι ο Θεός μάς υποδούλωσε σε βάρβαρο λαό «διά τας αμαρτίας ημών», όπως ομολογούσαν οι πατέρες μας. Και έπεσε πάλι στην αφάνεια και στο μαρτύριο ο λαός μας και δίδαξε πάλι με άλλο τρόπο την αρετή της πίστης και της ταπείνωσης.<br />Για 400 και αλλού για 500 και 600 χρόνια υπέμεινε ο λαός μας ένα ατελείωτο μαρτύριο, για να κρατήσει την πίστη του. Οι περιηγητές μαρτυρούν ότι κανένας λαός δεν πέρασε τόσα και τόσο βαριά μαρτύρια, για να κρατήσει την θρησκεία του.<br />*****<br />Ο λαός μας σ’ όλη τη μακρότατη διάρκεια της Τουρκοκρατίας ανέδειξε τριάντα χιλιάδες νεομάρτυρες και μάλιστα συχνά νεομάρτυρες παιδιά. Πώς μπορούμε να μιλήσουμε για την καρτερία των προγόνων μας στα μαρτύρια της πίστης τους χωρίς να αναφέρουμε τον Ιωάννη τον Μονεμβασιώτη, παλληκαράκι 15 χρονών, που τον αγόρασε ένας αγάς της Θεσσαλονίκης κι αυτόν και τη μάνα του κι ήθελε να τον αλλαξοπιστήσει, για να τον κάνει γιό του, γιατί ήταν άτεκνος.<br />Τον εξεβίαζε να καταλύσει τη νηστεία του Δεκαπενταύγουστου, για να ξεκόψει απ’ την πίστη του Χριστού. Αυτός αρνήθηκε σταθερά να φάει τα φαγιά τους κλεισμένος στο στάβλο του αφέντη του με καθημερινά βασανιστήρια. Αντιμετώπισε και τον πειρασμό της μάνας του, που τον παρακαλούσε με δάκρυα να διακόψει τη νηστεία, για να μην την αφήσει μόνη της σ’ αυτόν τον κόσμο, αφού οι Αλβανοί είχαν σφάξει τον ιερέα πατέρα του.<br />Και στη μάννα του αντιστάθηκε ο δεκαπεντάχρονος νεομάρτυρας με τούτα τα λόγια: Εγώ είμαι γιός παπά και πρέπει να φυλάττω καλύτερα τα έθιμα της Εκκλησίας μας από τους γιούς των λαϊκών. Κι αν δεν τηρήσουμε αυτά τα μικρά, πώς θα τηρήσουμε εκείνα τα μεγάλα;<br />Και στο τέλος τον έσφαξε ο αφέντης του και τα λείψανά του θαυματουργούν τώρα στο χωριό του Γεράκι κοντά στη Μονεμβασιά. Ετελειώθηκε στις 21 Οκτωβρίου 1773.<br />Οι μάρτυρες της θρησκείας στην Τουρκοκρατία κρατούσαν αναμμένη τη φλόγα της πίστης στις καρδιές των ραγιάδων και στήριζαν την ελπίδα ότι το γένος θα λευτερωθεί.<br />Κι ένας άλλος ήρωας παιδομάρτυρας εστόλισε την Τουρκοπατημένη πατρίδα μας, ο Νικόλαος ο παντοπώλης, παλληκαράκι από το Καρπενήσι, που εμαρτύρησε στις 23 Σεπτεμβρίου του 1672 στην Πόλη με παρρησία Χριστού.<br />Από τα παραδείγματα αυτά καταλαβαίνουμε πως η σκλαβιά του Γένους μας ήταν ένα μαρτύριο εθνικό, που ωρίμαζε μέσα στις καρδιές των ραγιάδων την ελπίδα της λευτεριάς.</div><div style="text-align: justify;"><br />Κωνσταντίνος Γανωτής<br />https://simeiakairwn.wordpress.com/</div>MONI EPANOSIFIhttp://www.blogger.com/profile/11491025323019379250noreply@blogger.com0