tag:blogger.com,1999:blog-71566128440243306372024-03-16T20:51:16.588+02:00ΙΕΡΑ ΜΟΝΗ ΑΓΙΟΥ ΓΕΩΡΓΙΟΥ ΕΠΑΝΩΣΗΦΗMONI EPANOSIFIhttp://www.blogger.com/profile/11491025323019379250noreply@blogger.comBlogger30549125tag:blogger.com,1999:blog-7156612844024330637.post-9064077600441935782024-03-14T10:54:00.001+02:002024-03-14T10:54:24.071+02:00 Ο Θεός δεν θέλει την τιμωρία του αμαρτωλού αλλά την μετάνοιά του<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhFjuSVGaRHBNtNiVjgGdZHnQ526kTGTa5aA64ZxgMqnE-OQ7veu7M-jWpeeqzwTY-W0jE25ZSY9nn4uuaVp4uYhAXWScAAiXS2zFRoTlPJ1ISrHYTUHOm9-9NXsGKV8nClmiMtm01WIM3Go0YwUUBtFv5LwUc3ztMW7Vwenm5JBcbW2DmVzklSdPFd7yY/s350/%CE%9F%20%CE%98%CE%B5%CF%8C%CF%82%20%CE%B4%CE%B5%CE%BD%20%CE%B8%CE%AD%CE%BB%CE%B5%CE%B9%20%CF%84%CE%B7%CE%BD%20%CF%84%CE%B9%CE%BC%CF%89%CF%81%CE%AF%CE%B1%20%CF%84%CE%BF%CF%85%20%CE%B1%CE%BC%CE%B1%CF%81%CF%84%CF%89%CE%BB%CE%BF%CF%8D%20%CE%B1%CE%BB%CE%BB%CE%AC%20%CF%84%CE%B7%CE%BD%20%CE%BC%CE%B5%CF%84%CE%AC%CE%BD%CE%BF%CE%B9%CE%AC%20%CF%84%CE%BF%CF%85.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="250" data-original-width="350" height="229" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhFjuSVGaRHBNtNiVjgGdZHnQ526kTGTa5aA64ZxgMqnE-OQ7veu7M-jWpeeqzwTY-W0jE25ZSY9nn4uuaVp4uYhAXWScAAiXS2zFRoTlPJ1ISrHYTUHOm9-9NXsGKV8nClmiMtm01WIM3Go0YwUUBtFv5LwUc3ztMW7Vwenm5JBcbW2DmVzklSdPFd7yY/s320/%CE%9F%20%CE%98%CE%B5%CF%8C%CF%82%20%CE%B4%CE%B5%CE%BD%20%CE%B8%CE%AD%CE%BB%CE%B5%CE%B9%20%CF%84%CE%B7%CE%BD%20%CF%84%CE%B9%CE%BC%CF%89%CF%81%CE%AF%CE%B1%20%CF%84%CE%BF%CF%85%20%CE%B1%CE%BC%CE%B1%CF%81%CF%84%CF%89%CE%BB%CE%BF%CF%8D%20%CE%B1%CE%BB%CE%BB%CE%AC%20%CF%84%CE%B7%CE%BD%20%CE%BC%CE%B5%CF%84%CE%AC%CE%BD%CE%BF%CE%B9%CE%AC%20%CF%84%CE%BF%CF%85.jpg" width="320" /></a></div><br /><div style="text-align: justify;"><br />Υπάρχει τίποτε ίσο με αυτήν την οργή; Ο προφήτης καλεί μάρτυρα τον ουρανό, θρηνεί, σπαράζει, οδύρεται, φωνάζει∙ «Δεν ξεχωρίζει τραύμα πουθενά, δεν ξεχωρίζει μώλωπας »∙ ο Θεός οργίζεται, δεν δέχεται θυσία, ούτε πρωτομηνιά ούτε Σάββατο, ούτε αλεύρι, ούτε προσευχή, ούτε χέρια ικετευτικά.<br />Είδες πληγή; Είδες αρρώστια αθεράπευτη, όχι ενός ούτε δύο, ούτε δέκα, αλλά χιλιάδων ανθρώπων; Τι λέει, λοιπόν, ύστερα από αυτά; «Λουσθήτε και καθαρισθήτε» ( Ησ. 1,16 ). <br />Επομένως υπάρχει αμαρτία, που δεν συγχωρείται; Όχι. Το λέει ο ίδιος ο Θεός και δεν ακούω τι λέτε εσείς∙ και λέγει «Λουσθήτε». <br />Για ποιόν σκοπό Κύριε, έλεγες εκείνα; Για ποιον σκοπό λες τα τωρινά; Για ωφέλεια λέω και τα δυό∙ τα πρώτα για να φοβίσω, τα δεύτερα για να ελκύσω. Αν δεν τους ακούς, δεν έχουν ελπίδα σωτηρίας∙ αν δεν έχουν ελπίδα σωτηρίας πώς λέγεις «λουσθήτε»; <br />Αλλά είναι πατέρας ο Θεός φιλόστοργος και αγαθός, κι από πατέρας πιο σπλαχνικός. Και για να μάθης ότι είναι πατέρας, τους λέγει: «Τι να κάνω Ιουδαίοι»; Δεν γνωρίζεις τι να κάνης; Ξέρω, αλλά δεν θέλω∙ οι αμαρτίες τους απαιτούν τιμωρία, αλλά η μεγάλη μου φιλανθρωπία δεν με αφήνει. Τι να σου κάνω; Να σε λυπηθώ; αλλά θα γίνης νωθρότερος. Να σε τιμωρήσω; Αλλά δεν το δέχεται η αγάπη μου. Τι να σε κάνω; Να σου φερθώ, όπως στα Σόδομα και να σε καταστρέψω όπως τα Γόμορρα; Δεν το αντέχει η καρδιά μου.<br />Ο αναλλοίωτος Θεός κάνει σαν άνθρωπος, που αλλάζει, ή καλύτερα κάνει σαν φιλόστοργη μητέρα. Δεν το αντέχει η καρδιά μου∙ λέγει ό,τι θα έλεγε και μια μάννα για το παιδί της. «Δεν το αντέχει η καρδιά μου, όπως η καρδιά της μητέρας. Αλλά δεν αρκέσθηκε σε ό,τι είπε, αλλά πρόσθεσε: «Ταράχθηκα από χαρά, που άλλαξα γνώμη» ( Ωσηέ 11, 8 ).<br />Ταράζεται ο Θεός; Μακριά από τέτοια σκέψις! Μη γένοιτο. Ο Θεός δεν ταράζεται, αλλά, όπως είπα, μιμείται τις λέξεις μας. Λέει∙ «Δεν το αντέχει η καρδιά μου» «Λουσθήτε και καθαρισθήτε». <br />Τι σας υποσχέθηκα; Ότι θα αποδείξω πως ο Θεός τους αμαρτωλούς και όταν είναι γεμάτοι από χιλιάδες αμαρτήματα και τραύματα, εφ’ όσον μετανοήσουν, τους παίρνει και τόσο πολύ τους θεραπεύει, ώστε να μη τους μένη ίχνος από την αμαρτία, να μην τους μένη σημάδι, να μην τους μένη τίποτε, που να θυμίζη το τραύμα.<br /><br />Από το βιβλίο: «ΜΕΤΑΝΟΙΑ , ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΙΣ, ΝΗΣΤΕΙΑ, ΘΕΙΑ ΚΟΙΝΩΝΙΑ»<br />ΑΓΙΟΥ ΙΩΑΝΝΟΥ ΤΟΥ ΧΡΥΣΟΣΤΟΜΟΥ<br />Χρυσοστομικός Άμβων<br />ΣΤ΄»<br />2η Έκδοσις<br />( Επηυξημένη και βελτιωμένη)<br />Έκδοσις: Συνοδία Σπυρίδωνος Ιερομονάχου<br />Νέα Σκήτη Αγ. Όρους<br />2008<br />https://inpantanassis.blogspot.com/</div>MONI EPANOSIFIhttp://www.blogger.com/profile/11491025323019379250noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-7156612844024330637.post-56329870780735741642024-03-14T10:49:00.001+02:002024-03-14T10:49:50.662+02:00 "Για εκείνον που βαστάζει στο ευαγγέλιο το πήλινο κανάτι με το νερό"<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgJISbs78GWK2w2yYnHp3zJMqSIlKCQGdvLtl3WQ70kCK1E7iqPtD-LwAOhl9j2lozzD2IKVKxBN2CS7VbEvu8AMFLlcCFOIXdmue5dxLWf2w8pb4Z72Y7HUeJ4N9M3vY3xPOwX_olNjLZR7DoQZ1z8ysM8HYUgjjxyE4scv34U9Pkc4Cvt2FJ5s1iVdpQ/s400/%CE%93%CE%B9%CE%B1%20%CE%B5%CE%BA%CE%B5%CE%AF%CE%BD%CE%BF%CE%BD%20%CF%80%CE%BF%CF%85%20%CE%B2%CE%B1%CF%83%CF%84%CE%AC%CE%B6%CE%B5%CE%B9%20%CF%83%CF%84%CE%BF%20%CE%B5%CF%85%CE%B1%CE%B3%CE%B3%CE%AD%CE%BB%CE%B9%CE%BF%20%CF%84%CE%BF%20%CF%80%CE%AE%CE%BB%CE%B9%CE%BD%CE%BF%20%CE%BA%CE%B1%CE%BD%CE%AC%CF%84%CE%B9%20%CE%BC%CE%B5%20%CF%84%CE%BF%20%CE%BD%CE%B5%CF%81%CF%8C%202024.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="300" data-original-width="400" height="240" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgJISbs78GWK2w2yYnHp3zJMqSIlKCQGdvLtl3WQ70kCK1E7iqPtD-LwAOhl9j2lozzD2IKVKxBN2CS7VbEvu8AMFLlcCFOIXdmue5dxLWf2w8pb4Z72Y7HUeJ4N9M3vY3xPOwX_olNjLZR7DoQZ1z8ysM8HYUgjjxyE4scv34U9Pkc4Cvt2FJ5s1iVdpQ/s320/%CE%93%CE%B9%CE%B1%20%CE%B5%CE%BA%CE%B5%CE%AF%CE%BD%CE%BF%CE%BD%20%CF%80%CE%BF%CF%85%20%CE%B2%CE%B1%CF%83%CF%84%CE%AC%CE%B6%CE%B5%CE%B9%20%CF%83%CF%84%CE%BF%20%CE%B5%CF%85%CE%B1%CE%B3%CE%B3%CE%AD%CE%BB%CE%B9%CE%BF%20%CF%84%CE%BF%20%CF%80%CE%AE%CE%BB%CE%B9%CE%BD%CE%BF%20%CE%BA%CE%B1%CE%BD%CE%AC%CF%84%CE%B9%20%CE%BC%CE%B5%20%CF%84%CE%BF%20%CE%BD%CE%B5%CF%81%CF%8C%202024.jpg" width="320" /></a></div><br /><div style="text-align: justify;"><br />Άγιος Μάξιμος ο Ομολογητής: <br />"Προς Θαλλάσιον, περί αποριών - Ερώτηση 3"<br />Ποιός εἶναι αὐτός πού κατά τό Εὐαγγέλιο κρατάει τό κανάτι μέ τό νερό καί γιατί μέ νερό, καί τόν οποίο συναντοῦν οἱ μαθητές πού στέλνει ὁ Χριστός καί παίρνουν τήν ἐντολή νά τόν ἀκολουθήσουν; Καί ποιός εἶναι ὁ οἰκοδεσπότης; Καί γιατί οἱ εὐαγγελιστές ἀποσιωποῦν αὐτό τό ὄνομα; Τί εἶναι ἐπίσης τό ἀνώγι τό μεγάλο καί στρωμένο, ὄπου ἐκτελεῖται τό φρικτό μυστήριο τοῦ θείου δείπνου(Λουκά κβ΄ 7-13);<br /><br />Απόκριση<br />Ἡ Γραφή δέν ἀποσιώπησε μόνο τό ὄνομα τοῦ ἀνθρώπου στόν ὁποῖο ὁ Σωτήρας ἔστειλε τούς δύο μαθητές γιά τήν προετοιμασία τοῦ Πάσχα, ἀλλά καί τό ὄνομα τῆς πόλης ὅπου εἶχαν σταλεῖ.<br />Ἔτσι κατά μία πρώτη ἑρμηνεία, ὑποθέτω ὅτι μέ τήν πόλη δηλώνεται ὁ αἰσθητός κόσμος καί μέ τόν ἄνθρωπο στό σύνολό του τό γένος τῶν ἀνθρώπων στό ὁποῖο ἀποστέλλονται, ὡς μαθητές τοῦ Θεοῦ καί Λόγου καί πρόδρομοί του γιά νά ἐτοιμάσουν τή μυστική εὐωχία του μέ τή φύση τῶν ἀνθρώπων, οἱ δύο νόμοι, ὁ νόμος τῆς πρώτης διαθήκης καί ὁ νόμος τῆς Καινῆς, ὁ ἕνας ἀποκαθαίροντας τή φύση μας μέ τήν πρακτική φιλοσοφία ἀπό κάθε μολυσμό, καί ὁ ἄλλος ἀνυψώνοντας μέ τή θεωρητική μυσταγωγία ἀπό τά σωματικά τό νοῦ μέ τή γνώση στά συγγενῆ του νοητά θεάματα. Ἀπόδειξη γι' αὐτό εἶναι τό γεγονός ὅτι οἱ μαθητές πού στάλθηκαν ἦταν ὁ Πέτρος καί ὁ Ἰωάννης. Γιατί ὡς γνωστόν ὁ Πέτρος εἶναι σύμβολο τῆς πράξης καί ὁ Ἰωάννης τῆς θεωρίας.<br />Γι' αὐτό τούς συναντᾶ πρῶτος ὅπως πρέπει αὐτός πού κρατεῖ τό κανάτι μέ τό νερό, σημαίνοντας μέ τόν ἑαυτό του ὅλους ὅσοι βαστάζουν κατά τήν πρακτική φιλοσοφία τῶν ἀρετῶν στούς ὤμους τους, ὅπως μέσα στό κανάτι, μέ τή νέκρωση τῶν ἐπίγειων μελῶν τοῦ σώματος τή χάρη τοῦ Πνεύματος πού μέ τήν πίστη τούς καθαίρει ἀπό τούς μολυσμούς. <br />Ἔπειτα ἀπό αὐτόν, δεύτερος, ὁ οἰκοδεσπότης πού παρουσιάζει τό στρωμένο ἀνώγι, διδάσκοντας ἐπίσης μέ τόν ἑαυτό του ὅλους ὅσοι ἔχουν στρώσει μέ γνωστικά νοήματα καί δόγματα τό θεωρητικό ὕψος τῆς καθαρῆς καί μεγαλόπλαστης διάνοιάς τους, ὅμοια μέ ἀνώγι, γιά νά ὑποδεχθοῦν θεοπρεπῶς τό μεγάλο Λόγο. <br />Τό σπίτι πάλι εἶναι ἡ ἀπόκτηση τῆς εὐσέβειας, πρός τήν ὁποία ὁ πρακτικός νοῦς πορεύεται ἐπιδιώκοντας τήν ἀρετή καί τῆς ὁποίας εὐσέβειας αὐτός εἶναι Κύριος καί τήν ἔχει ἀποκτήσει ὡς δική του κατά φύση, ὁ νοῦς πού καταλάμπεται ἀπό τό θεῖο φῶς τῆς μυστικῆς γνώσης καί γι' αὐτό μαζί μέ τόν πρακτικό ἀξιώνεται τήν ὑπερφυῆ παρουσία καί εὐωχία τοῦ Σωτήρα Λόγου.<br />Ἔγινε λοιπόν λόγος γιά ἕναν ἄνθρωπο καί γιά δύο, ἄν βέβαια ἔχει γραφεῖ ὅτι ὁ ἕνας κρατάει κανάτι μέ νερό κι ὁ ἄλλος ἔχει ὀνομαστεῖ οἰκοδεσπότης· γράφτηκε ὅτι ἦταν ἕνας ἴσως, ὄπως εἶπα, ἐξαιτίας τῆς μιᾶς φύσης, καί δύο ἐπειδή αὐτή ἡ μία φύση χωρίστηκε στούς πρακτικούς καί τούς θεωρητικούς ἀνάλογα μέ τήν εὐσέβειά τους, τούς ὁποίους πάλι ἑνώνοντάς τους μέ τό Πνεῦμα ὁ Λόγος τούς καλεῖ καί τούς κάνει ἕνα.<br />Ἄν ὅμως θέλει κάποιος νά ἐφαρμόσει ὅσα εἰπώθηκαν καί στόν καθένα ἄνθρωπο, δέν ἀπομακρύνεται ἀπό τήν ἀλήθεια.<br />Πόλη δηλαδή εἶναι ἡ ψυχή τοῦ καθενός, στήν ὁποία ἀποστέλλονται πάντοτε, σάν μαθητές τοῦ Θεοῦ καί Λόγου, οἱ λόγοι περί ἀρετῆς καί γνώσης. Αὐτός πού κρατεῖ τό κανάτι μέ τό νερό εἶναι ὁ καρτερικός τρόπος καί λογισμός πού σηκώνει στούς ὤμους τῆς ἐγκράτειας χωρίς νά τήν πετάξει κάτω τή χάρη τῆς πίστης πού τοῦ δόθηκε στό βάπτισμα. <br />Τό σπίτι πάλι εἶναι ἡ κατάσταση καί ἡ ἀπόκτηση τῶν ἀρετῶν πού οἰκοδομήθηκε, σάν ἀπό πέτρες, ἀπό πολλά σταθερά καί ἀνδρικά ἤθη καί λογισμούς. Τό ἀνώγι εἶναι ἡ πλατιά καί εὐρύχωρη διάνοια καί ἡ ἱκανότητα γιά γνώση πού ἔχει κατακοσμηθεῖ ἀπό τά θεϊκά θεάματα τῶν μυστικῶν κι ἀπόρρητων δογμάτων. <br />Ὁ οἰκοδεσπότης εἶναι ὁ νοῦς πού διαπλατύνεται μέ τό λαμπρό ὕψος, τό κάλλος καί μέγεθος τῆς γνώσης τοῦ σπιτιοῦ πού ἔφτιαξε ἡ ἀρετή· στόν οἰκοδεσπότη μαζί μέ τούς μαθητές του, δηλαδή μέ τά πρῶτα πνευματικά νοήματα περί φύσεως καί χρόνου ἐνδημώντας ὁ Λόγος μεταδίδει τόν ἑαυτό του. <br />Γιατί πάσχα ἀληθινά εἶναι ἡ διάβαση τοῦ Λόγου πρός τόν ἀνθρώπινο νοῦ, κατά τήν ὁποία χαρίζει σ' ὅλους τούς ἄξιους τήν πληρότητα μέ τή μετοχή τῶν ἀγαθῶν του ἐρχόμενος σ' αὐτή μυστικά ὁ Λόγος τοῦ Θεοῦ.<br /><br />-----------------------------------------------------------<br />πηγή: Μαξίμου του Ομολογητού, Προς Θαλάσσιον, περί απόρων (ερωτήσεις Α΄- ΝΓ΄), Πατερικαί Εκδόσεις «Γρηγόριος ο Παλαμάς», εισαγωγή-μετάφραση-σχόλια Ελευθέριος Μερετάκης, 1992.<br />https://inpantanassis.blogspot.com/</div>MONI EPANOSIFIhttp://www.blogger.com/profile/11491025323019379250noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-7156612844024330637.post-23488084678049834422024-03-14T10:41:00.001+02:002024-03-14T10:41:15.552+02:00 Να μην γίνεται η ευχή (το Κύριε Ιησού Χριστέ ελέησόν με) αγγαρεία<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjxPZeJdKxVkHdRmg_yLanvpyh1LdAag3VJmKPU12J1AIvWHKGsxlru1Kd9pssoAUMaHyePWwtKs-mFhktxSsnG-CL1y9OwimRbyBvpD4_BQlnyEsVeulI5Betwp1NcZk3V09hVznFcAjJjN_LF7cwmS7FeUfijtVam-yF_UlQEMZFoILZEDy4yXUI4MHk/s810/%CE%9D%CE%B1%20%CE%BC%CE%B7%CE%BD%20%CE%B3%CE%AF%CE%BD%CE%B5%CF%84%CE%B1%CE%B9%20%CE%B7%20%CE%B5%CF%85%CF%87%CE%AE%20(%CF%84%CE%BF%20%CE%9A%CF%8D%CF%81%CE%B9%CE%B5%20%CE%99%CE%B7%CF%83%CE%BF%CF%8D%20%CE%A7%CF%81%CE%B9%CF%83%CF%84%CE%AD%20%CE%B5%CE%BB%CE%AD%CE%B7%CF%83%CF%8C%CE%BD%20%CE%BC%CE%B5)%20%CE%B1%CE%B3%CE%B3%CE%B1%CF%81%CE%B5%CE%AF%CE%B1.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="465" data-original-width="810" height="184" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjxPZeJdKxVkHdRmg_yLanvpyh1LdAag3VJmKPU12J1AIvWHKGsxlru1Kd9pssoAUMaHyePWwtKs-mFhktxSsnG-CL1y9OwimRbyBvpD4_BQlnyEsVeulI5Betwp1NcZk3V09hVznFcAjJjN_LF7cwmS7FeUfijtVam-yF_UlQEMZFoILZEDy4yXUI4MHk/s320/%CE%9D%CE%B1%20%CE%BC%CE%B7%CE%BD%20%CE%B3%CE%AF%CE%BD%CE%B5%CF%84%CE%B1%CE%B9%20%CE%B7%20%CE%B5%CF%85%CF%87%CE%AE%20(%CF%84%CE%BF%20%CE%9A%CF%8D%CF%81%CE%B9%CE%B5%20%CE%99%CE%B7%CF%83%CE%BF%CF%8D%20%CE%A7%CF%81%CE%B9%CF%83%CF%84%CE%AD%20%CE%B5%CE%BB%CE%AD%CE%B7%CF%83%CF%8C%CE%BD%20%CE%BC%CE%B5)%20%CE%B1%CE%B3%CE%B3%CE%B1%CF%81%CE%B5%CE%AF%CE%B1.jpg" width="320" /></a></div><br /><div style="text-align: justify;"><br />Αν δεν κάνετε υπακοή (σε ιερέα-πνευματικό) και δεν έχετε ταπείνωση, η ευχή (δηλ. το Κύριε Ιησού Χριστέ ελέησόν με) δεν έρχεται και υπάρχει και φόβος πλάνης.<br />Να μην γίνεται η ευχή (το Κύριε Ιησού Χριστέ ελέησόν με) αγγαρεία. Η πίεση μπορεί να φέρει μία αντίδραση μέσα μας, να κάνει κακό. Έχουν αρρωστήσει πολλοί με την ευχή, γιατί την έκαναν με πίεση. Και γίνεται, βέβαια, κι όταν το κάνεις αγγαρεία· αλλά δεν είναι υγιές.<br />Δεν είναι ανάγκη να συγκεντρωθείτε ιδιαίτερα για να πείτε την ευχή. Δεν χρειάζεται καμιά προσπάθεια όταν έχεις θείο έρωτα. Όπου βρίσκεσθε, σε σκαμνί, σε καρέκλα, σε αυτοκίνητο, παντού, στον δρόμο, στο σχολείο, στο γραφείο, στη δουλειά μπορείτε να λέτε την ευχή, το «Κύριε Ιησού Χριστέ ελέησόν με», απαλά, χωρίς πίεση, χωρίς σφίξιμο.<br />Σημασία στην προσευχή έχει όχι η χρονική διάρκεια αλλά η ένταση. Να προσεύχεσθε έστω και πέντε λεπτά, αλλά δοσμένα στο Θεό με αγάπη και λαχτάρα. Μπορεί ένας μία ολόκληρη νύχτα να προσεύχεται κι αυτή η προσευχή των πέντε λεπτών να είναι ανώτερη. Μυστήριο είναι αυτό βέβαια, αλλά έτσι είναι.<br />Ο άνθρωπος του Χριστού όλα τα κάνει προσευχή. Και τη δυσκολία και τη θλίψη, τις κάνει προσευχή. Ό,τι και να του τύχει αμέσως αρχίζει: «Κύριε Ιησού Χριστέ ελέησόν με». <br />Η προσευχή ωφελεί σε όλα, και στα πιο απλά. Για παράδειγμα, πάσχεις από αυπνία· να μη σκέπτεσαι τον ύπνο. Να σηκώνεσαι, να βγαίνεις έξω και να έρχεσαι πάλι μέσα στο δωμάτιο, να πέφτεις στο κρεβάτι σαν για πρώτη φορά, χωρίς να σκέπτεσαι αν θα κοιμηθείς ή όχι. <br />Να συγκεντρώνεσαι, να λες τη δοξολογία και μετά τρεις φορές το «Κύριε Ιησού Χριστέ ελέησόν με» κι έτσι θα έρχεται ο ύπνος.<br /><br />Άγιος Πορφύριος ο Καυσοκαλυβίτης<br />https://inpantanassis.blogspot.com/</div>MONI EPANOSIFIhttp://www.blogger.com/profile/11491025323019379250noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-7156612844024330637.post-46072748674048220892024-03-14T10:38:00.001+02:002024-03-14T10:38:25.471+02:00 Όλα τα 'χω! Ευτυχία δεν έχω!<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgNOKudCvzNLBo5ixO7Ra5Yi2CXdWe8TulAjXbiqOiSUfdTFxT10zfpJdQaV-q4gA3xfpa7xJnTevVocF-fB66T3mjmmbsjqEh67LQHm08O4925pv6mx4sI7oqaF-lz-6b1-altGmf5pqqrCyM9emQLviWRCT5B8qS9P1zBTw7IR4jdzDvBdfeRwQv6qZo/s780/%CE%8C%CE%BB%CE%B1%20%CF%84%CE%B1%20'%CF%87%CF%89!%20%CE%95%CF%85%CF%84%CF%85%CF%87%CE%AF%CE%B1%20%CE%B4%CE%B5%CE%BD%20%CE%AD%CF%87%CF%89!.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="758" data-original-width="780" height="311" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgNOKudCvzNLBo5ixO7Ra5Yi2CXdWe8TulAjXbiqOiSUfdTFxT10zfpJdQaV-q4gA3xfpa7xJnTevVocF-fB66T3mjmmbsjqEh67LQHm08O4925pv6mx4sI7oqaF-lz-6b1-altGmf5pqqrCyM9emQLviWRCT5B8qS9P1zBTw7IR4jdzDvBdfeRwQv6qZo/s320/%CE%8C%CE%BB%CE%B1%20%CF%84%CE%B1%20'%CF%87%CF%89!%20%CE%95%CF%85%CF%84%CF%85%CF%87%CE%AF%CE%B1%20%CE%B4%CE%B5%CE%BD%20%CE%AD%CF%87%CF%89!.jpg" width="320" /></a></div><br /><div style="text-align: justify;"><br />Η αθεΐα, η απιστία ταλαιπωρούν, λυπούν, «αγχώνουν», θλίβουν τον σημερινόν άνθρωπον.<br />Κάποτε ένας εξαίρετος χειρουργός γιατρός, κληρονομεί μια μεγάλη κλινική από τον πατέρα του, καλοπαντρεύεται με μια ενάρετη χριστιανή και δημιουργεί μια ωραία οικογένεια. Σύντομα τρία παιδάκια συμπληρώνουν την χαρά του. <br />Όλα τα καλά γύρω του: Χρήματα, κλινική, παιδιά, τα πάντα! Η γυναίκα του, αληθινό διαμάντι αρετής , ταπεινή, γλυκομίλητη, ευσεβέστατη. Το σπίτι τους σχεδόν καθημερινά, μυρίζει λιβάνι, γιατί η κυρά Μαρία συχνά θυμιατίζει, όταν ανάβει κάθε βράδυ το καντηλάκι της.<br />Τα τρία παιδιά τους, δυό αγόρια, κι ένα κορίτσι, προοδεύουν καταπληκτικά στα γράμματα, στις ξένες γλώσσες, στη μουσική (όλα μαθαίνουν πιάνο), στην αρετή. Η ευσεβέστατη Μαρία, τα οδηγεί στα Κατηχητικά, στην Εκκλησία, στο Χριστό, στις Χ.Μ.Ο. ( Χριστιανικές Μαθητικές Ομάδες ).<br />Ο γιατρός, ο κ. Παναγόπουλος Νικόλαος κολυμπά μέσα σε πλούσια υλικά αγαθά. Όμως πάντα είναι άκεφος, δύσθυμος, παραπονούμενος! Πότε του φταίει το ένα, πότε το άλλο. Πάντα βρίσκει κάτι να δικαιολογήσει τη μεγάλη στενοχώρια του.<br />Κάποια μέρα φωνάζει έναν παλιό, παιδικό του φίλο, θεολόγο, και του εξομολογείται:<br />- Βρε Παναγιώτη, όλα τα καλά του Θεού τα ‘χω! Δεν μου λείπει τίποτε! Ένα δεν έχω: γαλήνη, χαρά, ευτυχία. Δεν μπορώ να κοιμηθώ ήρεμα τα βράδυα. Βλέπω τρομερά όνειρα, στριφογυρίζω άυπνος στο κρεβάτι μου!<br />- Με τη χριστιανική πίστη πώς τα πάμε;<br />- Θα σου μιλήσω «ξεκάθαρα», ντόμπρα! Δεν πιστεύω στο Θεό! Είμαι άθεος! Ίσως φταίει η Γερμανία, όπου σπούδασα, ίσως ο … Καζαντζάκης ! Έχω διαβάσει, Παναγιώτη μου, πολλά έργα του. Μια σκέψη είναι στο μυαλό μου: η θρησκεία είναι ανθρώπινο κατασκεύασμα. Θεός δεν υπάρχει!<br />- Αγαπητέ Νίκο, μήπως εδώ κρύβεται η αιτία της λύπης σου; Μήπως δεν έχεις γερά στηρίγματα στη ζωή σου; Ο Πασκάλ, ο μεγάλος εφευρέτης, τον ξέρεις, λέγει: «Επειδή έχω μελετήσει αρκετά, έχω πίστη χωρικού, αν μελετήσω περισσότερο θα 'χω πίστη χωρικής». Αρκετοί επιστήμονες ομολογούν δημόσια την πίστη τους. Η χριστιανική πίστη, η λατρεία, η προσευχή, η συμμετοχή μας στα μυστήρια της Εκκλησίας είναι ουρανόσταλτα δώρα, χαρίζονται από τον Θεό σ’ όλους τους ανθρώπους, για να έχουν χαρά μόνιμη.<br />- Τότε, αγαπητέ Παναγιώτη, γιατί δεν τα δίνει και σε μένα; Γιατί ζω μέσα στο σκοτάδι, στη λύπη;<br />- Εσύ τα ζήτησες; Το Ευαγγέλιο, που δεν διαβάζεις, γράφει: «Αἰτεῖτε, καὶ δοθήσεται ὑμῖν». Εσύ, έχεις ζητήσει ποτέ σου τα δώρα του Θεού;<br />- Όταν ήμουν στο Δημοτικό, η μακαρίτισσα η μητέρα μου μ’ έστελνε στο Κατηχητικό και τότε πίστευα αρκετά. Τώρα δεν πιστεύω τίποτε. «Δεν υπάρχει Θεός, αλλά ύλη», λέγει ο Μπύχνερ. Ο Καζαντζάκης δεν πιστεύει σε τίποτε, είναι ελεύθερος! Έτσι και γω, δεν παραδέχομαι ότι υπάρχει κάποια ανώτερη δύναμη!<br />- Η απιστία , Νίκο, γεννά ό,τι υπάρχει μέσα σου. Θέλεις να φύγει η λύπη σου;<br />- Αν θέλω λέει; Πάρα πολύ!!!<br />- Η λύση πανεύκολη. Ονομάζεται Εξομολόγηση!<br />- Α! Παναγιώτη! Εγώ δεν έχω καμιά σχέση με παπάδες, ούτε θέλω να ‘χω. Όλοι τους είναι «ζήτουλες», «τσαρλατάνοι», εκμεταλλευτές του κόσμου! Ζουν με την αφέλεια των πολλών!<br />- Τότε μείνε μοναχός σου, για να ροκανίζει η λύπη το εσωτερικό σου!<br />- Ένα λεπτό, Παναγιώτη! Εσύ πιστεύεις ότι, αν εξομολογηθώ, θα ηρεμήσω;<br />- Απόλυτα! Εκατό τοις εκατό!<br />- Είσαι σίγουρος;<br />- Άκου, προσεκτικά! Όσοι εξομολογούνται ειλικρινά, βρίσκουν λύτρωση, χαρά, γαλήνη. Η εξομολόγηση είναι Μυστήριο μεγάλο, ωφελιμώτατο, γιατί το πανάγιο Πνεύμα απομακρύνει όλες τις ενοχές , δροσίζει απαλά κάθε φλεγόμενη καρδιά!<br />- Διστάζω, Παναγιώτη. Εγώ δεν πιστεύω. Δεν έχω εξομολογηθεί ποτέ μου. Αλλά και να ‘θελα, πάλι δεν μπορώ.<br />- Γιατί Παναγιώτη μου;<br />- Να, εγώ «κοτζάμ γιατρός» κλινικάρχης, ντρέπομαι να πω τ’ αμαρτήματά μου! Ντρέπομαι! Αλλά και να νικήσω τη ντροπή μου, πάλι δεν θα το αποφασίσω! Ξέρεις γιατί;<br />- Όχι!<br />- Ποιος με βεβαιώνει ότι ο παπάς δεν θ’ ανοίξει το στόμα του και δεν θα πει παντού τα δικά μου;<br />- Άκου Παναγιώτη, εγώ εξομολογούμαι σε κάποιο γέροντα πνευματικό, τον π. Κωνσταντίνο, στον άγιο Γεώργιο Καρύτση. Είναι θεολόγος και τάφος. Θέλεις να πάμε;<br />- Τι να πω Παναγιώτη;<br />- Ό,τι σε φωτίσει ο Θεός! Αν πεις ό,τι βαραίνει την ψυχή σου, θα φύγει το βάρος, θα κοιμάσαι, σαν παιδάκι!<br />- Καλά, θα το σκεφτώ.<br />Ο θεολόγος αναχωρεί ήρεμος από την κλινική . Αμέσως αρχίζει διάλογο θερμό με τον ουρανό.<br />- Ω! Χριστέ μου, φώτισε το πλανεμένο πρόβατό Σου! Λασπόνερα πολλά έχουν σκεπάσει την πίστη, την ευσέβεια. Φώτισέ τον, οδήγησέ τον στη μάντρα Σου, για να δοξάζει το άγιο όνομά Σου.<br />Η προσευχή για τον άλλο κάνει θαύματα! Σε μερικές μέρες , ο καλός θεολόγος παίρνει ένα χαρούμενο τηλεφώνημα:<br />- Παναγιώτη, εξομολογήθηκα! Έχεις απόλυτο δίκιο, φίλε μου! Γαλήνεψα, ηρέμησα, τώρα είμαι χαρούμενος. Τώρα κοιμάμαι, σαν παιδάκι, όπως το είπες! Σ’ ευχαριστώ, Παναγιώτη, γιατί άνοιξες τα μάτια μου!<br />Ω! ουρανόσταλτη, ατίμητη μάνα! Εσύ έκρυψες στην καρδιά του γιατρού τα πρώτα χριστιανικά σπέρματα. Αυτά βλάστησαν ύστερα από πολλά χρόνια!<br />Γονείς, γιαγιάδες, παππούδες, σπέρνετε χριστιανικούς σπόρους στις ψυχές των παιδιών, εγγονών σας. Ουδέποτε τα χριστιανικά λόγια πηγαίνουν χαμένα!<br />Όσοι εξομολογείσθε, όσοι πίνετε ολόδροσα, γάργαρα νερά, οδηγείστε κάποιον γνωστό φίλο σας στη βρυσομάνα, που λέγεται εξομολόγηση!<br /><br />Πηγή: «ΙΣΤΟΡΙΕΣ ΚΑΙ ΑΛΛΑ ΩΦΕΛΙΜΑ<br />ΓΙΑ ΤΗΝ ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΗ<br />ΑΓΙΟΥ ΙΩΑΝΝΟΥ ΧΡΥΣΟΣΤΟΜΟΥ<br />ΘΕΙΑ ΜΕΤΑΛΗΨΗ»<br />ΤΕΥΧΟΣ 8ΟΝ<br />ΘΕΟΔΩΡΟΣ ΒΓΟΝΤΖΑΣ<br />Αθήνα<br />https://inpantanassis.blogspot.com/</div>MONI EPANOSIFIhttp://www.blogger.com/profile/11491025323019379250noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-7156612844024330637.post-59501328603854937142024-03-14T10:35:00.001+02:002024-03-14T10:35:26.939+02:00 Να σκεπάζουμε το σφάλμα του αδελφού<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhhEiMXvWBMph6cGHByakkc-nImVapZjZsMID68Oi03T5jYLsYcWV1ho8KzDTxxuX3moo3FPC1nG0T20LX1b1uPsR9kzbbDrCpQWzhbjTKz6Aiu7BmTYM_xF8CceJ2DW0m4sHDUjg4jwl8qd1toSYg1t2P7VTkLTnWOnOjfZVofudx0gnwPDoszVmeWpcw/s496/%CE%9D%CE%B1%20%CF%83%CE%BA%CE%B5%CF%80%CE%AC%CE%B6%CE%BF%CF%85%CE%BC%CE%B5%20%CF%84%CE%BF%20%CF%83%CF%86%CE%AC%CE%BB%CE%BC%CE%B1%20%CF%84%CE%BF%CF%85%20%CE%B1%CE%B4%CE%B5%CE%BB%CF%86%CE%BF%CF%8D.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="277" data-original-width="496" height="179" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhhEiMXvWBMph6cGHByakkc-nImVapZjZsMID68Oi03T5jYLsYcWV1ho8KzDTxxuX3moo3FPC1nG0T20LX1b1uPsR9kzbbDrCpQWzhbjTKz6Aiu7BmTYM_xF8CceJ2DW0m4sHDUjg4jwl8qd1toSYg1t2P7VTkLTnWOnOjfZVofudx0gnwPDoszVmeWpcw/s320/%CE%9D%CE%B1%20%CF%83%CE%BA%CE%B5%CF%80%CE%AC%CE%B6%CE%BF%CF%85%CE%BC%CE%B5%20%CF%84%CE%BF%20%CF%83%CF%86%CE%AC%CE%BB%CE%BC%CE%B1%20%CF%84%CE%BF%CF%85%20%CE%B1%CE%B4%CE%B5%CE%BB%CF%86%CE%BF%CF%8D.jpg" width="320" /></a></div><br /><div style="text-align: justify;"><br />Από το Γεροντικό<br /><br />Πήγε κάποτε ο αββάς Αμμωνάς σε κάποιον τόπο για να γευματίσει. Εκεί κοντά ήταν κι ένας αδελφός που είχε κακή φήμη. <br />Συνέβη μάλιστα να πάει και να μπει στο κελί του αδελφού, η γυναίκα για την οποία τον κακολογούσαν. Οι κάτοικοι της περιοχής μόλις το έμαθαν, ξεσηκώθηκαν και πήραν την απόφαση να διώξουν τον μοναχό από το κελί. <br />Όταν πληροφορήθηκαν ότι ο επίσκοπος Αμμωνάς βρισκόταν στην περιοχή τους, πήγαν και τον παρακάλεσαν να πάει μαζί τους. Σαν τα έμαθε αυτά ο αδελφός, πήρε τη γυναίκα και την έκρυψε μέσα σ’ ένα μεγάλο πιθάρι. Κατέφθασε το πλήθος και ο αββάς Αμμωνάς αντιλήφθηκε τι συνέβη αλλά χάριν του Θεού σκέπασε το γεγονός. <br />Μπήκε λοιπόν στο κελί του αδελφού, κάθισε πάνω στο πιθάρι και διέταξε να ερευνήσουν το κελί. Όταν όμως έψαξαν και δεν βρήκαν τη γυναίκα, τους είπε ο αββάς Αμμωνάς: <br />«Τι συμβαίνει λοιπόν; Ο Θεός να σας συγχωρήσει». Και αφού προσευχήθηκε, απομάκρυνε τον κόσμο. Έπιασε τότε από το χέρι τον αδελφό και του είπε: <br />«Πρόσεχε την ψυχή σου, αδελφέ». Και με τον λόγο αυτόν έφυγε.<br />***<br />Κάποιος αδελφός της Σκήτης έσφαλε. Έγινε συγκέντρωση στην οποία κάλεσαν τον αββά Μωϋσή αλλ’ αυτός δεν θέλησε να πάει. Του παρήγγειλε τότε ο πρεσβύτερος: <br />«Έλα, γιατί σε περιμένουν όλοι». Κι εκείνος σηκώθηκε και πήγε κρατώντας στην πλάτη ένα καλάθι τρύπιο που το γέμισε με άμμο. Οι Πατέρες που βγήκαν να τον προϋπαντήσουν του λένε: «Τι είναι αυτό, πάτερ;» «Οι αμαρτίες μου, απαντά ο Γέροντας, που κυλούν και πέφτουν πίσω μου και δεν τις βλέπω και ήλθα εγώ σήμερα να κρίνω τα σφάλματα άλλου».<br />Όταν τα’ άκουσαν αυτά οι Πατέρες, δεν είπαν τίποτε εναντίον του αδελφού αλλά τον συγχώρεσαν.<br />***<br />Ρώτησε ένας αδελφός τον αββά Ποιμένα: <br />«Εάν δω κάποιο σφάλμα του αδελφού μου, είναι καλό να το σκεπάσω;» Κι ο Γέροντας απάντησε: <br />«Όποια ώρα σκεπάσουμε το σφάλμα του αδελφού μας, σκεπάζει και ο Θεός το δικό μας. Κι όποια ώρα θα φανερώσουμε του αδελφού το σφάλμα, θα φανερώσει και ο Θεός το δικό μας».</div><div style="text-align: justify;"><br />https://inpantanassis.blogspot.com/</div>MONI EPANOSIFIhttp://www.blogger.com/profile/11491025323019379250noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-7156612844024330637.post-70547977892379872442024-03-14T10:32:00.002+02:002024-03-14T10:32:44.676+02:00 ΠΕΜΠΤΗ ΤΗΣ ΤΥΡΙΝΗΣ<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiB8vSJ1n6mXkY5kVs-3Sa1JoEG19sMzEjYC0Wd79WcCUiZvKCnNs7LCIrA1l4IiUMCQuWIeRGPO1Q0kJwJ5Jgwa05QYOTssFmEhELDQ8YvcWEc6XYY79R8TvTlZQlHChc2LgD3t8_TpMB9mwiQPNM8AgJGjaVxvS_x9lMq9jJHwYbkK2e4beJqJ4VWTK4/s419/%CE%A0%CE%95%CE%9C%CE%A0%CE%A4%CE%97%20%CE%A4%CE%97%CE%A3%20%CE%A4%CE%A5%CE%A1%CE%99%CE%9D%CE%97%CE%A3.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="419" data-original-width="300" height="320" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiB8vSJ1n6mXkY5kVs-3Sa1JoEG19sMzEjYC0Wd79WcCUiZvKCnNs7LCIrA1l4IiUMCQuWIeRGPO1Q0kJwJ5Jgwa05QYOTssFmEhELDQ8YvcWEc6XYY79R8TvTlZQlHChc2LgD3t8_TpMB9mwiQPNM8AgJGjaVxvS_x9lMq9jJHwYbkK2e4beJqJ4VWTK4/s320/%CE%A0%CE%95%CE%9C%CE%A0%CE%A4%CE%97%20%CE%A4%CE%97%CE%A3%20%CE%A4%CE%A5%CE%A1%CE%99%CE%9D%CE%97%CE%A3.jpg" width="229" /></a></div><br /><div style="text-align: justify;"><br />Η ΛΑΜΨΗ ΤΗΣ ΕΓΚΡΑΤΕΙΑΣ ΚΑΙ Η ΣΕΜΝΟΤΗΤΑ ΤΗΣ ΝΗΣΤΕΙΑΣ<br />«Ἔλαμψε τῆς ἐγκρατείας ἡ εὐπρέπεια, τῶν δαιμόνων τήν ἀχλύν φυγαδεύουσα· ἐπεδήμησε τῆς νηστείας ἡ σεμνότης, τῶν ψυχικῶν παθῶν τήν ἰατρείαν φέρουσα· ταύτῃ ποτέ Δανιήλ, καί οἱ ἐν Βαβυλῶνι Παῖδες φραξάμενοι, ὁ μέν, στόμα λεόντων ἐχαλίνωσεν, οἱ δέ, τήν φλόγα τῆς καμίνου ἔσβεσαν· μεθ’ ὧν καί ἡμᾶς δι’ αὐτῆς, σῶσον, Χριστέ ὁ Θεός, ὡς φιλάνθρωπος» (Ἀπόστιχα τῶν Αἴνων, Ἰδιόμελον, ἦχος γ΄).<br />(Ἔλαμψε ἡ εὐπρέπεια τῆς ἐγκράτειας, ἡ ὁποία διώχνει μακριά τή σκοτεινιά τῶν δαιμόνων. Ἔφτασε ἡ σεμνότητα τῆς νηστείας, ἡ ὁποία γιατρεύει τά ψυχικά πάθη. Μέ τή νηστεία αὐτή ὀχυρωμένοι κάποτε ὁ Δανιήλ, ὅπως καί τά τρία παιδιά στή Βαβυλώνα, ὁ μέν πρῶτος ἔβαλε χαλινάρι στό στόμα τῶν λιονταριῶν, τά δέ παιδιά ἔσβησαν τή φλόγα τῆς καμίνου. Μαζί μ’ αὐτούς καί μέσω αὐτῆς σῶσε καί μᾶς, Χριστέ Θεέ μας, ὡς φιλάνθρωπος).<br />Ὁ ἅγιος ὑμνογράφος ἐπιμένει στή σπουδαιότητα καί στόν πνευματικό χαρακτήρα τῆς ἐγκράτειας καί τῆς νηστείας πού προβάλλει ἡ Μεγάλη Τεσσαρακοστή. Ἔχει τέτοια σπουδαιότητα μάλιστα, κατ’ αὐτόν, πού ἡ μέν πρώτη φυγαδεύει ἀκόμη καί τούς δαίμονες - ὁ ἐγκρατής ἄνθρωπος δηλαδή εἶναι κυρίαρχος ὄχι μόνον τοῦ ἑαυτοῦ του ἀλλά καί τῶν πονηρῶν πνευμάτων - ἐνῶ ἡ δεύτερη, ἡ νηστεία, ὡς ἔκφραση βεβαίως τοῦ πνεύματος τῆς ἐγκρατείας, θεραπεύει ὅλα τά ψυχικά πάθη, πού σημαίνει ὅτι ὁ περιορισμός στή σάρκα, πού κινεῖται συνήθως ἄτακτα χωρίς χαλινό, φέρνει ἐκείνη τή χάρη ὥστε νά θεραπεύεται καί ἡ ἴδια ἡ ψυχή. Μιλᾶμε ἀσφαλῶς γιά τήν εὐπρεπή ἐγκράτεια καί τή σεμνή νηστεία, ὅπως τίς χαρακτηρίζει ὁ ὑμνογράφος, γιά νά τίς διακρίνει ἀπό τίς ἀρρωστημένες ἐκτροπές τοῦ φαρισαϊσμοῦ ἤ καί τοῦ δαιμονικοῦ μανιχαϊσμοῦ - ὡς καύχηση ἤ ὡς ἀποστροφή τοῦ σώματος. <br />Τό ἐπιχείρημα τοῦ ὑμνογράφου εἶναι συντριπτικό, ἐφόσον κανείς εἶναι πιστός καί δέχεται τίς Ἅγιες Γραφές: ἤδη ἀπό τήν Παλαιά Διαθήκη, μᾶς λέει, ἔχουμε τά παραδείγματα τοῦ προφήτη Δανιήλ πού ρίχτηκε λόγω τῆς πίστης του σέ λάκκο μέ λιοντάρια, καί τῶν τριῶν παίδων πού ρίχτηκαν στό ἀναμμένο καμίνι. Κι αὐτό γιατί; Διότι καί ὁ προφήτης καί τά τρία παιδιά, σέ νεαρή ἡλικία εὑρισκόμενοι ὅλοι, κατά τήν περίοδο τῆς Βαβυλώνιας αἰχμαλωσίας τῶν Ἰουδαίων, ἀρνήθηκαν νά ὑποταχτοῦν στά κελεύσματα τῆς εἰδωλολατρικῆς ἐξουσίας, ἐπιλέγοντας θυσιαστικά νά παραμείνουν σταθεροί στήν ἀληθινή λατρεία τοῦ Θεοῦ ἀλλά καί στήν παράδοση τῆς ἐγκρατείας καί νηστείας πού καθόριζε ἡ πίστη τους. Καί τό ἀποτέλεσμα ἦταν θαυμαστό: τόν μέν Δανιήλ ἀντιμετώπισαν τά λιοντάρια ὡς τόν καλύτερο «ἀφέντη» τους, ἐνῶ τά τρία παιδιά σεβάστηκε καί ἡ ἴδια ἡ πύρινη μεγάλη φλόγα. Ὁπότε, κατά τόν ὑμνογράφο μας, τό ἴδιο θά συμβεῖ καί μέ ἐμᾶς, ἄν ἀκολουθήσουμε τήν ἀληθινή νηστεία: ἡ σωτηρία μας ἀπό τόν φιλάνθρωπο Κύριο καί Θεό μας. </div><div style="text-align: justify;"><br />https://pgdorbas.blogspot.com/</div>MONI EPANOSIFIhttp://www.blogger.com/profile/11491025323019379250noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-7156612844024330637.post-87128525806250970302024-03-14T10:31:00.000+02:002024-03-14T10:31:00.841+02:00 Ο ΟΣΙΟΣ ΠΑΤΗΡ ΗΜΩΝ ΒΕΝΕΔΙΚΤΟΣ<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEh9mHxz-XdJp5j81Lq-xZ5uV_CLHq0kinqTEsk2nEB34k7Hb-Licc8Vjb4HOMotCxNkA8w2pAQeniBctxKARZiTFoOSvBWivSC674ayOlTGSlNaslgOBx_2pWu9dONXaeBlWUHwf8ol8JlRZV1zc-eR7rlT_-ME42PjEh-9cXbRscaNDrYySKuVfA0qjuc/s266/%CE%9F%20%CE%9F%CE%A3%CE%99%CE%9F%CE%A3%20%CE%A0%CE%91%CE%A4%CE%97%CE%A1%20%CE%97%CE%9C%CE%A9%CE%9D%20%CE%92%CE%95%CE%9D%CE%95%CE%94%CE%99%CE%9A%CE%A4%CE%9F%CE%A3.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="266" data-original-width="189" height="266" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEh9mHxz-XdJp5j81Lq-xZ5uV_CLHq0kinqTEsk2nEB34k7Hb-Licc8Vjb4HOMotCxNkA8w2pAQeniBctxKARZiTFoOSvBWivSC674ayOlTGSlNaslgOBx_2pWu9dONXaeBlWUHwf8ol8JlRZV1zc-eR7rlT_-ME42PjEh-9cXbRscaNDrYySKuVfA0qjuc/s1600/%CE%9F%20%CE%9F%CE%A3%CE%99%CE%9F%CE%A3%20%CE%A0%CE%91%CE%A4%CE%97%CE%A1%20%CE%97%CE%9C%CE%A9%CE%9D%20%CE%92%CE%95%CE%9D%CE%95%CE%94%CE%99%CE%9A%CE%A4%CE%9F%CE%A3.jpg" width="189" /></a></div><br /><div style="text-align: justify;"><br />«Ο όσιος Βενέδικτος στα ελληνικά λέγεται Ευλογημένος. Καταγόταν από τη γη των Ρωμαίων, από χώρα που λεγόταν Νουρσία, κι οι γονείς του ήταν ευσεβείς και πλούσιοι. Άφησε την οικία του και τους γονείς του και την πατρική περιουσία από πολύ μικρή ηλικία και πήγε σε έναν ερημικό τόπο με την παραμάνα του. Εκεί κατέστησε τον εαυτό του κατοικητήριο του Θεού με την αρετή και την άσκησή του κι έλαβε από τον Θεό δύναμη και χάρη των ιάσεων. Και η μεν ιστορία του διηγείται αναλυτικότερα όλα τα παράδοξα που επιτέλεσε, τα διάφορα θαύματα που έκανε και τις αναστάσεις των νεκρών και πώς μιλούσε για τους απόντες ως παρόντες. Εκείνο όμως πρέπει να πούμε επί πλέον ως αναγκαίο: ότι καθώς έμελλε αυτός να εκδημήσει προς τον Κύριο, εκ των προτέρων είπε στους μαθητές του που βρίσκονταν μαζί του, αλλά και σε εκείνους που ήταν μακριά, με μήνυμα που τους έστειλε, ότι θα υπάρξει κάποιο σημάδι, με το οποίο θα γνωρίσουν όλοι ότι αυτός χωρίζεται από το σώμα του.<br />Πριν από έξι λοιπόν ημέρες από την οσία του κοίμηση, έδωσε εντολή να ανοιχθεί το μνημείο του. Κι αμέσως τον έπιασε πολύ μεγάλος πυρετός, από τον οποίο επί έξι ημέρες το σώμα του κατακαιγόταν. Την έκτη ημέρα είπε στους μαθητές του να τον σηκώσουν και να τον μεταφέρουν στον ναό. Αφού τον οδήγησαν εκεί και μετέλαβε των αχράντων μυστηρίων, ευρισκόμενος εν μέσω των μαθητών του, βασταζόμενος και στηριζόμενος, ύψωσε τα χέρια του στον ουρανό, και έτσι ατενίζοντας προς τα πάνω και προσευχόμενος άφησε την αγιασμένη του ψυχή. Την ίδια ώρα, σε δύο αδελφούς, στον ένα που ησύχαζε στο κελλί του και στον άλλον που έμενε μακρύτερα, φάνηκε το ίδιο όραμα. Είδαν δηλαδή και οι δύο κάποια θαυμαστή οδό που υψωνόταν προς ανατολάς από το κελλί του οσίου μέχρι τον ουρανό, στρωμένη όλη από λαμπρά ένδοξα μεταξένια ιμάτια. Σ’ αυτήν την οδό ανέρχονταν και κάποιοι άνδρες εξαίσιοι, που κρατούσαν λαμπάδες και πήγαιναν με τάξη. Κάποιος άλλος άνδρας δε, ασπρομάλλης και φωτεινός στην όψη του, που στεκόταν κοντά του, ρωτούσε αυτούς, αν γνωρίζουν τίνος είναι η οδός αυτή που βλέπουν με θαυμασμό. Όταν αυτοί είπαν ότι δεν το ξέρουν, είπε αυτός που τους φανερώθηκε: Αυτή είναι η οδός, διά της οποίας ο αγαπητός του Θεού Βενέδικτος ανέρχεται στους ουρανούς. Χάθηκε τότε το όραμα που έβλεπαν και ήλθε ο καθένας στον εαυτό του, οπότε κατάλαβαν το τέλος του αγίου άνδρα, όπως ακριβώς ήταν και τον έβλεπαν να τελειώνεται».<br />Κέντρο της σκέψης του αγίου υμνογράφου Ιωσήφ, καθώς επιχειρεί να εγκωμιάσει και να προβάλει τον όσιο Βενέδικτο, είναι η απομάκρυνση του οσίου από τον κόσμο λόγω της εν αγάπη θερμή στροφής του προς τον Κύριο, αλλά και η επανάκαμψή του προς τον κόσμο με καθαρή αγάπη προς αυτόν, μέσω των προσευχών του και των ιαματικών θαυματουργιών του. Με άλλα λόγια ο υμνογράφος τονίζει και την ασκητική από παιδός διαγωγή του οσίου Βενεδίκτου: τα ασκητικά του παλαίσματα, τα δάκρυά του, την εγκράτειά του, που ήταν καρπός του έρωτά του προς τον Κύριο, και τη θεραπευτική όμως παρουσία του στον κόσμο, είτε σε σχέση με τους ίδιους τους μοναχούς μαθητές του είτε σε σχέση με τους απλούς ανθρώπους που τον προσήγγιζαν. Ήδη από το πρώτο στιχηρό του εσπερινού για παράδειγμα ακούμε: «Από πίστη και αγάπη αληθινή προς τον Θεό αρνήθηκες, όσιε πάτερ, από βρέφος τον κόσμο, και με χαρά ακολούθησες τον σταυρωθέντα Χριστό. Κι αφού νέκρωσες τη σάρκα σου με πολλά ασκητικά αγωνίσματα, έλαβες πλούσια τη χάρη των ιάσεων, ώστε να θεραπεύεις ποικίλες αρρώστιες και να εκδιώκεις τα πνεύματα της πονηρίας» («Πίστει και αγάπη αληθεί, κόσμον αρνησάμενος, Πάτερ, εκ βρέφους, όσιε, χαίρων ηκολούθησας τω σταυρωθέντι Χριστώ∙ και πολλοίς αγωνίσμασι την σάρκα νεκρώσας, χάριν των ιάσεων πλουσίως έλαβες, παύειν ασθενείας ποικίλας, και της πονηρίας διώκειν πνεύματα»).<br />Κι είναι τούτο μία από τις βασικότερες αλήθειες της χριστιανικής μας πίστης: όσο στρέφεται κανείς προς τον Θεό και φανερώνει την βαθιά αγάπη του σ’ Εκείνον, τόσο η αγάπη αυτή του καθαρίζει την καρδιά, ώστε να αποκτήσει τη σωστή αγάπη και προς τον συνάνθρωπο. Η αγάπη προς τον Θεό δηλαδή μετατρέπεται αμέσως σε αγάπη προς τον άλλον, για να επανακάμψει τελικώς και πάλι προς τον Θεό ως δοξολογία Εκείνου. Με τον όσιο Βενέδικτο έτσι επιβεβαιώνεται για μία ακόμη φορά αυτό που ο Κύριος λέει: «Εάν αγαπάτε με, τας εντολάς τας εμάς τηρήσατε». Και: «Αύτη εστίν η εντολή η εμή, ίνα αγαπάτε αλλήλους». Συνεπώς, αν αγαπάμε τον Χριστό, αγαπάμε τους άλλους. Γι’ αυτό και ο άγιος Ιωσήφ δεν παύει να σημειώνει τις διάφορες προσφορές στον κόσμο του οσίου Βενεδίκτου: τη βροχή που προσευχήθηκε για να έρθει, όπως παλιά ο προφήτης Ηλίας, το άδειο δοχείο που έκανε να γεμίσει με λάδι, τον νεκρό που ανέστησε και μύρια ακόμη θαύματα. «Πάλαι ως Ηλίας υετούς, Πάτερ, ουρανόθεν εντεύξει θεία κατήγαγες∙ βλύζειν δε το έλαιον άγγος εποίησας, και νεκρόν εξανέστησας, και άλλα μυρία θαύματα ετέλεσας» (στιχηρό εσπερινού). Κι όλα αυτά όμως, όπως είπαμε, «εις δόξαν πάντως του Θεού και Σωτήρος» (το ίδιο).<br />Ο άγιος υμνογράφος επεκτείνει την παραπάνω προβληματική. Ο όσιος Βενέδικτος έγινε όργανο του Θεού, προκειμένου να εκφραστεί μέσω αυτού η αγάπη Εκείνου στον κόσμο. Ο άγιος Ιωσήφ δηλαδή υπενθυμίζει ότι η αγάπη του Θεού που ψάχνει αδιάκοπα τρόπους για να φανερωθεί στους ανθρώπους, υποστέλλεται συχνά λόγω αδιαφορίας και απιστίας των ανθρώπων. Κι οι άγιοί Του Τού δίνουν την αφορμή: παρακαλούν εκείνοι τον Θεό να γίνει ίλεως στην ταραχή των ανθρώπων, οπότε χάριν των αγίων αυτών ενεργοποιεί ο Θεός την αγάπη Του. Μοιάζει μ’ αυτό που κάνει πάντοτε η Εκκλησία μας, όταν βάζει «μεσίτες» της σχέσης μας προς τον Θεό όλους τους αγίους, κατεξοχήν όμως την Παναγία. Παρακαλούμε Εκείνη και τους αγίους, να δεηθούν αυτοί στον Θεό για εμάς, διότι έχουν παρρησία και δύναμη στις προσευχές τους. «Πολύ ισχύει δέησις Μητρός προς ευμένειαν Δεσπότου». Σαν την περίπτωση της εικόνας της «Παναγίας της Παραμυθίας» στο Βατοπαίδι. Ο Κύριος δεν αντιδρούσε στον κίνδυνο των μοναχών, λόγω της αμέλειας και της ολιγοπιστίας τους. Κι έπρεπε να παρακαλέσει η ίδια η Παναγία μας για να «πειστεί» ο Κύριος. Να δούμε πώς το αναφέρει ο υμνογράφος για τον όσιο Βενέδικτο. «Δέχτηκε ο Θεός τις δικές σου άγιες προσευχές, Βενέδικτε τρισμακάριε, και χορηγούσε στους ενδεείς τις αφορμές να ζήσουν, δοξάζοντάς σε θαυμαστά στη γη με τις θαυματουργίες σου» («Τας σας αγίας προσευχάς προσδεχόμενος Θεός τοις ενδεέσι διά σου εχορήγει τας προς το ζην αφορμάς, μεγάλως επί γης δοξάζων σε, ταις θαυματουργίαις, Βενέδικτε τρισμάκαρ») (ωδή η΄).</div><div style="text-align: justify;"><br />https://pgdorbas.blogspot.com/2012/03/blog-post_14.html</div>MONI EPANOSIFIhttp://www.blogger.com/profile/11491025323019379250noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-7156612844024330637.post-49406949642418729602024-03-14T10:29:00.001+02:002024-03-14T10:29:47.026+02:00Αγιογραφικό ανάγνωσμα<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiQGB03RP7evGS_aiDtE2Bo5e-MxYjoewQh8JksUmhhDjHFfwxmORms3QN5EC-IBC3Yx6oqIyakkRz_GdGCllATv42vz1Tfrrg67-AMf16umb3RkZA_neUf0J16nv2B_ucAoEMFSPFiuTF9FirMk3-2GOSee2LNSXQcKbhv1mSHDvTII3rvYjXdOo4yM-Y/s712/%CE%A0%CE%B1%CE%BD%CE%B1%CE%B3%CE%AF%CE%B1%204%CE%BB.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="712" data-original-width="564" height="320" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiQGB03RP7evGS_aiDtE2Bo5e-MxYjoewQh8JksUmhhDjHFfwxmORms3QN5EC-IBC3Yx6oqIyakkRz_GdGCllATv42vz1Tfrrg67-AMf16umb3RkZA_neUf0J16nv2B_ucAoEMFSPFiuTF9FirMk3-2GOSee2LNSXQcKbhv1mSHDvTII3rvYjXdOo4yM-Y/s320/%CE%A0%CE%B1%CE%BD%CE%B1%CE%B3%CE%AF%CE%B1%204%CE%BB.jpg" width="253" /></a></div><br /><div style="text-align: justify;"><br /></div><div style="text-align: justify;">Τῌ ΠΕΜΠΤῌ ΤΗΣ ΤΥΡΟΦΑΓΟΥ<br />Ἐκ τοῦ κατὰ Λουκᾶν<br />κγ΄ 1 - 31, 33, 44 - 56<br />Τῷ καιρῷ ἐκείνῳ, ἀπήγαγον τὸν Ἰησοῦν οἱ ἀρχιερεῖς καὶ οἱ πρεσβύτεροι τοῦ λαοῦ ἐπὶ τὸν Πιλᾶτον. 2 ἤρξαντο δὲ κατηγορεῖν αὐτοῦ λέγοντες· Τοῦτον εὕρομεν διαστρέφοντα τὸ ἔθνος καὶ κωλύοντα Καίσαρι φόρους διδόναι, λέγοντα ἑαυτὸν Χριστὸν βασιλέα εἶναι. 3 ὁ δὲ Πιλᾶτος ἠρώτησεν αὐτὸν λέγων· Σὺ εἶ ὁ βασιλεὺς τῶν Ἰουδαίων; ὁ δὲ ἀποκριθεὶς αὐτῷ ἔφη· Σὺ λέγεις. 4 ὁ δὲ Πιλᾶτος εἶπε πρὸς τοὺς ἀρχιερεῖς καὶ τοὺς ὄχλους ὅτι οὐδὲν εὑρίσκω αἴτιον ἐν τῷ ἀνθρώπῳ τούτῳ. 5 οἱ δὲ ἐπίσχυον λέγοντες ὅτι ἀνασείει τὸν λαὸν διδάσκων καθ’ ὅλης τῆς Ἰουδαίας, ἀρξάμενος ἀπὸ τῆς Γαλιλαίας ἕως ὧδε. 6 Πιλᾶτος δὲ ἀκούσας Γαλιλαίαν ἐπηρώτησεν εἰ ὁ ἄνθρωπος Γαλιλαῖός ἐστι· 7 καὶ ἐπιγνοὺς ὅτι ἐκ τῆς ἐξουσίας Ἡρῴδου ἐστὶν, ἀνέπεμψεν αὐτὸν πρὸς Ἡρῴδην, ὄντα καὶ αὐτὸν ἐν Ἱεροσολύμοις ἐν ταύταις ταῖς ἡμέραις. 8 ὁ δὲ Ἡρῴδης ἰδὼν τὸν Ἰησοῦν ἐχάρη λίαν· ἦν γὰρ ἐξ ἱκανοῦ θέλων ἰδεῖν αὐτὸν διὰ τὸ ἀκούειν αὐτὸν πολλὰ περὶ αὐτοῦ, καὶ ἤλπιζέ τι σημεῖον ἰδεῖν ὑπ' αὐτοῦ γινόμενον. 9 ἐπηρώτα δὲ αὐτὸν ἐν λόγοις ἱκανοῖς· αὐτὸς δὲ οὐδὲν ἀπεκρίνατο αὐτῷ. 10 εἱστήκεισαν δὲ οἱ γραμματεῖς καὶ οἱ ἀρχιερεῖς ἐντόνως κατηγοροῦντες αὐτοῦ. 11 ἐξουθενήσας δὲ αὐτὸν ὁ Ἡρῴδης σὺν τοῖς στρατεύμασιν αὐτοῦ καὶ ἐμπαίξας, περιβαλὼν αὐτὸν ἐσθῆτα λαμπρὰν ἀνέπεμψεν αὐτὸν τῷ Πιλάτῳ. 12 ἐγένοντο δὲ φίλοι ὅ τε Ἡρῴδης καὶ ὁ Πιλᾶτος ἐν αὐτῇ τῇ ἡμέρᾳ μετ' ἀλλήλων· προϋπῆρχον γὰρ ἐν ἔχθρᾳ ὄντες πρὸς ἑαυτούς. 13 Πιλᾶτος δὲ συγκαλεσάμενος τοὺς ἀρχιερεῖς καὶ τοὺς ἄρχοντας καὶ τὸν λαὸν 14 εἶπε πρὸς αὐτούς· Προσηνέγκατέ μοι τὸν ἄνθρωπον τοῦτον ὡς ἀποστρέφοντα τὸν λαόν, καὶ ἰδοὺ ἐγὼ ἐνώπιον ὑμῶν ἀνακρίνας οὐδὲν εὗρον ἐν τῷ ἀνθρώπῳ τούτῳ αἴτιον ὧν κατηγορεῖτε κατ' αὐτοῦ. 15 ἀλλ' οὐδὲ Ἡρῴδης· ἀνέπεμψα γὰρ ὑμᾶς πρὸς αὐτὸν· καὶ ἰδοὺ οὐδὲν ἄξιον θανάτου ἐστὶ πεπραγμένον αὐτῷ. 16 παιδεύσας οὖν αὐτὸν ἀπολύσω. 17 ἀνάγκην δὲ εἶχεν ἀπολύειν αὐτοῖς κατὰ ἑορτὴν ἕνα. 18 ἀνέκραξαν δὲ παμπληθεὶ λέγοντες· Αἶρε τοῦτον, ἀπόλυσον δὲ ἡμῖν Βαραββᾶν· 19 ὅστις ἦν διὰ στάσιν τινὰ γενομένην ἐν τῇ πόλει καὶ φόνον βεβλημένος εἰς τὴν φυλακὴν. 20 πάλιν οὖν ὁ Πιλᾶτος προσεφώνησε, θέλων ἀπολῦσαι τὸν Ἰησοῦν. 21 οἱ δὲ ἐπεφώνουν λέγοντες· Σταύρωσον σταύρωσον αὐτόν. 22 ὁ δὲ τρίτον εἶπε πρὸς αὐτούς· Τί γὰρ κακὸν ἐποίησεν οὗτος; οὐδὲν ἄξιον θανάτου εὗρον ἐν αὐτῷ· παιδεύσας οὖν αὐτὸν ἀπολύσω. 23 οἱ δὲ ἐπέκειντο φωναῖς μεγάλαις αἰτούμενοι αὐτὸν σταυρωθῆναι, καὶ κατίσχυον αἱ φωναὶ αὐτῶν καὶ τῶν ἀρχιερέων. 24 ὁ δὲ Πιλᾶτος ἐπέκρινε γενέσθαι τὸ αἴτημα αὐτῶν, 25 ἀπέλυσε δὲ αὐτοῖς τὸν Βαραββᾶν τὸν διὰ στάσιν καὶ φόνον βεβλημένον εἰς τὴν φυλακὴν, ὃν ᾐτοῦντο, τὸν δὲ Ἰησοῦν παρέδωκε τῷ θελήματι αὐτῶν. 26 Καὶ ὡς ἀπήγαγον αὐτόν, ἐπιλαβόμενοι Σίμωνός τινος Κυρηναίου, ἐρχομένου ἀπ' ἀγροῦ, ἐπέθηκαν αὐτῷ τὸν σταυρὸν φέρειν ὀπίσω τοῦ Ἰησοῦ. 27 Ἠκολούθει δὲ αὐτῷ πολὺ πλῆθος τοῦ λαοῦ καὶ γυναικῶν, αἳ καὶ ἐκόπτοντο καὶ ἐθρήνουν αὐτόν. 28 στραφεὶς δὲ πρὸς αὐτὰς ὁ Ἰησοῦς εἶπε· Θυγατέρες Ἱερουσαλήμ, μὴ κλαίετε ἐπ' ἐμέ, πλὴν ἐφ' ἑαυτὰς κλαίετε καὶ ἐπὶ τὰ τέκνα ὑμῶν. 29 ὅτι ἰδοὺ ἔρχονται ἡμέραι ἐν αἷς ἐροῦσι· μακάριαι αἱ στεῖραι καὶ κοιλίαι αἳ οὐκ ἐγέννησαν, καὶ μαστοὶ οἳ οὐκ ἐθήλασαν. 30 τότε ἄρξονται λέγειν τοῖς ὄρεσι, πέσετε ἐφ' ἡμᾶς, καὶ τοῖς βουνοῖς, καλύψατε ἡμᾶς· 31 ὅτι εἰ ἐν τῷ ὑγρῷ ξύλῳ ταῦτα ποιοῦσιν, ἐν τῷ ξηρῷ τί γένηται; Καὶ ὅτε ἀπῆλθον ἐπὶ τὸν τόπον τὸν καλούμενον Κρανίον, ἐκεῖ ἐσταύρωσαν αὐτὸν 44 ἦν δὲ ὡσεὶ ὥρα ἕκτη καὶ σκότος ἐγένετο ἐφ' ὅλην τὴν γῆν ἕως ὥρας ἐνάτης, καὶ ἐσκοτίσθη ὁ ἥλιος· 45 καὶ ἐσχίσθη τὸ καταπέτασμα τοῦ ναοῦ μέσον· 46 καὶ φωνήσας φωνῇ μεγάλῃ ὁ Ἰησοῦς εἶπε· Πάτερ, εἰς χεῖράς σου παραθήσομαι τὸ πνεῦμά μου· καὶ ταῦτα εἰπὼν ἐξέπνευσεν. 47 ἰδὼν δὲ ὁ ἑκατόνταρχος τὸ γενόμενον ἐδόξασε τὸν Θεὸν λέγων· Ὄντως ὁ ἄνθρωπος οὗτος δίκαιος ἦν. 48 καὶ πάντες οἱ συμπαραγενόμενοι ὄχλοι ἐπὶ τὴν θεωρίαν ταύτην, θεωροῦντες τὰ γενόμενα, τύπτοντες ἑαυτῶν τὰ στήθη ὑπέστρεφον. 49 εἱστήκεισαν δὲ πάντες οἱ γνωστοὶ αὐτοῦ ἀπὸ μακρόθεν, καὶ γυναῖκες αἱ συνακολουθήσασαι αὐτῷ ἀπὸ τῆς Γαλιλαίας, ὁρῶσαι ταῦτα. 50 Καὶ ἰδοὺ ἀνὴρ ὀνόματι Ἰωσὴφ, βουλευτὴς ὑπάρχων καὶ ἀνὴρ ἀγαθὸς καὶ δίκαιος 51 - οὗτος οὐκ ἦν συγκατατεθειμένος τῇ βουλῇ καὶ τῇ πράξει αὐτῶν - ἀπὸ Ἁριμαθαίας πόλεως τῶν Ἰουδαίων, ὃς προσεδέχετο καὶ αὐτὸς τὴν βασιλείαν τοῦ Θεοῦ, 52 οὗτος προσελθὼν τῷ Πιλάτῳ ᾐτήσατο τὸ σῶμα τοῦ Ἰησοῦ, 53 καὶ καθελὼν αὐτὸ ἐνετύλιξε σινδόνι καὶ ἔθηκεν αὐτὸ ἐν μνήματι λαξευτῷ, οὗ οὐκ ἦν οὐδεὶς οὐδέπω κείμενος· 54 καὶ ἡμέρα ἦν παρασκευὴ, σάββατον ἐπέφωσκε. 55 Κατακολουθήσασαι δὲ αἱ γυναῖκες, αἵτινες ἦσαν συνεληλυθυῖαι αὐτῷ ἐκ τῆς Γαλιλαίας, ἐθεάσαντο τὸ μνημεῖον καὶ ὡς ἐτέθη τὸ σῶμα αὐτοῦ, 56 ὑποστρέψασαι δὲ ἡτοίμασαν ἀρώματα καὶ μύρα. Καὶ τὸ μὲν σάββατον ἡσύχασαν κατὰ τὴν ἐντολήν.</div><div style="text-align: justify;"><br />ΕΡΜΗΝΕΙΑ (κ. Παναγιώτη Τρεμπέλα)<br />Τότε ὅλα τά μέλη τοῦ συνεδρίου, δηλαδή οἱ πρεσβύτεροι, οἱ ἀρχιερεῖς καί οἱ γραμματεῖς, σηκώθηκαν καί ἔφεραν τόν Ἰησοῦ στόν Πιλάτο.<br />2 Ἐκεῖ ἄρχισαν νά τόν κατηγοροῦν καί νά λένε: Αὐτόν ἐδῶ τόν βρήκαμε νά διαστρέφει καί νά ξεσηκώνει τό ἔθνος μας σέ ἐπανάσταση καί νά τό ἐμποδίζει νά πληρώνει φόρους στόν Καίσαρα. Κι ὅλα αὐτά τά ἔκανε, διότι ἰσχυρίζεται γιά τόν ἑαυτό του ὅτι εἶναι ὁ Χριστός, δηλαδή βασιλιάς. <br />3 Ὁ Πιλάτος τότε ρώτησε τόν Ἰησοῦ: Ἐσύ ὁ ἀβοήθητος καί ἐγκαταλελειμμένος εἶσαι ὁ βασιλεύς τῶν Ἰουδαίων; Καί ὁ Ἰησοῦς τοῦ ἀποκρίθηκε: Τό λές κι ἐσύ ὅτι εἶμαι ὁ βασιλεύς τῶν Ἰουδαίων. Ἡ βασιλεία μου ὅμως δέν εἶναι ὅπως τήν ἐννοεῖς ἐσύ καί οἱ κατήγοροί μου.<br />4 Ὁ Πιλάτος τότε εἶπε στούς ἀρχιερεῖς καί στά πλήθη τοῦ λαοῦ: Δέν βρίσκω τίποτε τό ἐνοχοποιητικό καί ἄξιο καταδίκης στόν ἄνθρωπο αὐτό. <br />5 Ἀλλά αὐτοί μέ μεγαλύτερη δύναμη καί ἐπιμονή κατηγοροῦσαν τόν Ἰησοῦ κι ἔλεγαν ὅτι ἀναστατώνει τόν λαό καί διδάσκει τό ἐπαναστατικό του κήρυγμα σ’ ὅλη τήν Ἰουδαία· τό ἄρχισε ἀπό τή Γαλιλαία καί τό μετέφερε ἕως ἐδῶ.<br />6 Ὁ Πιλάτος ὅμως, ὅταν ἄκουσε τή λέξη Γαλιλαία, ρώτησε νά μάθει ἄν ὁ ἄνθρωπος αὐτός εἶναι Γαλιλαῖος.<br />7 Κι ὅταν πληροφορήθηκε ὅτι εἶναι ἀπό τήν ἐπαρχία τῆς ἐξουσίας καί τῆς δικαιοδοσίας τοῦ Ἡρώδη, τόν παρέπεμψε στόν Ἡρώδη, πού ἦταν κι αὐτός στά Ἱεροσόλυμα τίς ἡμέρες αὐτές τοῦ Πάσχα.<br />8 Ὅταν ὁ Ἡρώδης εἶδε τόν Ἰησοῦ, χάρηκε πολύ. Διότι ἀπό πολύ καιρό ἤθελε νά τόν δεῖ, ἐπειδή ἄκουγε πολλά γι’ αὐτόν, καί ἔλπιζε τώρα νά τόν δεῖ νά κάνει καί κανένα θαῦμα.<br />9 Τοῦ ἔκανε λοιπόν πολλές ἐρωτήσεις καί τοῦ προέβαλλε πολλά ζητήματα. Ὁ Ἰησοῦς ὅμως δέν τοῦ ἔδινε καμία ἀπάντηση.<br />10 Ἐκεῖ μάλιστα στέκονταν καί οἱ γραμματεῖς καί ἀρχιερεῖς, καί μέ ἐπιμονή καί πεῖσμα κατηγοροῦσαν τόν Ἰησοῦ. <br />11 Ἀφοῦ λοιπόν ὁ Ἡρώδης μαζί μέ τούς στρατιῶτες του τόν ἐξευτέλισε καί τόν ἐνέπαιξε, τόν ἔντυσε γιά μεγαλύτερο ἐμπαιγμό μέ μεγαλόπρεπη ἡγεμονική στολή καί τόν ἔστειλε πάλι στόν Πιλάτο. <br />12 Ἡ κολακευτική αὐτή μάλιστα φιλοφροσύνη πού ἔκανε ὁ Πιλάτος στόν Ἡρώδη, νά τοῦ στείλει τόν Ἰησοῦ, στάθηκε ἀφορμή νά συμφιλιωθοῦν τήν ἡμέρα αὐτή οἱ δυό τους, δηλαδή ὁ Πιλάτος καί ὁ Ἡρώδης. Διότι πρωτύτερα εἶχαν ἐχθρικές σχέσεις μεταξύ τους. <br />13 Ὁ Πιλάτος τότε συγκάλεσε τούς ἀρχιερεῖς, τούς ἄρχοντες τῶν Ἰουδαίων καί τό λαό<br />14 καί τούς εἶπε: Μοῦ φέρατε ἐδῶ αὐτόν τόν ἄνθρωπο καί τόν κατηγορήσατε ὅτι ξεσηκώνει τό λαό καί τόν παρακινεῖ νά μήν ὑποτάσσεται στήν ἐξουσία τοῦ Καίσαρα καί νά ἐπαναστατήσει. Καί νά λοιπόν, τόν ἀνέκρινα μπροστά σας καί δέν βρῆκα στόν ἄνθρωπο αὐτό τίποτε τό ἔνοχο καί ἄξιο καταδίκης ἀπ’ ὅλα αὐτά πού τόν κατηγορεῖτε.<br />15 Ἀλλά οὔτε καί ὁ Ἡρώδης τοῦ βρῆκε κάποια ἐνοχή. Ἄλλωστε ἡ ἀνάκριση αὐτή τοῦ Ἡρώδη ἦταν σοβαρή, διότι ἔστειλα σ’ αὐτόν καί σᾶς, γιά νά διατυπώσετε μόνοι σας τίς κατηγορίες. Καί νά, ἀποδείχθηκε ὅτι αὐτός δέν ἔχει διαπράξει κανένα ἔγκλημα πού νά τοῦ ἐπισύρει τήν ποινή τοῦ θανάτου.<br />16 Λοιπόν, θά τοῦ ἐπιβάλω κάποια σωφρονιστική ποινή, δηλαδή θά τόν μαστιγώσω, καί θά τόν ἀπολύσω.<br />17 Εἶχε μάλιστα ὁ Πιλάτος τήν ὑποχρέωση ἀπό κάποιο ἔθιμο, κάθε ἑορτή τοῦ Πάσχα νά ἀφήνει ἐλεύθερο γιά χάρη τους ἕνα φυλακισμένο.<br />18 Τότε ὅλοι μαζί ἀπ’ τό πλῆθος κραύγασαν κι εἶπαν: Πάρ’ τον ἀπό ἐδῶ. Θανάτωσέ τον, κι ἄφησέ μας ἐλεύθερο τόν Βαραββᾶ.<br />19 Αὐτός ὁ Βαραββᾶς εἶχε ριχθεῖ στή φυλακή γιά κάποια στάση πού εἶχε γίνει στήν πόλη τῶν Ἱεροσολύμων καί γιά κάποιο φόνο. <br />20 Ὁ Πιλάτος λοιπόν, ἐπειδή ἤθελε ν’ ἀφήσει ἐλεύθερο τόν Ἰησοῦ, ἄρχισε πάλι μέ δυνατή φωνή νά μιλᾶ στό λαό.<br />21 Αὐτοί ὅμως φώναζαν πιό δυνατά κι ἔλεγαν: Σταύρωσέ τον, σταύρωσέ τον.<br />22 Ὁ Πιλάτος τότε γιά τρίτη φορά τούς εἶπε: Θά τόν ἀφήσω ἐλεύθερο καί δέν θά τόν σταυρώσω. Διότι τί κακό ἔκανε ὁ ἄνθρωπος αὐτός; Δέν τοῦ βρῆκα τίποτε πού νά τοῦ ἐπισύρει τήν ποινή τοῦ θανάτου. Θά τόν μαστιγώσω λοιπόν καί θά τόν ἀφήσω ἐλεύθερο.<br />23 Αὐτοί ὅμως ἐπέμεναν μέ δυνατές φωνές καί ζητοῦσαν νά σταυρωθεῖ. Καί οἱ φωνές τους καί οἱ φωνές τῶν ἀρχιερέων ὑπερίσχυαν, ὥστε νά μήν ἀκούγεται ἡ φωνή τοῦ Πιλάτου.<br />24 Τότε λοιπόν ὁ Πιλάτος ἔβγαλε τήν ὁριστική ἀπόφαση νά γίνει δεκτό αὐτό πού ζητοῦσαν.<br />25 Τούς ἄφησε ἐλεύθερο αὐτόν πού ζητοῦσαν, τόν Βαραββᾶ, πού εἶχε ριχθεῖ στή φυλακή γιά στάση καί φόνο, ἐνῶ τόν Ἰησοῦ τούς τόν παρέδωσε νά τόν κάνουν ὅ,τι ἤθελαν, δηλαδή νά τόν σταυρώσουν.<br />26 Καθώς τόν πήγαιναν στόν τόπο τῆς σταυρώσεως, ἐπειδή ὁ Ἰησοῦς εἶχε ἐξαντληθεῖ καί δέν ἄντεχε πλέον νά βαστάζει τό σταυρό του, ἔπιασαν κάποιον Σίμωνα Κυρηναῖο, πού ἐπέστρεφε ἀπό τό χωράφι, καί τοῦ φόρτωσαν πάνω στούς ὤμους του τό σταυρό γιά νά τόν μεταφέρει πίσω ἀπό τόν Ἰησοῦ.<br />27 Τόν ἀκολουθοῦσε μάλιστα καί μεγάλο πλῆθος λαοῦ καί πολλές γυναῖκες, πού χτυποῦσαν τά στήθη τους καί τόν θρηνοῦσαν κι ἔκλαιγαν.<br />28 Τότε στράφηκε πρός τό μέρος τους ὁ Ἰησοῦς καί εἶπε: Γυναῖκες πού κατοικεῖτε στήν Ἱερουσαλήμ, μήν κλαῖτε γιά μένα, ἀλλά νά κλαῖτε γιά τούς ἑαυτούς σας καί τά παιδιά σας.<br />29 Διότι ἰδού, ἔρχονται μέρες πού θά λένε: Καλότυχες οἱ στεῖρες γυναῖκες καί οἱ κοιλιές πού δέν γέννησαν καί οἱ μαστοί πού δέν θήλασαν μικρά παιδιά. Διότι ἐκεῖνες πού θά ἔχουν παιδιά θά ὑποφέρουν πολύ, ἐπειδή θά αἰσθάνονται τή δυστυχία καί τά δεινά τῶν παιδιῶν τους.<br />30 Τότε, τίς ἡμέρες ἐκεῖνες, ἐπειδή δέν θά μποροῦν νά ὑποφέρουν τά δεινά, θά ἀρχίσουν νά λένε στά ὄρη: Πέστε ἐπάνω μας. Καί στά βουνά θά λένε: Σκεπάστε μας, νά πεθάνουμε μεμιᾶς καί νά γλυτώσουμε ἀπό τά ἀνυπόφορα βάσανα.<br />31 Καί θά εἶναι πράγματι ἀνυπόφορα τά βάσανα, διότι ἐάν κάνουν αὐτά οἱ Ρωμαῖοι σέ μένα, πού εἶμαι ἀθῶος καί μοιάζω μέ χλωρό δέντρο ἐπειδή ἔχω θεία ζωή, τί θά συμβεῖ σέ σᾶς πού εἶστε δέντρο ξερό καί νεκρό ἐξαιτίας τῆς ἁμαρτίας;<br />33 Κι ὅταν ἔφτασαν στόν τόπο πού λόγῳ τοῦ ἐξωτερικοῦ σχήματός του λεγόταν Κρανίο, σταύρωσαν ἐκεῖ τόν Ἰησοῦ καί τούς δύο κακούργους, τόν ἕνα στά δεξιά του καί τόν ἄλλο στά ἀριστερά του.<br />44 Ἡ ὥρα ἦταν περίπου ἕξι ἀπό τήν ἀνατολή τοῦ ἡλίου, δηλαδή δώδεκα τό μεσημέρι. Κι ἔπεσε σκοτάδι σ’ ὅλη τή γῆ ὥς τίς τρεῖς τό ἀπόγευμα, καί σκοτείνιασε ὁ ἥλιος.<br />45 Καί τό παραπέτασμα τοῦ ναοῦ πού χώριζε τά Ἅγια ἀπό τά Ἅγια τῶν Ἁγίων σκίστηκε στή μέση.<br />46 Τότε ὁ Ἰησοῦς φώναξε μέ φωνή δυνατή καί εἶπε: Πατέρα μου, στά χέρια σου παραδίδω τή λογική καί ἀθάνατη ψυχή μου, γεμάτος ἐλπίδα κι ἐμπιστοσύνη σέ σένα. Καί μόλις εἶπε τά λόγια αὐτά, ξεψύχησε.<br />47 Ὅταν ὁ ἑκατόνταρχος εἶδε αὐτό πού ἔγινε, τό σκοτάδι δηλαδή καί τό σεισμό, ἀλλά καί τόν τρόπο μέ τόν ὁποῖο ὁ Χριστός ὡς ἄνθρωπος πού ὅριζε τή ζωή του παρέδωσε τό πνεῦμα του στόν Πατέρα του, δόξασε τόν Θεό μέ τήν ὁμολογία αὐτή πού εἶπε: Πραγματικά αὐτός ὁ ἄνθρωπος ἦταν δίκαιος καί ἦταν ἀληθινό αὐτό πού ἔλεγε ὅτι εἶναι ὁ Υἱός τοῦ Θεοῦ.<br />48 Ἀλλά καί ὅλα τά πλήθη τοῦ λαοῦ πού εἶχαν μαζευτεῖ ἐκεῖ ἀπό περιέργεια γιά νά δοῦν τό θέαμα αὐτό τῆς θανατικῆς ἐκτελέσεως, ὅταν εἶδαν αὐτά πού ἔγιναν, γύριζαν πίσω στήν πόλη χτυπώντας τά στήθη τους, γιά νά ἐκδηλώσουν ἔτσι τή λύπη τους καί τή μετάνοιά τους.<br />49 Οἱ γνωστοί ὅμως τοῦ Κυρίου ὅλοι, καθώς καί οἱ γυναῖκες πού τόν ἀκολούθησαν μαζί ἀπό τή Γαλιλαία, στέκονταν ἀπό μακριά κι ἔβλεπαν ἀπό ὥρα τά περιστατικά τῆς σταυρώσεως τοῦ Κυρίου καί τά σημεῖα πού συγκλόνισαν ὅλους, καθώς καί τήν ἀναχώρηση τῶν ἀνθρώπων πού χτυποῦσαν τά στήθη τους.<br />50 Καί ἰδού, παρουσιάζεται τότε ἕνας ἄνθρωπος πού λεγόταν Ἰωσήφ καί ἦταν βουλευτής, δηλαδή μέλος τοῦ ἰουδαϊκοῦ συνεδρίου, ἄνθρωπος καλοκάγαθος καί ἐνάρετος. <br />51 Αὐτός δέν εἶχε συμφωνήσει μέ τήν ἀπόφαση πού πῆραν τά μέλη τοῦ συνεδρίου ἐναντίον τοῦ Ἰησοῦ, οὔτε μέ τά μέτρα καί τίς πράξεις πού ἔκαναν γιά νά ἐξασφαλίσουν τήν ἐπικύρωση καί τήν ἐκτέλεση τῆς ἀποφάσεως. Αὐτός ὁ ἄνθρωπος λοιπόν ἦταν ἀπό τήν πόλη τῶν Ἰουδαίων Ἀριμαθαία. Εἶχε πιστέψει στό κήρυγμα τοῦ Ἰησοῦ γιά τή βασιλεία τοῦ Θεοῦ καί περίμενε κι αὐτός μαζί μέ τόσους ἄλλους μαθητές τή βασιλεία αὐτή.<br />52 Αὐτός λοιπόν ὁ διακεκριμένος καί ἐνάρετος ἄνθρωπος παρουσιάστηκε στόν Πιλάτο καί ζήτησε τό σῶμα τοῦ Ἰησοῦ.<br />53 Κι ἀφοῦ τό κατέβασε ἀπό τό σταυρό, τό τύλιξε σέ σεντόνι καί τό ἔβαλε σ’ ἕνα μνημεῖο σκαλισμένο μέσα στό βράχο. Στό μνημεῖο αὐτό κανείς μέχρι τότε δέν εἶχε τοποθετηθεῖ καί ἐνταφιασθεῖ. <br />54 Ἦταν ἡμέρα Παρασκευή. Δέν εἶχε δύσει ἀκόμη ὁ ἥλιος. Πλησίαζε ὅμως μέ τό ἑσπερινό φῶς νά ἀρχίσει τό Σάββατο. <br />55 Στό μεταξύ οἱ γυναῖκες πού εἶχαν ἔλθει μαζί μέ τόν Ἰησοῦ ἀπό τή Γαλιλαία παρακολούθησαν μέχρι τό τέλος τήν ταφή καί παρατήρησαν μέ προσοχή τήν τοποθεσία τοῦ μνημείου, καθώς καί τό πῶς τοποθετήθηκε μέσα σ’ αὐτό τό σῶμα τοῦ Ἰησοῦ, σαβανωμένο καί τυλιγμένο στό σεντόνι.<br />56 Μόλις λοιπόν ἐπέστρεψαν στήν πόλη, ἑτοίμασαν πρίν ἀπό τή δύση τοῦ ἡλίου ἀρώματα καί μύρα, ἀρωματικές φυτικές ὕλες κι εὐωδιαστά ἔλαια. Καί κατά τή διάρκεια τοῦ Σαββάτου δέν ἔκαναν καμία ἐνέργεια, ὅπως ἐπιβάλλει ἡ ἐντολή τῆς ἀργίας τοῦ Σαββάτου.</div><div style="text-align: justify;"><br />(Η ΚΑΙΝΗ ΔΙΑΘΗΚΗ - ΜΕ ΣΥΝΤΟΜΗ ΕΡΜΗΝΕΙΑ - ΕΚΔΟΣΙΣ «ΑΔΕΛΦΟΤΗΣ ΘΕΟΛΟΓΩΝ ¨Ο ΣΩΤΗΡ¨»)</div>MONI EPANOSIFIhttp://www.blogger.com/profile/11491025323019379250noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-7156612844024330637.post-21392693631612008502024-03-14T10:27:00.001+02:002024-03-14T10:27:15.943+02:00ΤΟ ΜΗΝΥΜΑ ΤΗΣ ΗΜΕΡΑΣ<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgnOota-F3k6iApaUO41VARDisH427W29lyuz5STlIlT6S5a8ir9xyNdqu2oa-rDhFbBNE8djF77re4014Hyz7Cou2Q1V-nbjF9pRWD9G0dBl3D5p6espSbMQD5lyktS9-oNJ3Ws5wwguy4XvfsIEzoIJkQwRrB6UE4cKTqW9vYPi2WsoOBWAjKfIBaZ8o/s564/14%CE%BB.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="457" data-original-width="564" height="259" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgnOota-F3k6iApaUO41VARDisH427W29lyuz5STlIlT6S5a8ir9xyNdqu2oa-rDhFbBNE8djF77re4014Hyz7Cou2Q1V-nbjF9pRWD9G0dBl3D5p6espSbMQD5lyktS9-oNJ3Ws5wwguy4XvfsIEzoIJkQwRrB6UE4cKTqW9vYPi2WsoOBWAjKfIBaZ8o/s320/14%CE%BB.jpg" width="320" /></a></div><br /><div style="text-align: justify;"><br /></div><div style="text-align: justify;">Η Πρόνοια του Θεού είναι που συγκρατεί τον κόσμο. Και δεν υπάρχει κανένας τόπος στον κόσμο απ' όπου να απουσιάζει η Πρόνοια του Θεού. Πρόνοια είναι αυτοδύναμος λόγος του Θεού, ο οποίος διαμορφώνει την ύλη που έρχεται στον κόσμο και είναι ο δημιουργός και τεχνίτης όλων όσων γίνονται. Γιατί η ύλη δεν μπορεί να τακτοποιηθεί χωρίς την δημιουργική δύναμη του λόγου, που είναι εικόνα και νους και σοφία και πρόνοια του Θεού. </div><div style="text-align: justify;"><br /></div><div style="text-align: justify;">(Μέγας Αντώνιος)</div>MONI EPANOSIFIhttp://www.blogger.com/profile/11491025323019379250noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-7156612844024330637.post-44638506313144241802024-03-13T14:11:00.002+02:002024-03-13T14:11:34.917+02:00ΠΡΟΓΡΑΜΜΑ ΙΕΡΩΝ ΑΚΟΛΟΥΘΙΩΝ ΑΓΙΑΣ ΚΑΙ ΜΕΓΑΛΗΣ ΤΕΣΣΑΡΑΚΟΣΤΗΣ<p></p><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEimuVc6_hzkjHSxK32ot6px_gKCgz0PwxgamnT_IGs2G6yWoAnuY0Nmtnp2OuAed86r1FUI2CSUkJKLoX7OywzIxEukH3aaaCCnOWekRxa4SdckmVDDDfq1wu0WE9o3FESGnprX8XuWQjJijYlgKqKPivve3S9_cicN0RKgebOVsGDZOyAJjEkoniIqcnQ/s1242/%CE%A0%CF%81%CF%8C%CE%B3%CF%81%CE%B1%CE%BC%CE%BC%CE%B1%20%CE%9C%CE%B5%CE%B3%CE%AC%CE%BB%CE%B7%CF%82%20%CE%A4%CE%B5%CF%83%CF%83%CE%B1%CF%81%CE%B1%CE%BA%CE%BF%CF%83%CF%84%CE%AE%CF%82%202024.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="860" data-original-width="1242" height="311" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEimuVc6_hzkjHSxK32ot6px_gKCgz0PwxgamnT_IGs2G6yWoAnuY0Nmtnp2OuAed86r1FUI2CSUkJKLoX7OywzIxEukH3aaaCCnOWekRxa4SdckmVDDDfq1wu0WE9o3FESGnprX8XuWQjJijYlgKqKPivve3S9_cicN0RKgebOVsGDZOyAJjEkoniIqcnQ/w448-h311/%CE%A0%CF%81%CF%8C%CE%B3%CF%81%CE%B1%CE%BC%CE%BC%CE%B1%20%CE%9C%CE%B5%CE%B3%CE%AC%CE%BB%CE%B7%CF%82%20%CE%A4%CE%B5%CF%83%CF%83%CE%B1%CF%81%CE%B1%CE%BA%CE%BF%CF%83%CF%84%CE%AE%CF%82%202024.jpg" width="448" /></a></div><br /> <p></p>MONI EPANOSIFIhttp://www.blogger.com/profile/11491025323019379250noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-7156612844024330637.post-614481374176000582024-03-13T14:10:00.001+02:002024-03-13T14:10:26.094+02:00Ο αχάριστος είναι πάντα λυπημένος<div style="text-align: justify;"><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgIgBR4sURI9IcP42LaGhOg3yiu9IZLj_2p6TCgesjF-Rz3XgUg0U4HnTCsmo1q03RQeGtit9ZEfTAkXUKfIfTjlxftkEq1tGnyN2l_bB-O_DY8hw5wiPNvlhRsGkD9UuIy8gsr8K46n33US0OwS-bg_OSGzXmGbS4rhLWuAqwlI_kxASmfB4-AoITdkNY/s320/%CE%9F%20%CE%B1%CF%87%CE%AC%CF%81%CE%B9%CF%83%CF%84%CE%BF%CF%82%20%CE%B5%CE%AF%CE%BD%CE%B1%CE%B9%20%CF%80%CE%AC%CE%BD%CF%84%CE%B1%20%CE%BB%CF%85%CF%80%CE%B7%CE%BC%CE%AD%CE%BD%CE%BF%CF%82.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="245" data-original-width="320" height="245" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgIgBR4sURI9IcP42LaGhOg3yiu9IZLj_2p6TCgesjF-Rz3XgUg0U4HnTCsmo1q03RQeGtit9ZEfTAkXUKfIfTjlxftkEq1tGnyN2l_bB-O_DY8hw5wiPNvlhRsGkD9UuIy8gsr8K46n33US0OwS-bg_OSGzXmGbS4rhLWuAqwlI_kxASmfB4-AoITdkNY/s1600/%CE%9F%20%CE%B1%CF%87%CE%AC%CF%81%CE%B9%CF%83%CF%84%CE%BF%CF%82%20%CE%B5%CE%AF%CE%BD%CE%B1%CE%B9%20%CF%80%CE%AC%CE%BD%CF%84%CE%B1%20%CE%BB%CF%85%CF%80%CE%B7%CE%BC%CE%AD%CE%BD%CE%BF%CF%82.jpg" width="320" /></a></div><br /><div><br /></div><div>Άγιος Παΐσιος ο Αγιορείτης</div><div><br /></div><div>-Γέροντα, γιατί πολλοί άνθρωποι , ενώ τα έχουν όλα, νιώθουν άγχος και στενοχώρια;</div><div><br /></div><div>-Όταν βλέπετε έναν άνθρωπο να έχη μεγάλο άγχος, στενοχώρια και λύπη, ενώ τίποτε δεν του λείπει, να ξέρετε ότι του λείπει ο Θεός.</div><div><br /></div><div>Όποιος τα έχει όλα, και υλικά αγαθά και υγεία, και, αντί να ευγνωμονή τον Θεό, έχει παράλογες απαιτήσεις και γκρινιάζει, είναι για την κόλαση με τα παπούτσια. Ο άνθρωπος, όταν έχη ευγνωμοσύνη, με όλα είναι ευχαριστημένος.</div><div><br /></div><div>Σκέφτεται τί του δίνει ο Θεός κάθε μέρα και χαίρεται τα πάντα. Όταν όμως είναι αχάριστος, με τίποτε δεν είναι ευχαριστημένος γκρινιάζει και βασανίζεται με όλα.</div><div><br /></div><div>Αν, ας πούμε, δεν εκτιμάη την λιακάδα και γκρινιάζει, έρχεται ο Βαρδάρης και τον παγώνει. Δεν θέλει την λιακάδα θέλει το τουρτούρισμα που προκαλεί ο Βαρδάρης.</div><div><br /></div><div>-Γέροντα, τί θέλετε να πήτε μ” αυτό;</div><div><br /></div><div>-Θέλω να πω ότι, αν δεν αναγνωρίζουμε τις ευλογίες που μας δίνει ο Θεός και γκρινιάζουμε, έρχονται οι δοκιμασίες και μαζευόμαστε κουβάρι.</div><div><br /></div><div>Όχι, αλήθεια σας λέω, όποιος έχει αυτό το τυπικό , την συνήθεια της γκρίνιας, να ξέρη ότι θα του έρθη σκαμπιλάκι από τον Θεό, για να ξοφλήση τουλάχιστον λίγο σ” αυτήν την ζωή. Και αν δεν του έρθη σκαμπιλάκι , αυτό θα είναι χειρότερο, γιατί τότε θα τα πληρώση όλα μια και καλή στην άλλη ζωή.</div><div><br /></div><div>-Δηλαδή , Γέροντα, η γκρίνια μπορεί να είναι συνήθεια;</div><div><br /></div><div>-Γίνεται συνήθεια, γιατί η γκρίνια φέρνει γκρίνια και η κακομοιριά φέρνει κακομοιριά. Όποιος σπέρνει κακομοιριά, θερίζει κακομοιριά και αποθηκεύει άγχος.</div><div><br /></div><div>Ενώ , όποιος σπέρνει δοξολογία, δέχεται την θεϊκή χαρά και την αιώνια ευλογία. Ο γκρινιάρης, όσες ευλογίες κι αν του δώση ο Θεός, δεν τις αναγνωρίζει.</div><div><br /></div><div>Γι” αυτό απομακρύνεται η Χάρις του Θεού και τον πλησιάζει ο πειρασμός τον κυνηγάει συνέχεια ο πειρασμός και του φέρνει όλο αναποδιές, ενώ τον ευγνώμονα τον κυνηγάει ο Θεός με τις ευλογίες Του.</div><div><br /></div><div>Η αχαριστία είναι μεγάλη αμαρτία, την οποία ήλεγξε ο Χριστός. «Ουχ οι δέκα εκαθαρίσθησαν; οι δε εννέα πού», είπε στον λεπρό που επέτρεψε να Τον ευχαριστήση .</div><div><br /></div><div>Ο Χριστός ζήτησε την ευγνωμοσύνη από τους δέκα λεπρούς όχι για τον εαυτό Του αλλά για τους ίδιους, γιατί η ευγνωμοσύνη εκείνους θα ωφελούσε.</div><div><br /></div><div>Απο βιβλίο: «ΠΑΘΗ ΚΑΙ ΑΡΕΤΕΣ» ΓΕΡΟΝΤΟΣ ΠΑΪΣΙΟΥ ΑΓΙΟΡΕΙΤΟΥ ΛΟΓΟΙ Ε΄</div><div>Πηγή: Ορθοδοξία</div></div><div style="text-align: justify;">https://www.askitikon.eu/</div>MONI EPANOSIFIhttp://www.blogger.com/profile/11491025323019379250noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-7156612844024330637.post-1461354712497527862024-03-13T14:08:00.001+02:002024-03-13T14:08:25.925+02:00 Το «Κύριε ελέησον» έχει εκατό δραχμές, το «δόξα σοι ο Θεός» χίλιες<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEji4Y_VsU0kQbQzT1dMqlbdtNs0baKSb3GHk9tYlJtO8VHtmSkP1WG34SMaxWK2jOp2miRmT0kdmPSo3rS5_NtMiR4qc-R1iam_Hi3lNh4ogsHKK3U1K1p-k60IjpnjGe_2b6rjEIbMyWBVFY_YXO9hLISUwX0x2cRWTA4DmJTulX191N80wbLLnps-uxU/s320/%CE%A4%CE%BF%20%C2%AB%CE%9A%CF%8D%CF%81%CE%B9%CE%B5%20%CE%B5%CE%BB%CE%AD%CE%B7%CF%83%CE%BF%CE%BD%C2%BB%20%CE%AD%CF%87%CE%B5%CE%B9%20%CE%B5%CE%BA%CE%B1%CF%84%CF%8C%20%CE%B4%CF%81%CE%B1%CF%87%CE%BC%CE%AD%CF%82,%20%CF%84%CE%BF%20%C2%AB%CE%B4%CF%8C%CE%BE%CE%B1%20%CF%83%CE%BF%CE%B9%20%CE%BF%20%CE%98%CE%B5%CF%8C%CF%82%C2%BB%20%CF%87%CE%AF%CE%BB%CE%B9%CE%B5%CF%82.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="320" data-original-width="274" height="320" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEji4Y_VsU0kQbQzT1dMqlbdtNs0baKSb3GHk9tYlJtO8VHtmSkP1WG34SMaxWK2jOp2miRmT0kdmPSo3rS5_NtMiR4qc-R1iam_Hi3lNh4ogsHKK3U1K1p-k60IjpnjGe_2b6rjEIbMyWBVFY_YXO9hLISUwX0x2cRWTA4DmJTulX191N80wbLLnps-uxU/s1600/%CE%A4%CE%BF%20%C2%AB%CE%9A%CF%8D%CF%81%CE%B9%CE%B5%20%CE%B5%CE%BB%CE%AD%CE%B7%CF%83%CE%BF%CE%BD%C2%BB%20%CE%AD%CF%87%CE%B5%CE%B9%20%CE%B5%CE%BA%CE%B1%CF%84%CF%8C%20%CE%B4%CF%81%CE%B1%CF%87%CE%BC%CE%AD%CF%82,%20%CF%84%CE%BF%20%C2%AB%CE%B4%CF%8C%CE%BE%CE%B1%20%CF%83%CE%BF%CE%B9%20%CE%BF%20%CE%98%CE%B5%CF%8C%CF%82%C2%BB%20%CF%87%CE%AF%CE%BB%CE%B9%CE%B5%CF%82.jpg" width="274" /></a></div><br /><div style="text-align: justify;"><br />Άγιος Παΐσιος ο Αγιορείτης<br />-Γέροντα, τι σημαίνει το «δόξα σοι ο Θεός»;<br />– «Δόξα σοι ο Θεός» θα πη «να γίνη γνωστός ο Θεός στους ανθρώπους». Βλέπεις και εκείνο που είπε ο Χριστός: «Εγώ σε εδόξασα επί της γης …και νυν δόξασόν με σύ, Πάτερ», μερικοί το παρεξηγούν και λένε: «Εγώ Πατέρα, Σε έκανα γνωστό επί της γης, κάνε με γνωστό κι Εσύ, για να πιστέψουν οι άνθρωποι».<br />– Γέροντα, αισθάνομαι την ανάγκη να λέω περισσότερο το «δόξα σοι ο Θεός» παρά το «Κύριε ελέησον». Μήπως δεν είναι σωστό;<br />– Καλό είναι αυτό, ευλογημένη. Εγώ μπορεί να περάσω ολόκληρη μέρα κάνοντας εργόχειρο και λέγοντας «Δόξα σοι ο Θεός. Δόξα σοι ο Θεός , γιατί ζω. Δόξα σοι ο Θεός, γιατί θα πεθάνω και θα πάω κοντά στον Θεό.<br />Δόξα σοι Θεός, ακόμη και αν με βάλη στην κόλαση και πάρη έναν κολασμένο στον Παράδεισο. Και εάν θέλη να μη με θυμάται στην κόλαση και λυπάται , ας πάρη πολλούς κολασμένους στον Παράδεισο, ώστε η χαρά Του γι’ αυτούς να είναι περισσότερη και να λιγοστέψη η στενοχώρια Του για μένα».<br />Το «δόξα σοι ο Θεός» να μη λείπη ποτέ από τα χείλη σας. Εγώ, όταν πονάω, το «δόξα σοι ο Θεός» έχω για χάπι του πόνου∙ τίποτε άλλο δεν με πιάνει. Το «δόξα σοι ο Θεός» είναι ανώτερο και από το «Κύριε Ιησού Χριστέ, ελέησόν με».<br />Έλεγε ο Παπα- Τύχων : «Το “ Κύριε ελέησον” έχει εκατό δραχμές, το “δόξα σοι ο Θεός” έχει χίλιες δραχμές∙ είναι δηλαδή πολύ πιο ακριβό».<br />Ήθελε να πη ότι ο άνθρωπος ζητάει το έλεος του Θεού από ανάγκη ,ενώ δοξολογεί τον Θεό από φιλότιμο, και αυτό έχει μεγαλύτερη αξία.<br />Συνιστούσε μάλιστα να λέμε το «δόξα σοι ο Θεός», όχι μόνον όταν είμαστε καλά , αλλά και όταν περνάμε δοκιμασίες , γιατί και τις δοκιμασίες τις επιτρέπει ο Θεός για φάρμακα της ψυχής.<br />– Γέροντα, μερικές φορές , όταν λέω «δόξα τω Θεώ», νιώθω μέσα μου ένα φτερούγισμα. Τι είναι αυτό;<br />– Αγαλλίαση πνευματική είναι. Τώρα, επειδή μου έδωσες χαρά που λες «δόξα τω Θεώ», από την χαρά μου θα αρχίσω να γράφω «δόξα τω Θεώ, δόξα τω Θεώ», και θα γεμίσω μία κόλλα χαρτί με το «δόξα τω Θεώ».<br />Ο Θεός να σε αξιώση στην άλλη ζωή να είσαι μαζί με τους Αγγέλους που δοξολογούν συνέχεια τον Θεό. Αμήν.</div><div style="text-align: justify;"><br />Γέροντος Παϊσίου Αγιορείτου, Λόγοι ΣΤ΄, Περί Προσευχής,<br />έκδοση Ιερόν Ησυχαστήριον Ευαγγελιστής Ιωάννης ο Θεολόγος»,<br />Σουρωτή Θεσσαλονίκης, 2012, σσ. 235-236.<br />Πηγή: Παντοκράτωρ<br />https://www.askitikon.eu/</div>MONI EPANOSIFIhttp://www.blogger.com/profile/11491025323019379250noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-7156612844024330637.post-62708205121523940312024-03-13T14:06:00.002+02:002024-03-13T14:06:54.654+02:00 Η δύναμη του Θεού είναι ακαταμάχητος<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhG84Im2BY3ht4uwWs53ItqPtJCagACDXOD-HEkP-tVp6_RfhKbOW4z7yDh0E3Gc0WVCzcHeckR5aFgB07O2rDjJ51QIyrZRJGzzuKwq8rwBJ6KKY-xqjNNBEXc4m_wh778dURHm9xqZmVD5Tzp4d2aTCSO4ag8Wa_5KF3HMnDjP4nsOlT87Wa2D-sgfJE/s320/%CE%97%20%CE%B4%CF%8D%CE%BD%CE%B1%CE%BC%CE%B7%20%CF%84%CE%BF%CF%85%20%CE%98%CE%B5%CE%BF%CF%8D%20%CE%B5%CE%AF%CE%BD%CE%B1%CE%B9%20%CE%B1%CE%BA%CE%B1%CF%84%CE%B1%CE%BC%CE%AC%CF%87%CE%B7%CF%84%CE%BF%CF%82.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="240" data-original-width="320" height="240" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhG84Im2BY3ht4uwWs53ItqPtJCagACDXOD-HEkP-tVp6_RfhKbOW4z7yDh0E3Gc0WVCzcHeckR5aFgB07O2rDjJ51QIyrZRJGzzuKwq8rwBJ6KKY-xqjNNBEXc4m_wh778dURHm9xqZmVD5Tzp4d2aTCSO4ag8Wa_5KF3HMnDjP4nsOlT87Wa2D-sgfJE/s1600/%CE%97%20%CE%B4%CF%8D%CE%BD%CE%B1%CE%BC%CE%B7%20%CF%84%CE%BF%CF%85%20%CE%98%CE%B5%CE%BF%CF%8D%20%CE%B5%CE%AF%CE%BD%CE%B1%CE%B9%20%CE%B1%CE%BA%CE%B1%CF%84%CE%B1%CE%BC%CE%AC%CF%87%CE%B7%CF%84%CE%BF%CF%82.jpg" width="320" /></a></div><br /><div style="text-align: justify;"><br />Του Μητροπολίτη Λεμεσού Αθανασίου<br />Πριν μερικά χρόνια είχε έρθει ένα παιδί στο Άγιον Όρος, Έλληνας, ο οποίος μεγάλωσε στο Θιβέτ. Αυτό το παιδί λεγόταν Γιώργος. Αυτός πήγε στο μοναστήρι της Σίμωνος Πέτρας, και εκεί έκανεν το πρώτο του θαύμα. Τι έκαμεν;<br />Στην τράπεζαν των μοναχών κινούσε τα πιάτα· χόρευαν τα πιάτα και τα μαχαίρια και τα πιρούνια. Ε, βέβαια, πρώτη φορά είδαν και οι μοναχοί τέτοιον πράγμα στο τραπέζιν τους. Τον περιμάζεψαν, αλλά αυτός επέμενε ότι αυτά τα κάνει με την δύναμιν του Θεού.<br />Του είπαν ότι αυτά τα πράγματα δεν είναι από τον Θεόν κι αυτός έλεγεν όχι, είναι από τον Θεόν, το πολύ πολύ δηλαδή κατέληγε στο να λέει ότι είναι με την δύναμη της σκέψεως.<br />Μετά τον οδήγησαν στον πατέρα Παΐσιο, και του διηγήθηκαν ότι, πάτερ, αυτό το παιδί κάνει αυτά τα πράματα στο μοναστήρι.<br />Ήμουνα κι εγώ εκεί, εδώ ήμουν αυτόπτης μάρτυς. Είχαν έρθει οι πατέρες από την Σιμωνόπετρα, οι οποίοι ζουν ακόμα βέβαια, είναι νέοι.<br />Και έπιασε μια πέτρα αυτός, μία πέτραν, μια σκληρήν πέτρα, ξέρετε στο Άγιον Όρος έχει κάτι βράχια, κάτι πέτρες σκληρές, και κάθισε απέναντι σταυροπόδι, πώς κάθονται αυτοί οι άνθρωποι που κάνουν τέτοιες δουλειές; και διέλυσεν την πέτραν· πράγματι την διέλυσεν.<br />Δηλαδή, ενώ εξωτερικά η πέτρα παρέμενεν στο σχήμα της, όταν την άγγιζες αυτήν την πέτρα ήταν πλέον στάχτη, δηλαδή έχασε την συνοχήν της, την σκληρότητάν της. Και ήμαστε παρόντες κι εμείς.<br />– Μπορείς να κάνεις κι εσύ αυτό το πράγμα; του λέει του γέροντα Παΐσιου.<br />Λέει αυτός,<br />– Κοίταξε να δεις, παιδί μου, εγώ φακίρης δεν είμαι, ούτε ήρθα εδώ στο Άγιον Όρος να σπάζω πέτρες, αλλά, μπορώ να σε κάμω εσένα να μην μπορείς να το κάμεις αυτό το πράγμα.<br />Του λέει,<br />– Πώς θα το κάνεις αυτό το πράγμα;<br />– Θα σου δείξω εγώ, δυο λεπτά.<br />Είχε εκεί έναν κήπο που έβγαλε κάτι ντομάτες, πιάνει έναν σβώλον εκεί από χώμα, βρεμένον, φρεσκοποτισμένον κοκκινόχωμα, το έκανε ένα κουλούρι εκεί, ένα βώλο κι έβαλε επάνω το σημείο του Τιμίου Σταυρού. Και το ‘βαλε απέναντι.<br />Του λέει,<br />– Τώρα σπάστο· αυτό είναι χώμα, εκείνο ήταν πέτρα, δε θέλει και πολλή δύναμιν, μπορείς να τη διαλύσεις στο πι και φι.<br />Αυτός δεν μπόρεσεν να κάμει τίποτε!</div><div style="text-align: justify;"><br />Πηγή: Ησυχαστήριο της Αγίας Τριάδος Λυθροδόντας<br />https://www.askitikon.eu/</div>MONI EPANOSIFIhttp://www.blogger.com/profile/11491025323019379250noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-7156612844024330637.post-21694598593922355352024-03-13T14:05:00.001+02:002024-03-13T14:05:26.520+02:00 «Όποιος έχει άγνοια του Θεού, περνάει από δρόμο που έχει και στις δύο πλευρές του γκρεμό και εύκολα ανατρέπεται από κάθε άνεμο»<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhSVdd4fKnnITYsyEi4TEteuAl4RtDpM6fr1TKnMBajDwC55nLkK19WuGlRWghZ0u1zSKLCTl1z4NQ_fM9MSzYRzfAhucr1fMipNGlWarmkOQCoA4noyVJu3ohRfZRbfhiN8yaPx6Q8lY8XTNUxl8HJp7X6rMihFd_0s2s_SbaPU58fHS85Fjuw4L-q-Rw/s640/%C2%AB%CE%8C%CF%80%CE%BF%CE%B9%CE%BF%CF%82%20%CE%AD%CF%87%CE%B5%CE%B9%20%CE%AC%CE%B3%CE%BD%CE%BF%CE%B9%CE%B1%20%CF%84%CE%BF%CF%85%20%CE%98%CE%B5%CE%BF%CF%8D,%20%CF%80%CE%B5%CF%81%C2%AD%CE%BD%CE%AC%C2%AD%CE%B5%CE%B9%20%CE%B1%CF%80%CF%8C%20%CE%B4%CF%81%CF%8C%C2%AD%CE%BC%CE%BF%20%CF%80%CE%BF%CF%85%20%CE%AD%CF%87%CE%B5%CE%B9%20%CE%BA%CE%B1%CE%B9%20%CF%83%CF%84%CE%B9%CF%82%20%CE%B4%CF%8D%CE%BF%20%CF%80%CE%BB%CE%B5%CF%85%C2%AD%CF%81%CE%AD%CF%82%20%CF%84%CE%BF%CF%85%20%CE%B3%CE%BA%CF%81%CE%B5%C2%AD%CE%BC%CF%8C%20%CE%BA%CE%B1%CE%B9%20%CE%B5%CF%8D%C2%AD%CE%BA%CE%BF%C2%AD%CE%BB%CE%B1%20%CE%B1%CE%BD%CE%B1%C2%AD%CF%84%CF%81%CE%AD%C2%AD%CF%80%CE%B5%C2%AD%CF%84%CE%B1%CE%B9%20%CE%B1%CF%80%CF%8C%20%CE%BA%CE%AC%CE%B8%CE%B5%20%CE%AC%CE%BD%CE%B5%C2%AD%CE%BC%CE%BF%C2%BB.png" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="488" data-original-width="640" height="244" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhSVdd4fKnnITYsyEi4TEteuAl4RtDpM6fr1TKnMBajDwC55nLkK19WuGlRWghZ0u1zSKLCTl1z4NQ_fM9MSzYRzfAhucr1fMipNGlWarmkOQCoA4noyVJu3ohRfZRbfhiN8yaPx6Q8lY8XTNUxl8HJp7X6rMihFd_0s2s_SbaPU58fHS85Fjuw4L-q-Rw/s320/%C2%AB%CE%8C%CF%80%CE%BF%CE%B9%CE%BF%CF%82%20%CE%AD%CF%87%CE%B5%CE%B9%20%CE%AC%CE%B3%CE%BD%CE%BF%CE%B9%CE%B1%20%CF%84%CE%BF%CF%85%20%CE%98%CE%B5%CE%BF%CF%8D,%20%CF%80%CE%B5%CF%81%C2%AD%CE%BD%CE%AC%C2%AD%CE%B5%CE%B9%20%CE%B1%CF%80%CF%8C%20%CE%B4%CF%81%CF%8C%C2%AD%CE%BC%CE%BF%20%CF%80%CE%BF%CF%85%20%CE%AD%CF%87%CE%B5%CE%B9%20%CE%BA%CE%B1%CE%B9%20%CF%83%CF%84%CE%B9%CF%82%20%CE%B4%CF%8D%CE%BF%20%CF%80%CE%BB%CE%B5%CF%85%C2%AD%CF%81%CE%AD%CF%82%20%CF%84%CE%BF%CF%85%20%CE%B3%CE%BA%CF%81%CE%B5%C2%AD%CE%BC%CF%8C%20%CE%BA%CE%B1%CE%B9%20%CE%B5%CF%8D%C2%AD%CE%BA%CE%BF%C2%AD%CE%BB%CE%B1%20%CE%B1%CE%BD%CE%B1%C2%AD%CF%84%CF%81%CE%AD%C2%AD%CF%80%CE%B5%C2%AD%CF%84%CE%B1%CE%B9%20%CE%B1%CF%80%CF%8C%20%CE%BA%CE%AC%CE%B8%CE%B5%20%CE%AC%CE%BD%CE%B5%C2%AD%CE%BC%CE%BF%C2%BB.png" width="320" /></a></div><br /><div style="text-align: justify;"><br />Όποιος έχει άγνοια του Θεού, περνάει από δρόμο που έχει και στις δύο πλευρές του γκρεμό και εύκολα ανατρέπεται από κάθε άνεμο.<br />Όταν τον επαινούν, το παίρνει πάνω του και όταν τον κατηγορούν, πικραίνεται. Όταν καλοπερνάει, προβαίνει σε ασέλγειες και ακατανόμαστες πράξεις και όταν κακοπερνά, κλαίει την μοίρα του. Όταν έχει αντίληψη καλή το δείχνει και όταν δεν καταλαβαίνει, καμώνεται πως κατάλαβε. Όταν γίνεται πλούσιος δείχνεται αλαζονικός και όταν φτωχαίνει, υποκρίνεται. Αν χορτάσει καλά, γίνεται θρασύς και όταν νηστεύει τον κυριεύει η κενοδοξία. Μ’ αυτούς που τον ελέγχουν, μαλώνει και θεωρεί ανόητους, όσους τον συγχωρούν.<br />Όλων των κακών προηγείται η άγνοια. Διότι όποιος αγνοεί την ενέδρα των εχθρών δαιμόνων, σφάζεται εύκολα και όποιος δεν γνωρίζει τις αιτίες των παθών, καταπίπτει ευκόλως. Η άγνοια, είναι ο πρώτος και κύριος γίγαντας του διαβόλου.<br />Η άγνοια στον Νόμο του Θεού, κάνει τον άνθρωπο να αντιλέγει στα ωφέλιμα. Και όταν αποθρασύνεται, αυξάνει την προϋπάρχουσα κακία.</div><div style="text-align: justify;"><br />Άγιος Μάρκος ο Ασκητής<br />https://simeiakairwn.wordpress.com/</div>MONI EPANOSIFIhttp://www.blogger.com/profile/11491025323019379250noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-7156612844024330637.post-15948897861195281812024-03-13T14:03:00.001+02:002024-03-13T14:03:48.405+02:00 … μόνο η «εν Χριστώ» ζωή αφυπνίζει τους ανθρώπους…<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEienxNTjUuotsxpgjihhNcnTcHjvREjjsNbQIT8knKPQ6K_HewCZj-O7SdPWTU1g_oC-DUwZHfLtB3YCpK4AopfqSLq8gj6UhBefSX5M3xwOikJZ6lwOZfE4BjsPdkjkury4R3yW2iSjOm1hbchfD5MewEc5BSOtKpZDj4e95z3RzHEqwu-bvOhIq0ezwc/s620/%E2%80%A6%20%CE%BC%CF%8C%CE%BD%CE%BF%20%CE%B7%20%C2%AB%CE%B5%CE%BD%20%CE%A7%CF%81%CE%B9%CF%83%CF%84%CF%8E%C2%BB%20%CE%B6%CF%89%CE%AE%20%CE%B1%CF%86%CF%85%CF%80%CE%BD%CE%AF%CE%B6%CE%B5%CE%B9%20%CF%84%CE%BF%CF%85%CF%82%20%CE%B1%CE%BD%CE%B8%CF%81%CF%8E%CF%80%CE%BF%CF%85%CF%82%E2%80%A6.png" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="462" data-original-width="620" height="238" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEienxNTjUuotsxpgjihhNcnTcHjvREjjsNbQIT8knKPQ6K_HewCZj-O7SdPWTU1g_oC-DUwZHfLtB3YCpK4AopfqSLq8gj6UhBefSX5M3xwOikJZ6lwOZfE4BjsPdkjkury4R3yW2iSjOm1hbchfD5MewEc5BSOtKpZDj4e95z3RzHEqwu-bvOhIq0ezwc/s320/%E2%80%A6%20%CE%BC%CF%8C%CE%BD%CE%BF%20%CE%B7%20%C2%AB%CE%B5%CE%BD%20%CE%A7%CF%81%CE%B9%CF%83%CF%84%CF%8E%C2%BB%20%CE%B6%CF%89%CE%AE%20%CE%B1%CF%86%CF%85%CF%80%CE%BD%CE%AF%CE%B6%CE%B5%CE%B9%20%CF%84%CE%BF%CF%85%CF%82%20%CE%B1%CE%BD%CE%B8%CF%81%CF%8E%CF%80%CE%BF%CF%85%CF%82%E2%80%A6.png" width="320" /></a></div><br /><div style="text-align: justify;"><br />«Εν οἷς καὶ ὑμεῖς περιεπατήσατέ ποτε, ὅτε ἐζῆτε ἐν αὐτοῖς»<br />Σ’ αυτά τα πάθη και αμαρτήματα είχαν περπατήσει άλλοτε και οι Κολασσαείς και είχαν γίνει «υιοί απειθείας».<br />«Υιοί απειθείας» είναι «εν πρώτοις» οι άθεοι, οι άνθρωποι χωρίς Θεό. Αυτοί «μονίμως και διαρκώς» εναντιώνονται, απειθούν και παρακούουν στον Θεό της Αλήθειας, υπηρετώντας ψεύτικες θεότητες και ζώντας στα «ψεύδη» τους, στα πάθη και στις επιθυμίες τους.<br />Μη έχοντες στην «επίγνωσή τους» τον Αληθινό Θεό, αυτοί με την φιλαμαρτία τους τόσο πολύ «εθίστηκαν», συνήθισαν στην αμαρτία και το κακό ώστε όλα αυτά τα βλέπουν σαν κάτι το απόλυτα φυσικό.<br />Αυτή η «αμαρτοποιημένη επίγνωση», στο κακό και στην αμαρτία, βλέπει το απόλυτα νορμάλ, το απόλυτα φυσιολογικό και λογικό.<br />Μόνο η πίστη στον Χριστό, διεγείρει, αφυπνίζει τους ανθρώπους να «διαβλέψουν», να δουν προσεκτικά τι φοβερή φρίκη, για την ανθρώπινη ύπαρξη, κρύβει η αμαρτία και το κακό.<br />Μόνο η πίστη στον Χριστό, είναι «καινή ζωή», ζωή καινούργια, στον Ένα και Μοναδικό Αληθινό Θεό.<br />Αυτή η «εν Χριστώ» ζωή, η νέα, η καινούργια ζωή, δημιουργεί και μια νέα επίγνωση, μια επίγνωση «κεκαθαρμένη» από την χωρίς Θεό και άθεη λογική, επίγνωση «κεκαθαρμένη» από τα άθεα κριτήρια των πραγμάτων.<br />Γι’ αυτό ο άγιος Απόστολος, δίνει την ευαγγελική εντολή στους πρώην ειδωλολάτρες: 3,8. «νυνὶ δε ἀπόθεσθε καὶ ὑμεῖς τὰ πάντα, ὀργήν, θυμόν, κακίαν, βλασφημίαν, αἰσχρολογίαν ἐκ τοῦ στόματος ὑμῶν».</div><div style="text-align: justify;"><br />(«Προς Κολασσαείς Επιστολή Αποστόλου Παύλου», Αγ. Ιουστίνου Πόποβιτς, σ. 124)<br />https://simeiakairwn.wordpress.com/</div>MONI EPANOSIFIhttp://www.blogger.com/profile/11491025323019379250noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-7156612844024330637.post-62350446055744994782024-03-13T11:10:00.000+02:002024-03-13T11:10:39.451+02:00 «Δόξα τω Θεώ πάντων ένεκεν»<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiD8o8NUQnwP3RpazZqdeVae_NyD6eZ0g2yDT7NgnV4BEZACOTPg0DP2wtqSBJJbCQF4c_Thd05VMGl_7K1C6LPTmGHg3Rw5Fh6Ft32liRofE9kXFEH_0QeAiYzxe3mIO1c9RD-e9IKURjIbq6YEq2X8bfwV4Uv0rBV2aF1_xTE_2NsLwi11ZENbA06MfU/s500/%C2%AB%CE%94%CF%8C%CE%BE%CE%B1%20%CF%84%CF%89%20%CE%98%CE%B5%CF%8E%20%CF%80%CE%AC%CE%BD%CF%84%CF%89%CE%BD%20%CE%AD%CE%BD%CE%B5%CE%BA%CE%B5%CE%BD%C2%BB.png" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="375" data-original-width="500" height="240" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiD8o8NUQnwP3RpazZqdeVae_NyD6eZ0g2yDT7NgnV4BEZACOTPg0DP2wtqSBJJbCQF4c_Thd05VMGl_7K1C6LPTmGHg3Rw5Fh6Ft32liRofE9kXFEH_0QeAiYzxe3mIO1c9RD-e9IKURjIbq6YEq2X8bfwV4Uv0rBV2aF1_xTE_2NsLwi11ZENbA06MfU/s320/%C2%AB%CE%94%CF%8C%CE%BE%CE%B1%20%CF%84%CF%89%20%CE%98%CE%B5%CF%8E%20%CF%80%CE%AC%CE%BD%CF%84%CF%89%CE%BD%20%CE%AD%CE%BD%CE%B5%CE%BA%CE%B5%CE%BD%C2%BB.png" width="320" /></a></div><br /><div style="text-align: justify;"><br />Δεν είναι απλό να ευχαριστείς το Θεό την ώρα των δοκιμασιών. Στα ευχάριστα και χαρούμενα, άνετα βγαίνει το «δόξα τω Θεώ». Στα δύσκολα και δυσάρεστα, πώς μπορείς να το λες;<br />Όταν οι άγιοι δεν είχαν δοκιμασίες έλεγαν «με εγκατέλειψε ο Θεός». Πώς εμείς το λέμε όταν έλθουν οι δοκιμασίες και «δεν βλέπουμε άσπρη μέρα»;<br />Είναι αλήθεια πως η χριστιανική ζωή διαφέρει από την κοσμική, όχι κατά πως νομίζουν μερικοί, ότι η πρώτη είναι όλο άσκηση κι αγώνας και η δεύτερη διασκέδαση και γλέντι. Η αντίληψη ότι ο χριστιανός δεν έχει χαρά αλλά ικανοποίηση επειδή εφαρμόζει το θέλημα του Θεού που θέλει κόπους και στερήσεις, φαίνεται πως είναι ένα μεγάλο ψέμα. Η διαφορά του χριστιανικού από τον κοσμικό τρόπο ζωής, βρίσκεται στη θέα των δοκιμασιών και των θλίψεων, που οπωσδήποτε θα έρθουν στη ζωή.<br />Όσοι με υπομονή και εμπιστοσύνη στην αγάπη του Θεού πέρασαν το δικό τους Σταυρό, βεβαιώνουν πως δεν ήταν μόνοι. Αόρατα και αθόρυβα παρέστεκε Εκείνος, που πέρασε το μεγάλο Σταυρό και γι’ αυτό γνώριζε τα βιώματά τους. Κι ακόμα, πως η δοκιμασία έχει το λόγο της, συνήθως θεραπευτικό αλλά και για να ετοιμαστεί η καρδιά να χωρέσει τη χάρη που ακολουθεί τις δοκιμασίες.<br />Το «δόξα τω Θεώ πάντων ένεκεν», που ο ιερός Χρυσόστομος το είπε και έκλεισε τα μάτια του, το είπε στις κακουχίες, στην εξορία, στον πόνο της εγκατάλειψης. Γιατί τότε ζούσε την οικειότητα με τον εσταυρωμένο Κύριό του, που, μέσα από το Σταυρό και τις ποικίλες μορφές θανάτου, νίκησε το θάνατο και «εχαρίσατο ημίν ζωήν την αιώνιον».<br />Όποιος αποδέχεται την όποια δοκιμασία του, ως παραχώρηση Θεού που στοχεύει στη γνώση ενός άλλου τρόπου ζωής κι ετοιμάζει την ύπαρξη να γνωρίσει την όντως ζωή, αυτός κατανοεί την ευλογία του πόνου. Αυτός μπορεί να πει με την καρδιά του « δόξα τω Θεώ πάντων ένεκεν», γιατί ξέρει πως ο Χριστός θέλει να τον κάνει δικό Του, όμοιο Του στο πάθος και στην Ανάστασή Του. Ξέρει πια ότι οι δοκιμασίες δεν είναι τιμωρίες, γιατί ο Θεός δεν τιμωρεί, ακόμα και αν δεν θέλουμε να είμαστε δικοί Του. Είναι η πραγματική αγάπη και ελευθερία που καλεί, μέσω των δοκιμασιών, σε προσωπική συνάντηση και ένωση.<br />Αλήθεια, πώς θα ενωθείς με τον Χριστό, όταν δεν πόνεσες, δεν ταπεινώθηκες, δεν έκλαψες στη μοναξιά σου; Πώς θα νιώσεις το «περίλυπος εστι η ψυχή μου έως θανάτου», που είπε στη Γεθσημανή λίγο πριν το Σταυρό, όταν ποτέ δεν λυπήθηκες έως θανάτου; Πως, ακόμα, θα καταλάβεις το «Θεέ μου, Θεέ μου, μου ίνα τι με εγκατέλιπες;» όταν πάντα νιώθεις αυτάρκης;<br />Κι όταν τα πιο πάνω σού γίνουν βιώματα, τότε θα σου δοθεί και η εσωτερική πληροφορία της νίκης κατά του δικού σου θανάτου, που θα σου φέρει τη χαρά και την πληρότητα. Στις δε μικρές και μεγάλες δοκιμασίες, που θα έρχονται μέχρι το τέλος της ζωής, θα μπορείς και συ να λες αυθόρμητα το λόγο του μεγάλου ιεροκήρυκα όλων των αιώνων: « δόξα τω θεώ πάντων ένεκεν».</div><div style="text-align: justify;"><br />https://simeiakairwn.wordpress.com/</div>MONI EPANOSIFIhttp://www.blogger.com/profile/11491025323019379250noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-7156612844024330637.post-523518745299253322024-03-13T11:06:00.001+02:002024-03-13T11:06:01.512+02:00 Από το «έχω» της Προσευχής, να περάσουμε στο «είναι» της Προσευχής.<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjZKKTu_Rg8TZU1KAcyolcsnti-UudcYavUYyCu2OI8ApjPET7A5UX1WgfKcGM7qiuylW1jjqYhS6dzVBK6QiQ2xO5c0wt7-8kxt0k6QfiqvJOq07Kw77hx21vsurD_FxdOas7w6zpJV6SiurBrlz3GI8Dfl9HqC5slmS6h_u1gUUQW0j7TuvG7Byo8F10/s640/%CE%91%CF%80%CF%8C%20%CF%84%CE%BF%20%C2%AB%CE%AD%CF%87%CF%89%C2%BB%20%CF%84%CE%B7%CF%82%20%CE%A0%CF%81%CE%BF%CF%83%CE%B5%CF%85%CF%87%CE%AE%CF%82,%20%CE%BD%CE%B1%20%CF%80%CE%B5%CF%81%CE%AC%CF%83%CE%BF%CF%85%CE%BC%CE%B5%20%CF%83%CF%84%CE%BF%20%C2%AB%CE%B5%CE%AF%CE%BD%CE%B1%CE%B9%C2%BB%20%CF%84%CE%B7%CF%82%20%CE%A0%CF%81%CE%BF%CF%83%CE%B5%CF%85%CF%87%CE%AE%CF%82..jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="512" data-original-width="640" height="256" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjZKKTu_Rg8TZU1KAcyolcsnti-UudcYavUYyCu2OI8ApjPET7A5UX1WgfKcGM7qiuylW1jjqYhS6dzVBK6QiQ2xO5c0wt7-8kxt0k6QfiqvJOq07Kw77hx21vsurD_FxdOas7w6zpJV6SiurBrlz3GI8Dfl9HqC5slmS6h_u1gUUQW0j7TuvG7Byo8F10/s320/%CE%91%CF%80%CF%8C%20%CF%84%CE%BF%20%C2%AB%CE%AD%CF%87%CF%89%C2%BB%20%CF%84%CE%B7%CF%82%20%CE%A0%CF%81%CE%BF%CF%83%CE%B5%CF%85%CF%87%CE%AE%CF%82,%20%CE%BD%CE%B1%20%CF%80%CE%B5%CF%81%CE%AC%CF%83%CE%BF%CF%85%CE%BC%CE%B5%20%CF%83%CF%84%CE%BF%20%C2%AB%CE%B5%CE%AF%CE%BD%CE%B1%CE%B9%C2%BB%20%CF%84%CE%B7%CF%82%20%CE%A0%CF%81%CE%BF%CF%83%CE%B5%CF%85%CF%87%CE%AE%CF%82..jpg" width="320" /></a></div><br /><div style="text-align: justify;"><br />Δώστε ιλαρό και ειρηνικό φως στον τόπο της κατοικίας σας, με την Προσευχή!. Κάντε την αγάπη σας και τον πόνο σας Προσευχή!!.<br />Από το «έχω» της Προσευχής, να περάσουμε στο «είναι» της Προσευχής. Να γίνουμε εμείς οι ίδιοι Προσευχή!!<br />Αυτό είναι ο 'εκκλησιασμός' και η "εγχρίστωση" της ύπαρξής μας.<br />Αυτό είναι η "συχνότητα" του Θεού και, παράλληλα, η "μυστική ανατολή," όλων των θαυμάτων που περιμένουμε σαν άνθρωποι, να αντικρίσουμε για μας, για τον αγώνα μας, για τα σπιτικά μας, για την τσακισμένη Πατρίδα μας....</div><div style="text-align: justify;"><br />π. Δαμιανός Σαράντης<br />https://proskynitis.blogspot.com/</div>MONI EPANOSIFIhttp://www.blogger.com/profile/11491025323019379250noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-7156612844024330637.post-30111560702190401042024-03-13T11:04:00.001+02:002024-03-13T11:04:03.101+02:00 ΤΕΤΑΡΤΗ ΤΥΡΙΝΗΣ<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgRFEEbPqlcGnhL5LFz9jXe2awIWWJ444aSpXhPlERuXA23faD4mv8lTJG10dKPvAT3ljJtYPoeD88YVS_8ki0JKrYPxads0NvVvVA-xff7LuhtBam8UdwibasuZrk_yoL7ONO_EivEjL57RSq-DTxq4rrrqaTpxpLrdredLExrGcC5PXtlJ9mrHVvppsE/s374/%CE%A4%CE%95%CE%A4%CE%91%CE%A1%CE%A4%CE%97%20%CE%A4%CE%A5%CE%A1%CE%99%CE%9D%CE%97%CE%A3.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="374" data-original-width="300" height="320" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgRFEEbPqlcGnhL5LFz9jXe2awIWWJ444aSpXhPlERuXA23faD4mv8lTJG10dKPvAT3ljJtYPoeD88YVS_8ki0JKrYPxads0NvVvVA-xff7LuhtBam8UdwibasuZrk_yoL7ONO_EivEjL57RSq-DTxq4rrrqaTpxpLrdredLExrGcC5PXtlJ9mrHVvppsE/s320/%CE%A4%CE%95%CE%A4%CE%91%CE%A1%CE%A4%CE%97%20%CE%A4%CE%A5%CE%A1%CE%99%CE%9D%CE%97%CE%A3.jpg" width="257" /></a></div><br /><div style="text-align: justify;"><br />«Προσευχαῖς καί νηστείαις τόν Λυτρωτήν ἱλεωσώμεθα∙ συγχαίρει γάρ ὁ Κτίστης τῇ μετανοίᾳ τῶν κτισμάτων αὐτοῦ» (ωδή γ΄ 1ου καν. Τριωδίου).<br />(Ας καταστήσουμε τον εαυτό μας άξιο του ελέους του Λυτρωτή Χριστού με τις προσευχές και τις νηστείες μας. Διότι ο Δημιουργός συγχαίρει με τη μετάνοια των δημιουργημάτων Του).<br />Ο μεγάλος Πατήρ και μεγαλοφυής υμνογράφος άγιος Ανδρέας ο Κρήτης είναι ο ποιητής του πρώτου κανόνα του Τριωδίου της ημέρας, συνεπώς και του συγκεκριμένου ύμνου. Με ελάχιστα λόγια τονίζει τρεις καίριες και βαθιές αλήθειες της πίστεώς μας, ενόψει της εισόδου μας στην αγία μεγάλη Τεσσαρακοστή.<br />Πρώτον, ότι ο Ιησούς Χριστός είναι ο Λυτρωτής μας και ο Δημιουργός μας. Δεν είναι ένας σπουδαίος και σημαντικός άνθρωπος, αλλά ο Ίδιος ο Θεός, ο «δι’ οὗ τά πάντα ἐγένετο», η ίδια η πηγή της ζωής. Όσο κι αν φαίνεται να προκαλεί την ανθρώπινη σκέψη η αλήθεια αυτή, πρόκειται για την αποκάλυψη του Θεού μας, από την οποία εξαρτάται η σωτηρία και η λύτρωσή μας. Αυτός που αποκαλύφθηκε στην Παλαιά Διαθήκη στον Αβραάμ και τους λοιπούς Πατριάρχες και που φανέρωσε το όνομά Του στον μέγα Μωϋσή μέσα από τη φλεγόμενη αλλά μη κατακαιόμενη βάτο: «Ἐγώ εἰμι ὁ Ὤν», ο Γιαχβέ εβραϊστί, ο Ίδιος είναι ο Κύριος ημών Ιησούς Χριστός, στον οποίο, κατά τον λόγο του αποστόλου Παύλου «κατοικεῖ πᾶν τό πλήρωμα τῆς θεότητος σωματικῶς». Τα λόγια του ταπεινού Θεού μας Ιησού Χριστού ηχούν συγκλονιστικά, όπως ο ήχος του λιονταριού που προκαλεί φόβο στους πάντες, για να θυμηθούμε τον προφήτη Αμώς. «Ἐάν μή πιστεύσητε ὅτι Ἐγώ εἰμι, ἀποθανεῖσθε ἐν ταῖς ἁμαρτίαις ὑμῶν» (αν δεν πιστέψετε ότι Εγώ είμαι η πηγή της Ζωής, ο Ίδιος ο Θεός δηλαδή, θα πεθάνετε μέσα στις αμαρτίες σας). Η αποδοχή του Κυρίου Ιησού ως τελείου Θεού και τελείου ανθρώπου στη ζωή μας – κι εννοείται όχι κατά θεωρητικό νοησιαρχικό τρόπο – μας κάνει μετόχους της πραγματικής ζωής και μας οδηγεί στην υπέρβαση και του ίδιου του θανάτου. Ο πιστός στον Χριστό ζει την αιώνια ζωή ήδη από τη ζωή αυτή.<br />Δεύτερον, ότι ο Χριστός ως Δημιουργός και Λυτρωτής μας είναι πλήρης ελέους και αγάπης απέναντι στα πλάσματά Του, και μάλιστα τα πλανεμένα και απομακρυσμένα από Αυτόν πλάσματά Του. Κατά τον λόγο Του, είναι Αυτός που αφήνει τα ενενήντα εννέα πρόβατα και ψάχνει για το ένα το χαμένο. Και χαίρεται, όταν το βρει, σαν να βρήκε τον κόσμο όλο (Λουκ. 15, 4 εξ). Ο κάθε άνθρωπος, όποιος κι αν είναι αυτός, ακόμη και ο θεωρούμενος ανθρωπίνως ο πιο έσχατος – ο «έσχατος»: η μεγάλη αγάπη του Χριστού! – είναι το κέντρο της αγάπης Του και της αδιάκοπης φροντίδας Του. Μπορεί δηλαδή οι πάντες στον κόσμο τούτο να μας ξεχάσουν και να μας περιφρονήσουν, ακόμη και η μάνα μας να μας διαγράψει, Εκείνος ποτέ δεν μας ξεχνά, δεν μας περιφρονεί, δεν μας διαγράφει. Διότι είμαστε «εικόνα» Του – μία άλλη «επανάληψη» (όσιος Σωφρόνιος) του Ίδιου. «Ποιήσωμεν ἄνθρωπον κατ’ εἰκόνα ἡμετέραν καί καθ’ ὁμοίωσιν»! Ποιος μπορεί να ακούσει με ανοιχτή καρδιά την αποκάλυψη αυτή του Θεού μας και να μη συγκινηθεί και να μη κατανυχθεί; Μόνον ο κατακτημένος από τον Πονηρό που έχει πετρωμένη την καρδιά του και δεν αφήνει καμία ρωγμή για να ρουφήξει αχόρταγα το οξυγόνο της αγάπης του Πατέρα του! Οπότε, ο Δημιουργός μας, η Αυτοαγάπη και η Αυτοαγαθότης, χαίρεται με την πιο μεγάλη χαρά, όταν δει το πλάσμα Του να προσκλίνει προς Αυτόν εν μετανοία, δηλαδή να δείχνει έμπρακτα ότι Τον θέλει στη ζωή του. «Χαρά γίνεται ἐν Οὐρανῷ ἐπί ἑνί ἁμαρτωλῷ μετανοοῦντι». Το παράδειγμα της επιστροφής του ασώτου υιού, που τον υποδέχεται με χαρά και αγαλλίαση ο Πατέρας του δείχνει με απόλυτη καθαρότητα την πραγματικότητα.<br />Και τρίτον, ότι ναι μεν ο Χριστός Θεός μας είναι γεμάτος Αγάπη και Έλεος απέναντί μας, αλλά όπως είπαμε θέλει και τη δική μας ανταπόκριση. Ποτέ δεν έρχεται η Αγάπη εκβιαστικά στη ζωή μας, γιατί έτσι σταματάει να είναι Αγάπη. Αγάπη σημαίνει ακριβώς σεβασμός στην ελευθερία μας, που θα πει ότι όπου υπάρχει αμετανοησία και επιλογή της πονηρίας ως τρόπου ζωής, εκεί ο άνθρωπος έχει δημιουργήσει συνθήκες ώστε και την Αγάπη και το Έλεος του Θεού να τά «εισπράττει» ως οργή του Θεού. Συνεπώς, προκειμένου να καθιστούμε τον εαυτό μας άξιο του Ελέους του Θεού: η Αγάπη Του να βρίσκει χώρο μέσα στην ύπαρξή μας και να έχουμε κοινωνία μαζί Του, απαιτείται κι εμείς να στρέφουμε τη θέλησή μας προς Εκείνον. Κι αυτό που φανερώνει το «ναι» μας προς τον Θεό είναι το άνοιγμά μας προς το Πρόσωπό Του, η προσευχή μας δηλαδή, η οποία γίνεται καθαρή όταν κάνουμε πέρα αυτό που την εμποδίζει. Και τι εμποδίζει την προσευχή και την εν αγάπη αναφορά μας προς τον Κύριο παρά η γοητεία που ασκεί επάνω μας η ηδονή των υλικών αγαθών; Εκεί εντοπίζεται και η αξία της νηστείας: αποκαλύπτει με μοναδικό τρόπο τη θέληση του ανθρώπου να απεγκλωβιστεί από τα χαμερπή και να κοιτάξει λίγο πιο ψηλά, εκεί που είναι ο Χριστός. «Ἄνω σχῶμεν τάς καρδίας». Ο ίδιος ο Κύριος το είχε πει στους μαθητές Του με σαφήνεια: Τα πάθη του ανθρώπου και τα δαιμόνια που ενεργούν σ’ αυτά δεν φεύγουν παρά μόνο με την προσευχή και τη νηστεία. «Τοῦτο τό γένος οὐκ ἐκπορεύεται εἰ μή ἐν προσευχῇ καί νηστείᾳ». Από την άποψη αυτή, η Σαρακοστή που μας κινητοποιεί στο ανώτερο δυνατό και στην προσευχή και στη νηστεία συνιστά το μεγαλύτερο δώρο του Θεού για την πνευματική μας προκοπή και την πορεία μας προς συνάντησή Του. Για να το εκφράσουμε με τα λόγια του αγίου Ιωσήφ του υμνογράφου αυτήν τη φορά (ωδή γ΄, 2ος καν.): «Αφού δεχτήκαμε τη δωρεά της νηστείας, ας δοξάσουμε Αυτόν που μας την έδωσε για τη σωτηρία μας». Και με το δεδομένο της διαρκούς δυστυχώς αδυναμίας μας: «Ας φωνάξουμε δυνατά με δάκρυα στον Δεσπότη Χριστό: Δώσε μας, Κύριε πολυέλεε, χάρη που να μας βοηθεί για να τηρούμε τα θελήματά Σου»!</div><div style="text-align: justify;"><br />https://pgdorbas.blogspot.com/</div>MONI EPANOSIFIhttp://www.blogger.com/profile/11491025323019379250noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-7156612844024330637.post-22640493495667139942024-03-13T11:02:00.003+02:002024-03-13T11:02:34.295+02:00 Η ΟΣΙΑ ΜΗΤΗΡ ΗΜΩΝ ΥΠΟΜΟΝΗ<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhPe0eZa8tK-8kpezXcibo0Vqz6PINrC4gn0nQIPqIFilPvpbh8dScNm4zjrZeuCygZsjDS7AfmN8i9Uay55qLKycMzDV4cd9sZ_NESuA9AFPTv-O86GeMByxfJe81FXtEttxpvKghYWe9b7ZIBE5UCGQu-dW__2rJSgPNwj41wBQyPxXR0F_Xl7MYuThM/s533/%CE%97%20%CE%9F%CE%A3%CE%99%CE%91%20%CE%9C%CE%97%CE%A4%CE%97%CE%A1%20%CE%97%CE%9C%CE%A9%CE%9D%20%CE%A5%CE%A0%CE%9F%CE%9C%CE%9F%CE%9D%CE%97.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="300" data-original-width="533" height="180" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhPe0eZa8tK-8kpezXcibo0Vqz6PINrC4gn0nQIPqIFilPvpbh8dScNm4zjrZeuCygZsjDS7AfmN8i9Uay55qLKycMzDV4cd9sZ_NESuA9AFPTv-O86GeMByxfJe81FXtEttxpvKghYWe9b7ZIBE5UCGQu-dW__2rJSgPNwj41wBQyPxXR0F_Xl7MYuThM/s320/%CE%97%20%CE%9F%CE%A3%CE%99%CE%91%20%CE%9C%CE%97%CE%A4%CE%97%CE%A1%20%CE%97%CE%9C%CE%A9%CE%9D%20%CE%A5%CE%A0%CE%9F%CE%9C%CE%9F%CE%9D%CE%97.jpg" width="320" /></a></div><br /><div style="text-align: justify;"><br />«Η Αγία Υπομονή ήταν η βασίλισσα του Βυζαντίου Αυγούστα Ελένη – Δραγάση Παλαιολόγου. Ήταν κόρη του αυτοκράτορα των Σλάβων Κωνσταντίνου Δραγάση. Έγινε αυτοκράτειρα του Βυζαντίου ως σύζυγος του Εμμανουήλ Β’ του Παλαιολόγου. Είχε 6 παιδιά και ως αυτοκράτειρα, κατά τον φιλόσοφο Γεώργιο Πλήθων Γεμιστό, διακρινόταν για τη σωφροσύνη της και την δικαιοσύνη της. Ήταν η μητέρα του τελευταίου αυτοκράτορα του Βυζαντίου, Κωνσταντίνου Παλαιολόγου. Ο αυτοκράτορας σύζυγός της έγινε αργότερα μοναχός με το όνομα Ματθαίος και μετά το θάνατό του έγινε και η ίδια μοναχή στο μοναστήρι της Κυρά - Μάρθας. Ήταν μια μοναχή σαν όλες τις άλλες και, ακόμη και αν ήταν αυτοκράτειρα, έκανε όλα τα διακονήματα στο μοναστήρι.<br />Η Αγία Υπομονή βοήθησε να ιδρυθεί ένας οίκος ευγηρίας, με το όνομα ‘Η ελπίδα των απελπισμένων’, στο μοναστήρι του Αγίου Ιωάννη (του τιμίου Προδρόμου) της Πέτρας όπου φυλασσόταν το σκήνωμά του Αγίου Παταπίου.<br />Η πολιορκία της Κωνσταντινούπολης συνέβη κατά τη στιγμή που εκείνη και ο σύζυγός της είχαν εξοριστεί (1390 – 1392). Η Αγία Υπομονή πέθανε στις 13 Μαρτίου του 1450, 3 χρόνια πριν η Κωνσταντινούπολη, πρωτεύουσα του Βυζαντίου, πέσει στα χέρια των Οθωμανών Τούρκων, έπειτα από μακρά πολιορκία. Στην πτώση της Κωνσταντινούπολης ο αυτοκράτορας υιός της, Κωνσταντίνος Παλαιολόγος, πέθανε στη μάχη. Η Αγία Υπομονή ετάφη στη μονή του Παντοκράτορα στην Κωνσταντινούπολη. Εκεί ετάφησαν ο αυτοκράτορας σύζυγός της και 3 από τα παιδιά τους (εκ των οποίων τα 2 ήταν μοναχοί).<br />Μετά την άλωση της Κωνσταντινούπολης από τους Οθωμανούς το 1453, ο Αγγελής Νοταράς, συγγενής του αυτοκράτορα (ανιψιός της Αγίας Υπομονής) μετέφερε στο βουνό Γεράνεια στη Νότια Ελλάδα (κοντά στην Αθήνα) και έκρυψε το λείψανο του Αγίου Παταπίου σε μια σπηλιά, κοντά στην πόλη Θέρμαι (το σημερινό Λουτράκι) που ήταν ήδη ασκητήριο μοναχών από τον 11ο αιώνα μ.Χ. Στο σπήλαιο αυτό βρέθηκε Βυζαντινή αγιογραφία της Αγίας Υπομονής και η αγία κάρα της. Στο σπήλαιο αυτό χτίστηκε το 1952 από τον γέροντα Νεκτάριο Μαρμαρινό το μοναστήρι του Αγίου Παταπίου, όπου και φυλάσσεται η σεπτή κάρα της Αγίας Υπομονής».<br />(Πηγή: Βικιπαίδεια)<br />Είναι αξιοθαύμαστη η περίπτωση της πριγκιποπούλας, μετέπειτα αυτοκράτειρας κι ύστερα μητέρας αυτοκράτορα, που έγινε μοναχή, της Ελένης Δραγάση και μετέπειτα Υπομονής. Διότι ασφαλώς δεν είναι εύκολο να αφήσει κανείς τις τιμές και τις δόξες, έστω και σε περίοδο παρακμής, για να εγκλειστεί σε μοναστήρι, ζώντας ως «κοινός» θνητός, με επιτέλεση και των πιο δύσκολων και «χαμηλών» διακονημάτων. Αυτό δείχνει μία ιδιαίτερη ταπείνωση, που αποτελεί την προϋπόθεση για να δεχτεί κανείς πλούσια τη χάρη του Θεού. Το ακόμη θαυμαστότερο όμως είναι ότι όχι μόνον έγινε μοναχή, αλλά έφτασε και σε μέτρα αγιότητας τέτοια, που η Εκκλησία μας τα διαπίστωσε, ώστε να διακηρύξει και την οσιότητά της. Τα θαύματα για παράδειγμα που έχουν καταγραφεί από τις επεμβάσεις της, παλαιότερα και νεώτερα, είναι πολλά, σαν την περίπτωση εκείνου του οδηγού ταξί, που σαν σήμερα πριν λίγα μόλις χρόνια, μεταφέροντας στο Λουτράκι από την Αθήνα μία απλή καλόγρια και αποκαλύπτοντας το πρόβλημά του – καρκίνο στο δέρμα – δέχτηκε την ευλογία της που λειτούργησε άμεσα ως θεραπεία από το νόσημά του. Κι όταν μετά από μία μικρή στάση την αναζήτησε, αυτή είχε εξαφανιστεί, δεν την είχε δει κανείς, όπου ρώτησε εκεί γύρω που σταμάτησε, την αναγνώρισε δε λίγο αργότερα στο ιατρείο που προσήλθε, γιατί ο ιατρός είχε αναρτημένη την αγία εικόνα της.<br />Το παράδοξο όμως της ζωής της: από αυτοκράτειρα να γίνει απλή και ταπεινή καλόγρια και μάλιστα να αγιάσει, αίρεται και κατανοείται, όταν δει κανείς την όλη πορεία της απαρχής. Η Ελένη οσία Υπομονή ζούσε με αίσθηση της παρουσίας του Θεού, με φροντίδα επιτέλεσης των αγίων εντολών Του, με ταπείνωση και κυρίως με αγάπη προς τους συνανθρώπους της, θα έλεγε κανείς, από γεννησιμιού της. Είτε στα ανάκτορα είτε στο μοναστήρι, είτε μικρή κοπέλα είτε σύζυγος αυτοκράτορα, την ίδια ζωή στην ουσία ζούσε, κάτι που περίτρανα αποδεικνύει ότι ο καλοπροαίρετος άνθρωπος, ο άνθρωπος που αγαπά αληθινά τον Χριστό δεν επηρεάζεται από τις εξωτερικές συνθήκες της ζωής, αλλά από αυτό που έχει θέσει ως στέρεο στόχο της ζωής του. Με άλλα λόγια η οσία Υπομονή είναι μία επιπλέον περίπτωση πραγματικού αγίου ανθρώπου, που μπορούσε να λέει ό,τι και ο απόστολος Παύλος: «ηγούμαι πάντα σκύβαλα είναι, ίνα Χριστόν κερδήσω», όλα τα θεωρώ σκουπίδια, προκειμένου να είμαι με τον Χριστό. Κι ίσως εκείνο που μας κάνει να μένουμε περισσότερο έκθαμβοι στην περίπτωσή της είναι το γεγονός ότι ζούσε οσίως και σωφρόνως κι όσο ακόμη ήταν στις μεγάλες θέσεις και δεν είχε κλειστεί στο μοναστήρι. Σαν να μην την ακουμπούσε τίποτε επίγειο, σαν να ήταν ένα είδος περιστεριού που περιίπτατο υπεράνω της συγχύσεως του κόσμου τούτου. Και πράγματι μεταξύ των άλλων έτσι την αντιμετωπίζει ο υμνογράφος της. Μας καλεί «να την εγκωμιάσουμε, αυτήν που ήταν ένδοξη βασίλισσα, γιατί σαν περιστέρι ευλαβικό πέταξε πάνω από τον κόσμο της σύγχυσης προς τις σκηνές του ουρανού κι έζησε με αληθινή αγάπη, με άσκηση, με ταπείνωση» («Την κλεινήν βασιλίδα εγκωμιάσωμεν, Υπομονήν την οσίαν, περιστεράν ευλαβή εκ του κόσμου πετασθείσαν της συγχύσεως προς τας σκηνάς του ουρανού, εν αγάπη ακλινεί, ασκήσει και ταπεινώσει») (απολυτίκιο της οσίας).<br />Έχουμε σημειώσει και πάλι ότι τη χάρη ενός αγίου και γενικώς ενός ανθρώπου απλού την βλέπουμε φανερά από το τι μας προκαλεί στην προσέγγισή του. Ένας άγιος πάντοτε μας ανεβάζει πνευματικά, μας κάνει να βλέπουμε τον αληθινό σκοπό της ζωής, μας δίνει ώθηση να αποκαλυφθεί ο καλύτερος εαυτός μας. Με τον άγιο δηλαδή βγαίνει το γέλιο της ψυχής μας, γινόμαστε όντως άνθρωποι. Αυτό με ένα λόγο που έχει ο άγιος, τη χάρη του Θεού, αυτό και μεταγγίζει. Πώς το λέει ο ίδιος ο Κύριος; «Το δένδρον εκ του καρπού γινώσκεται». Αυτό ακριβώς συνέβαινε και με την οσία Υπομονή. Η προσέγγισή της από κάθε άνθρωπο οδηγούσε στην εν Θεώ αύξηση του ανθρώπου, στη φανέρωση του χαρισματικού εαυτού του. Και δεν είναι λόγια που τα λέμε εμείς σήμερα εγκωμιαστικά. Είναι η εμπειρία της εποχής, καταγεγραμμένη από ανθρώπους που την ήξεραν και μάλιστα αγίους. Ας ακούσουμε για παράδειγμα τι λέει ο πρώτος Οικουμενικός Πατριάρχης μετά την άλωση της Πόλης, Γεννάδιος ο Σχολάριος, σε συγκεκριμένο λόγο του «Επί τη κοιμήσει της μητρός του Βασιλέως Κωνσταντίνου ΙΑ΄ αγίας Υπομονής» :<br /> «Την μακαρίαν εκείνην Βασίλισσαν όταν την επεσκέπτετο κάποιος σοφός, έφευγεν κατάπληκτος από την ιδικήν της σοφίαν. Όταν την συναντούσε κάποιος ασκητής, αποχωρούσε, μετά την συνάντηση, ντροπιασμένος δια την πτωχείαν της ιδικής του αρετής, συγκρινομένης προς την αρετήν εκείνης. Όταν την συναντούσε κάποιος συνετός, προσέθετεν εις την ιδικήν του περισσοτέραν σύνεσιν. Όταν την συναντούσε κάποιος νομοθέτης, εγινόταν προσεκτικώτερος. Όταν συνομιλούσε μαζί της κάποιος δικαστής, διεπίστωνε ότι έχει ενώπιόν του έμπρακτον Κανόνα Δικαίου. Όταν κάποιος θαρραλέος (τη συναντούσε), ένοιωθε νικημένος, αισθανόμενος έκπληξιν από την υπομονήν, την σύνεσιν και την ισχυρότητα του χαρακτήρος της. Όταν την επλησίαζε κάποιος φιλάνθρωπος, αποκτούσε εντονώτερο το αίσθημα της φιλανθρωπίας. Όταν την συναντούσε κάποιος φίλος των διασκεδάσεων, αποκτούσε σύνεσιν, και, γνωρίζοντας την ταπείνωσιν εις το πρόσωπόν της, μετανοούσε. Όταν την εγνώριζε κάποιος ζηλωτής της ευσεβείας, αποκτούσε μεγαλύτερον ζήλον. Κάθε πονεμένος με τη συνάντηση μαζί της, καταλάγιαζε τον πόνο του. Κάθε αλαζόνας αυτοτιμωρούσε την υπερβολικήν του φιλαυτίαν. Και γενικά κανένας δεν υπήρξε, που να ήλθεν εις επικοινωνίαν μαζί της και να μην έγινε καλύτερος».<br />Κι ακόμη: «Ο σύγχρονός της διάκονος Ιωάννης Ευγενικός, αδελφός του Μάρκου του Ευγενικού, αρχιεπισκόπου Εφέσου, στον Παραμυθητικό του Λόγο προς τον Κωνσταντίνο Παλαιολόγο επί τη κοιμήσει της Μητρός του αγίας Υπομονής συνοψίζει: «Ως προς δε την αοίδιμον εκείνην Δέσποιναν Μητέρα σου, τα πάντα εν όσω ζούσε, ήσαν εξαίρετα, η πίστις, τα έργα, το γένος, ο τρόπος, ο βίος, ο λόγος και όλα μαζί ήσαν σεμνά και επάξια της θείας τιμής και, όπως έζησε μέτοχος της θείας Προνοίας, έτσι και ετελεύτησεν».<br />Η «Αγία Δέσποινα»,όπως την ονομάζει ο Γεώργιος Φραντζής, συνέδεσε την έννοια του μοναχικού της ονόματος (Υπομονή) με τον τρόπον αντιμετωπίσεως και των ευτυχών στιγμών και των απείρων δυσκολιών της όλης ζωής της. Υπομονή κατά βίον, πράξιν και μοναχικό όνομα. «Τη υπομονή αυτής εκτήσατο την ψυχήν αυτής» (Ι. Μητρόπολις Μονεμβασίας και Σπάρτης).<br />Το μόνο που ίσως αυθόρμητα έρχεται και σε εμάς να κάνουμε μπροστά στην οσία Υπομονή είναι να τη μεγαλύνουμε όπως και η Εκκλησία μας: «Είθε να χαίρεις, Υπομονή, συ που αναδείχτηκες πρότυπο υπομονής, στήλη της σωφροσύνης, στέρεο τείχος των αρετών και ταμείο της αγάπης, συ που είσαι η ένδοξη κορυφή των ένθεων βασιλισσών» («Χαίροις εκμαγείον υπονονής, στήλη σωφροσύνης, αδιάσειστον αρετών τείχος και ταμείον, Υπομονή, αγάπης, ενθέων βασιλίδων κέρας περίδοξον»).</div><div style="text-align: justify;"><br />https://pgdorbas.blogspot.com/2012/03/blog-post_13.html</div>MONI EPANOSIFIhttp://www.blogger.com/profile/11491025323019379250noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-7156612844024330637.post-68635571904123847062024-03-13T11:01:00.000+02:002024-03-13T11:01:29.678+02:00Αγιογραφικό ανάγνωσμα<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEidUwThL3h-3ny7COVxAi7HFEqzI253P61lCYrGveJWqlX6efOiwdqz9TvdDrFeCtkTokTSGZJPEk8MbCbhQLna5Vhie6gbyHVuqwtPjH-mio4oXrzlos1HI5QaJGwLCR3ziQ4HP1CpTD_z44LJxujiwjH9mNeEIYW1hczX7yIfwM42b_8V6yiSjLb3ucw/s691/%CE%A0%CE%B1%CE%BD%CE%B1%CE%B3%CE%AF%CE%B1%204%CE%BA.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="691" data-original-width="563" height="320" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEidUwThL3h-3ny7COVxAi7HFEqzI253P61lCYrGveJWqlX6efOiwdqz9TvdDrFeCtkTokTSGZJPEk8MbCbhQLna5Vhie6gbyHVuqwtPjH-mio4oXrzlos1HI5QaJGwLCR3ziQ4HP1CpTD_z44LJxujiwjH9mNeEIYW1hczX7yIfwM42b_8V6yiSjLb3ucw/s320/%CE%A0%CE%B1%CE%BD%CE%B1%CE%B3%CE%AF%CE%B1%204%CE%BA.jpg" width="261" /></a></div><br /><div style="text-align: justify;"><br /></div><div style="text-align: justify;">Προφητείας Ἰωὴλ τὸ Ἀνάγνωσμα<br />(Κεφ Β' 1-26)<br />Τάδε λέγει Κύριος· Ἐπιστράφητε πρός με ἐξ ὅλης τῆς καρδίας ὑμῶν, ἐν νηστείᾳ, καὶ ἐν κλαυθμῷ, καὶ ἐν κοπετῷ, καὶ διαρρήξατε τὰς καρδίας ὑμῶν, καὶ μὴ τὰ ἱμάτια ὑμῶν, καὶ ἐπιστράφητε πρὸς Κύριον τὸν Θεὸν ὑμῶν, ὅτι ἐλεήμων καὶ οἰκτίρμων ἐστί, μακρόθυμος καὶ πολυέλεος, καὶ μετανοῶν ἐπὶ ταῖς κακίαις. Τίς οἶδεν, εἰ ἐπιστρέψει καὶ μετανοήσει, καὶ ὑπολείψεται ὀπίσω αὐτοῦ εὐλογίαν, καὶ θυσίαν καὶ σπονδὴν Κυρίῳ τῷ Θεῷ ὑμῶν; Σαλπίσατε σάλπιγγι ἐν Σιών, ἁγιάσατε νηστείαν, κηρύξατε θεραπείαν, συναγάγετε λαόν, ἁγιάσατε ἐκκλησίαν, ἐκλέξασθε πρεσβυτέρους, συναγάγετε νήπια θηλάζοντα μαστούς, ἐξελθέτω νυμφίος ἐκ τοῦ κοιτῶνος αὐτοῦ, καὶ νύμφη ἐκ τοῦ παστοῦ αὐτῆς. Ἀνὰ μέσον τῆς κρηπῖδος τοῦ θυσιαστηρίου κλαύσονται οἱ Ἱερεῖς, οἱ λειτουργοῦντες τῷ Κυρίῳ, καὶ ἐροῦσι· Φεῖσαι, Κύριε, τοῦ λαοῦ σου, καὶ μὴ δῷς τὴν κληρονομίαν σου εἰς ὄνειδος, τοῦ κατάρξαι αὐτῶν ἔθνη, ὅπως μὴ εἴπωσιν ἐν τοῖς ἔθνεσι· Ποῦ ἐστιν ὁ Θεὸς αὐτῶν; Καὶ ἐζήλωσε Κύριος τὴν γῆν αὐτοῦ, καὶ ἐφείσατο τοῦ λαοῦ αὐτοῦ. Καὶ ἀπεκρίθη Κύριος, καὶ εἶπε τῷ λαῶ αὐτοῦ· Ἰδού, ἐγὼ ἐξαποστελῶ ὑμῖν τὸν σῖτον, καὶ τὸν οἶνον, καὶ τὸ ἔλαιον, καὶ ἐμπλησθήσεσθε αὐτῶν, καὶ οὐ δώσω ὑμᾶς οὐκέτι εἰς ὀνειδισμὸν ἐν τοῖς ἔθνεσι. Καὶ τὸν ἀπὸ Βορρᾶ ἐκδιώξω ἀφ' ὑμῶν, καὶ ἐξώσω αὐτὸν εἰς γῆν ἄνυδρον, καὶ ἀφανιῶ τὸ πρόσωπον αὐτοῦ εἰς τὴν θάλασσαν τὴν πρώτην, καὶ τὰ ὀπίσω αὐτοῦ εἰς τὴν θάλασσαν τὴν ἐσχάτην, καὶ ἀναβήσεται ἡ σαπρία αὐτοῦ, καὶ ἀναβήσεται ὁ βρῶμος αὐτοῦ, ὅτι ἐμεγάλυνε Κύριος τὰ ἔργα αὐτοῦ, θάρσει ἡ γῆ, χαῖρε καὶ εὐφραίνου, ὅτι ἐμεγάλυνε Κύριος τοῦ ποιῆσαι, θαρσεῖτε, κτήνη τοῦ πεδίου, ὅτι βεβλάστηκε τὰ πεδία τῆς ἐρήμου, ὅτι ξύλον ἤνεγκε τὸν καρπὸν αὐτοῦ, συκῆ καὶ ἄμπελος ἔδωκαν τὴν ἰσχὺν αὐτῶν. Καὶ τὰ τέκνα Σιὼν χαίρετε, καὶ εὐφραίνεσθε ἐπὶ Κυρίῳ τῷ Θεῷ ὑμῶν, ὅτι ἔδωκεν ὑμῖν βρώματα εἰς δικαιοσύνην, καὶ βρέξει ὑμῖν ὑετὸν πρώϊμον καὶ ὄψιμον, καθὼς ἔμπροσθεν, καὶ πλησθήσονται αἱ ἅλωνες σίτου, καὶ ὑπερεκχυθήσονται οἱ ληνοὶ οἴνου καὶ ἐλαίου. Καὶ ἀνταποδώσω ὑμῖν ἀντὶ τῶν ἐτῶν, ὧν κατέφαγεν ἡ ἀκρίς, καὶ ὁ βροῦχος, καὶ ἡ ἐρυσίβη, καὶ ἡ κάμπη, ἡ δύναμίς μου ἡ μεγάλη, ἥν ἐξαπέστειλα εἰς ὑμᾶς. Καὶ φάγεσθε ἐσθίοντες, καὶ ἐμπλησθήσεσθε, καὶ αἰνέσετε τὸ ὄνομα Κυρίου τοῦ Θεοῦ ὑμῶν, ὃς ἐποίησε μεθ' ὑμῶν θαυμάσια, καὶ οὐ μὴ καταισχυνθῇ ὁ λαός μου εἰς τοὺς αἰῶνας.</div>MONI EPANOSIFIhttp://www.blogger.com/profile/11491025323019379250noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-7156612844024330637.post-40118530349250701322024-03-13T10:56:00.001+02:002024-03-13T10:56:19.691+02:00ΤΟ ΜΗΝΥΜΑ ΤΗΣ ΗΜΕΡΑΣ<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjt3t7y9Q8wdthioXYUDo4iDfNHwPTn4SxcxKnChdVrn0qI9Jb-SrQm9xmkY5vY9xaO9XJHToFS4kHohTuGXeqbQgAYQwjK8JcmZZQQHHfbB5uXtj1Rvo5gvb87S52LB8Nv1MG4mAPxtPtTbMlTn84XQKpEmcLwixIkn5bppsAWjiiejULvgA6qvUWwbFM/s564/14%CE%BA.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="414" data-original-width="564" height="235" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjt3t7y9Q8wdthioXYUDo4iDfNHwPTn4SxcxKnChdVrn0qI9Jb-SrQm9xmkY5vY9xaO9XJHToFS4kHohTuGXeqbQgAYQwjK8JcmZZQQHHfbB5uXtj1Rvo5gvb87S52LB8Nv1MG4mAPxtPtTbMlTn84XQKpEmcLwixIkn5bppsAWjiiejULvgA6qvUWwbFM/s320/14%CE%BA.jpg" width="320" /></a></div><br /><div style="text-align: justify;"><br /></div><div style="text-align: justify;">Πώς λοιπόν δεν είναι παράλογο, να μην ζητεί κανείς λόγο από τον ιατρό, όταν τον βλέπει να καυτηριάζει και να κόβει την σάρκα του ασθενούς και να τον βασανίζει με ασιτία, ενώ την απερίγραπτη σοφία και ανεκδιήγητη φιλανθρωπία και φροντίδα του Θεού (την Θεία Πρόνοια), να την περιεργάζεται και να ασχολείται μ' αυτήν λεπτομερειακά; </div><div style="text-align: justify;"><br /></div><div style="text-align: justify;">(Ιερός Χρυσόστομος)</div>MONI EPANOSIFIhttp://www.blogger.com/profile/11491025323019379250noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-7156612844024330637.post-29891362580050492742024-03-12T11:34:00.001+02:002024-03-12T11:34:30.869+02:00 Άλλαξε τον εαυτό σου, όχι τους άλλους<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEg122Ro2OvMX5T4m2oyUcN8VlM8lbZ_nmdzENJ8_Vlp10GHqOrQo87bLKm-vXrEA1dpnoRbbyUwSQPyXbafhTdYrGdXIhYhnERTcWu4C2Wa7l1wnwEqXgaktIC63zOC_QsNM3SXojJbjKdlJOGyVkr8ywcdsjpMFUWwcQTkBpW2I7QpkA5WFK_1esvZoEE/s320/%CE%86%CE%BB%CE%BB%CE%B1%CE%BE%CE%B5%20%CF%84%CE%BF%CE%BD%20%CE%B5%CE%B1%CF%85%CF%84%CF%8C%20%CF%83%CE%BF%CF%85,%20%CF%8C%CF%87%CE%B9%20%CF%84%CE%BF%CF%85%CF%82%20%CE%AC%CE%BB%CE%BB%CE%BF%CF%85%CF%82.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="213" data-original-width="320" height="213" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEg122Ro2OvMX5T4m2oyUcN8VlM8lbZ_nmdzENJ8_Vlp10GHqOrQo87bLKm-vXrEA1dpnoRbbyUwSQPyXbafhTdYrGdXIhYhnERTcWu4C2Wa7l1wnwEqXgaktIC63zOC_QsNM3SXojJbjKdlJOGyVkr8ywcdsjpMFUWwcQTkBpW2I7QpkA5WFK_1esvZoEE/s1600/%CE%86%CE%BB%CE%BB%CE%B1%CE%BE%CE%B5%20%CF%84%CE%BF%CE%BD%20%CE%B5%CE%B1%CF%85%CF%84%CF%8C%20%CF%83%CE%BF%CF%85,%20%CF%8C%CF%87%CE%B9%20%CF%84%CE%BF%CF%85%CF%82%20%CE%AC%CE%BB%CE%BB%CE%BF%CF%85%CF%82.jpg" width="320" /></a></div><br /><div style="text-align: justify;"><br />Εγωισμός και ελευθερία στις ανθρώπινες σχέσεις<br />Μια φορά κι έναν καιρό, ήταν ένας βασιλιάς που βασίλευε σε έναν πλούσιο τόπο.<br />Κάποτε, έκανε ένα ταξίδι μέχρι τις πιο μακρινές περιοχές της χώρας του.<br />Όταν γύρισε στο παλάτι του, παραπονέθηκε ότι τον πονούσαν τα πόδια του.<br />Ήταν η πρώτη φορά που έκανε ένα τόσο μεγάλο ταξίδι, και οι δρόμοι που πέρασε ήταν πολύ άγριοι, γεμάτοι πέτρες.<br />Διέταξε λοιπόν το λαό του, να καλύψει κάθε δρόμο ολόκληρης της χώρας με μια στρώση δέρματα. Σίγουρα αυτό θα στοίχιζε χιλιάδες δέρματα αγελάδων και θα κόστιζε ένα υπέρογκο χρηματικό ποσό.<br />Τότε ένας από τους σοφούς υπηρέτες του, τόλμησε και του είπε,<br />«Γιατί θα πρέπει να ξοδέψεις τόσα πολλά χρήματα, αντί να κόψεις ένα μικρό κομμάτι δέρμα και να καλύψεις τα πόδια σου;».<br />Ο βασιλιάς παραξενεύτηκε, αλλά σε λίγο συμφώνησε με την πρόταση αυτή να φτιάξει «παπούτσια» για τον εαυτό του».<br />Μία λάθος τοποθέτηση στη ζωή, είναι να προσπαθούμε να αλλάξουμε τους άλλους ανθρώπους και να πιστεύουμε ότι αν αυτοί αλλάξουν, εμείς θα γίνουμε ευτυχέστεροι.<br />Στην ιστορία αυτή υπάρχει πράγματι ένα πολύτιμο μάθημα ζωής: Αν θέλεις να κάνεις τον κόσμο αυτόν ένα ευτυχισμένο τόπο για να ζεις, είναι καλύτερα να αλλάξεις τον εαυτό σου, την καρδιά σου, και όχι τον κόσμο.</div><div style="text-align: justify;"><br />(Άκης Αγγελάκης, Ιστορίες που θα θυμάσαι για πάντα, σελ. 81)<br />https://www.askitikon.eu/</div>MONI EPANOSIFIhttp://www.blogger.com/profile/11491025323019379250noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-7156612844024330637.post-37321179895450592592024-03-12T11:31:00.001+02:002024-03-12T11:31:44.453+02:00 Με ένα παξιμάδι πάμε στον Θεό<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgFRTV8Y3JHP6VwIraUhU9gMoVj88b2kjUFL7k7NUTSwq67-U9rHobMgvQkxXVZL3PaBjo2Qvud-oqvF6cF0C2qDPqzs5Xhyphenhyphenrm2ZoVGX3kcflclJ2Hpelr2NVEF036b6mUEVwbxgX7PF7Cm8NZQmF56-6HT5ObBF2vCmKP9l8RMCtwvw5m74GKmbMSl_GY/s320/%CE%9C%CE%B5%20%CE%AD%CE%BD%CE%B1%20%CF%80%CE%B1%CE%BE%CE%B9%CE%BC%CE%AC%CE%B4%CE%B9%20%CF%80%CE%AC%CE%BC%CE%B5%20%CF%83%CF%84%CE%BF%CE%BD%20%CE%98%CE%B5%CF%8C.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="320" data-original-width="213" height="320" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgFRTV8Y3JHP6VwIraUhU9gMoVj88b2kjUFL7k7NUTSwq67-U9rHobMgvQkxXVZL3PaBjo2Qvud-oqvF6cF0C2qDPqzs5Xhyphenhyphenrm2ZoVGX3kcflclJ2Hpelr2NVEF036b6mUEVwbxgX7PF7Cm8NZQmF56-6HT5ObBF2vCmKP9l8RMCtwvw5m74GKmbMSl_GY/s1600/%CE%9C%CE%B5%20%CE%AD%CE%BD%CE%B1%20%CF%80%CE%B1%CE%BE%CE%B9%CE%BC%CE%AC%CE%B4%CE%B9%20%CF%80%CE%AC%CE%BC%CE%B5%20%CF%83%CF%84%CE%BF%CE%BD%20%CE%98%CE%B5%CF%8C.jpg" width="213" /></a></div><br /><div style="text-align: justify;"><br />Ήρθαν μια φορά στο καλύβι του Γέροντα Παϊσίου μερικοί φοιτητές φορτωμένοι με βιβλία και μου λένε:”Ήρθαμε, Γέροντα, να συζητήσουμε για την Παλαιά Διαθήκη. Ο Θεός δεν επιτρέπει την γνώση;”<br />Γέροντας Παΐσιος: «Ποιά γνώση, τους λέω, αυτή που αποκτιέται με το μυαλό; »<br />«Ναι», μου λένε.<br />«Μα αυτή η γνώση, τους λέω, σε πάει μέχρι το φεγγάρι΄δεν σε ανεβάζει στον Θεό «.<br />Καλές είναι οι εγκεφαλικές δυνάμεις που ανεβάζουν τον άνθρωπο στην σελήνη, με δισεκατομμύρια έξοδα καυσίμων κ.λ.π., αλλά καλύτερες είναι οι πνευματικές δυνάμεις, που ανεβάζουν τον άνθρωπο στον Θεό, που είναι ο προορισμός του, και με λίγα καύσιμα, με ένα παξιμάδι.<br />Ρώτησα μια φορά έναν Αμερικανό που ήρθε στο καλύβι:«Τί κατόρθωμα κάνατε σαν έθνος μεγάλο που είστε;»<br />«Πήγαμε στο φεγγάρι», μου απάντησε.<br />«Πόσο μακρυά είναι;», τον ρωτάω.<br />«Ας πούμε, μισό εκατομμύριο χιλιόμετρα», μου λέει.<br />«Πόσα εκατομμύρια ξοδέψατε, για να πάτε στο φεγγάρι;»<br />«Από το 1950 μέχρι τώρα, μου λέει, έχουμε ξοδέψει ποταμούς δολλαρίων».<br />«Στο Θεό πήγατε; τον ρωτάω. Πόσο μακρυά είναι ο Θεός;»<br />«Ο Θεός, μου λέει, είναι πολύ μακρυά».<br />«Εμείς όμως, του λέω, μ΄ένα παξιμάδι πάμε στον Θεό!».</div><div style="text-align: justify;"><br />https://www.askitikon.eu/</div>MONI EPANOSIFIhttp://www.blogger.com/profile/11491025323019379250noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-7156612844024330637.post-17182379814293045672024-03-12T11:29:00.001+02:002024-03-12T11:29:01.040+02:00 Να πως γίνεται κανείς άνθρωπος του Θεού, χριστιανός<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgcbdctDA6gIMkaIFim4Ax0ez-yT7QjuBxVJKkINsiuuHH29UrhQa6z03ZMBu_xTXtGZah8lirt5F2C0I462POZu-PRqxyQ21e42nLayNRJVtxFue7zJLE3mdEPF6f2KlQPySeyO1iUO3d7CqinlwCEuoopfVGX4ZkF3-A2IhOC_Kmxittxouutqg4x7Kk/s320/%CE%9D%CE%B1%20%CF%80%CF%89%CF%82%20%CE%B3%CE%AF%CE%BD%CE%B5%CF%84%CE%B1%CE%B9%20%CE%BA%CE%B1%CE%BD%CE%B5%CE%AF%CF%82%20%CE%AC%CE%BD%CE%B8%CF%81%CF%89%CF%80%CE%BF%CF%82%20%CF%84%CE%BF%CF%85%20%CE%98%CE%B5%CE%BF%CF%8D,%20%CF%87%CF%81%CE%B9%CF%83%CF%84%CE%B9%CE%B1%CE%BD%CF%8C%CF%82.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="219" data-original-width="320" height="219" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgcbdctDA6gIMkaIFim4Ax0ez-yT7QjuBxVJKkINsiuuHH29UrhQa6z03ZMBu_xTXtGZah8lirt5F2C0I462POZu-PRqxyQ21e42nLayNRJVtxFue7zJLE3mdEPF6f2KlQPySeyO1iUO3d7CqinlwCEuoopfVGX4ZkF3-A2IhOC_Kmxittxouutqg4x7Kk/s1600/%CE%9D%CE%B1%20%CF%80%CF%89%CF%82%20%CE%B3%CE%AF%CE%BD%CE%B5%CF%84%CE%B1%CE%B9%20%CE%BA%CE%B1%CE%BD%CE%B5%CE%AF%CF%82%20%CE%AC%CE%BD%CE%B8%CF%81%CF%89%CF%80%CE%BF%CF%82%20%CF%84%CE%BF%CF%85%20%CE%98%CE%B5%CE%BF%CF%8D,%20%CF%87%CF%81%CE%B9%CF%83%CF%84%CE%B9%CE%B1%CE%BD%CF%8C%CF%82.jpg" width="320" /></a></div><br /><div style="text-align: justify;"><br />Ο άνθρωπος μπορεί να πει: ” Σήμερα δίνω όλο τον εαυτό μου στον Θεό ”.<br />Αλλά παρέδωσες μόνο το συνειδητό, δηλαδή το 1/10 του εαυτού σου που το ελέγχεις. Παραδίδοντας το συνειδητό, είναι σαν από ένα καρπούζι να κόβουμε με ένα σπαθί, ακριβώς στη στάθμη του νερού, τη φέτα που φαίνεται.<br />Οπότε το καρπούζι ανεβαίνει λίγο πάνω από την επιφάνεια του νερού· δηλαδή ένα μέρος από το υποσυνείδητο βγαίνει και γίνεται συνειδητό.<br />Γι’ αυτό αύριο κιόλας νιώθεις την ανάγκη να ξαναπαραδώσεις στον Θεό τον εαυτό σου. Πάντως τα βιώματα του υποσυνείδητου, που μπορεί να είναι και αρρωστημένα, δεν τα αφήνει κανείς να βγουν στο συνειδητό. Τα φοβάται.<br />Αν έχει το κουράγιο να τα αφήσει να βγουν, αρχίζει η θεραπεία. Και σιγά-σιγά βγαίνει όλο το υποσυνείδητο και το ασυνείδητο, και έτσι παραδίδει κανείς όλο τον εαυτό του στον Θεό.<br />Να πως γίνεται κανείς άνθρωπος του Θεού, χριστιανός.</div><div style="text-align: justify;"><br />Από το νέο βιβλίο: «Πνευματικά Μηνύματα 2020»<br />π. Συμεών Κραγιόπουλος<br />https://www.askitikon.eu/</div>MONI EPANOSIFIhttp://www.blogger.com/profile/11491025323019379250noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-7156612844024330637.post-11078038509249222392024-03-12T11:20:00.001+02:002024-03-12T11:20:57.603+02:00 Η Δύναμη της υπομονής και της αγάπης<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhq2keuZcKuM2RjfBPJntieuhR9fC9vgiRTE-hcnIo4wYE2yjRZru-01V5mRsyK0Gh1RXhd1wWaIKIGJ8XumN4KD1XzD9XpH29CXJUTJAurGevUkPhUWzhcuiRHGm3QUgB-kmkoEweWQIAIA1KnOtHVSsF5Z61WVcsbhJF11CM1vBG0gTUdSn6LAuSqevQ/s320/%CE%97%20%CE%94%CF%8D%CE%BD%CE%B1%CE%BC%CE%B7%20%CF%84%CE%B7%CF%82%20%CF%85%CF%80%CE%BF%CE%BC%CE%BF%CE%BD%CE%AE%CF%82%20%CE%BA%CE%B1%CE%B9%20%CF%84%CE%B7%CF%82%20%CE%B1%CE%B3%CE%AC%CF%80%CE%B7%CF%82.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="192" data-original-width="320" height="192" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhq2keuZcKuM2RjfBPJntieuhR9fC9vgiRTE-hcnIo4wYE2yjRZru-01V5mRsyK0Gh1RXhd1wWaIKIGJ8XumN4KD1XzD9XpH29CXJUTJAurGevUkPhUWzhcuiRHGm3QUgB-kmkoEweWQIAIA1KnOtHVSsF5Z61WVcsbhJF11CM1vBG0gTUdSn6LAuSqevQ/s1600/%CE%97%20%CE%94%CF%8D%CE%BD%CE%B1%CE%BC%CE%B7%20%CF%84%CE%B7%CF%82%20%CF%85%CF%80%CE%BF%CE%BC%CE%BF%CE%BD%CE%AE%CF%82%20%CE%BA%CE%B1%CE%B9%20%CF%84%CE%B7%CF%82%20%CE%B1%CE%B3%CE%AC%CF%80%CE%B7%CF%82.jpg" width="320" /></a></div><br /><div style="text-align: justify;"><br />Η υπομονή είναι αρετή και δώρο Θεού. ο Γ. Γκαίτε έλεγε ότι η υπομονή είναι το κλειδί για όλες τις κλειδαριές.<br />Ο Άγιος Ιωάννης ο Χρυσόστομος έλεγε ότι η υπομονή είναι η βασίλισσα των αρετών, το θεμέλιο των κατορθωμάτων, το λιμάνι το ακύμαντο, η ηρεμία στους κλυδωνισμούς.<br />Όταν συνυπάρχουν όμως η υπομονή με την καλοσύνη, είναι ίσως ο τέλειος συνδυασμός. Πολλά προβλήματα που με την πρώτη ματιά φαίνονται άλυτα, αν τα διαχειριστείς με υπομονή , με καλή θέληση, με αγάπη ανιδιοτελή θα έχεις ιδανικά αποτελέσματα.<br />Υπάρχουν άνθρωποι ανάμεσά μας, που έχουν αυτές τις δύο αρετές και πετυχαίνουν θαυμαστά αποτελέσματα με την βοήθεια και τη Χάρη του Θεού. Θα αναφέρω μια πραγματική ιστορία μιάς Κυρίας με Κ κεφαλαίο, σπάνιος άνθρωπος, με δύναμη ψυχής , με διάθεση αυτοθυσίας, που από την πολύ της καλοσύνη και την ανιδιοτελή αγάπη ξεπέρασε κάθε ανθρώπινο όριο.<br />Η πραγματική αγάπη δεν ζητάει ανταπόδοση, δεν περιμένει ανταμοιβή ή έπαινο, διότι αγαπώ σημαίνει δίνω.<br />Η ιστορία που αναφέρω παρακάτω είναι αληθινή. Μια κυρία παντρεύτηκε τον άνδρα της με προξενιό. Οι πρώτες μέρες του έγγαμου βίου ήταν ελάχιστες. Ο άνδρας της τής φερόταν πολύ άσχημα και αυτό διότι της αποκάλυψε ότι δεν την αγαπάει γιατί αγαπάει κάποια άλλη.<br />Στην ερώτηση γιατί με παντρεύτηκες, αφού δεν με αγαπούσες, απάντησε πως , αυτήν που αγαπούσα οι γονείς μου δεν την ήθελαν για νύφη και έτσι έκανα υπακοή στους γονείς μου και σε παντρεύτηκα.<br />Από την αρχή τής είπε, αν δεν σου αρέσει, μπορείς να φύγεις, να πάς στους γονείς σου. Αν πάλι θέλεις να μείνεις , μπορείς να μείνεις, αλλά δεν θέλω την παραμικρή αντίρρηση για ό,τι κάνω.<br />Ο κύριος συνέχισε να έχει σχέση με την φίλη του, η οποία παντρεύτηκε κι αυτή κάποια στιγμή έκανε και δύο παιδιά με τον σύζυγό της, αλλά δεν σταμάτησαν ποτέ να βρίσκονται.<br />Μαζί μου, ομολόγησε η κυρία, κοιμόταν μόνο όταν μάλωνε με την φίλη του. Ωστόσο έμεινε έγκυος και όταν το έμαθε ο σύζυγος έγινε θηρίο και την πίεζε να κάνει έκτρωση. Ηθικό και ευσυνείδητο άτομο η κυρία πήρε την απόφαση να μην υποχωρήσει και γίνει φονιάς τού παιδιού της. Την πίκρα και τη στεναχώρια την έκρυβε μέσα στην ψυχή της και τη μοιραζόταν με τον Θεό.<br />Έσφιγγε τα δόντια και προσπαθούσε να φέρεται άψογα για να μην καταλάβουν τίποτε τα παιδιά. Πάντα τον δικαιολογούσε , τον κάλυπτε και ποτέ δεν μάλωνε μαζί του μπροστά στα παιδιά. Τον καλωσόριζε τον φρόντιζε, του ετοίμαζε το φαγητό και όλα αυτά τα έκανε για να δώσει το καλό παράδειγμα στα παιδιά. Ήθελε να μάθουν τα παιδιά την αξία του σεβασμού, την αγάπη, την υπομονή.<br />Όσο ήταν μικρά τα παιδιά τα κρατούσε η μητέρα της. Η ίδια ήταν εργαζόμενη και επειδή έφευγε νωρίς το πρωί για τη δουλειά, έγραφε σε κασέτες οδηγίες και έλεγε την μητέρα της να τις βάζει να τις ακούνε τα παιδιά.<br />Αυτό γινόταν επί δεκαεπτά χρόνια. Και ό,τι μήνυμα ήθελε να τους περάσει τούς έλεγε ότι τα άκουσε στη δουλειά της, όπως για παράδειγμα για τα ναρκωτικά, τις σχέσεις των νέων , τις ανεπιθύμητες εγκυμοσύνες και άλλα δύσκολα κοινωνικά προβλήματα.<br />Όταν μεγάλωσαν τα παιδιά της τα έλεγε πως, όταν θα έρθει ο πατερούλης να τον σερβίρουν το φαγητό, να τον περιποιηθούν, διότι αυτός αγωνίζεται για μας , γιατί μας αγαπάει πολύ, και κάθε μέρα μόλις γύριζαν τα παιδιά από το σχολείο έβαζαν πρώτα να ακούσουν το μήνυμα της μάνας .<br />Δεκαεπτά ολόκληρα χρόνια πήγαινε μόνη διακοπές με τα παιδιά της. Ο σύζυγος δεν πήγε ποτέ μαζί τους παρ’ ό,τι τον παρακαλούσαν τα παιδιά του. Μια χρονιά, όταν γύρισε από διακοπές η κυρία, βρήκε στο κομοδίνο της μια κασέτα που έγραφε «Σ’ αγαπώ» .<br />Παραξενεύτηκε με την κασέτα και προς στιγμήν νόμισε ότι προοριζόταν για την φιλενάδα του. Το βράδυ όταν κοιμήθηκαν τα παιδιά την έβαλε να την ακούσει.<br />Τελικά ήταν γραμμένη γι’ αυτήν . Τι ακριβώς είχε συμβεί; Το διάστημα που η ηρωίδα μάνα ήταν σε διακοπές με τα παιδιά, ο σύζυγος μάλωσε άσχημα με την φίλη του και χώρισαν.<br />Όταν γύρισε σπίτι πήγε στο δωμάτιο των παιδιών και πήρε μια κασέτα στην τύχη να την ακούσει. Γνώριζε, άλλωστε, ότι έγραφε η σύζυγος κασέτες στα παιδιά. Άκουσε αρκετές κασέτες , και συγκινήθηκε. Πήρε στη συνέχεια και αυτός μια κασέτα και έγραψε τα εξής:<br />«Συγχώρεσε με για ό,τι σου έχω κάνει.<br />Τώρα καταλαβαίνω πόσο πολύ σ’ έχω πληγώσει, πόσο πολύ σ’ έχω ταπεινώσει. Και εσύ ούτε μια άσχημη κουβέντα δεν είπες ποτέ, πάντα τρυφερή και γλυκιά μαζί μου. Άκουσα μερικές κασέτες σου, που μιλάς στα παιδιά μας. Δεν με κατηγόρησες ποτέ. Μόνο καλά λόγια έβγαιναν από τα χείλη σου.<br />Τώρα κατάλαβα γιατί μ’ αγαπούν τόσο πολύ τα παιδιά μας. Σε παρακαλώ, συγχώρεσε με, και σου υπόσχομαι, ό, τι σου στέρησα όλα αυτά τα χρόνια, να σου τα δώσω απλόχερα από εδώ και πέρα. Θα είσαι η βασίλισσα της καρδιάς μου.<br />Σε παρακαλώ συγχώρεσε με. Αυτή την ώρα που σου μιλάω, πίστεψέ με πως αισθάνομαι πολλή αγάπη για σένα, μου λείπεις. Σ’ αγαπώ» .<br />Καθώς άκουγε την κασέτα ένιωσε όμορφα, και αποκοιμήθηκε.<br />Όταν το βράδυ επέστρεψε ο σύζυγος στο σπίτι, τον αντιλήφθηκε αλλά δεν σηκώθηκε να σερβίρει το φαγητό όπως συνήθιζε, προσποιήθηκε ότι κοιμάται.<br />Στη συνέχει πήγε ξάπλωσε δίπλα της σιγά να μην την ξυπνήσει και την αγκάλιασε τρυφερά πρώτη φορά μετά από δεκαεπτά χρόνια. Την φίλησε απαλά και ψιθύρισε: «Συγχώρεσε με, σ’ αγαπώ!».<br />Σε μια βραδιά άλλαξε η ζωή τελείως. Ο σύζυγος έγινε τρυφερός, στοργικός, μια ολοκληρωμένη οικογένεια. Η υπομονή της γυναίκας, η καλοσύνη , η αγάπη κράτησαν ζωντανή την οικογένεια. Το μυστικό της μόνο στον Θεό το εμπιστεύτηκε. Αν το έλεγε σε κάποια φιλενάδα ή κάποιον άλλον , το σίγουρο ήταν να είχε χωρίσει.<br />Στη ζωή ίσως να χάνουμε κάποιες μάχες, αλλά σημασία έχει να μην χάσουμε τον πόλεμο, και αν έχουμε σύμμαχο το Θεό στη ζωή μας το μόνο σίγουρο είναι η νίκη.</div><div style="text-align: justify;"><br />Συντάκτης Γιάννης Κοτζάμπασης<br />https://www.askitikon.eu/</div>MONI EPANOSIFIhttp://www.blogger.com/profile/11491025323019379250noreply@blogger.com0