Η μόνη μας φροντίδα πρέπει να είναι η βίωση της ζωής του Χριστού, να είμαστε μαθητές Του και να πάψουμε να είμαστε δέσμιοι της αμαρτίας. «Πᾶς ὁ ποιῶν τήν ἁμαρτίαν, δοῦλός έστι τῆς ἁμαρτίας. Ὁ δέ δοῦλος οὐ μένει ἐν τῇ οἰκίᾳ εἰς τόν αἰῶνα. Ὁ Υἱός μένει εἰς τόν αἰῶνα. Ἐάν οὖν ὑμᾶς ἐλευθερώσῃ ὂντως ἐλεύθεροι ἒσεσθε» (Ιωάν. η´ 34-36). Αυτή ακριβώς την ελευθερία χαρίζει ο Κύριος στον παραλυτικό, στον καθένα μας, ο οποίος αγωνίζεται να γίνει υιός του Θεού και να κατοικήσει αιώνια στην οικία του Πατρός του. Βέβαια, η προσευχή μας γι᾽ αυτό δεν έρχεται αμέσως. Δεν είναι εύκολη υπόθεση να διατηρούμε στην καρδιά μας τη μνήμη του Θεού, ενώ είμαστε περικυκλωμένοι από έναν κόσμο, ο οποίος δεν προσεύχεται και δεν ζει ευχαριστιακή ζωή.
(Από τη ΦΩΝΗ ΚΥΡΙΟΥ 2004)
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου