«Αὐτός γάρ σώσει τόν λαόν αὐτοῦ ἀπό τῶν ἁμαρτιῶν αὐτοῦ» (Ματθ. 1.21).
Κυριακή πρό τῆς Χριστοῦ Γεννήσεως, Κυριακή πρίν ἀπό τό χαρμόσυνο γεγονός τῆς ἐλεύσεως στόν κόσμο τοῦ Μεσσίου καί λυτρωτοῦ του, ὁ ἱερός εὐαγγελιστής Ματθαῖος περιγράφει ὅλη τήν ἁλυσίδα τῶν ἀνθρώπων ἀπό Ἀδάμ μέχρι τόν Ἰωσήφ πού περίμεναν τή γέννησή του. Περιγράφει ὅλη αὐτή τήν ἁλυσίδα, ἡ ὁποία συνέδεε τόν παλαιό Ἀδάμ μέ τόν νέο, τό πλάσμα μέ τόν Δημιουργό του. Καί δέν περιορίζεται μόνο σ᾽ αὐτήν, ἀλλά περιγράφει μέ σαφήνεια τήν κατά τούς προφῆτες ἀποστολή τοῦ Χριστοῦ στόν κόσμο.
Δέν ἔρχεται ὁ Χριστός, ὅπως περίμεναν κάποιοι, γιά νά ἀναλάβει κοσμική ἐξουσία. Δέν ἔρχεται γιά νά ἐλευθερώσει τούς Ἰουδαίους ἀπό τήν κυριαρχία τῶν Ρωμαίων. Ἀποστολή του εἶναι ἡ ἐκπλήρωση τοῦ σχεδίου τῆς θείας οἰκονομίας καί ὄχι ἡ ἐξυπηρέτηση τῶν ἐθνικῶν συμφερόντων ἤ τῶν προσδοκιῶν ἑνός καί μόνο λαοῦ, ἔστω καί ἄν αὐτός εἶναι ὁ ἠγαπημένος του. Ὁ Χριστός ἔρχεται ὡς ἄνθρωπος στή γῆ γιά νά σώσει «τόν λαόν αὐτοῦ ἀπό τῶν ἁμαρτιῶν αὐτοῦ». Καί λαός αὐτοῦ εἶναι ὅλο τό ἀνθρώπινο γένος. Εἶναι ὅλοι ἐκεῖνοι πού θά θελήσουν νά τόν δεχθοῦν ὡς σωτήρα καί λυτρωτή τους καί θά ἀπολαύσουν τήν λύτρωση ἀπό τίς ἁμαρτίες πού τούς προσφέρει.
Ἡ σωτηρία ὅμως δέν εἶναι ὑποχρεωτική. Χαρίζεται ἀπό τόν Χριστό στόν κάθε ἄνθρωπο, ἀρκεῖ ὁ ἄνθρωπος νά τοποθετηθεῖ θετικά ἀπέναντί του. Γι᾽ αὐτό καί ἡ στάση τῶν ἀνθρώπων ἔναντι τοῦ Χριστοῦ ποικίλλει, ὄχι μόνο τότε ἀλλά καί σήμερα. Ἄλλοι ἀκολουθοῦν τούς ποιμένες πού μέ ἁπλότητα καί ἀφελότητα ψυχῆς δέχονται τό σωτήριο μήνυμα τοῦ Θεανθρώπου. Εἶναι ἐκεῖνοι πού ἔχουν καθαρά τά μάτια τῆς ψυχῆς τους καί μποροῦν νά διακρίνουν τό συντελούμενο θαῦμα. Εἶναι ἐκεῖνοι πού ἔχουν ἀνοικτά τά αὐτιά τους καί δέν ἐπηρεάζονται ἀπό τούς θορύβους καί τίς κραυγές τοῦ κόσμου, ὥστε μποροῦν νά ἀκούσουν τό ὕμνο τῶν ἀγγέλων πού ἀναγγέλουν τό χαρμόσυνο γεγονός.
Ἄλλοι πάλι ἀκολουθοῦν τούς μάγους, οἱ ὁποῖοι μέσα ἀπό τή μελέτη τῆς ἐπιστήμης τους καί τή σπουδή τοῦ κόσμου ἀνακαλύπτουν τόν Μεσσία Χριστό. Εἶναι ἐκεῖνοι στούς ὁποίους, χάρη στήν ἀγαθή καί ἀπροκατάληπτη διάθεσή τους, ὁ Χριστός ἀποκαλύπτει τό φῶς του. Εἶναι ἐκεῖνοι πού τολμοῦν νά ὑποβληθοῦν στόν κόπο μιᾶς μακρᾶς ἀναζητήσεως γιά νά τόν βροῦν. Εἶναι ἐκεῖνοι οἱ ὁποῖοι, καί ὅταν ἀκόμη χάνουν πρόσκαιρα τό φῶς πού τούς ὁδηγεῖ, δέν ἀπελπίζονται καί δέν ἀπογοητεύονται, ἀλλά ἐπιμένουν. Εἶναι ἐκεῖνοι πού καταθέτουν στά πόδια του μέ εὐγνωμοσύνη καί σεβασμό τά δῶρα τῆς ψυχῆς τους.
Ἄλλοι πάλι ἀκολουθοῦν, ἀδελφοί μου, δυστυχῶς τόν δρόμο τοῦ Ἡρώδη. Ἀντιμετωπίζουν τόν Χριστό ἀνταγωνιστικά καί ἐχθρικά. Πιστεύουν ὅτι δέν ἦρθε γιά νά τούς λυτρώσει ἀπό τά δεσμά τῆς ἁμαρτίας, ἀλλά δῆθεν γιά νά τούς δεσμεύσει στούς δικούς του κανόνες καί νόμους. Πιστεύουν ὅτι δέν ἔχουν καμία ἀνάγκη ἀπό τήν παρουσία του στή ζωή τους καί προσπαθοῦν μέ κάθε τρόπο νά τόν ἐξαφανίσουν ἀπό αὐτήν καί ἄν εἶναι δυνατόν καί ἀπό τόν κόσμο. Καί ἔτσι ὄχι μόνο οἱ ἴδιοι χάνουν τήν εὐκαιρία τῆς σωτηρίας καί ἀπαλλαγῆς ἀπό τήν ἁμαρτία, ἀλλά δυστυχῶς παρασύρουν καί ἄλλους στόν ἀδιέξοδο δρόμο πού ἐπιλέγουν.
Ὅμως, ἀδελφοί μου, ὁ κάθε ἕνας ἀπό ἐμᾶς εἶναι ἐλεύθερος νά κρατήσει ἀπέναντι στόν Χριστό τή στάση πού ἐπιθυμεῖ. Εἶναι ἐλεύθερος νά ἐπιλέξει τή σωτηρία ἤ νά μείνει μακριά ἀπό τήν ἀγάπη Ἐκείνου πού ἦρθε στόν κόσμο ὡς ταπεινό βρέφος γιά νά μᾶς σώσει ἀπό τήν ἁμαρτία.
Οἱ ἡμέρες αὐτές, πού μᾶς προετοιμάζουν καί μᾶς ὁδηγοῦν στή μεγάλη ἑορτή τῆς θείας ἐνανθρωπήσεως, μᾶς προσφέρουν τήν εὐκαιρία νά ἐλέγξουμε καί πάλι μέ εἰλικρίνεια τή στάση μας ἀπέναντι στόν Χριστό. Νά ἐλέγξουμε κατά πόσον δεχόμαστε καί ἀξιοποιοῦμε τή σωτηρία πού μᾶς χαρίζει. Κατά πόσον τόν ἀναζητοῦμε μέ πόθο καί τόν πλησιάζουμε μέ ἀγάπη, ὅπως οἱ ποιμένες καί ὅπως οἱ μάγοι, πού αὐτές τίς ἡμέρες εἴχαμε τή μεγάλη εὐλογία νά προσκυνήσουμε τά πολύτιμα Δῶρα τους, αὐτά πού προσέφεραν μέ ἀγάπη καί σεβασμό στόν νεογέννητο Χριστό.
Ἄς τό κάνουμε!
Μητροπολίτης Βεροίας κ. Παντελεήμων
http://imverias.blogspot.com/
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου