«Μή φοβοῦ μόνον πίστευε καί σωθήσεται» (Λουκ. 8.50).
Ἕνας ταλαίπωρος πατέρας, ἕνας ἄρχων τῆς συναγωγῆς, ὁ Ἰάειρος, πλησιάζει, ὅπως ἀκούσαμε πρό ὀλίγου στό εὐαγγελικό ἀνάγνωσμα, τόν Χριστό καί τοῦ ζητᾶ νά θεραπεύσει τή θυγατέρα του. Προσέρχεται στόν Χριστό μέ πίστη, πού τόν κάνει νά ἀδιαφορεῖ γιά τό ἀξίωμα καί τήν ὑψηλή κοινωνική του θέση, πού τόν κάνει νά ἀδιαφορεῖ γιά τό τί θά ποῦν ὅσοι πού τόν βλέπει νά ζητᾶ τή θεραπεία τῆς θυγατέρας του ἀπό τόν Χριστό.
Ὁ Ἰησοῦς ὡς καρδιογνώστης γνωρίζει τήν πίστη του καί θέλει νά τήν ἀναδείξει. Θέλει νά διδάξει στούς ἀνθρώπους πού τόν περιστοιχίζουν, γιατί αὐτή ἡ πίστη εἶναι τό θεμέλιο τῆς σωτηρίας. Γι’ αὐτό καί ἐπιτρέπει νά πεθάνει ἡ θυγατέρα τοῦ Ἰαείρου, ὥστε νά δοκιμασθεῖ ἀκόμη περισσότερο τό μέγεθος τῆς πίστεώς του καί νά λάμψει σέ ὅλο της τό μεγαλεῖο.
«Μή φοβοῦ, μόνον πίστευε καί σωθήσεται».
Πίστη καί σωτηρία εἶναι τό δίπολο πού προβάλλει τό σημερινό θαῦμα τῆς θυγατέρας τοῦ Ἰαείρου, ἀλλά καί τό ἄλλο θαῦμα, πού ἀκούσαμε τό εὐαγγελικό ἀνάγνωσμα, αὐτό τῆς θεραπείας τῆς αἱμορροούσης γυναίκας.
Τό ἕνα σκέλος αὐτοῦ τοῦ διπόλου εἶναι ἡ σωτηρία. Εἶναι κάτι πού ἀναζητοῦμε καί ἐπιδιώκουμε ὅλοι οἱ ἄνθρωποι, εἴτε πρόκειται γιά τή σωτηρία μας καί τήν ἀπαλλαγή μας ἀπό ἀσθένειες καί δυσάρεστα γεγονότα, ὅπως συνέβη μέ τά πρόσωπα τοῦ σημερινοῦ εὐαγγελικοῦ ἀναγνώσματος, εἴτε πρόκειται γιά τή μελλοντική καί αἰώνια σωτηρία τῆς ψυχῆς μας.
Τό ἄλλο σκέλος, ἡ πίστη, εἶναι αὐτό πού εἶναι ἀναγκαῖο καί ἀπαραίτητο γιά τή σωτηρία μας καί τήν πρόσκαιρη καί τήν αἰώνια, καί εἶναι αὐτό πού πρέπει, ἀδελφοί μου, νά ἀποκτήσουμε μέ κάθε τρόπο καί κάθε θυσία, ἄν θέλουμε νά κερδίσουμε καί τή σωτηρία μας.
Ἡ πίστη πού μᾶς χρειάζεται δέν εἶναι μία πίστη ἀκαδημαϊκή, μία πίστη θεωρητική, μία πίστη πού διδάσκεται στά σχολεῖα καί στά πανεπιστήμια τοῦ κόσμου, μία πίστη πού περιγράφεται στά βιβλία καί πού μαθαίνεται, ὅταν τά διαβάσουμε. Εἶναι μία πίστη ἐμπειρική, μία πίστη πού στηρίζεται στό βίωμα, μία πίστη πού μᾶς διδάσκει ὁ Χριστός μέσα ἀπό τά περιστατικά τῆς ζωῆς τοῦ καθενός μας, μέσα ἀπό τίς δυσκολίες καί τά προβλήματα πού συναντοῦμε, μέσα ἀπό τίς ἀσθένειες καί τίς δοκιμασίες πού ὑπομένουμε. Εἶναι μία πίστη ἐμπειρική πού στηρίζεται στήν προσωπική μας γνωριμία μέ τόν Χριστό, μέσα ἀπό τήν Ἐκκλησία μας καί τά μυστήριά της, μέσα ἀπό τήν ἐπαφή μέ τούς ἁγίους, μέσα ἀπό τά θαύματα πού ἐπιτελεῖ ὁ Χριστός καί στόν σύγχρονο κόσμο. Εἶναι μία πίστη ἐμπειρική, τῆς ὁποίας γινόμαστε καί ἐμεῖς μέτοχοι, ὅταν σάν τόν Ἰάειρο προστρέχουμε στόν Χριστό καί μέ θάρρος καί ἐμπιστοσύνη τοῦ ἀναθέτουμε τά προβλήματα καί τίς ἀγωνίες τῆς ζωῆς μας καί τῆς οἰκογενείας μας, ἀλλά καί τῆς ψυχῆς μας.
Ἀδελφοί μου, ὁ Χριστός εἶναι πρόθυμος πάντοτε νά μᾶς προσφέρει τήν ἴαση καί τή σωτηρία μας καί ἀπό τά σωματικά καί ἀπό τά ψυχικά μας νοσήματα, ἐφόσον ἐμεῖς προστρέχουμε σ᾽ Αὐτόν μέ τήν ἀκλόνητη πίστη ὅτι μπορεῖ νά μᾶς θεραπεύσει, μιμούμενοι τό παράδειγμα τοῦ ἄρχοντος τῆς συναγωγῆς Ἰαείρου ἀλλά καί τῆς αἱμορρούσης γυναίκας.
Γι᾽ αὐτό καί ἄς πλησιάσουμε τόν Χριστό. φέρνοντας μαζί μας ὅλα τά προβλήματά μας, ὅλες τίς ἀρρώστιες τῆς ψυχῆς καί τοῦ σώματός μας, καί ὅποιον δρόμο κι ἄν διαλέξουμε, εἴτε τόν δρόμο τῆς σιωπηλῆς ἐκζητήσεως τῆς βοηθείας του, αὐτόν πού ἀκολούθησε ἡ αἱμορροοῦσα γυναίκα, εἴτε τόν δρόμο τῆς θαρραλέας ὁμολογίας τοῦ Ἰαείρου, νά εἴμαστε βέβαιοι ὅτι, ἄν διαθέτουμε τήν πίστη πού χρειάζεται, θά ἀκούσουμε καί ἐμεῖς ἀπό τό στόμα τοῦ Χριστοῦ τό «ἡ πίστις σου σέσωκέν σε», καί θά ἀπολαύσουμε τή σωτηρία πού ἐπιζητοῦμε.
Μητροπολίτης Βεροίας κ. Παντελεήμων
http://imverias.blogspot.com/
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου