ΤΡΕΙΣ ΣΤΑΥΡΟΙ

Ο σκοπός της ζωής
Ο αληθινός σκοπός της χριστιανικής ζωής είναι η απόκτηση του Αγίου Πνεύματος», αναφέρει ο μεγάλος Ρώσος Άγιος Σεραφείμ του Σάρωφ. Και κάνει την αναφορά μέσα από την ασκητική και πνευματική ζωή που εκείνος όχι απλώς επέλεξε, αλλά και έζησε πάσας τας ημέρας της ζωής του. Τον θαυμάζουμε, όπως και κάθε ασκητή, μεταξύ των οποίων και τον νεοφανή άγιο Γεράσιμο, που έζησε στην Κεφαλλονιά και τιμάται ιδιαιτέρως από την Εκκλησία, ώστε κατά την ημέρα της εορτής του να διαβάζεται ένα απόσπασμα από την προς Γαλάτας επιστολή του Αποστόλου Παύλου, στην οποία αναφέρεται ποιος είναι ο καρπός του Αγίου Πνεύματος, τον οποίο βιώνει ο άνθρωπος που ζει μέσα στη χάρη Του: «αγάπη, χαρά, ειρήνη, μακροθυμία, χρηστότης, αγαθωσύνη, πίστις, πραότης, εγκράτεια» (Γαλ. 5, 22-23). Και προσθέτει ο απόστολος των Εθνών: «οι δε του Χριστού την σάρκα εσταύρωσαν, συν τοις παθήμασι και ταις επιθυμίαις», δείχνοντάς μας τον τρόπο για να αποκτήσουμε το Άγιο Πνεύμα και την ίδια στιγμή τους καρπούς Του.
Σάρκα, πάθη και επιθυμίες
Σάρκα, πάθη και επιθυμίες είναι τρία στοιχεία της ζωής μας, τα οποία και μόνο η σκέψη ότι χρειάζεται να τα δούμε μέσα από την προοπτική της σταύρωσης μάς κάνει να λέμε και να πιστεύουμε ότι αυτός ο δρόμος δεν είναι για μας. Γιατί ο πολιτισμός, αλλά και η ίδια η ανθρώπινη φύση στηρίζονται στην σάρκα, στα πάθη και τις επιθυμίες ως τα στοιχεία εκείνα που πιστεύουμε ότι κάνουν τη ζωή να αξίζει, να είναι όμορφη. Κυρίως την καταξιώνουν μέσα στον πεπερασμένο χρόνο, στον οποίο καλούμαστε να ζήσουμε.
Η σάρκα είναι στοιχείο της ύπαρξής μας. Είναι ό,τι μας υπενθυμίζει την ανθρώπινη διάστασή μας. Δεν είναι μόνο το σώμα και οι ανάγκες. Είναι και το ήθος, ο τρόπος που μας κρατά προσκολλημένους στο σήμερα, στο εδώ και μας υποδεικνύει έναν άλλο δρόμο που νομίζουμε ότι μπορεί να μας οδηγήσει στην ευτυχία και στο νόημα της ζωής. Μας γεννά την ψευδαίσθηση της αθανασίας. Μας κατατρώει τον χρόνο της ζωή μας με σκοπούς εγκόσμιους. Σώμα και ψυχή συνεργάζονται όχι για να δοθούν στο Θεό, αλλά για να μπορούν να δουλεύουν στην καλύτερη περίπτωση σε δύο κυρίους, το Θεό και τον κόσμο, και στην συνηθισμένη να λειτουργούν με την προοπτική του κόσμου, αφήνοντας το λίγο στο Θεό. Έτσι το σαρκικό φρόνημα απορροφά τον νου και την καρδιά μας και αποκόπτει την ύπαρξή μας από την αγάπη.
Τα παθήματα, δηλαδή τα πάθη, κρύβουν την αρχική γλυκύτητα της ηδονής, που γίνεται παγίδα. Θεωρούνται δικαίωμά μας. Θεωρούνται στοιχεία του χαρακτήρα και της προσωπικότητας, που αποτυπώνουν το «εγώ» μας. Και είναι γλυκιά η ηδονή των παθών. Μας κάνει να απολαμβάνουμε στην αρχή την δύναμη του «εγώ» μας. Ενώ όταν βαθμιαία βιώνουμε την πικρίλα και τη φθορά της αμαρτίας, διά της οποίας απομονωνόμαστε, χωριζόμαστε και από το Θεό και από τον συνάνθρωπο, έχουμε έτοιμη την δικαιολογία της κατάκρισης: «φταίνε όσοι δεν μπορούν να μας καταλάβουν, να δούνε ότι το να έχουμε πάθη είναι δικαίωμά μας». Και έρχεται πάλι ο πολιτισμός μας να δοξάσει τα πάθη μας. Να τα προβάλει από παντού. Να τονίσει ότι είναι συστατικό στοιχείο του χρόνου της ζωής μας που έτσι κι αλλιώς είναι λίγος.
Οι επιθυμίες, τέλος, αποτελούν τον τρόπο με τον οποίο εκδηλώνουμε το πώς βλέπουμε, τι θέλουμε από τον κόσμο και τη ζωή. Οι επιθυμίες μας στρέφονται προς τους άλλους ανθρώπους και τι ζητούμε να μας προσφέρουν. Την ίδια στιγμή, γινόμαστε και αντικείμενο της επιθυμίας των άλλων. Μέσα από αυτές διαφαίνεται και τι ζητούν εκείνοι από εμάς. Δεν είναι όλες οι επιθυμίες αμαρτωλές. Δεν είναι όμως συνηθισμένο να ξεκινά η ζωή μας από την επιθυμία να αρέσουμε στο Θεό και να Τον αγαπούμε. Συνήθως ο Θεός είναι χαμηλά στην ιεράρχηση των καθημερινών προτεραιοτήτων και αναζητήσεών μας. Είμαστε άνθρωποι.
Ο καρπός του Πνεύματος δίνει ζωή
Ο καρπός του Πνεύματος, όπως δηλώνεται από τον Αποστολικό λόγο, αλλά και τη ζωή των Αγίων, μάς δείχνει ότι και τα τρία στοιχεία χρειάζεται να περάσουν από τον τρόπο του Σταυρού. Σταυρός σημαίνει πρόταξη παραίτησης από την κυριαρχία των τριών στοιχείων. Σημαίνει αγώνας για να μην είναι αυτά εκείνα που καθορίζουν την πορεία της ζωής μας, αλλά να «στοιχώμεν Πνεύματι», να βαδίζουμε κατά τον τρόπο και τα χαρίσματα του Πνεύματος. Το Άγιο Πνεύμα είναι Αυτό που λαμπρύνει τη ζωή μας με την ομορφιά των καρπών Του. Που μας δείχνει ότι το να στρεφόμαστε προς το Θεό είναι χαρά. Ότι να παλεύουμε με την εγκράτεια έναντι της διάσπασης που τα πάθη προκαλούν τόσο στην ψυχή μας, όσο και στις σχέσεις μας με τον συνάνθρωπο και τον κόσμο, μας δίνει ειρήνη. Ότι να προτάσσουμε την επιθυμία να αγαπούμε το Θεό και τον πλησίον με την μακροθυμία, την χρηστότητα-καλοσύνη και την πραότητα, μας καθιστά αγαθούς και μας δίνει την ευλογία της πίστης.
Το κάλλος της αγιότητας είναι το μόνο που μπορεί να κάνει τον κόσμο να ανασάνει αληθινά. Και είναι το μόνο που νικά οριστικά το χρόνο. Κι ας μην κάνει το θόρυβο του πολιτισμού μας. Κι ας μην πέφτουν επάνω του τα φώτα της ζωής. Είναι όμως και θα είναι ο αληθινός σκοπός της ζωής και της πίστης μας.

Γραπτό κήρυγμα της ΙΕΡΑΣ ΜΗΤΡΟΠΟΛΕΩΣ ΚΕΡΚΥΡΑΣ(20 ΟΚΤΩΒΡΙΟΥ 2024)
https://proskynitis.blogspot.com/2024/10/blog-post_42.html