~ Όταν πήρα την απόφαση να οδηγηθώ στο Χριστό και στην Εκκλησία Του ήταν γιατί ένιωθα ότι η ψυχή μου νοσούσε τόσο πολύ που είχα φτάσει στο σημείο μηδέν!
Αν δε γινόταν κάτι δραστικό είτε θα τρελαινόμουν είτε θα έκανα ανεπανόρθωτο κακό στον εαυτό μου ή στους άλλους… χρόνια τη σκεφτόμουν αυτή τη στιγμή και αυτή τη λύση, το Χριστό, αλλά όλο με νικούσαν οι κακοί λογισμοί και το ανέβαλλα… ακόμα και την τελευταία στιγμή, ενώ περίμενα να έρθει η σειρά μου να εξομολογηθώ μου ήρθε ο λογισμός ‘ τί δουλειά έχεις εσύ με τους παπάδες; γιατί δεν πας σε έναν ψυχίατρο;’
Πριν προλάβω όμως να επεξεργαστώ αυτό το λογισμό, σήκωσα το κεφάλι μου και το βλέμμα μου καρφώθηκε σε μια εικόνα του ναού απέναντι μου … ‘ ο Ψυχοσώστης’! Ήταν τόσο γλυκός ο Χριστός! Δεν μπορούσα να πάρω τα μάτια μου από πάνω Του! Και είπα ‘ εδώ θα μείνω! Αυτός μου έφτιαξε την ψυχή, Αυτός θα μου τη σώσει… μόνο Αυτός!’ Κι όταν εξομολογήθηκα, τόσο πολύ αγάπησα και τον πνευματικό μου! Κι όταν γονάτισα, εμένα που ως τότε κανείς δε με συγχωρούσε, όλοι μόλις ξεσπούσα εξαφανίζονταν, κανείς δεν έμπαινε στον κόπο να με νιώσει λίγο πιο βαθιά, κανείς εκτός από τη γυναίκα μου, με άγγιξε η χάρη του Θεού και ένιωσα ότι ο Χριστός με συγχώρεσε! Πρώτη φορά ένιωσα την αληθινή Αγάπη και την αληθινή συγχώρεση!
Από τότε έγινα σκλάβος της Αγάπης του Χριστού, γιατί ήμουν νεκρός και αναστήθηκα, τυφλός και είδα, σκλαβωμένος και ελευθερώθηκα! Και είπα ‘ όλη μου τη ζωή θα είμαι ευγνώμων σε Σένα Χριστέ μου! Τί άλλο να ζητήσω; Πρέπει να ζω για να ξεχρεώσω όλα αυτά που μου χάρισες!’ Ήρθε ο Χριστός στην καρδιά μου και ξέχασα την αρρώστια μου γιατί με δέχτηκε όπως ήμουν! Ζούσα για να Τον αγαπώ και αυτή η Αγάπη, η δική Του Αγάπη με θεράπευε οντολογικά χωρίς να το καταλαβαίνω! Κι όταν η Χάρη Του έφυγε, μπορεί να επέστρεψαν τα πάθη, οι ασθένειες, οι πτώσεις, λύγισα, έκανα και κάνω τεράστια λάθη αλλά όπως πριν δεν ήμουν! Γιατί πλέον είχα γνωρίσει το Χριστό!
Η πικρή αλήθεια είναι ότι όχι μόνο δεν έχω ξεχρεώσει αυτά που έκανε για μένα, αλλά έχω χρεωθεί και άλλες άπειρες ευεργεσίες! Ο Κύριος δε μου ζητάει ανταλλάγματα, παρά μόνο την καρδιά μου. Όμως είναι άδικο προς Αυτόν να μην κάνω τίποτα! Παρόλ’ αυτά όμως το νιώθω πως είναι μαζί μου και σιγά σιγά θεραπεύομαι και γίνομαι… κάθε μέρα που βλέπω την εικόνα του Ψυχοσώστη είναι για μένα η πρώτη μέρα με το Χριστό, η μέρα της μετανοίας μου, η έναρξη της θεραπείας μου! Δεν υπάρχει καλύτερος γιατρός από Αυτόν! Και άμισθος βέβαια! Ο Χριστός μας έκανε και συνεχίζει να κάνει τα πάντα για τη θεραπεία και τη σωτηρία της ψυχής μου και του σώματος! Και αν η θεραπεία αποτύχει θα φταίω αποκλειστικά εγώ!
Η θεραπεία μου είναι να είμαι μαζί Του! Δε σκέφτομαι αν θα πάω στον παράδεισο ή στην κόλαση! Σκέφτομαι μόνο να είμαι μαζί Του! Την κόλαση την έζησα πριν Τον γνωρίσω! Τώρα που Τον γνώρισα, αν κρίνει Εκείνος να ξαναζήσω μόνιμα εκεί δίκιο θα έχει! Η διαφορά όμως είναι ότι τώρα και στην κόλαση θα Τον δοξολογώ και θα Του είμαι ευγνώμων και θα έχω την ελπίδα ότι που και που θα έρχεται για λίγο να με βλέπει και αυτό θα είναι μεγάλη παρηγοριά! Γιατί Τον γνωρίζω τώρα πια ποιος είναι και πόσο με αγαπάει! Και ξέρω ότι αν δεν υπήρχε Αυτός, ο Ζωοδότης, να με αγγίξει και να με γιατρέψει, θα ήμουν το πιο δυστυχισμένο πλάσμα πάνω στη γη! (Κ.Δ.Κ.)
πηγή: sostis.gr
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου