Εἶδα στόν ὕπνο μου πώς ἐπισκέφθηκα τόν Παράδεισο καί ἕνας ἄγγελος ἀνέλαβε νά μέ ξεναγήσει. Περπατούσαμε δίπλα-δίπλα σέ μιά τεράστια αἴθουσα γεμάτη μέ ἀγγέλους.
Ὁ ἄγγελος ὁδηγός μου σταμάτησε μπροστά στόν πρῶτο σταθμό ἐργασίας καί εἶπε: «Αὐτό εἶναι τό Τμῆμα Παραλαβῆς. Ἐδῶ παραλαμβάνουμε ὅλες τίς αἰτήσεις πού φτάνουν στό Θεό μέ τή μορφή προσευχῆς».
Κοίταξα γύρω-γύρω στόν χῶρο.
Ἔσφυζε ἀπό κίνηση, μέ τόσο πολλούς ἀγγέλους νά βγάζουν καί νά ταξινομοῦν αἰτήσεις γραμμένες σέ ὀγκώδεις στοίβες ἀπό χαρτιά καί σημειώματα, ἀπό ἀνθρώπους ἀπό ὅλον τόν κόσμο.
Μετά, προχωρήσαμε σέ ἕναν μακρύ διάδρομο, μέχρι πού φτάσαμε στό δεύτερο σταθμό. Ὁ ἄγγελος μοῦ εἶπε:
«Αὐτό εἶναι τό Τμῆμα Συσκευασίας καί Παράδοσης. Ἐδῶ οἱ χάρες καί οἱ εὐχές πού ἔχουν ζητηθεῖ προωθοῦνται καί παραδίδονται σέ αὐτούς πού τίς ζήτησαν».
Πρόσεξα καί πάλι πόση κίνηση εἶχε καί ἐδῶ. Ἀμέτρητοι ἄγγελοι πηγαινοέρχονταν δουλεύοντας σκληρά, ἀφοῦ τόσες πολλές ἐπιθυμίες εἶχαν ζητηθεῖ καί συσκευάζονταν γιά νά παραδοθοῦν στή γῆ.
Τέλος, στήν ἄκρη ἑνός μακριοῦ διαδρόμου, σταματήσαμε στήν πόρτα ἑνός πολύ μικροῦ σταθμοῦ. Πρός μεγάλη μου ἔκπληξη μόνο ἕνας ἄγγελος καθόταν ἐκεῖ, χωρίς νά κάνει οὐσιαστικά τίποτα.
«Αὐτό εἶναι τό Τμῆμα τῶν Εὐχαριστιῶν» μοῦ εἶπε σιγανά ὁ φίλος ἄγγελός μου. Ἔδειχνε λίγο ντροπιασμένος.
«Πῶς γίνεται αὐτό; Δέν ὑπάρχει δουλειά ἐδῶ;» ρώτησα.
«Εἶναι λυπηρό», ἀναστέναξε ὁ ἄγγελος.
«Ἀφοῦ παραλάβουν τίς χάρες τους οἱ ἄνθρωποι, πολύ λίγο στέλνουν εὐχαριστήρια».
«Πῶς μπορεῖ κάποιος νά εὐχαριστήσει τόν Θεό γιά τίς εὐλογίες πού παρέλαβε;», ρώτησα πάλι.
«Πολύ ἁπλά» ἀπάντησε. «Χρειάζεται μόνο νά πεῖς: Εὐχαριστῶ, Θεέ μου!»
«Καί γιά τί ἀκριβῶς πρέπει νά εὐχαριστήσουμε;»
«Ἄν ἔχεις τρόφιμα στό ψυγεῖο σου, ροῦχα στήν πλάτη σου, μιά στέγη πάνω ἀπ’ τό κεφάλι σου καί ἕνα μέρος γιά νά κοιμηθεῖς. Εἶσαι πλουσιώτερος ἀπό τό 75% αὐτοῦ τοῦ κόσμου.
Ἄν ἔχεις χρήματα στήν τράπεζα, στό πορτοφόλι σου καί λίγα κέρματα σ’ ἕνα πιατάκι, εἶσαι ἀνάμεσα στό 8% τῶν ἀνθρώπων πού εὐημεροῦν.
Ἄν ξύπνησες σήμερα τό πρωί μέ περισσότερη ὑγεία ἀπό ὅ,τι ἀρρώστια, εἶσαι πιό εὐλογημένος ἀπό ὅσους δέν θά ἐπιζήσουν κἄν ὥς αὐτή τή μέρα.
Ἄν ποτέ δέν βίωσες τήν ἐμπειρία τοῦ φόβου τοῦ πολέμου, τῆς μοναξιᾶς τῆς φυλακῆς, τῆς ἀγωνίας τοῦ βασανισμοῦ καί τῆς σουβλιᾶς τῆς πείνας, εἶσαι μπροστά ἀπό 700 ἑκατομμύρια ἀνθρώπους αὐτῆς τῆς γῆς.
Ἄν μπορεῖς νά προσευχηθεῖς σέ ἕναν ναό, χωρίς τό φόβο τῆς ἐπίθεσης, τῆς σύλληψης ἤ τῆς ἐκτέλεσης, θά σέ ζηλεύουν σίγουρα περίπου 3 δισεκατομμύρια ἄνθρωποι στόν κόσμο.
Ἄν μπορεῖς νά κρατᾶς τό κεφάλι σου ψηλά καί νά χαμογελᾶς, δέν εἶσαι ὁ κανόνας, εἶσαι ἡ ἐξαίρεση γιά ὅλους ὅσοι ζοῦν μέσα στήν ἀμφιβολία καί στήν ἀπόγνωση.
Καί ἄν διαβάζεις τώρα αὐτό τό μήνυμα, μόλις ἔλαβες μιά διπλή εὐλογία, γιατί σοῦ τό ἔδωσε κάποιος πού σ’ ἀγαπάει καί γιατί εἶσαι πιό τυχερός ἀπό 2 δισεκατομμύρια ἀνθρώπους, πού δέν ξέρουν κἄν νά διαβάζουν».
«Κατάλαβα. Καί τώρα τί κάνω; Πῶς μπορῶ νά ἀρχίσω;»
«Νά πεῖς καλημέρα» μοῦ χαμογέλασε ὁ ἄγγελός μου, «νά μετρήσεις τίς εὐλογίες σου καί νά περάσεις αὐτό τό μήνυμα καί σέ ἄλλους ἀνθρώπους, γιά νά τούς θυμίσεις πόσο εὐλογημένοι εἶναι.
Καί μήν ξεχάσεις νά στείλεις τό εὐχαριστήριό σου».
ΑΓΙΟΣ ΜΗΝΑΣ
Τριμηνιαία ἔκδοσις τῆς Ἱερᾶς Μητροπόλεως Καστοριᾶς
ἔτος θ ́’ – τεῦχος 41 – Ὀκτώβριος – Δεκέμβριος 2009
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου