Ο χρόνος της ζωής μας είναι ένα βαγόνι στο τρένο του φυσικού χρόνου της ιστορίας και του «σύμπαντος κόσμου», που οδεύει στην αιωνιότητα. Ο Θεός είναι Εκείνος που καθορίζει τη διάρκεια του ταξιδιού του κάθε βαγονιού και όταν ολοκληρωθεί ανακαλεί τον άνθρωπο σε κατάσταση ανάλογη μ᾽ αυτή που αγωνίσθηκε και πέτυχε. Σαν ένα ταξίδι μέσα σε τρένο βλέπουν κάποιοι την επίγεια διαδρομή της ζωής. Όταν γεννιόμαστε, επιβιβαζόμαστε σ᾽ ένα τρένο. Συναντάμε ανθρώπους για τους οποίους πιστεύουμε ότι θα μάς συνοδεύουν σ᾽ όλη τη διάρκεια του ταξιδιού είναι οι γονείς μας. Δυστυχώς η πραγματικότητα είναι διαφορετική. Αποβιβάζονται σε κάποια στάση και μάς αφήνουν μόνους χωρίς τη φυσική παρουσία τους, παρά μόνο με την ανάμνησή τους.
Ωστόσο, άλλα πρόσωπα επιβιβάζονται που θα αποδειχθούν πολύ σημαντικά για εμάς. Είναι οι άνθρωποι που αγαπάμε, σύζυγοι, τέκνα, φίλοι. Κάποιοι βλέπουν το ταξίδι αυτό σαν ένα περίπατο. Είναι όσοι έχουν χριστιανική θεώρηση της ζωής, συνείδηση της προσωρινότητάς τους. Άλλοι βρίσκουν σ᾽ αυτό το ταξίδι μόνο λύπες. Είναι οι «θλιβόμενοι καὶ κακουχούμενοι» άνθρωποι της πίστεως και της ζωής. Κάποιοι άλλοι πάλι στο τρένο είναι έτοιμοι να βοηθήσουν αυτούς που τους χρειάζονται. Είναι οι άνθρωποι της διακονίας και της θυσίας. Πολλοί ανεβοκατεβαίνουν και εμείς δεν τους αντιλαμβανόμασθε. Είναι το αναρίθμητο πλήθος των ανθρώπων που προσπερνάμε αδιάφορα στην καθημερινότητά μας.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου