Αγιογραφικό ανάγνωσμα

ΠΑΡΟΙΜΙΑΙ ΣΟΛΟΜΩΝΤΟΣ ΙΔ´ 27 - 35
27 πρόσταγμα Κυρίου πηγὴ ζωῆς, ποιεῖ δὲ ἐκκλίνειν ἐκ παγίδος θανάτου. 28 ἐν πολλῷ ἔθνει δόξα βασιλέως, ἐν δὲ ἐκλείψει λαοῦ συντριβὴ δυνάστου. 29 μακρόθυμος ἀνὴρ πολὺς ἐν φρονήσει, ὁ δὲ ὀλιγόψυχος ἰσχυρῶς ἄφρων. 30 πραΰθυμος ἀνὴρ καρδίας ἰατρός, σὴς δὲ ὀστέων καρδία αἰσθητική. 31 ὁ συκοφαντῶν πένητα παροξύνει τὸν ποιήσαντα αὐτόν, ὁ δὲ τιμῶν αὐτὸν ἐλεεῖ πτωχόν. 32 ἐν κακίᾳ αὐτοῦ ἀπωσθήσεται ἀσεβής, ὁ δὲ πεποιθὼς τῇ ἑαυτοῦ ὁσιότητι δίκαιος. 33 ἐν καρδίᾳ ἀγαθῇ ἀνδρὸς ἀναπαύσεται σοφίᾳ, ἐν δὲ καρδίᾳ ἀφρόνων οὐ διαγινώσκεται. 34 δικαιοσύνη ὑψοῖ ἔθνος, ἐλασσονοῦσι δὲ φυλὰς ἁμαρτίαι. 35 δεκτὸς βασιλεῖ ὑπηρέτης νοήμων, τῇ δὲ ἑαυτοῦ εὐστροφίᾳ ἀφαιρεῖται ἀτιμίαν.
ΠΑΡΟΙΜΙΑΙ ΣΟΛΟΜΩΝΤΟΣ ΙΕ´ 1 - 4
1 ΟΡΓΗ ἀπόλλυσι καὶ φρονίμους, ἀπόκρισις δὲ ὑποπίπτουσα ἀποστρέφει θυμόν, λόγος δὲ λυπηρὸς ἐγείρει ὀργάς. 2 γλῶσσα σοφῶν καλὰ ἐπίσταται, στόμα δὲ ἀφρόνων ἀναγγέλλει κακά. 3 ἐν παντὶ τόπῳ ὀφθαλμοὶ Κυρίου, σκοπεύουσι κακούς τε καὶ ἀγαθούς. 4 ἴασις γλώσσης δένδρον ζωῆς, ὁ δὲ συντηρῶν αὐτὴν πλησθήσεται πνεύματος,

Ερμηνευτική απόδοση:
ΠΑΡΟΙΜΙΑΙ ΣΟΛΟΜΩΝΤΟΣ ΙΔ´ 27 - 35
27 Αἱ ἐντολαὶ καὶ τὰ προστάγματα τοῦ Κυρίου εἶναι πηγὴ ἀληθινῆς ζωῆς, κάμνουν δὲ τὸν ἄνθρωπον νὰ βλέπῃ καὶ νὰ παραμερίζῃ ἀπὸ τὴν θανατηφόρον παγίδα τῆς ἁμαρτίας. 28 Εἰς τὸ πολὺ πλῆθος τῶν ὑπηκόων ἐνὸς ἔθνους ἔγκειται ἡ δόξα κάθε βασιλέως, ὅταν ὅμως ὀλιγοστεύη ὁ λαός, διότι οἱ θάνατοι ὑπερβαίνουν τὰς γεννήσεις, τότε ὁ δυνάστης αὐτός, λόγῳ ἐλλείψεως στρατοῦ, δὲν θὰ ἠμπορέσῃ νὰ ἀντισταθῇ εἰς τὸν ἐχθρὸν καὶ θὰ συντριβῇ. 29 Ὁ ὑπομονητικὸς ἄνθρωπος, ποὺ συγκροτεῖ τὸν θυμόν του, ἔχει πολλὴν φρόνησιν, ἐνῷ ὁ μικρόψυχος καὶ εὐερέθιστος εἶναι ὑπερβολικὰ ἀνόητος. 30 Ὁ πρᾶος καὶ ὑπομονητικὸς ἄνθρωπος γίνεται ἰατρὸς τῶν πόνων τῆς καρδίας τῶν ἄλλων, ἐνῷ ἡ ὑπερβολικὰ εὐαίσθητος καὶ εὔθικτος καρδία γίνεται σκουλήκι, τὸ ὁποῖον κατατρώγει τὰ κόκκαλα τοῦ ἀνθρώπου. 31 Ὅποιος μὲ συκοφαντίας καὶ ἀδικίας ἀποστερεῖ καὶ ἀπογυμνώνει τὸν πτωχὸν ἀπὸ τὰ ὀλίγα ποὺ ἔχει, ἐξοργίζει τὸν Θεόν, ποὺ ἔπλασε τὸν πτωχόν· ἐνῷ ἐκεῖνος ποὺ τιμᾷ, φοβεῖται καὶ σέβεται τὸν Θεόν, ἐλιεῖ τὸν πτωχόν. 32 Καθ’ ἣν ὥραν ὁ ἀσεβὴς διαπράττει τὸ κακόν, θὰ σπρωχθῇ καὶ θὰ κατακρημνισθῇ ἀπὸ τὴν θείαν δικαιοσύνην, ἐνῷ ἐκεῖνος ποὺ στηρίζεται εἰς τὴν ἀρετὴν καὶ ἔχει καθαρὰν συνείδησιν, αὐτὸς εἶναι δίκαιος καὶ ἔχει τὴν προστασίαν τοῦ Θεοῦ. 33 Εἰς τὴν ἀγαθὴν καρδίαν τοῦ ἐναρέτου ἀνθρώπου θὰ κατασκηνώσῃ καὶ θὰ ἀναπαυθῇ ἡ θεία σοφία, εἰς τὴν ψυχὴν ὅμως τῶν ἀφρόνων δὲν ἠμπορεῖ κανεὶς νὰ διακρίνῃ σοφίαν, ἔστω καὶ ἂν ἐπισταμένως ἐρευνήσῃ. 34 Ἡ ἐφαρμογὴ τῆς δικαιοσύνης ὑψώνει καὶ δοξάζει ἕνα ἔθνος, ἐνῷ αἱ ἁμαρτίαι καὶ ἀδικίαι ἐλαττώνουν καὶ ἐξαλείφουν φυλὰς ὁλοκλήρους. 35 Εἰς τὸν φρόνιμον βασιλέα εἶναι εὐάρεστος ὀ μυαλωμένος ὑπουργὸς καὶ ὑπηρέτης του. Αὐτὸς μὲ τὴν σύνεσιν, εὐφυΐαν καὶ εὐστροφίαν τοῦ προλαμβάνει καὶ διορθώνει σφάλματα βασιλικά, τὰ ὁποῖα θὰ ἐπέφεραν ὄνειδος καὶ ἀτιμίαν εἰς τὸν βασιλικὸν θρόνον.
ΠΑΡΟΙΜΙΑΙ ΣΟΛΟΜΩΝΤΟΣ ΙΕ´ 1 - 4
1 Η ὀργὴ καὶ ἡ παραφορὰ καταστρέφει καὶ αὐτοὺς ἀκόμη τοὺς φρονίμους ἀνθρώπους, ἐνῷ ἀπάντησις ὑποχωρητικὴ καὶ ταπεινὴ ἀναχαιτίζει τὸν θυμόν, διότι ἀφοπλίζει καὶ μαλακώνει τὸν θυμωμένον· λόγος δὲ ἐρεθιστικός, σὰν λάδι ποὺ ρίπτεται στὴ φωτιά, ξεσηκώνει καὶ ἀνάπτει θυμοὺς καὶ ὀργήν. 2 Ἡ γλῶσσα τῶν συνετῶν γνωρίζει καὶ λέγει τὰ καλά, ἐνῷ τὸ στόμα τῶν ἀνοήτων ἐκβάλλει συνεχῶς ἄσχημα λόγια. 3 Εἰς κάθε μέρος τὰ μάτια τοῦ Θεοῦ παρατηροῦν καὶ ἐποπτεύουν τοὺς κακοὺς καὶ τοὺς καλοὺς εἰς ὅλας τὰς ἐσωτερικὰς καὶ ἐξωτερικὰς ἐνεργείας των. 4 Ἡ θεραπεία, τὴν ὁποίαν προσφέρει ἡ γλῶσσα μὲ τοὺς γλυκεῖς καὶ παρηγορητικοὺς λόγους της, εἶναι ὅπως τὸ δένδρον, ποὺ μὲ τοὺς καρπούς του χαρίζει ζωήν. Ὅποιος συγκρατεῖ τὴν γλῶσσαν του, θὰ γεμίσῃ ἀπὸ τὴν χάριν τοῦ Ἁγίου Πνεύματος, διότι θὰ ἀποφύγῃ πολλὰς ἁμαρτίας καὶ θὰ οἰκοδομήσῃ τοὺς ἄλλους.