Τι υπάρχει άραγε πίσω από το «θέλω» του αιτήματος;

Υπάρχουν πολλοί άνθρωποι που απευθύνουν προσευχές γεμάτες «θέλω» στον Θεό. Αυτό το «θέλω» έχει αγαθές προθέσεις;
Είναι καθαρό; Έχει μέσα την εμπιστοσύνη στον Θεό ή κάποιους ιδιοτελείς σκοπούς που τους «ντύνουμε» με το «ένδυμα» της πίστης;
Πολλοί θέλουν να παντρευτούν, να κάνουν παιδιά, άλλοι να γίνουν πολύτεκνοι. Ευλογημένα θα πει κάποιος. Έχουν όμως όλα αυτά από πίσω αγαθή προαίρεση, συνείδηση και αγάπη ή απλά θα τα κάνουμε για να τα κάνουμε, επειδή μας νοιάζει το τι θα πει ο κόσμος και για να καλύψουμε τραύματα και ανασφάλειες;
Ποιος βάζει άραγε στο πνευματικό μικροσκόπιο το «θέλω» του αιτήματος για να δει τι έχει μέσα; Θέλει «κότσια» και ταπείνωση ώστε να δεις τι πραγματικά κρύβει το «θέλω» σου, διότι πρέπει να είσαι έτοιμος να αντικρύσεις και καταστάσεις που μπορεί να μην είναι ευχάριστες. Να θέλεις κάτι αλλά να μην μπορείς να το έχεις ή να μην κάνεις για αυτό που εύχεσαι και θέλεις. Ποιος τα σκέφτεται αυτά άραγε;
Τον άνθρωπο που συνειδητά π.χ. δεν θέλει οικογένεια, γιατί πρέπει να τον καταδικάσουμε,  να τον πούμε άχρηστο ή άπιστο; Δηλαδή αυτόν που συνειδητά «βλέπει» σε βάθος την εσωτερική του πνευματική κατάσταση και κάνει πίσω ώστε να μην κάνει ζημιά στον άλλον τον λες άπιστο και άχρηστο;
Πολλοί άνθρωποι έρχονται στους ιερείς και λένε: «Πάτερ, έχω πολλά ψυχολογικά, παλεύω χρόνια με φάρμακα. Δεν μπορώ στην κατάσταση που είμαι να κάνω οικογένεια και να ταλαιπωρήσω και άλλους ανθρώπους.» ή «Πάτερ μου παλεύω το αλκοόλ και δεν είμαι καλά ψυχολογικά. Δεν μπορώ να ζήσω με κάποιον άνθρωπο. Καλύτερα να το παλέψω μόνος μου για να μην ταλαιπωρήσω ούτε κάποια γυναίκα, ούτε παιδιά που θα έρθουν». Και πολλά άλλα παραδείγματα. Αυτοί δηλαδή δεν έχουν χάρη Θεού; Είναι άπιστοι και άχρηστοι;
Βλέπουμε ακόμα ανθρώπους που θέλουν να κάνουν οικογένεια, ιδιαίτερα στην επαρχία για το τι θα πει ο κόσμος : «Άντε βρε κορίτσι μου, βρες κάποιον να κάνεις παιδιά. Έτσι θα μείνεις ; Τι θα πει ο κόσμος; ». Άλλοι κάνουν γάμο μόνο για να καλύψουν ανασφάλειες, μοναξιές. «Πάτερ δεν με ενδιαφέρουν αγάπες και λουλούδια, θέλω απλά να έχω μια γυναίκα δίπλα μου». Ενώ από πολλές γυναίκες ακούς το εξής: «Εγώ πάτερ θέλω κάποιον να με κάνει μάνα, τι έτσι θα μείνω; Όλες οι φίλες μου έγιναν μανούλες». Iδιαίτερα στην επαρχία, όλα αυτά θα τα βρείτε σε μεγάλη ποικιλία. Αν είσαι 45 χρονών χωρίς γάμο και παιδιά, σε βλέπουν σαν καταραμένο ή περίεργο. Για να μην αναφέρουμε ότι όλοι αυτοί που θα κάνουν τέτοιους λογισμούς, τα παιδιά τους θα έχουν απίστευτο ανταγωνισμό στη μικρή κοινωνία. «Ο δικός μου πήρε άριστα! Είναι ο καλύτερος στην τάξη!», «Α! Εμένα πέρασε ιατρική, ήταν ο καλύτερος!» κ.λ.π. Από τη μια λες ευλογία κι από την άλλη βλέπεις τραγωδίες. . . .
Μήπως πίσω από κάθε θέλω και επιθυμία βρίσκεται ένα φίδι φιλαυτίας που θέλει να σπείρει δηλητήριο στην ψυχή μας αθόρυβα; Θέλουμε να γίνει το δικό μας θέλημα και απλά θέλουμε τον Θεό εκεί μέσα για να λέμε ότι έχουμε ευλογία και ότι ήταν ευλογημένο. Το να γίνει αυτό που θέλει ο Θεός το έχουμε σκεφτεί; Ας δούμε δύο σημεία χωρίς σχολιασμό από την Καινή Διαθήκη :«Πάτερ μου, εἰ δυνατόν ἐστι, παρελθέτω ἀπ’ ἐμοῦ τὸ ποτήριον τοῦτο· πλὴν οὐχ ὡς ἐγὼ θέλω, ἀλλ’ ὡς σύ.» (Ματθ. 26,39),  «Πάτερ ἡμῶν ὁ ἐν τοῖς οὐρανοῖς· ἁγιασθήτω τὸ ὄνομά σου· ἐλθέτω ἡ βασιλεία σου· γενηθήτω τὸ θέλημά σου, ὡς ἐν οὐρανῷ, καὶ ἐπὶ τῆς γῆς»· (Λουκ. 11, 2).
Υπάρχουν και αυτοί, ξέρετε,  που γνωρίζουν συνειδητά που πατάνε και που βρίσκονται. Μπαίνουν στον γάμο με πνευματικά θεμέλια και δημιουργούν οικογένεια με αγάπη, θυσία, σεβασμό και έχουν τη συζυγία ως ρίζα εμποτισμένη με τη χάρη του Θεού. Υπάρχουν και αυτά τα ζευγάρια ως καντηλάκια αναμμένα στα σκοτάδια του κόσμου τούτου.
Πλέον οι άνθρωποι κάνουν γάμο και παιδιά αν θέλουν και μπορούν (και το μπορούν δεν πάει μόνο στο βιολογικό κομμάτι αλλά και στο ψυχολογικό και πνευματικό) ούτε με το ζόρι, ούτε για το τι θα πει ο κόσμος. Τουλάχιστον σε αυτό το πράγμα έχουμε πάει παρακάτω.
Ψάξε λοιπόν αδερφέ τι κρύβεται πίσω από το «θέλω» να κάνω οικογένεια, παιδιά, κλπ. Μήπως δεν κάνεις; Μήπως πίσω από αυτό το θέλω βρίσκεται κάτι ιδιοτελές και καταστροφικό; Ψάξου λιγάκι … Δες βαθιά τον εαυτό σου. Είσαι έτοιμος να θυσιαστείς, να πέσεις στα γόνατα, να διακονήσεις τον/τη σύζυγο με θυσία και αγάπη; Είσαι έτοιμος να μεγαλώσεις έναν Άγιο; Ψάξε λίγο μέσα σου . . . Μην αφήσεις το συναίσθημα, τη φαντασία και την πίεση του κόσμου να σε καθοδηγούν. Μάθε και ψάξε να βρεις ποιος πραγματικά είσαι και μετά τι πραγματικά θέλεις και αν κάνεις γι’ αυτό.
Πώς; Με προσευχή και κατάδυση στον βαθύτερο εαυτό σου. Να είσαι έτοιμος όχι να δικαιολογηθείς, αλλά να ξεγυμνωθείς αντικρίζοντας την εσωτερική σου αλήθεια.
Λοιπόν είσαι έτοιμος; Πώς το βλέπεις;

π. Σπυρίδων Σκουτής – euxh.gr
https://simeiakairwn.wordpress.com/