Ο πλανημένος από την οίηση – Μια ιστορία για τους πολλούς από εμάς

π. Παντελεήμων Kρούσκος
Σας μεταφέρω με συντομία μια ιστορία πού διάβασα στον πατέρα Στέφανο για όσους πέφτουν στο νόσημα της υπερηφάνειας και της οίησης (=νομίζω πώς είμαι κάποιος ή κάτι).
Ένας ιερέας πολυδιάβαζε γεροντικά, ευεργετινούς και συναξάρια και πίστεψε πώς με τις φτωχές δυνάμεις του και χωρίς οδηγό και ταπείνωση , μπορούσε να κάνει ακριβώς ότι και οι άγιοι.
Αποφάσισε λοιπόν όλη την μεγάλη τεσσαρακοστή ΝΑ ΜΗΝ ΠΙΝΕΙ ΚΑΘΟΛΟΥ ΝΕΡΟ εκτός από αυτό της κοινωνίας και της κατάλυσης, όπως οι πατέρες της ερήμου.
Τότε ο νους του ψήλωσε και του καρφώθηκε ο λογισμός πώς έγινε σημειοφόρος και πώς διαφέρει από τους άλλους ιερείς.
Τα χαράματα της Δ΄Τετάρτης των Νηστειών πήγαινε προς τον ναό του για την προηγιασμένη, γεμάτος πεποίθηση για την αγιότητα του.
Όταν βλέπει εντός του ναού ερυθροπόρφυρο φως και συνοδεία ιερέων και διακόνων στα πορφυρά και έναν δεσπότη πού του συστήθηκε ως άγιος Γρηγόριος.
Την συνοδεία πλαισίωναν εξαπτέρυγα και φαντασία μεγάλη και ο δεσπότης αυτός τον παρότρυνε να τους ακολουθήσει για να τον πάνε στην αρμόζουσα θέση του στον ουρανό.
Τους ακολούθησε λοιπόν με φανερή υπερηφάνεια και άγρια χαρά αλλά και με έναν αδιόρατο φόβο, ο οποίος φόβος τον ανάγκασε ΝΑ ΚΑΝΕΙ ΜΗΧΑΝΙΚΑ ΤΟΝ ΣΤΑΥΡΟ ΤΟΥ.
Οπότε αυτομάτως όλες αυτές οι φαντασίες και τα οράματα διαλύθηκαν με θόρυβο και δυσωδία και αυτός παρέμεινε μόνος στο κρύο μπροστά στο χείλος του γκρεμού, πού δέσποζε στο χωριό.
Συνήλθε τότε, κατάλαβε την απάτη, εξομολογήθηκε την πτώση στον μακαριστό Παντελεήμονα Θεσσ’νίκης και με βαθιά μετάνοια ξεπέρασε τα πάθη της υπερηφάνειας και οιήσεως.
Εμένα αυτή η φρικτή ιστορία με ελέγχει.
Όσοι παραδιαβάζουν αγιοτικά βιβλία και θέλουν να τα εφαρμόζουν , χωρίς ταπείνωση, πνευματικό οδηγό και προϋποθέσεις είναι μαθηματικά ακριβές πώς θα φτάσουν στην τρέλα του δαιμονίου της οίησης και της υπερηφάνειας.
Λοιπόν μέτρο, ταπείνωση, αυτογνωσία.
Βλέπω, πολλούς και πρώτον πρώτον εμένα, πού νομίζουν πώς έγιναν κάτι και ξεπέρασαν τους άλλους σε αρετή, επειδή έχουν θρησκευτικές ταμπέλες, γνωσιακές περγαμηνές ή ζήλο κακό και άμετρο χωρίς διάθεση αγάπης.
Μετάνοια ζήτησε ο Χριστός. Από «αγίους»χορτάσαμε. Και ελπίζω να ωφέλησα με την παραπάνω διήγηση.

Πηγή: Ιερέας της Ανατολικής Εκκλησίας
https://simeiakairwn.wordpress.com/