Συγχώρεση

Λέει κάποτε στο γεροντικό, ο διάβολος εμφανίστηκε σε έναν ηγούμενο και του λέει: «Όλη την ημέρα καταφέρνω να κάνω τους μοναχούς σου να τσακώνονται στις δουλειές». Φαίνεται ήταν λίγο απρόσεκτοι στον τομέα αυτό και υπήρχε μια φιλονικία.
Και εκεί, λέει, που είμαι έτοιμος να τους διαλύσω όλους -γιατί σίγουρα μια αδελφότητα μοναστική, αν φιλονικούν θα διαλυθούν. Σε ένα σπίτι άμα τσακώνονται θα διαλυθούν. Σε μια δουλειά άμα τσακώνονται θα διαλυθούν.
Φυσικό είναι- και λέει: «Εκεί που είμαι έτοιμος να τους διαλύσω όλους, δυστυχώς κάθε βράδυ μού χαλούν τις δουλειές μου! Μου χαλούν τα δίχτυα και τις παγίδες μου!». Του λέει ο γέροντας: «πως σου τα χαλούν;» Του λέει: «διότι κάθε βράδυ βάζουν όλοι μετάνοια και λένε συγχωρέστε με! Ό,τι έγινε σήμερα, συγχωρέστε με!».
Και στα μοναστήρια, όσοι έχετε μείνει στο απόδειπνο θα δείτε ότι όταν τελειώσουν το απόδειπνο, όλοι οι μοναχοί πέφτουν κάτω, γονατίζουν όλοι κάτω και συγχωρούνται.
Αν συνέβη κάτι την ημέρα, αν είπαμε κάτι, συγχωρούνται όλα από τον ηγούμενο, παίρνουμε την ευλογία και πάμε στα κελιά μας. Και δεν επιτρέπεται να έχεις κάτι κατά του αδερφού σου.
Αν την ημέρα σου έκανε κάτι, του είπες κάτι, σου είπε κάτι παραπάνω και έχεις μέσα σου ένα παράπονο με τον άλλο, πρέπει να πας οπωσδήποτε να του βάλεις μετάνοια, να του πεις συγχώρα με γι’ αυτό που σου είπα, γι’ αυτό που έγινε. Δεν μπορεί να μείνει εκείνο το πράγμα..
Κι έτσι διαλύονται οι παγίδες του σατανά
και δεν μπορεί να μας χωρίσει ο σατανάς,
να μας διαρρήξει.
Διότι η ταπείνωση και η συγχώρεση
διαλύει τις παγίδες του σατανά.
Εκείνο που τις διατηρεί και τις αυξάνει
είναι το να κάνουμε κι εμείς αντίποινα:
«Μου είπε ένα; θα του πω δύο!»
«Μου είπε τρία; θα του πω έξι!»
«Δεν μου μίλησε; Δεν του μίλησα!»
«Μου γύρισε την πλάτη;
Του γύρισα την πλάτη!»
Δεν με θέλει λέει μια φορά; δεν τον θέλω, λέει, εκατό φορές! Μπράβο! Μάσσιαλα! που λέμε και στα κυπριακά, στα τουρκικά.
Γίνεται αυτό το πράγμα;
Έτσι λέει το Eυαγγέλιο;
Eίδες τον αδερφό σου και δεν σου μίλησε.
Πρέπει να προβληματιστείς,
πρέπει να λυπηθείς,
πρέπει να προσευχηθείς γι’ αυτόν
τον άνθρωπο. Πρέπει να ερευνήσεις
τον εαυτό σου για ποιο λόγο.
Τι συνέβη; Όχι με εκείνα τα αρρωστημένα και τα αγχωτικά: «τι του έκανα..;»
και μας πιάνουν οι καταθλίψεις και τα χάπια!
Αλλά με υγεία. Και να εντοπίσεις στον εαυτό σου το πρόβλημα. Να εντοπίσεις το λάθος.
Κι αν ακόμα δεν βρεις το δικό σου λάθος
τότε εντάξει, μπορεί να μην φταις πουθενά. Όμως σημαίνει ότι δεν έχεις αγάπη, δεν προσεύχεσαι γιατί για να υπάρχει χάσμα με τον άλλο άνθρωπο, υπάρχει πρόβλημα, πνευματικό πρόβλημα.
Κάτι υπάρχει μέσα σου το οποίο θέλει διόρθωμα.

Λεμεσού Αθανάσιος
https://www.askitikon.eu/