Για να γνωρίζεις τί συμβαίνει γύρω σου…

Κάποτε ο ἅγιος Σιλουανός ὁ Ἀθωνίτης βρέθηκε σὲ μιὰ συζήτηση μαζὶ μὲ ἄλλους δύο μοναχούς καὶ ἕναν Ιερομόναχο.
Ὁ ἱερομόναχος ἄρχισε νὰ διηγεῖται καὶ νὰ σχολιάζει ἕνα γεγονός ποὺ εἶχε διαβάσει στὴν ἐφημερίδα. Θέλησε ὅμως νὰ ἀκούσει καὶ τὶς γνῶμες τῶν ἄλλων. Ἔτσι στράφηκε καὶ στὸν ἅγιο Γέροντα καὶ τὸν ρώτησε:
-Ἐσεῖς, πάτερ Σιλουανέ, τὸ μάθατε αὐτό; Τί γνώμη ἔχετε;
-Ἅγιε πνευματικέ, ἀπάντησε ἐκεῖνος, δὲν μοῦ ἀρέσει νὰ διαβάζω έφημερίδες καὶ νὰ μαθαίνω τὰ νέα τους.
-Γιατί;
-Γιατί αὐτὰ ποὺ γράφουν οἱ ἐφημερίδες ἐπιφέρουν μᾶλλον σύγχυση στὸν νοῦ καὶ ὁπωσδήποτε δυσκολεύουν την καθαρή προσευχή.
-Παράξενο, εἶπε ὁ ἱερομόναχος μὲ έκπληξη. Προσωπικά θὰ ἔλεγα ότι συμβαίνει τὸ ἀντίθετο. Καὶ θὰ σᾶς τὸ ἐξηγήσω: Καθώς ζοῦμε ἐδῶ στην έρημιά καὶ δὲν βλέπουμε τίποτε ἀπὸ τὸν γύρω κόσμο, ή ψυχή ξεχνᾶ σιγά-σιγά τὸν κόσμο, κλείνεται στὸν ἑαυτό της και γι’ αὐτὸ ἐξασθενεῖ κι ή προσευχή… Εγώ, ὅταν διαβάζω ἐφημερίδα, βλέπω πῶς ζεῖ ὁ κόσμος, πόσα πράγματα παθαίνουν οι ἄνθρωποι, κι ἀπ’ αὐτὸ δημιουργεῖται μέσα μου ὁ πόθος να προσευχηθῶ. Ἔτσι, εἴτε λειτουργῶ εἴτε προσεύχομαι στὸ κελλί μου, παρακαλῶ μὲ ὅλη μου τὴν ψυχὴ τὸν Θεό γιὰ τοὺς ἀνθρώπους καὶ γιὰ ὅλο τὸν κόσμο.
Ὁ ὅσιος Σιλουανός ἄκουσε μὲ προσοχὴ τὸ πῶς ὁ εὐλαβής αὐτὸς ἱερομόναχος δεχόταν μὲ πνευματικό τρόπο τὰ νέα του κόσμου. Ωστόσο τοῦ ἀποκάλυψε ἐπίσης τὸ πῶς ὁ πνευματικός ἄνθρωπος μπορεῖ νὰ γνωρίζει τί συμβαίνει στὸν κόσμο σὲ ἕνα ἀκόμη ἀνώτερο ἐπίπεδο:
–Ἡ ψυχή, ὅταν προσεύχεται γιὰ τὸν κόσμο χωρίς τά νέα τῶν ἐφημερίδων, γνωρίζει καλύτερα πῶς θλίβεται ὅλη ἡ γῆ, γνωρίζει επίσης ποιές ἀνάγκες ἔχουν οἱ ἄνθρωποι καὶ πονεῖ πραγματικά γι’ αὐτούς.
-Πῶς μπορεῖ ἡ ψυχή μόνη της νὰ γνωρίζει τί γίνεται στὸν κόσμο;
-Οἱ ἐφημερίδες δὲν γράφουν γιά τοὺς ἀνθρώπους, ἀλλά γιά τά γεγονότα καὶ πολλές φορές δὲν γράφουν κὰν τὴν ἀλήθεια. Ὀδηγοῦν τὸν νοῦ σὲ σύγχυση, δὲν σὲ διαφωτίζουν καὶ δὲν μαθαίνεις ἀπ’ αὐτὲς τὴν ἀλήθεια. Αντίθετα, ή προσευχή καθαρίζει τὸν νοῦ καὶ σὲ βοηθεῖ νὰ διακρίνεις καλύτερα τὰ πάντα.
-Δυσκολεύομαι να καταλάβω τί θέλετε να πείτε, εἶπε πάλι ὁ ἱερομόναχος.
Αλλά ὁ γέροντας Σιλουανός δὲν άποκρίθηκε πλέον. Δὲν θέλησε να δώσει ἄλλες ἐξηγήσεις καὶ νὰ κάνει τὸν δάσκαλο μπροστά σε γέροντες μοναχούς. Έσκυψε το κεφάλι και παρέμεινε σιωπηλός. Όσα εἶπε ἦταν ἀρκετὰ γιὰ νὰ προκαλέσουν βαθύτερο προβληματισμό.

Από το περιοδικό «Ο Σωτήρ»
https://simeiakairwn.wordpress.com/