Γράφει ο π. Ηλίας Μάκος στην Romfea.gr
Η αληθινή πίστη δίνει πολλές δυνάμεις στους ανθρώπους, όσες ταλαιπωρίες και αν φανερωθούν μπροστά μας, όσο σκληρά και αν είναι τα δεσμά του ίδιου του εαυτού μας.
Και στα δύσκολα και στις πέτρες και στα αγκάθια, θεριεύει ακόμη περισσότερο η αγνή και ακέρια πίστη.
Χαρακτηριστικό παράδειγμα είναι η Aγία Χριστίνα, εορτάζει στις 24 Ιουλίου, που της έκοψαν τη γλώσσα και τους μαστούς, αλλά αυτή έμεινε αμετακίνητη στο ουράνιο πανηγύρι, που ζούσε μέσα της.
Κατάφεραν, όμως, να τη θανατώσουν, χτυπώντας την σε όλο το σώμα με κοντάρια. Είχαν προηγηθεί και άλλα, αδιανόητα στις ημέρες μας, βασανιστήρια, που σἰγουρα ήταν εκτός των ορίων της ανθρώπινης αντοχής.
Ήταν, όμως, εντός των ορίων της χάρης του Θεού, που συντηρούσε τη συνείδησή της αλύγιστη, τη στήριζε στις δοκιμασίες της, τόνωνε την ελπίδα της.
Τι και αν την άφησαν νηστική να πεθάνει από την πείνα. Τι και αν την έριξαν στη θάλασσα. Τι και αν την έσπρωξαν μέσα σε πυρακτωμένο καμίνι.
Τι και αν την έβαλαν σε κλουβί με φίδια, που αντί να τη δαγκάσουν, της χάιδευαν τα πόδια.
Ούτε για μια στιγμή δεν έχασε τον εαυτό της. Ούτε για μια στιγμή δεν διανοήθηκε να αρνηθεί το Χριστό, αλλά τον άφησε να την κατευθύνει στο πεπρωμένο της.
Το μαρτύριο για την Αγία Χριστίνα ήταν το λουτρό του καθαρμού της. Η ψυχή της καθαρίστηκε και λευκάνθηκε τελείως.
Κι εδώ, βρίσκεται το μεγαλείο της Ορθοδοξίας. Τι μεγάλη προσφορά να γίνεται καθαρός στην καδριά και στο πνεύμα ο άνθρωπος. Χαρά βαθιά και μεγάλη.
Γιατί τα μάτια του καθαρού βλέπουν το φως. Τα αυτιά του ακούνε θεικές φωνές και όχι κοσμικές κραυγές και όχι βούρκους.
Και αισθάνεται πάντοτε κοντά του την παρουσία του Άσπιλου Χριστού. Ο Θεός δείχνει δρόμους και κορφές πανύψηλες και μας βαστάζει στ' ακρόκορφα της αρετής.
Αρκεί να του δώσουμε το χέρι και να τον ακολουθήσουμε και να μη φοβηθούμε το ανέβασμα.
Θα κουραστούμε, μα αν αψηφήσουμε την κούραση, ανάλαφροι όλο και πιο ψηλά, όλο και ψηλότερα θα προχωρούμε.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου