Ἡ ἀπουσία τοῦ Χριστοῦ ἀπό τή ζωή μας

Γιά τήν θεραπεία τῶν δύο δαιμονισμένων ἀνθρώπων, οἱ ὁποῖοι κατοικοῦσαν σέ μνήματα, ἔξω ἀπό τήν πόλη τῶν Γαδαρηνῶν, καί ἀποτελοῦσαν κίνδυνο γιά τούς διερχομένους ταξιδιῶτες, μᾶς διηγεῖται ὁ Εὐαγγελιστής Ματθαῖος. Μετά τήν θαυματουργική θεραπεία τῶν δύο δυστυχισμένων αὐτῶν ἀνθρώπων βλέπουμε μιά παράξενη συμπεριφορά ἀπό τούς Γερσεσηνούς. Ὀ Κύριος ἐπισκέπτεται τήν πόλη τους. Διδάσκει, θαυματουργεί. Τούς ἀπαλλάσσει ἀπό τόν φόβο τῶν δύο δαιμονισμένων, καθώς τούς θεραπεύει καί τούς ἐντάσσει ξανά στήν κοινωνία. Οἱ εὐεργετημένοι ὅμως Γεργεσηνοί ὄχι μόνο δέν συμμετέχουν στήν χαρά αὐτή τῶν συνανθρώπων τους, ἀλλά παρακαλοῦν τόν Χριστό νά φύγει ἀπό τήν περιοχή τους. Τοῦ ζητάνε νά ἐγκαταλείψει τά ὄρια τῆς πόλης τους. Ἡ στάση τους αὐτή μόνο ὡς γεγονός πνευματικῆς τύφλωσης καί ἀναλγησίας μπορεῖ νά ἑρμηνευτεῖ. Ἄν καί ἔχουν μπροστά τους τό θαῦμα, ἀδυνατοῦν νά πιστέψουν στόν Χριστό, Τόν διώχνουν μακριά ἀπό τή ζωή τους. Τό φαινόμενο ἐπαναλαμβάνεται δυστυχῶς καί σήμερα. Ἡ παρουσία τοῦ Θεοῦ « ἐμποδίζει » τίς δουλειές πολλῶν ἀνθρώπων. Οἱ ἐργασίες τους, οἱ ἐπιδιώξεις τους, τά σχέδιά  τους, οἱ ἐνδόμυχοι πόθοι τους εἶναι ὕποπτα, παράνομα, σκοτεινά. Δέν ἀντέχουν τό φῶς, πού εἶναι ὁ Χριστός. Φῶς ὁλόλαμπρο καί δυνατό. Τόν παρακαλοῦν νά παραμερίσει, πολλές φορές χωρίς νά Τόν βρίζουν καί νά βρίσκονται φανερά ἀπέναντί Του. Τηροῦν τά προσχήματα. Ἕνα κερί στήν Ἐκκλησία, μία εἰκόνα στό σπίτι. Στήν πράξη ὅμως δέν θέλουν τόν Χριστό νά ἐπεμβαίνει στή ζωή τους. Ἡ παρουσία Του τούς εἶναι ἐνοχλητική. Ὁ Χριστός σέβεται τήν ἐλευθερία τοῦ ἀνθρώπου. Φεύγει ὅταν ἐκεῖνος τόν διώχνει. Δέν ἀντιδρᾶ. Καί τότε ὁ ἄνθρωπος χάνει τή ζωή του, γιατί ὁ Χριστός εἶναι ἡ ζωή του. Δέν ὑπάρχει ἄλλη ἀρχή καί πηγή τῆς ζωῆς ἐκτός ἀπό τόν Χριστό. Αὐτός ἐμπνέει μέσα μας τήν ἀγάπη γιά ζωή. Μᾶς σηκώνει ἀπό τίς ποικίλες πτώσεις, μᾶς ἁγιάζει μέ τή χάρη τῶν μυστηρίων. Ἀνοίγει τά μάτια τῆς ψυχῆς μας γιά νά βλέπουν καθαρά. Ἡ ἀπουσία τοῦ Χριστοῦ ἐρημώνει τή ζωή καί τήν ὕπαρξή μας. Γιά νά μήν γίνει αὐτό, ἄς ἐπιζητοῦμε συνεχῶς τήν παρουσία Του. Εἶναι πάντοτε παρών, παντοῦ ἀλλά πολύ περισσότερο στήν Ἐκκλησία Του.

Α.Π.