Ήταν 11 η ώρα το πρωί, της 12ης Ιουλίου του 1994...

Στις 11 Ιουλίου μνήμη της Αγίας Ευφημίας ο Όσιος Παΐσιος κοινώνησε για τελευταία φορά.
Με πολύ κόπο γονάτισε επάνω στο κρεβάτι έκανε τον σταυρό του και με τρεμάμενα χείλη είπε:
"Μνήσθητι μου Κύριε, όταν έλθης εν τη Βασιλεία Σου".
Έπειτα οι αδελφές του έφεραν την εικόνα της Αγίας Ευφημίας και τον δίσκο με το κόλλυβο της.
"Άκροις δακτύλοις" πήρε δύο κόκκους ως ευλογία και ασπάσθηκε την εικόνα της Αγίας.
Βλέποντας ότι δεν ήταν στολισμένη παρατήρησε:
- Ούτε ένα λουλούδι δεν της βάλατε;
Κατά το μεσημέρι ήρθε στο ησυχαστήριο ο αρχιεπίσκοπος Σιναίου Δαμιανός και ο Γέροντας ζήτησε να του διαβάσει την ευχή "εις ψυχορραγούντα".
Ακόμη τον παρακάλεσε να τον μνημονεύει.
- Να με μνημονεύεις του είπε, γιατί πολλοί άλλοι θα με εγκαταλείψουν·θα νομίζουν ότι δήθεν δεν έχω ανάγκη.
Η τελευταία εκείνη νύχτα ήταν μαρτυρική. Ακόμη και τα πιο ισχυρά παυσίπονα δεν τον έπιαναν.
- Πονάω, πονάω πολύ, ελεγε σιγανά και κοίταζε συνέχεια την εικόνα της Παναγίας.
Το δεξί του χέρι σχημάτιζε κάπου κάπου το σημείο του σταυρού, ενώ το αριστερό εκινείτο σαν να έκανε κομποσχοίνι.
Πότε πότε άνοιγε τα χέρια του σε προσευχή.
Κάποια στιγμή είπε:
- Μαρτύριο!
Η γερόντισσα που βρισκόταν δίπλα του δεν άκουσε και τον ρώτησε τι είπε.
Το επανέλαβε 3 φορές.
- Μαρτύριο, μαρτύριο, μαρτύριο.
Κάθιδρος ασθμαίνων και δάκρυρροων έτρεχε το τελευταίο στάδιο για να φτάσει στο τέρμα και να λάβει "τον της νίκης στέφανον".
Ο "αγγελικώς επι της γης πολιτευσάμενος" έσπευδε δια μαρτυρίου να πετάξει προς τα ουράνια σκηνωματα.
Στις εννιάμιση η ώρα το πρωί όλες οι αδελφές πέρασαν να πάρουν για τελευταία φορά την ευχή του.
Ήταν προσηλωμένος στην εικόνα της Παναγίας και δεν μιλούσε.
Ο πόνος ήταν ζωγραφισμένος στο πρόσωπο του, ανέπνεε με πολύ δυσκολία, ενώ η πίεση του σιγά-σιγά έπεφτε.
Όλα έδειχναν ότι έφτανε το τέλος.
Ο αναστημένος πνευματικά πατήρ Παΐσιος βρισκόταν στο κατώφλι προς την αιώνια μακαριότητα.
Σε μια στιγμή,ο Όσιος πήρε 3 σύντομες εισπνοές και έσβησε όπως σβήνει το καντηλάκι όταν τελειώνει το λάδι του.
Έγειρε ήσυχα το κεφάλι του στο πλάι,ενώ η αγιασμένη του ψυχή είχε πετάξει στην αληθινή πατρίδα του, τον Ουρανό.
Ήταν 11 η ώρα το πρωί, της 12ης Ιουλίου του 1994...

Απόσπασμα από το βιβλίο ''Ο Άγιος Παΐσιος ο Αγιορείτης''.
Ιερόν Ησυχαστήριον Ευαγγελιστής Ιωάννης ο Θεολόγος, Έκδοση 2015.
https://proskynitis.blogspot.com/