Πῶς γίνεται μέσα στην καρδιά μας η ὕψωση τοῦ Τιμίου Σταυροῦ

 Ὁσίου Θεοφάνους τοῦ Ἐγκλείστου

«Τὸν 7ο αἰώνα ὑψώθηκε πανηγυρικὰ ὁ τίμιος Σταυρὸς στὰ Ἱεροσόλυμα, γιὰ νὰ τὸν δεῖ καὶ νὰ τὸν προσκυνήσει ὅλος ὁ λαός. Ἐκείνου τοῦ γεγονότος ἀνάμνηση εἶναι ἡ τελετὴ τῆς ὑψώσεως τοῦ Σταυροῦ, ποὺ γίνεται κάθε χρόνο, στίς 14 Σεπτεμβρίου, στοὺς ἐνοριακοὺς καὶ μοναστηριακοὺς ναούς. Αὐτὴ ἠ Ὓψωση, ὅμως, εἶναι ἐξωτερική. Ὑπάρχει, θὰ λέγαμε, καὶ μία πνευματική Ὓψωση τοῦ Σταυροῦ πού συντελεῖται μέσα στὴν καρδιὰ τοῦ ἀνθρώπου.

Πότε; Ὅταν κάποιος σταθερὰ ἀποφασίζει νὰ αὐτοσταυρωθεῖ, νεκρώνοντας τὰ πάθη του. Ὅποιος δὲν τὸ κάνει, δὲν εἶναι ἀληθινὸς Χριστιανός. Τὸ λέει ξεκάθαρα ὁ ἀπόστολος: «Οἱ τοῦ Χριστοῦ...τὴν σάρκα ἐσταύρωσαν σὺν τοῖς παθήμασι καὶ ταῖς ἐπιθυμίαις» (Γαλάτας 5, 24). Ὅσοι, δηλαδή, εἶναι τοῦ Χριστοῦ, ἔχουν σταυρώσει τὸν ἁμαρτωλὸ ἑαυτὸ τους μαζὶ μὲ τὰ πάθη καὶ τὶς ἐπιθυμίες του.

 Οἱ Χριστιανοί, λοιπόν, ὑψώνουν μέσα τους αὐτὸν τὸν Σταυρὸ καὶ τὸν κρατοῦν ὑψωμένο σὲ ὅλη τους τὴν ζωή. Ἔτσι εἶναι, ἄραγε; Ὁ καθένας ἂς ρωτήσει τὴν συνείδησή του. Καὶ μακάρι νὰ μὴν πάρει τὴν ἀπάντηση· «Ἐσὺ κάνεις τὰ σαρκικά σου θελήματα καὶ ὑπακούεις στὶς ἐπιθυμίες σου. Ὁ σταυρός σου δὲν εἶναι ὑψωμένος, ἀλλὰ ριγμένος στὸν λάκκο τῶν παθῶν, ὅπου σαπίζει ἀπὸ τὴν καταφρόνια καὶ τὴν ἀμέλειά σου».

 Μετὰ τὴν ἀποκαθήλωση τοῦ νεκροῦ σώματος τοῦ Χριστοῦ, ὁ τίμιος Σταυρος ἒμεινε

στὸν Γολγοθά. Οἱ Ἰουδαῖοι τὸν πῆραν καὶ τὸν ἔριξαν σὲ ἕνα σκουπιδόλακκο. Μετὰ τὴν Ἀνάσταση τοῦ Κυρίου, πάλι, δὲν δίστασαν νὰ ἐπιχώσουν μὲ πέτρες καὶ χώματα τὸν Πανάγιο τάφο Του, γιὰ νὰ τὸν ἐξαφανίσουν. Τέλος, ὅταν οἱ Ρωμαῖοι κυρίευσαν τὴν ἐπαναστατημένη Ἱερουσαλήμ, τὸ 70, κατέσκαψαν καὶ ἰσοπέδωσαν ὅλην τὴν πόλη καὶ τὰ περίχωρά της. Καὶ ἀργότερα, κατὰ τὴν ἀνοικοδόμησή της, στὸν τόπο ὅπου πρῶτα ἦταν ὁ Πανάγιος τάφος, μὲ ὑποκίνηση τοῦ ἐχθροῦ, ἔχτισαν ναὸ τῆς Ἀφροδίτης, τῆς εἰδωλολατρικῆς θεᾶς τῆς ἀσέλγειας.

 Κάτι παρόμοιο γίνεται καὶ μὲ τὸν ἐσωτερικὸ σταυρό μας. Ὅταν ὁ ἐχθρὸς κυριεύσει καὶ κατασκάψει τὴν νοητὴ Ἱερουσαλήμ, τὴν ψυχή μας, ὁ Σταυρὸς αὐτὸς γκρεμίζεται ἀπὸ τὸν καρδιακὸ Γολγοθὰ στὸν σπουπιδόλακκο τῶν ἁμαρτωλῶν ἐπιθυμιῶν καὶ ἡδονῶν. Στὴν θέση του τότε βάζουμε καὶ προσκυνᾶμε τὸ εἴδωλο τῆς Ἀφροδίτης, ὥσπου νὰ μᾶς ἐπισκεφτεῖ ἡ Θεία Χάρη, ἂν βέβαια μετανοήσουμε εἰλικρινά, ἡ ὁποία θὰ τσακίσει τὸ εἴδωλο τῆς ἁμαρτίας καὶ θὰ ὑψώσει μέσα μας τὸν Σταυρὸ τῆς νεκρώσεως τῶν παθῶν»

Ἀπὸ τὸ βιβλίο «Χειραγωγία στὴν πνευματικὴ ζωὴ»

https://proskynitis.blogspot.com/2019/09/blog-post_74.html