Δεν είναι τυχαία η παρομοίωση του λόγου του Κυρίου με σπόρο. Ο σπόρος, ενώ εξωτερικά φαίνεται κάτι το ασήμαντο και τιποτένιο, φέρει μέσα του ζωή. Αυξάνεται μέσα στη γη που τον υποδέχεται και μεταβάλλεται σε φυτό ή ακόμη και σε πανύψηλο δένδρο. Όμοια οι λόγοι του Ευαγγελίου κατ’ αρχήν φαίνονται σαν απλές ηθικές προσταγές, όμοιες σε μικρότερο ή μεγαλύτερο βαθμό με αυτές που συναντάμε σε διάφορες θρησκείες, φιλοσοφίες, ιδεολογίες και πολιτισμούς. Όσο όμως περισσότερο με συνέπεια και πολλή ταπείνωση τους κρατά ο πιστός μέσα του, γνωρίζει την αληθινή φύση τους˙ προέρχονται από τον παντοκράτορα Θεό και αποτελούν αποκάλυψη της υπάρξεώς του. Με την τήρηση των εντολών του Χριστού αρχίζουν να αναβλύζουν μέσα στον πιστό ρεύματα άκτιστης ζωής, που χαρακτηρίζει τον άναρχο Θεό. Βαθμηδόν ο πιστός βγαίνει από τα στενά όρια του ατόμου, όπως το πουλί που εκκολάπτεται, και ανοίγεται στις αχανείς διαστάσεις μια άλλης μορφής ύπαρξης, του Προσώπου. Αγιάζεται, θεώνεται, βλέπει και χωράει μέσα του τους πάντες και τα πάντα. Γίνεται όμοιος με τον Θεό, έτσι όπως τον ήθελε ο Θεός, όταν τον δημιουργούσε.
Ας μην περιφρονούμε λοιπόν το λόγο του Κυρίου, διότι είναι κραταιός και δυνατός και φέρει μέσα του την αιώνια ζωή. Ας τον υποδεχθούμε στη γη της καρδιάς μας και ας τον καλλιεργήσουμε μέσα στο χωράφι της Εκκλησίας με τα μέσα που μάς χορηγεί το Άγιο Πνεύμα, ώστε να καρποφορήσει και να γίνει δένδρο, το οποίο ενώ θα υψώνεται στη γη, ταυτόχρονα θα είναι φυτευμένο και στον πνευματικό ουρανό, παρέχοντας σε μάς καρπούς ζωής και αφθαρσίας.
(Από τη Φωνή Κυρίου 2012)
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου