Όλοι καλοί είμαστε. Μέχρι να μας πατήσουν την ουρά.

από τον π. Ανδρέα Κονάνο

Πάντως, πολλά ψυχολογικά προβλήματα μεταξύ μας.

Των πιστών.

Προβλήματα, που ντύνονται λιβανωτές στολές και κρύβονται καλά πίσω από μανδύα πνευματικότητας.

Μη τρομάζεις. Δεν μιλώ για σένα. Για μένα μιλάω πάλι.

Πάντως, το να μη θέλουμε να αλλάξουμε καθόλου και σε τίποτε.

Το να μη σηκώνουμε μύγα στο σπαθί μας ή μια διαφορετική άποψη ή έναν διαφορετικό άνθρωπο, κάτι δείχνει για τον μέσα μας κόσμο. Κάτι ανησυχητικό.

Για την ανασφάλειά μας, τις άμυνές μας, τις τρελές φοβίες μας, την ετοιμοπόλεμη διάθεσή μας, τα αδελφοκτόνα αισθήματά μας.

Τις στιγμές αυτές, ξεχνάμε τελείως την αγάπη στον αδερφό μας, τη συγχώρεση κι ευσπλαχνία, που ο ίδιος ο Χριστός δίδαξε!!

Πριν καιρό, ένας φίλος μου, με συμβουλή και του πνευματικού του, (δεν είμαι εγώ), έστειλε την αρραβωνιστικιά του σ' έναν ψυχολόγο για να βοηθηθεί σε κάτι πολύ σοβαρό που είχε, μα η ίδια δεν παραδεχόταν!!..

Όλοι έβλεπαν ότι έχει πρόβλημα, εκτός από την ίδια.

Πήγε στον ψυχολόγο με το ζόρι, για μία μόνο φορά, κι ύστερα είπε: πολύ καλός ο ψυχολόγος, θα τον έχω υπόψη μου. Όποιος γνωστός μου έχει ανάγκη, θα τον στείλω.

Καλός ο ψυχολόγος, είπε. Μα για άλλους!! Εγώ, καλά είμαι.

Χαμπάρι!!

Δεν με τρομάζουν τα προβλήματα, οι αμαρτίες, τα λάθη, τα πάθη, τα ψυχολογικά μας ή και η τρέλα μας ακόμα!

Ούτε ο Χριστός τρόμαξε από αυτά. Τα είδε με κατανόηση απέραντη.

Με τρομάζει υπέρμετρα όμως η παντελής έλλειψη ειλικρίνειας κι αυτογνωσίας.

Η απουσία παραδοχής κι αποδοχής του εαυτού μας.

Όλοι καλοί είμαστε.

Μέχρι να μας πατήσουν την ουρά. Τότε βγάζουμε μια απίστευτη σκληρότητα.

Δεν είναι κακό κι αυτό. Αφού έτσι συμβαίνει.

Μα, παραδέξου το. Έστω αυτό. Είναι η αρχή για κάτι πιο αληθινό και γνήσιο.

Να βάλουμε αυτό που λένε, ¨μιαν αρχή¨.