Το γεγονός της Αναστάσεως του Χριστού είναι εκείνο που τέμνει την Ιστορία και τα ανθρώπινα πλήθη: την Ιστορία σε προ Χριστού και μετά Χριστόν, ώστε ο Χριστός να είναι το κέντρο και του γραμμικού χρόνου, όπως δεν το πέτυχε κανείς έως τώρα στην ιστορία της ανθρωπότητας, αλλά και τα ανθρώπινα πλήθη σε εκείνους που τον θεωρούν κέντρο της ζωής τους και της ύπαρξής τους και τον εμπιστεύονται και σε εκείνους που τον μάχονται ασταμάτητα, τον διωκουν, τον συκοφαντούν, κυρίως στα πρόσωπα αυτών που τον ακολουθούν.
Θεμέλιο της πίστης μας, αποτελεί η Ανάσταση του Χριστού, πράγμα που διακηρύσσει περίτρανα ο Απόστολος Παύλος: «εἰ δέ ἀνάστασις νεκρῶν οὐκ ἒστιν, οὐδέ Χριστός ἐγήγερται· εἰ δέ Χριστός οὐκ ἐγήγερται, κενόν ἂρα τό κήρυγμα ἡμῶν, κενή δέ ἡ πίστις ὑμῶν» (Α´ Κορ. ιε´ 13-14). Χωρίς την Ανάσταση του Χριστού, ποιος ο λόγος να πισεύουμε σε Αυτόν; Αν η ζωή μας καταντούσε να είναι ένα γραμμικό χρονικό διάστημα μεταξύ μιάς ημερομηνίας γέννησης και μιας ημερομηνίας θανάτου, υπάρχει ανοητότερο πλάσμα από τον άνθρωπο πάνω στη γη;
(Από τη ΦΩΝΗ ΚΥΡΙΟΥ 2014)
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου