Γερασίμου Φραγκουλάκη
Αρχιμανδρίτη
Όταν οι μάγοι έφτασαν στην Ιερουσαλήμ και ρωτούσαν "που εστίν ο γεννηθείς βασιλεύς των Ιουδαίων"[1], ο βασιλιάς Ηρώδης προσκάλεσε τους αρχιερείς και τους γραμματείς οι οποίοι μετά από έρευνα στα βιβλία των προφητών, βρήκαν ότι ο Χριστός γεννάται στην Βηθλεέμ.[2] Μετά απ' αυτό ο Ηρώδης παρήγγειλε στους μάγους να ερευνήσουν για το παιδίον και να τον ενημερώσουν, κάτι που όπως φαίνεται το υποσχέθηκαν οι μάγοι.
Οι μάγοι είχαν κατά νου να εκπληρώσουν την υπόσχεσή τους, όμως έλαβαν πρόσταγμα από το Θεό να μην επιστρέψουν στον Ηρώδη και να ακολουθήσουν άλλη πορεία για την πατρίδα τους, κάτι το οποίο τελικώς έπραξαν. Ο Ηρώδης ο οποίος νόμιζε ότι ο γεννηθείς Χριστός είναι επίγειος βασιλιάς και φοβήθηκε μήπως τον εκθρονίσει, για να πάρει το θρόνο του, όταν είδε ότι οι μάγοι τον ενέπαιξαν και δεν επέστρεψαν για να του δώσουν στοιχεία για το νεογέννητο, τόσο πολύ θύμωσε και έβγαλε διαταγή να θανατώσουν όλα τα αγόρια, όχι μόνο της Βηθλεέμ αλλά και των γύρω περιοχών, όσα ήταν από δύο ετών και κάτω.
Γιατί ο Ηρώδης έδωσε εντολή να θανατώσουν τα παιδιά από δύο ετών και κάτω; Από αυτό φαίνεται ότι οι μάγοι του είχαν πει, ότι επί δύο χρόνια μελετούσαν το αστέρι που είχε εμφανισθεί κατά την Γέννηση του Ιησού.[3] Ήλπιζε λοιπόν ο θηριώδης Ηρώδης ότι ανάμεσα σε αυτά τα νήπια θα βρισκόταν και ο Χριστός και γίνεται αυτουργός της πιο άνανδρης δολοφονίας.
Τα νήπια που θανατώθηκαν από τον Ηρώδη ήταν δεκατέσσερις χιλιάδες. Αποτέλεσαν την "θεία απαρχήν", τους πρώτους μάρτυρες του Χριστού.
Πολλοί είναι εκείνοι που ρωτάνε, γιατί ο Θεός επέτρεψε να σφαγούν τόσα βρέφη; Όμως ένα τέτοιο ερώτημα δεν έχει δικαίωμα δυστυχώς, να το απευθύνει η κοινωνία μας. Μια κοινωνία που τσαλαπατά με τον χειρότερο και αγριότερο τρόπο εκατομμύρια λουλούδια, δεν έχει δικαίωμα να ρωτά γιατί κόπηκαν κάποια από αυτά και μεταφυτεύτηκαν στον κήπο του Παραδείσου. Τα νήπια αυτά, οι πρώτοι μάρτυρες του Χριστού, κατάκτησαν τον Παράδεισο, την Ουράνιο Βασιλεία. Αντιθέτως σήμερα τα παιδιά μας, αυτά τα λουλούδια, δεν κινδυνεύουν από το μαχαίρι του Ηρώδη, χάνονται όμως από το σπαθί της αθεϊστικής προπαγάνδας, που με την βοήθεια δυστυχώς και των γονέων φτάνει μέχρι την καρδιά και σκοτώνει την πίστη στο Θεό. Πόσοι ήταν οι γονείς εκείνοι που και φέτος γιόρτασαν με τα παιδιά τους Χριστούγεννα, χωρίς Χριστό! Με την ευκαιρία των διακοπών επέτρεψαν ή και υποχρέωσαν τα μικρά παιδιά τους να συμμετέχουν σε γιορτινά δήθεν χριστουγεννιάτικα ξενύχτια. Έστρωσαν πλούσιο τραπέζι που το ονόμασαν χριστουγεννιάτικο, παραμονή των Χριστουγέννων με πλούσια φαγητά και γλυκά και ξεφάντωσαν μέχρι αργά. Μα ανήμερα των Χριστουγέννων έμειναν στο σπίτι, με την δικαιολογία του ξενυχτιού, για να ξεκουραστούν. Πόσοι ήταν οι γονείς εκείνοι οι οποίοι φρόντισαν να φέρουν τα παιδιά τους ανήμερα της μεγάλης γιορτής, για να τα κοινωνήσουν;
Ο Ηρώδης αφαίρεσε την επίγεια ζωή των νηπίων, η ενέργειά του όμως αυτή ήταν αιτία για να κερδίσουν τον Παράδεισο. Σήμερα οι πολλοί γονείς δυστυχώς, φροντίζουν για την επίγεια, την κοσμική ζωή των παιδιών τους, δημιουργούν όμως φραγμούς και τα εμποδίζουν να οδηγηθούν στην σωτηρία. Θα τολμήσω να σας προκαλέσω και να σας καλέσω σε σύγκριση, για το ποιος κάνει το μεγαλύτερο κακό.
Αν ο Ηρώδης αποτελεί το σύμβολο της αγριότητας, αυτή την αγριότητα την συναντούμε και στον σύγχρονο κόσμο μας. Αδίστακτος αυτός τότε, αδίστακτοι και οι κακοποιοί σήμερα.
Αν ο Ηρώδης είναι το σύμβολο της πιο άδικης αιματοχυσίας, το ανθρώπινο αίμα δεν έπαψε να χύνεται ούτε στην εποχή μας. Ακόμα και στην περιοχή της Βηθλεέμ, εκεί που γεννήθηκε ο Χριστός και ακούστηκε "το επί γης ειρήνη" κι εκεί έτρεξε και τρέχει αίμα αδικοσκοτωμένων. Αιματοχυσία στη Συρία και στις άλλες αλληλοσπαρασσόμενες χώρες σε διάφορα μέρη της υφηλίου, επειδή φοβούνται κάποιοι να μη χάσουν τα συμφέροντα τους, την εξουσία τους.[4]
Δεν είναι σπάνιο να είναι κανείς αθώος και όμως να μην είναι ασφαλής. Να έχει την συνείδησή του ήσυχη και όμως να κινδυνεύει ή να υφίσταται δυσάρεστες συνέπειες.
Αυτό συνέβη και με τον σήμερα εορταζόμενο πρωτομάρτυρα, αρχιδιάκονο Στέφανο.
Ο Άγιος Στέφανος ξεχώριζε ανάμεσα στους επτά διακόνους που είχαν εκλέξει οι
πρώτοι χριστιανοί, για να φροντίζουν τα κοινά τραπέζια της αγάπης. Εκτός από την διακονία του αυτή ασχολιόταν και με το κήρυγμα του Ευαγγελίου του Χριστού. Ο Στέφανος, γεμάτος πίστη και δύναμη, έκανε μεγάλα και καταπληκτικά θαύματα ανάμεσα στο λαό,[5] μας λέει η Καινή Διαθήκη. Είχε αφιερώσει επομένως την ζωή του στο κήρυγμα και στα έργα φιλανθρωπίας. Κινούμενοι από φθόνο οι Ιουδαίοι έβαλαν κάποιους να τον κατηγορήσουν, ότι τον άκουσαν να λέει λόγια βλάσφημα για τον Μωυσή και για τον Θεό. Με αφορμή αυτές τις συκοφαντίες οδήγησαν τον Στέφανο μπροστά στο Συνέδριο, για να απολογηθεί. Η απολογία του υπήρξε πρότυπο θάρρους και τόλμης. Χωρίς κανένα φόβο εξαπέλυσε λόγια κεραυνούς εναντίον των Ιουδαίων. Ασυγκράτητοι από το μίσος οι Ιουδαίοι τον έβγαλαν έξω από τα τείχη της πόλεως και τον θανάτωσαν με λιθοβολισμό. Έτσι ο Αρχιδιάκονος Στέφανος έγινε ο πρώτος συνειδητός Μάρτυρας του Χριστού, γι' αυτό και η Εκκλησία μας τον τιμά ως Πρωτομάρτυρα, γιορτάζοντας την μνήμη του δυο μέρες μετά τα Χριστούγεννα, στις 27 Δεκεμβρίου.
Αγαπητοί μου αδελφοί, σήμερα από τους Χριστιανούς και ιδιαιτέρως τους Ορθοδόξους απουσιάζει η αγωνιστική διάθεση. Έχουμε ξεχάσει πολλά πράγματα οι περισσότεροι. Έχουμε ξεχάσει να εκκλησιαζόμαστε, να νηστεύουμε, να εξομολογούμαστε, να κοινωνούμε, να προσευχόμαστε. Έχουμε ξεχάσει να αγαπούμε, με την αγάπη που μας δίδαξε ο Χριστός. Έχουμε ξεχάσει να συγχωρούμε, με τον τρόπο που μας δίδαξε ο Κύριος. Είναι παρήγορο το γεγονός ότι, έστω και ασυνείδητα, διατηρούμε το όνομα του Χριστιανού του Ορθοδόξου.
Μήπως ήρθε καιρός να επαναπροσδιορίσουμε την ιδιότητά μας αυτή ως Ορθόδοξοι Χριστιανοί και να καλλιεργήσουμε ενσυνείδητη σχέση με τον Χριστό;
Ας γίνει αυτό ο στόχος μας για τη νέα χρονιά, που σε πολύ λίγες μέρες έρχεται. Ας αποτελέσει το όραμά μας και την απάντησή μας στους σύγχρονους Ηρώδες της κοινωνίας μας. Αμήν!
[1] Μτθ. 2,2
[2] Μιχ. 5,2
[3] Νικηφόρου Θεοτόκη, Κυριακοδρόμιο, εκδόσεις Ματθαίου Λαγγή, Αθήναι 1984, τ. Γ΄, σ.391
[4] Αρχιμ. Δανιήλ Γ. Αεράκη, Ο Χριστός χθες και σήμερα, Αθήνα 1993, σ. 518-519
[5] Πραξ. 6, 8
http://hannover-orthodoxie.blogspot.com.eg
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου