Η εξουθένωση οδηγεί στο Θεό

Σπάνια ἕνας ἄνθρωπος, ὁ ὁποῖος δὲν ἔχει στερήσεις, θλίψεις καὶ δυστυχίες στὴ ζωή του, μπορεῖ μὲ φλογερὴ καρδιὰ νὰ προσεύχεται στὸ Θεό.
Προσευχὴ ἡ ὁποία ἔχει τὴ φλόγα τῆς πίστης, τῆς ἐλπίδας καὶ τῆς ἀγάπης πρὸς τὸ Θεό, βγαίνει ἀπὸ τὴν ψυχή, ἡ ὁποία ἔχει συνειδητοποιήσει τὴν ἐλεεινότητα καὶ τὴ φτώχεια της, ὅτι δηλαδὴ χωρὶς τὸ Θεὸ εἶναι τυφλὴ καὶ γυμνή.
Καὶ γι᾿ αὐτὸ Τὸν παρακαλεῖ νὰ ἀναπληρώσει τὶς ἐλλείψεις της. ῎Εχω ἀκούσει μερικοὺς ἀνόητους ἀνθρώπους νὰ λένε·
«Γιὰ ποιό λόγο νὰ προσευχόμαστε στὸ Θεό, ἀφοῦ δὲ μᾶς λείπει τίποτε, ἀφοῦ ὅλα τὰ ἔχουμε μὲ ἀφθονία, καὶ μαζὶ μὲ ὅλα εἴμαστε ὑγιεῖς καὶ χαρούμενοι;».
Αὐτὴ εἶναι ἡ φωνὴ τῆς σάρκας, ἡ ὁποία πάντα περηφανεύεται καὶ νομίζει ὅτι ὅλα τὰ ἀγαθὰ ποὺ ἀπολαμβάνει τὰ ἔχει ἀποκτήσει μὲ τὴν ἐξυπνάδα της καὶ τοὺς κόπους της.
Γι᾿ αὐτὸ τὸ λόγο, γιὰ νὰ ἀρχίσει ὁ ἄνθρωπος νὰ προσεύχεται θερμά, μὲ δυνατὴ πίστη καὶ ζωντανὴ ἐλπίδα στὸ Θεό, πρέπει νὰ στερηθεῖ τὰ ἀγαθὰ ποὺ αὐτὸς νομίζει πὼς εἶναι δικά του καὶ τὸν κάνουν νὰ εἶναι περήφανος.
῎Ετσι θὰ μάθει τί σημαίνει ἀνάγκη, τί στὴν πραγματικότητα εἶναι ὁ ἴδιος, πόσο ἀνίσχυρος εἶναι, πόσο ἀσήμαντος εἶναι χωρὶς τὸ Θεό, χωρὶς τὴ βοήθεια καὶ τὴν εὐλογία Του.
Πρέπει νὰ στερηθεῖ τὴν περιουσία του ἤ τὴν ὑγεία ἤ κάποιο μέλος τοῦ σώματος, παραδείγματος χάρη τὸ χέρι, πόδι ἤ μάτι, ἤ τὴν ἀκοὴ ἤ τὴν ἱκανότητα νὰ μιλάει· νὰ συντριβεῖ ἡ καρδιά του μὲ φοβερὰ βάσανα ποὺ προεικονίζουν τὰ πραγματικὰ βάσανα τῆς κολάσεως.
Τότε θ᾿ ἀρχίσει νὰ ἱκετεύει τὸν Δότη ὅλων τῶν ἀγαθῶν, τὸ Θεό, τότε θ᾿ ἀναγνωρίσει τὴν ἐξουσία, τὴ βασιλεία, τὴ δύναμη καὶ τὴ δόξα Του, τότε θὰ καταλάβει τί εἶναι ὁ ποταμὸς τῶν δακρύων.

῾Αγίου ᾿Ιωάννου τῆς Κροστάνδης
ΑΓΙΟΣ ΚΥΠΡΙΑΝΟΣ
ΟΡΘΟΔΟΞΟΝ ΧΡΙΣΤΙΑΝΙΚΟΝ ΠΕΡΙΟΔΙΚΟΝ
ΙΕΡΑ ΜΟΝΗ ΑΓΙΩΝ ΚΥΠΡΙΑΝΟΥ ΚΑΙ ΙΟΥΣΤΙΝΗΣ ΦΥΛΗΣ ΑΤΤΙΚΗΣ
ΕΤΟΣ Μ´ – ΤΟΜΟΣ ΙΕ´- ΝΟΕΜΒΡΙΟΣ – ΔΕΚΕΜΒΡΙΟΣ 2007- ΤΕΥΧΟΣ 341
http://inpantanassis.blogspot.com/