''Είναι το νεράκι από την βρύση που ψευτοδιαβάζουν οι παπάδες και μας κοροϊδεύουν τα Θεοφάνεια'' (Αληθινή Ιστορία)

 

 Μια αληθινή ιστορία για μια γυναίκα καλή και φιλότιμη, αλλά με ένα περίεργο και κουραστικό πνεύμα αντίρρησης και αμφισβήτησης για όλα όσα έχουν σχέση με την Εκκλησία και τους Ιερείς. Αυτή λοιπόν κάθε φορά που θα ερχόταν στο σπίτι μας δεν έχανε την ευκαιρία να ''μας νουθετεί '' για την πλάνη που ζούμε.
Ό,τι και αν της λέγαμε δεν το δεχόταν, είχε πάντα την δική της Ιδιαίτερη γνώμη.
Πέρυσι μόλις γυρίσαμε από τον Μεγάλο Αγιασμό των Θεοφανείων, ήλθε επίσκεψη και μας άρχισε πάλι τα δικά της ''Σας κοροϊδεύουν οι παπάδες, κάνουν πώς διαβάζουν κάτι και σας δίνουν νεράκι από την βρύση. Σας πιάνουν κορόϊδα και άλλα πολλά''. Δεν της είπαμε τίποτα, αλλά είναι αλήθεια ότι χάσαμε την ειρήνη μας με τα λόγια της.
 Μόλις έφυγε λέω στη γυναίκα μου ''όταν θα ξανάρθει και είμαι και εγώ στο σπίτι, θέλω μέσα στο ποτήρι με το νερό που θα της προσφέρεις μαζί με τον καφέ, να της ρίξεις πολύ λίγο, ένα κουταλάκι νερό από τον Μεγάλο Αγιασμό των Θεοφανείων''.
Είπα στο Θεό ''Θεέ μου μόνο Εσύ μπορείς, αν είναι ειλικρινής να της δώσεις ένα Σημείο, Κάτι για να καταλάβει την πλάνη της''.
 Και έτσι έγινε. Ήλθε και ενώ η γυναίκα μου έφτιαχνε τον καφέ, εγώ με αυτή συζητούσαμε στο σαλόνι, χωρίς αυτή να έχει καμιά οπτική επαφή με την κουζίνα.
Έρχεται ο καφές και μόλις ήπιε από το ποτήρι με το νερό, έμεινε ξαφνιασμένη.
Ξανάπινε το κρατούσε λίγο στο στόμα της, το γευόταν και μας κοίταζε. Έγινε τρεις-τέσσερις φορές αυτό και μετά μας λέει:
''Τί νερό είναι αυτό; αυτό είναι άλλο νερό, πρώτη φορά πίνω στη ζωή μου τόσο ωραίο και γλυκόπιοτο νερό. Από πού το έχετε;'' Από την βρύση του σπιτιού, της λέει η γυναίκα μου, το νερό που πίνεις πάντα είναι. ''Όχι, δεν έχω ξαναπιεί στη ζωή μου τέτοιο ωραίο νερό'' έλεγε.
Παράτησε τον καφέ της και ζήτησε και δεύτερο ποτήρι νερό. Της πάει η γυναίκα μου, αλλά χωρίς Αγιασμό μέσα. '''Οχι, αυτό δεν είναι σαν το προηγούμενο, θέλω από εκείνο το νερό''.
Παίρνει και η γυναίκα μου το μπουκάλι με τον Αγιασμό και μπροστά στα μάτια της ρίχνει λίγο μέσα στο ποτήρι της. Δοκιμάζει και φωνάζει:
 ''Ναι, αυτό είναι ίδιο, ωραίο και γλυκιόπιοτο σαν το άλλο. Τί είναι αυτό που έριξες από το μπουκάλι; ''
Και της απαντώ ''Είναι το νεράκι από την βρύση που ψευτοδιαβάζουν οι παπάδες και μας κοροϊδεύουν τα Θεοφάνεια''. Έμεινε κόκκαλο, σαν να κοιτούσε το άπειρο.
Δεν μπόρεσα να συνεχίσω άλλο, βούρκωσα από συγκίνηση για αυτό που της έδειξε ο Θεός.
Ένα χρόνο τώρα δεν μας ξαναείπε για την Εκκλησία ποτέ-ποτέ Τίποτα.
Είναι αλήθεια ότι εμείς όταν πίνουμε Αγιασμό το μόνο που καταλαβαίνουμε είναι η Φρεσκάδα του όσα χρόνια και αν περάσουν.
Σε αυτή όμως ο Θεός έκανε κάτι ιδιαίτερο, που μας ξάφνιασε και εμάς.
Γλύκανε το νερό όπως το έκανε κάποτε ο Θεός δια του Μωϋσή στην έρημο της Μερράς.
Τρεις μέρες περπατούσαν οι Ισραηλίτες μέσα στην καυτή έρημο και δεν έβρισκαν νερό.
Και όταν επιτέλους βρήκαν, δεν μπόρεσαν να πιούν γιατί ήταν πολύ Πικρό. Μερρά σημαίνει Πικρό.
Άρχισαν όλοι να φωνάζουν στον Μωϋσή ''Τι θα πιούμε;'' Στέκεται και ο Μωϋσής μπροστά στο Θεό '' Εβόησε ο Μωϋσής προς Κύριον και έδειξεν αυτώ Κύριος ξύλον. Και ενέβαλεν αυτό εις το ύδωρ και εγλυκάνθη το ύδωρ''. Αυτό το Ξύλο ήταν η προεικόνηση του Σταυρού, 1.300 χρόνια πριν σταυρωθεί ο Χριστός. Αυτό εγλύκανε τα πικρά νερά και ήπιαν περίπου τρία εκατομμύρια Ισραηλίτες.
Όταν ο Ιερέας προσεύχεται για τον Αγιασμό του Ύδατος κρατώντας τον Ξύλινο Σταυρό μέσα στο Νερό, με εκείνη την Θαυμαστή, την Πρωτοχριστιανική και Πλήρης Αγίου Πνεύματος Προσευχή, εκεί σε κάποιο σημείο λέει και για το παραπάνω θαύμα '' Σήμερον το πικρόν ύδωρ, το επί Μωϋσέως τω λαώ εις γλυκύτητα μεταποιείται''.
Σε αυτή την προσευχή θα ακούσουμε 24 φορές τον Ιερέα να λέει την λέξη ''Σήμερον'' και να συνοδεύεται το καθένα από αντίστοιχα γεγονότα που έχουν σχέση με την Βάπτιση του Χριστού.
Το Παρελθόν γίνεται Παρόν και Βίωμα σε όλες τις Εορτές στην Ορθόδοξη Εκκλησία.
''Η Παρθένος σήμερον τον υπερούσιον τίκτει...'', ''Σήμερον κρεμάται επί Ξύλου...''
Αυτό το Σήμερον ακούγεται σε Ουρανό, Γη και Καταχθόνια.
Με αυτό το Σήμερον ο Χριστιανός μετέχει προσωπικά σε όλα όσα διαδραματίστηκαν για την Σωτηρία του και αναθερμαίνει την σχέση του με τον Θεό.
Αχ αυτά τα Καταχθόνια τί υποφέρουν αυτές τις ημέρες ''φρίττουν και στενάζουν''.
Η Βάπτιση του Χριστού ήταν η Αρχή του Τέλους τους.
Πάρτε Αγιασμό στα σπίτια σας, όχι σαν κάτι μαγικό αλλά ''ως αγιασμού δώρον, δαίμοσιν ολέθριον, νοσημάτων αλεξιτήριον, αγγελικής ισχύος πεπληρωμένον''.
 Ο Άγιος Λουκάς ο Ιατρός Επίσκοπος Κριμαίας (+1961) που τόσα υπέφερε από τους Κομμουνιστές στη Ρωσία μας συστήνει '' Πίνετε κάθε μέρα Αγιασμό, δεν σας το λέω σαν Κληρικός, αλλά σαν Γιατρός''.
Και δεν ήταν ένας απλός γιατρός, αλλά καθηγητής ανατομίας και χειρουργικής στο πανεπιστήμιο της Τασκένδης, από το 1920. Έχοντας γράψει σαράντα ιατρικά συγγράμματα, με κλασικό το «Δοκίμια για την χειρουργική », έθεσε τα θεμέλια για μια ολόκληρη ιατρική ειδικότητα, το δε έργο του συνεχίζει να χρησιμοποιείται στην παγκόσμια ιατρική ως και σήμερα.
Κανείς επιστήμονας δεν μπορεί ακόμη να εξηγήσει πώς μπορεί το νερό να μένει αναλλοίωτο και φρέσκο όχι για ένα χρόνο, αλλά και για περισσότερα (έχω Αγιασμό Ύδατος τριών ετών). Βλέπουν στο μικροσκόπιο την μεγάλη διαφορά που έχουν οι κρύσταλλοι του νερού πριν και μετά την Προσευχή μόνο του Ορθόδοξου Ιερέα. Ενώ πριν είναι ακανόνιστες και θολές οι πλευρές και οι γωνίες των κρυστάλλων (αρχίζει η φθορά του) κατά και μετά την προσευχή τελειοποιούνται οι γωνίες τους και γίνονται όλοι οι κρύσταλλοι ομοιόμορφοι και διατηρείται Φρέσκο για χρόνια. Είναι αυτό που ονομάζει ο Χρυσόστομος ''εναργές σημείο'' θαυμαστό, αληθινό, ζωντανό τεκμήριο.
Αν αυτά συμβαίνουν στο Νερό του Αγιασμού, ας σκεφθούμε Τί γίνετε στη Θεία Κοινωνία.
Εκεί αδυνατεί ο νούς και ιλιγγιά η σκέψη να συλλάβει!!!

https://proskynitis.blogspot.com/