Πρὸς Τίτον Ἐπιστολῆς Παύλου τὸ Ἀνάγνωσμα 1:15-16; 2:1-10
Τέκνον Τίτε, πάντα μὲν καθαρὰ τοῖς καθαροῖς· τοῖς δὲ μεμιαμμένοις καὶ ἀπίστοις οὐδὲν καθαρόν, ἀλλὰ μεμίανται αὐτῶν καὶ ὁ νοῦς καὶ ἡ συνείδησις. Θεὸν ὁμολογοῦσιν εἰδέναι, τοῖς δὲ ἔργοις ἀρνοῦνται, βδελυκτοὶ ὄντες καὶ ἀπειθεῖς καὶ πρὸς πᾶν ἔργον ἀγαθὸν ἀδόκιμοι. Σὺ δὲ λάλει ἃ πρέπει τῇ ὑγιαινούσῃ διδασκαλίᾳ. Πρεσβύτας νηφαλίους εἶναι, σεμνούς, σώφρονας, ὑγιαίνοντας τῇ πίστει, τῇ ἀγάπῃ, τῇ ὑπομονῇ. Πρεσβύτιδας ὡσαύτως ἐν καταστήματι ἱεροπρεπεῖς, μὴ διαβόλους, μὴ οἴνῳ πολλῷ δεδουλωμένας, καλοδιδασκάλους ἵνα σωφρονίζωσι τὰς νέας φιλάνδρους εἶναι, φιλοτέκνους, σώφρονας, ἁγνάς, οἰκουρούς, ἀγαθάς, ὑποτασσομένας τοῖς ἰδίοις ἀνδράσιν, ἵνα μὴ ὁ λόγος τοῦ Θεοῦ βλασφημῆται. Τοὺς νεωτέρους ὡσαύτως παρακάλει σωφρονεῖν, περὶ πάντα σεαυτὸν παρεχόμενος τύπον καλῶν ἔργων, ἐν τῇ διδασκαλίᾳ ἀδιαφθορίαν, σεμνότητα, ἀφθαρσίαν, λόγον ὑγιῆ, ἀκατάγνωστον, ἵνα ὁ ἐξ ἐναντίας ἐντραπῇ μηδὲν ἔχων περὶ ἡμῶν λέγειν φαῦλον. Δούλους ἰδίοις δεσπόταις ὑποτάσσεσθαι, ἐν πᾶσιν εὐαρέστους εἶναι, μὴ ἀντιλέγοντας, μὴ νοσφιζομένους, ἀλλὰ πίστιν πᾶσαν ἐνδεικνυμένους ἀγαθήν, ἵνα τὴν διδασκαλίαν τοῦ Σωτῆρος ἡμῶν Θεοῦ κοσμῶσιν ἐν ἡμῖν.
Τέκνον Τίτε, πάντα μὲν καθαρὰ τοῖς καθαροῖς· τοῖς δὲ μεμιαμμένοις καὶ ἀπίστοις οὐδὲν καθαρόν, ἀλλὰ μεμίανται αὐτῶν καὶ ὁ νοῦς καὶ ἡ συνείδησις. Θεὸν ὁμολογοῦσιν εἰδέναι, τοῖς δὲ ἔργοις ἀρνοῦνται, βδελυκτοὶ ὄντες καὶ ἀπειθεῖς καὶ πρὸς πᾶν ἔργον ἀγαθὸν ἀδόκιμοι. Σὺ δὲ λάλει ἃ πρέπει τῇ ὑγιαινούσῃ διδασκαλίᾳ. Πρεσβύτας νηφαλίους εἶναι, σεμνούς, σώφρονας, ὑγιαίνοντας τῇ πίστει, τῇ ἀγάπῃ, τῇ ὑπομονῇ. Πρεσβύτιδας ὡσαύτως ἐν καταστήματι ἱεροπρεπεῖς, μὴ διαβόλους, μὴ οἴνῳ πολλῷ δεδουλωμένας, καλοδιδασκάλους ἵνα σωφρονίζωσι τὰς νέας φιλάνδρους εἶναι, φιλοτέκνους, σώφρονας, ἁγνάς, οἰκουρούς, ἀγαθάς, ὑποτασσομένας τοῖς ἰδίοις ἀνδράσιν, ἵνα μὴ ὁ λόγος τοῦ Θεοῦ βλασφημῆται. Τοὺς νεωτέρους ὡσαύτως παρακάλει σωφρονεῖν, περὶ πάντα σεαυτὸν παρεχόμενος τύπον καλῶν ἔργων, ἐν τῇ διδασκαλίᾳ ἀδιαφθορίαν, σεμνότητα, ἀφθαρσίαν, λόγον ὑγιῆ, ἀκατάγνωστον, ἵνα ὁ ἐξ ἐναντίας ἐντραπῇ μηδὲν ἔχων περὶ ἡμῶν λέγειν φαῦλον. Δούλους ἰδίοις δεσπόταις ὑποτάσσεσθαι, ἐν πᾶσιν εὐαρέστους εἶναι, μὴ ἀντιλέγοντας, μὴ νοσφιζομένους, ἀλλὰ πίστιν πᾶσαν ἐνδεικνυμένους ἀγαθήν, ἵνα τὴν διδασκαλίαν τοῦ Σωτῆρος ἡμῶν Θεοῦ κοσμῶσιν ἐν ἡμῖν.
Νεοελληνική απόδοση:
Εἰς τοὺς καθαροὺς ὅλα εἶναι καθαρά, ἀλλ’ εἰς τοὺς μολυσμένους καὶ τοὺς ἀπίστους τίποτε δὲν εἶναι καθαρόν· ἔχει μολυνθῆ καὶ ὁ νοῦς τους καὶ ἡ συνείδησίς τους. Ὁμολογοῦν μὲ τὸ στόμα ὅτι γνωρίζουν τὸν Θεόν, ἀλλὰ μὲ τὰ ἔργα τους τὸν ἀρνοῦνται, εἶναι ἄνθρωποι βδελυροί, ἀπειθεῖς καὶ ἀκατάλληλοι διὰ κάθε καλὸν ἔργον. Σὺ δὲ κήρυττε ὅσα εἶναι σύμφωνα πρὸς τὴν ὑγιᾶ διδασκαλίαν. Δηλαδή, οἱ ἡλικιωμένοι ἄνδρες νὰ εἶναι νηφάλιοι, σεμνοί, σώφρονες, ὑγιεῖς εἰς τὴν πίστιν, τὴν ἀγάπην, τὴν ὑπομονήν. Ἐπίσης, αἱ ἡλικιωμέναι γυναῖκες νὰ εἶναι σεβάσμιαι εἰς τὴν συμπεριφοράν τους, νὰ μὴ διαβάλλουν, νὰ μὴν εἶναι δοῦλαι τοῦ κρασιοῦ· νὰ διδάσκουν ὅ,τι εἶναι καλὸν διὰ νὰ σωφρονίζουν τὰς νέας ὥστε νὰ ἀγαποῦν τοὺς ἀνδρας των καὶ τὰ παιδιά των, νὰ εἶναι ἐγκρατεῖς, ἁγναί, οἰκοκυραί, ἀγαθαί, νὰ ὑποτάσσωνται εἰς τοὺς ἄνδρας των, διὰ νὰ μὴ δυσφημῆται ὀ λόγος τοῦ Θεοῦ. Τοὺς νεωτέρους ἐπίσης νὰ νουθετῇς νὰ εἶναι ἐγκρατεῖς, εἰς τὴν διδασκαλίαν ἀκεραιότητα, σεμνότητα, λόγον ὀρθόν, ἀπηλλαγμένον ἀπὸ κάθε κατηγορίαν διὰ νὰ ἐντραπῇ ὀ ἐχθρὸς ποὺ δὲν θὰ ἔχῃ νὰ πῇ τίποτε κακὸν γιὰ μᾶς. Οἱ δοῦλοι νὰ ὑποτάσσωνται εἰς τοὺς κυρίους των, νὰ εἶναι εἰς ὅλα εὐάρεστοι, νὰ μὴν ἀντιλέγουν, νὰ μὴ κλέβουν. ἀλλὰ νὰ δείχνουν πλήρη καὶ εἰλικρινῆ πιστότητα ὥστε, εἰς τὸ κάθε τι, νὰ στολίζουν τὴν διδασκαλίαν τοῦ Σωτῆρός μας Θεοῦ.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου