Αγιογραφικό ανάγνωσμα

 Πρὸς Ἑβραίους Ἐπιστολῆς Παύλου τὸ Ἀνάγνωσμα 5:11-14; 6:1-8

Ἀδελφοί, περὶ τοῦ Μελχισεδὲκ πολὺς ἡμῖν ὁ λόγος καὶ δυσερμήνευτος λέγειν, ἐπεὶ νωθροὶ γεγόνατε ταῖς ἀκοαῖς. Καὶ γὰρ ὀφείλοντες εἶναι διδάσκαλοι διὰ τὸν χρόνον, πάλιν χρείαν ἔχετε τοῦ διδάσκειν ὑμᾶς τίνα τὰ στοιχεῖα τῆς ἀρχῆς τῶν λογίων τοῦ Θεοῦ, καὶ γεγόνατε χρείαν ἔχοντες γάλακτος, καὶ οὐ στερεᾶς τροφῆς. Πᾶς γὰρ ὁ μετέχων γάλακτος ἄπειρος λόγου δικαιοσύνης, νήπιος γάρ ἐστι· τελείων δέ ἐστιν ἡ στερεὰ τροφή, τῶν διὰ τὴν ἕξιν τὰ αἰσθητήρια γεγυμνασμένα ἐχόντων πρὸς διάκρισιν καλοῦ τε καὶ κακοῦ. Διὸ ἀφέντες τὸν τῆς ἀρχῆς τοῦ Χριστοῦ λόγον ἐπὶ τὴν τελειότητα φερώμεθα, μὴ πάλιν θεμέλιον καταβαλλόμενοι μετανοίας ἀπὸ νεκρῶν ἔργων, καὶ πίστεως ἐπὶ τὸν Θεόν, βαπτισμῶν διδαχῆς, ἐπιθέσεώς τε χειρῶν, ἀναστάσεώς τε νεκρῶν, καὶ κρίματος αἰωνίου. Καὶ τοῦτο ποιήσομεν ἐάνπερ ἐπιτρέπῃ ὁ Θεός. Ἀδύνατον γὰρ τοὺς ἅπαξ φωτισθέντας, γευσαμένους τε τῆς δωρεᾶς τῆς ἐπουρανίου καὶ μετόχους γενηθέντας Πνεύματος ἁγίου καὶ καλὸν γευσαμένους Θεοῦ ῥῆμα δυνάμεις τε μέλλοντος αἰῶνος, καὶ παραπεσόντας, πάλιν ἀνακαινίζειν εἰς μετάνοιαν, ἀνασταυροῦντας ἑαυτοῖς τὸν υἱὸν τοῦ Θεοῦ καὶ παραδειγματίζοντας. Γῆ γὰρ ἡ πιοῦσα τὸν ἐπ΄ αὐτῆς ἐρχόμενον πολλάκις ὑετόν, καὶ τίκτουσα βοτάνην εὔθετον ἐκείνοις δι΄ οὓς καὶ γεωργεῖται, μεταλαμβάνει εὐλογίας ἀπὸ τοῦ Θεοῦ· ἐκφέρουσα δὲ ἀκάνθας καὶ τριβόλους ἀδόκιμος καὶ κατάρας ἐγγύς, ἧς τὸ τέλος εἰς καῦσιν.

Νεοελληνική απόδοση:
Διὰ τὸ θέμα αὐτὸ ἔχομεν πολλὰ νὰ ποῦμε, ἀλλὰ εἶναι δύσκολον νὰ ἐξηγηθοῦν, διότι ἐγίνατε βραδεῖς εἰς τὸ νὰ ἐννοῆτε. Ἔπειτα ἀπὸ τόσον καιρὸν θὰ ἔπρεπε νὰ εἶσθε διδάσκαλοι, ἐνῷ ἔχετε πάλιν ἀνάγκην νὰ σᾶς διδάξουν καὶ αὐτὰ τὰ ἀρχικὰ στοιχεῖα τῶν λόγων τοῦ Θεοῦ, καὶ ἔχετε καταντήσει, ὥστε νὰ ἔχετε ἀνάγκην ἀπὸ γάλα καὶ ὄχι ἀπὸ στερεὴν τροφήν. Ὅποιος τρέφεται μὲ γάλα δὲν ἔχει πεῖραν τοῦ λόγου τῆς διακαιοσύνης. Εἶναι νήπιον. Ἀλλ’ ἡ στερεὴ τροφὴ εἶναι διὰ τοὺς ὡρίμους, οἱ ὁποῖοι, ἕνεκα τῆς ἕξεως, ἔχουν γυμνασμένα τὰ αἰσθητήρια ὄργανα, ὥστε νὰ διακρίνουν μεταξὺ τοῦ καλοῦ καὶ τοῦ κακοῦ. Ἂς ἀφήσωμεν λοιπὸν τὴν στοιχειώδη περὶ Χριστοῦ διδασκαλίαν καὶ ἂς φερώμεθα πρὸς τὴν  τελειώτητα χωρὶς νὰ βάζωμεν πάλιν θεμέλιον μετανοίας ἀπὸ νεκρὰ ἔργα καὶ πίστεως εἰς τὸν Θεόν, διδασκαλίας περὶ βαπτισμάτων καὶ περὶ ἐπιθέσεως τῶν χειρῶν, περὶ ἀναστάσεως τῶν νεκρῶν καὶ περὶ αἰωνίου κρίσεως. Αὐτὸ θὰ κάνωμεν, ἐὰν ἐπιτρέψῃ ὁ Θεός. Διότι εἶναι ἀδύνατον ἐκείνους ποὺ ἅπαξ ἐφωτίσθησαν καὶ ἐγεύθησαν τὴν ἐπουράνιον δωρεὰν καὶ ἔγιναν μέτοχοι Πνεύματος Ἁγίου, καὶ ἐγεύθησαν τὸν καλὸν λόγον τοῦ Θεοῦ καὶ τὰς δυνάμεις τοῦ μέλλοντος αἰῶνος, καὶ κατόπιν ἐξέπεσαν, αὐτοὺς εἶναι ἀδύνατον νὰ τοὺς ἐπαναφέρῃ κανεὶς εἰς νέαν μετάνοιαν, διότι αὐτοὶ οἱ ἴδιοι ξανασταυρώνουν τὸν Υἱὸν τοῦ Θεοῦ καὶ τὸν διαπομπεύουν. Ἡ γῆ, ἡ ὁποία πίνει τὴν βροχήν, ποὺ πέφτει συχνὰ σ’ αὐτήν, καὶ γεννᾶ χόρτα κατάλληλα δι’ ἐκείνους διὰ τοὺς ὁποίους καὶ καλλιεργεῖται, δέχεται εὐλογίαν ἀπὸ τὸν Θεόν. Ἐὰν ὅμως βλαστάνῃ ἀγκάθια καὶ τριβόλους, τότε εἶναι ἄχρηστη καὶ πλησιάζει ἡ κατάρα ἐπάνω της· τὸ τέλος της θὰ εἶναι νά καῇ.