Στην ιστορία αυτών που ακολούθησαν το Χριστό υπήρξαν αρκετές περιπτώσεις ανθρώπων που σε μια στιγμή αδυναμίας λύγισαν. Τα γεγονότα γύρω από το πάθος και την Ανάσταση του Κυρίου, που εντονότερα ζωντάνεψαν μέσα μας οι τελευταίες εβδομάδες, μάς θύμισαν τρεις χαρακτηριστικές επώνυμες περιπτώσεις: την κάμψη του Πέτρου, την πτώση του Ιούδα, την «καλή», όπως ονομάζεται απιστία του Θωμά.
Η κάμψη του Πέτρου ήταν μια έμφαση αδυναμίας, μια συνέπεια της υπερβολικής εμπιστοσύνης στην αφοσίωσή του στο Διδάσκαλο. Η πτώση του Ιούδα είχε αφορμή τη σύγχυση και τη φιλαργυρία. Διαφορετικά είχε φαντασθεί το Μεσσία κι όταν διαπίστωνε ότι ο πραγματικός Χριστός δεν έμοιαζε στο είδωλο που είχε πλάσει με το μυαλό του, θυσίασε δια της προδοσίας του την Αλήθεια και όχι την ψευδαίσθησή του. Το Θωμά τον σταμάτησε η συρροή των τελευταίων θλιβερών γεγονότων και αναζήτησε το Θεό στα όρια των λογικών αισθήσεων. Και στις τρεις περιπτώσεις ο Κύριος, όπως γνωρίζουμε, επεμβαίνει προσωπικά.
(Από τη ΦΩΝΗ ΚΥΡΙΟΥ 2004)
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου