Το ξέσπασμα της πίστεως

Στην περίπτωση του Θωμά, έφθασε η απλή παρουσία του Κυρίου για να τον συνεφέρει και να τον αποκαταστήσει στην πρώτη του σχέση και εμπιστοσύνη. Ο Θωμάς είχε αποσυρθεί στη μόνωση για να βρει τον εαυτό του. Η λύση όμως του προβλήματος που τον απασχολεί δεν πραγματοποιείται στη μοναξιά του, αλλά δια της επιστροφής του στην κοινότητα των Μαθητών. Εκεί ο Ιησούς τον συναντά και όχι στο μέρος που ήταν απομονωμένος. Έρχεται μέσα στην κοινότητα των Αποστόλων, στην Εκκλησία, αλλά για να τον συναντήσει προσωπικά. Και του λέει: «Φέρε τον δάκτυλό σου εδώ και κοίταξε τα χέρια μου και μέρε το χέρι σου και βάλε το στην πλευρά μου και μη γίνεσαι άπιστος, αλλά πιστός». Ο Απόστολος Θωμάς αμέσως ανταποκρίνεται στην προσταγή -  παράκληση του Κυρίου και πριν ακόμη ψηλαφίσει το Χριστό ξεσπά σε ομολογία πίστεως: «Ὁ Κύριός μου καί ὁ Θεός μου».

Δύο σημεία οφείλουμε να προσέξουμε σ᾽ αυτή την ομολογία: α) Ο Απόστολος Θωμάς δεν επισημαίνει απλώς την ταυτότητα του Αναστάντος Κυρίου με τον Ιησού Χριστό, αλλά και αναγνωρίζει τη θεότητά Του. β) Η αναγνώριση αυτή δεν είναι γενική, αλλά έχει το χαρακτήρα της προσωπικής σχέσεως και της υπαρξιακής τοποθετήσεως.

Υπάρχουν, ίσως, στιγμές που και εμείς ως άνθρωποι ατελείς και αδύναμοι, κλεινόμαστε στις δικές μας σκέψεις, και ψάχνουμε το Χριστό μακριά από την Εκκλησία Του ή ζητάμε σημεία για να πιστέψουμε. Για να αποφύγουμε αυτόν τον πειρασμό η Εκκλησία μάς διδάσκει ότι την παρουσία του Χριστού τη βιώνουμε σε τρεις ευλογημένες καταστάσεις:

Πρώτον, στην τήρηση των εντολών του Χριστού. Αν θέλουμε δηλαδή να γνωρίσουμε το Χριστό, υπάρχει μόνο μια οδός, η οδός των εντολών. Όποιος δεχτεί το σταυρό Του, που είναι το κεφάλαιο όλων των εντολών, αυτός βρίσκει τη δόξα Του.

Δεύτερον, με τη συμμετοχή μας στα ιερά Μυστήρια. Δεν είναι τυχαίο το γεγονός, ότι η Θεία Λειτουργία τελειώνει με την ομολογία, που ψάλλει όλη η σύναξη: «Εἲδομεν τό φῶς...». Δεν είναι καθόλου ποιητικός ο λόγος. Είναι η πλήρης και ισχυρή βεβαίωση αυτού που αυθεντικά έχουμε βιώσει.

Τρίτον, δια της προσευχής, όταν οι χαριτωμένοι άνθρωποι, εκείνοι που αγωνίζονται για την εφαρμογή των ευαγγελικών εντολών, του θελήματος του Θεού στη ζωή τους, και ζουν τη μυστηριακή ζωή της Εκκλησίας, αξιώνονται να δουν το Χριστό.

(Από τη ΦΩΝΗ ΚΥΡΙΟΥ 2004)