Αγιογραφικό ανάγνωσμα

ΕΠΙΣΤΟΛΗ ΙΩΑΝΝΟΥ Α' Α´ 8 - 10
8 ἐὰν εἴπωμεν ὅτι ἁμαρτίαν οὐκ ἔχομεν, ἑαυτοὺς πλανῶμεν καὶ ἡ ἀλήθεια οὐκ ἔστιν ἐν ἡμῖν. 9 ἐὰν ὁμολογῶμεν τὰς ἁμαρτίας ἡμῶν, πιστός ἐστι καὶ δίκαιος, ἵνα ἀφῇ ἡμῖν τὰς ἁμαρτίας καὶ καθαρίσῃ ἡμᾶς ἀπὸ πάσης ἀδικίας. 10 ἐὰν εἴπωμεν ὅτι οὐχ ἡμαρτήκαμεν, ψεύστην ποιοῦμεν αὐτὸν, καὶ ὁ λόγος αὐτοῦ οὐκ ἔστιν ἐν ἡμῖν.
ΕΠΙΣΤΟΛΗ ΙΩΑΝΝΟΥ Α' Β´ 1 - 6
1 Τεκνία μου, ταῦτα γράφω ὑμῖν ἵνα μὴ ἁμάρτητε· καὶ ἐάν τις ἁμάρτῃ, παράκλητον ἔχομεν πρὸς τὸν πατέρα, Ἰησοῦν Χριστὸν δίκαιον· 2 καὶ αὐτὸς ἱλασμός ἐστι περὶ τῶν ἁμαρτιῶν ἡμῶν, οὐ περὶ τῶν ἡμετέρων δὲ μόνον, ἀλλὰ καὶ περὶ ὅλου τοῦ κόσμου. 3 Καὶ ἐν τούτῳ γινώσκομεν ὅτι ἐγνώκαμεν αὐτόν, ἐὰν τὰς ἐντολὰς αὐτοῦ τηρῶμεν. 4 ὁ λέγων, ἔγνωκα αὐτόν, καὶ τὰς ἐντολὰς αὐτοῦ μὴ τηρῶν, ψεύστης ἐστί, καὶ ἐν τούτῳ ἡ ἀλήθεια οὐκ ἔστιν· 5 ὃς δ’ ἂν τηρῇ αὐτοῦ τὸν λόγον, ἀληθῶς ἐν τούτῳ ἡ ἀγάπη τοῦ Θεοῦ τετελείωται. ἐν τούτῳ γινώσκομεν ὅτι ἐν αὐτῷ ἐσμεν· 6 ὁ λέγων ἐν αὐτῷ μένειν ὀφείλει, καθὼς ἐκεῖνος περιεπάτησε, καὶ αὐτὸς οὕτω περιπατεῖν.

Ερμηνευτική απόδοση:
ΕΠΙΣΤΟΛΗ ΙΩΑΝΝΟΥ Α' Α´ 8 - 10
8 Ἔχομεν δὲ ἀπόλυτον ἀνάγκην τοῦ καθαρισμοῦ τούτου, διότι φέρομεν μέσα μας τὴν ἁμαρτίαν. Ἐὰν εἴπωμεν, ὅτι δὲν ἔχομεν ἁμαρτίαν, πλανῶμεν τοὺς ἑαυτούς μας καὶ ἡ ἀλήθεια δὲν ὑπάρχει μέσα μας. 9 Ἐὰν ὅμως ὁμολογῶμεν τὰς ἁμαρτίας μας μὲ συναίσθησιν τῆς ἐνοχῆς μας, εἶναι ἀξιόπιστος τηρητὴς τῶν ὑποσχέσεών του περὶ ἀφέσεως τῶν ἁμαρτιῶν μας. Εἶναι δὲ καὶ δίκαιος καὶ ὡς ἒκ τούτου ὕστερα ἀπὸ τὴν θυσίαν τοῦ Χριστοῦ ὄχι μόνον ἡ ἀξιοπιστία του, ἀλλὰ καὶ ἡ δικαιοσύνη του ἀπαιτεῖ νὰ μᾶς συγχωρήσῃ τὰς ἁμαρτίας καὶ νὰ μᾶς καθαρίσῃ ἀπὸ κάθε ἀδικίαν. 10 Ἐὰν εἴπωμεν, ὅτι δὲν ἔχομεν διαπράξει καμμίαν ἁμαρτίαν, διαψεύδομεν καὶ παρουσιάζομεν ὡς ψεύστην τὸν Θεόν, ποὺ βεβαιώνει εἰς τὴν Γραφήν, ὅτι ὅλοι οἰ ἄνθρωποι εἶναι ἁμαρτωλοί. Καὶ ὁ λόγος του τότε δὲν ἐφώτισε τὰς καρδίας μας καὶ δὲν ἐπέδρασεν εἰς τὸ ἐσωτερικόν μας.
ΕΠΙΣΤΟΛΗ ΙΩΑΝΝΟΥ Α' Β´ 1 - 6
1 Αγαπητά μου παιδιά, σᾶς γράφω αὐτὰ διὰ νὰ μὴ πέσετε ποτὲ εἰς ἁμαρτίαν. Ἀλλὰ καὶ ἐὰν κανεὶς ἁμαρτήσῃ ἐξ ἀδυναμίας, δὲν πρέπει νὰ ἀπελπισθῇ. Ἔχομεν μεσίτην καὶ συνήγορον πλησίον του Πατρὸς τὸν Ἰησοῦν Χριστόν, τὸν δίκαιον καὶ ἀπολύτως ἀναμάρτητον, ὁ ὁποῖος διὰ τὴν ἀναμαρτησίαν καὶ ἁγιὀτητά του ἔχει παρρησίαν πρὸς τὸν Θεόν. 2 Καὶ ὁ Ἰησους αὐτὸς εἶναι θῦμα, ποὺ μὲ τὸ αἷμα του ἐξιλεώνει τὸν Θεὸν διὰ τὰς ἁμαρτίας μας· καὶ ὄχι μόνον διὰ τὰς ἰδικάς μας ἁμαρτίας, ἀλλὰ καὶ διὰ τὰς ἁμαρτίας ὅλου τοῦ κόσμου, ὁ ὁποῖος ἀρκεῖ νὰ πιστεύσῃ καὶ θὰ συγχωρηθῇ. 3 Ἀλλὰ διὰ νὰ γίνῃ μεσίτης μας καὶ ἀρχιερεύς μας ὁ Χριστός, πρέπει νὰ τὸν ἀναγνωρίσωμεν ὡς τοιοῦτον καὶ νὰ ἔλθωμεν εἰς στενὴν σχέσιν μὲ αὐτόν. Μὲ αὐτὸ δὲ καὶ μόνον μανθάνομεν καὶ πληροφορούμεθα, ὅτι ἔχομεν στενὴν γνωριμίαν καὶ σχέσιν μὲ τὸν Χριστόν, ἐὰν τηρῶμεν τὰς ἐντολάς του. 4 Ἐκεῖνος ποῦ λέγει· Εὐρίσκομαι εἰς στενὴν γνωριμίαν καὶ οἰκειότητα μὲ αὐτόν, καὶ συγχρόνως δὲν τηρῶ τὰς ἐντολάς του, εἶναι ψεύστης καὶ δὲν ὑπάρχει μέσα εἰς τὸν ἄνθρωπον αὐτὸν ἡ ἀλήθεια. 5 Εἰς ἐκεῖνον ὅμως ποὺ τηρεῖ τὸν λόγον αὐτοῦ, τοῦ Χριστοῦ, ἀληθῶς ἀνεπτύχθη εἰς τέλειον βαθμὸν ἡ πρὸς τὸν Θεὸν ἀγάπη. Μὲ αὐτὸ γνωρίζομεν, ὅτι εἴμεθα ἐνωμένοι μὲ αὐτόν. 6 Ἐκεῖνος ποὺ λέγει, ὅτι μένει καὶ ζῇ ἐν τῷ Χριστῷ ὡς εἱς ἄλλην πνευματικὴν ἀτμόσφαιραν, ἔχει ὑποχρέωσιν, καθὼς ἐκεῖνος ἐπολιτεύθη καὶ συμπεριεφέρθη, ἔτσι καὶ αὐτὸς νὰ συμπεριφέρεται καὶ νὰ ζῇ.