Αγιογραφικό ανάγνωσμα

Πρὸς Θεσσαλονικεῖς Α΄ Ἐπιστολῆς Παύλου τὸ Ἀνάγνωσμα 4:18-5:10

Ἀδελφοί, παρακαλεῖτε ἀλλήλους ἐν τοῖς λόγοις τοῦ πνεύματος. Περὶ δὲ τῶν χρόνων καὶ τῶν καιρῶν, ἀδελφοί, οὐ χρείαν ἔχετε ὑμῖν γράφεσθαι· αὐτοὶ γὰρ ἀκριβῶς οἴδατε ὅτι ἡ ἡμέρα Κυρίου ὡς κλέπτης ἐν νυκτὶ οὕτως ἔρχεται. Ὅταν λέγωσιν, εἰρήνη καὶ ἀσφάλεια, τότε αἰφνίδιος αὐτοῖς ἐφίσταται ὄλεθρος, ὥσπερ ἡ ὠδὶν τῇ ἐν γαστρὶ ἐχούσῃ, καὶ οὐ μὴ ἐκφύγωσιν. Ὑμεῖς δέ, ἀδελφοί, οὐκ ἐστὲ ἐν σκότει, ἵνα ἡ ἡμέρα ὑμᾶς ὡς κλέπτης καταλάβῃ· πάντες ὑμεῖς υἱοὶ φωτός ἐστε καὶ υἱοὶ ἡμέρας. οὐκ ἐσμὲν νυκτὸς οὐδὲ σκότους. ῎Αρα οὖν μὴ καθεύδωμεν ὡς καὶ οἱ λοιποί, ἀλλὰ γρηγορῶμεν καὶ νήφωμεν οἱ γὰρ καθεύδοντες νυκτὸς καθεύδουσι, καὶ οἱ μεθυσκόμενοι νυκτὸς μεθύουσιν· ὑμεῖς δὲ ἡμέρας ὄντες νήφωμεν, ἐνδυσάμενοι θώρακα πίστεως καὶ ἀγάπης καὶ περικεφαλαίαν ἐλπίδα σωτηρίας· ὅτι οὐκ ἔθετο ἡμᾶς ὁ Θεὸς εἰς ὀργήν, ἀλλ᾿ εἰς περιποίησιν σωτηρίας διὰ τοῦ Κυρίου ἡμῶν ᾿Ιησοῦ Χριστοῦ, τοῦ ἀποθανόντος ὑπὲρ ἡμῶν, ἵνα εἴτε γρηγορῶμεν εἴτε καθεύδωμεν ἅμα σὺν αὐτῷ ζήσωμεν.

Νεοελληνική απόδοση:

Ὥστε παρηγορεῖτε ὁ ἕνας τὸν ἄλλον μὲ τὰ λόγια αὐτά. Ὡς πρὸς δὲ τοὺς χρόνους καὶ τοὺς καιρούς, ἀδελφοί, δὲν ἔχετε ἀνάγκην νὰ σᾶς γράψω, διότι καὶ σεῖς οἱ ἴδιοι ξέρετε καλά, ὅτι ἡ Ἡμέρα τοῦ Κυρίου θὰ ἔλθῃ σὰν κλέφτης τὴν νύχτα. Ὅταν λέγουν, «Εἰρήνη καὶ ἀσφάλεια», τότε ἔρχεται ἐπάνω τους αἰφνίδια καταστροφή, ὅπως ὁ κοιλόπονος εἰς τὴν ἔγκυον, καὶ δὲν θὰ μπορέσουν νὰ ξεφύγουν. Σεῖς ὅμως, ἀδελφοί, δὲν ἀνήκετε εἰς τὸ σκοτάδι, διὰ νὰ σᾶς καταλάβῃ ξαφνικὰ ἡ ἡμέρα ἐκείνη σὰν κλέφτης. Ὅλοι σεῖς εἶσθε παιδιὰ φωτός, παιδιὰ ἡμέρας. Δὲν ἀνήκετε εἰς τὴν νύχτα οὔτε εἰς τὸ σκοτάδι. Ὥστε λοιπόν, ἂς μὴ κοιμώμεθα ὅπως καὶ οἱ λοιποί, ἀλλ’ ἂς εἴμεθα ἄγρυπνοι καὶ νηφάλιοι. Οἱ κοιμώμενοι κοιμοῦνται τὴν νύχτα καὶ οἱ μέθυσοι μεθοῦν τὴν νύχτα. Ἀλλ’ ἐμεῖς ποὺ ἀνήκομεν εἰς τὴν ἡμέραν, ἂς εἴμεθα νηφάλιοι καὶ ἂς ἐνδυθοῦμε τὸν θώρακα τῆς πίστεως καὶ τῆς ἀγάπης, καὶ τὴν ἐλπίδα τῆς σωτηρίας διὰ περικεφαλαίαν, διότι ὁ Θεὸς δὲν μᾶς προώρισε δι’ ὀργὴν ἀλλὰ διὰ νὰ ἀποκτήσωμεν σωτηρίαν διὰ τοῦ Κυρίου μας Ἰησοῦ Χριστοῦ, ὁ ὁποῖος ἐπέθανε γιὰ μᾶς, ὥστε, εἴτε εἴμεθα ἄγρυπνοι εἴτε κοιμώμεθα, νὰ ζήσωμεν μαζί του.