«Ἀρκεῖ σοι ἡ χάρις μου, ἡ γάρ δύναμίς μου ἐν ἀσθενείᾳ τελειοῦται».
Ἡ σημασία τῆς χάριτος καί ὁ ρόλος της στή ζωή τοῦ πιστοῦ εἶναι ἀπό τά πλέον προσφιλῆ θέματα στή διδασκαλία τοῦ πρωτοκορυφαίου ἀποστόλου Παύλου. Ἡ χάρη τοῦ Θεοῦ ἦταν μία ἄγνωστη ἔννοια στούς ἀνθρώπους τῆς ἐποχῆς του καί τούς πιστούς ἄλλων θρησκειῶν, γι᾽ αὐτό καί ὁ ἀπόστολος Παῦλος ἐπιμένει, προκειμένου νά γίνει κατανοητή καί ἀντιληπτή ἀπό ὅλους τούς χριστιανούς.
Τί εἶναι ὅμως ἡ χάρη τοῦ Θεοῦ;
Ὁ ἀπόστολος Παῦλος, παρότι ἀναφέρεται συχνά σ᾽ αὐτήν, ποτέ δέν τήν ὁρίζει συγκεκριμένα. Συνήθως τήν περιγράφει μέσα ἀπό περιστατικά τῆς ζωῆς του καί διαλόγους του μέ τόν Χριστό. Δείχνει νά ἔχει μία βαθειά ἐμπειρία τῆς θείας χάριτος καί νά στηρίζει σ᾽ αὐτήν τό ἔργο καί τή ζωή του. Ἔτσι τόν ἀκούσαμε στό σημερινό ἀποστολικό ἀνάγνωσμα νά μᾶς περιγράφει τόν σκόλοπα τῆς σαρκός του, κάποιο πρόβλημα, δηλαδή, πού ἀντιμετώπιζε καί γιά τό ὁποῖο παρακάλεσε τρεῖς φορές τόν Χριστό νά τόν ἀπαλλάξει, ὥστε νά μπορεῖ νά τόν διακονεῖ χωρίς πρόβλημα. Ὅμως ὁ Χριστός δέν συμμεριζόταν τήν ἄποψη τοῦ ἀποστόλου του καί γι᾽αὐτό τοῦ ἀπήντησε ὅτι δέν εἶναι ἀνάγκη νά τόν ἀπαλλάξει, τοῦ ἀρκεῖ ἡ χάρη του γιά νά ἀναπληρώνει τίς ἐλλείψεις του, ὥστε νά τόν διακονεῖ ἀπρόσκοπτα, διότι «ἡ δύναμίς» του «ἐν ἀσθενείᾳ τελειοῦται».
Τί εἶναι, λοιπόν, ἡ χάρη τοῦ Θεοῦ; Εἶναι μιά δωρεά τοῦ Θεοῦ πού μᾶς τήν προσφέρει, ὅποτε ἐκεῖνος κρίνει ὅτι δέν ἀρκοῦν οἱ δικές μας δυνάμεις γιά νά φέρουμε εἰς πέρας τήν ἀποστολή μας. Εἶναι ἡ δύναμη τοῦ Θεοῦ πού μᾶς τή δανείζει προσωρινά γιά νά προχωρήσουμε στήν πνευματική μας ζωή. Εἶναι μία ἔκφραση τῆς θείας ἀγάπης καί τῆς θείας φιλανθρωπίας πού μεριμνᾶ γιά τό πλάσμα του, τό ὁποῖο ἀγωνίζεται νά ζήσει σύμφωνα μέ τίς ἐντολές καί τό θέλημά του. Εἶναι μία δωρεά τοῦ Θεοῦ μέ τήν ὁποία μᾶς ἐνισχύει καί μᾶς παρηγορεῖ, ὅταν οἱ ἀσθένειες, οἱ πειρασμοί, οἱ δοκιμασίες καί τά προβλήματα πού ἀντιμετωπίζουμε στή ζωή μας, μᾶς ἀπογοητεύουν, μᾶς θλίβουν, μᾶς κάνουν νά μή μποροῦμε νά συνεχίσουμε τήν προσπάθειά μας. Τότε ἔρχεται ἡ χάρη τοῦ Θεοῦ γιά νά μᾶς στηρίξει καί νά μᾶς παρηγορήσει, ἔρχεται γιά νά μᾶς δώσει ὤθηση νά συνεχίσουμε καί νά μήν ἐγκαταλείψουμε τήν προσπάθεια. Ἔρχεται προσωρινά, ὅσο ὁ Χριστός κρίνει ὅτι τήν χρειαζόμαστε καί τήν ἔχουμε ἀνάγκη, γιά νά μήν νομίσουμε ὅτι ἡ δύναμη πού αἰσθανόμασθε ὅτι ἔχουμε εἶναι δική μας, γιά νά μή νομίζουμε ὅτι τά πράγματα πού ἐπιτυγχάνουμε, ἡ πρόοδός μας στήν πνευματική ζωή, ἡ ἐπιτυχία στό πνευματικό ἔργο καί ὅ,τι ἄλλο καλό μᾶς συμβαίνει, εἶναι ἀποτέλεσμα τῆς δικῆς μας προσπαθείας, καί ἔτσι κινδυνεύσουμε νά πέσουμε στήν παγίδα τῆς ὑπερηφανείας καί νά χάσουμε ὅ,τι μέ κόπο καί προσπάθεια κατορθώσαμε.
Γι᾽ αὐτό καί λέγεται χάρη. Δέν εἶναι δική μας ἡ δύναμη· εἶναι τοῦ Θεοῦ πού μᾶς τήν προσφέρει γιά νά μᾶς βοηθήσει, ἀλλά συγχρόνως καί γιά νά μᾶς ὑπενθυμίσει ὅτι «ἡ δύναμίς» του «ἐν ἀσθενείᾳ τελειοῦται».
Ὅσοι αἰσθάνονται δυνατοί, ὅσοι αἰσθάνονται ἐπαρκεῖς, ὅσοι αἰσθάνονται ἱκανοί, αὐτοί δέν μποροῦν νά λάβουν τή χάρη τοῦ Θεοῦ, γιατί μέ τή συμπεριφορά τους καί τή στάση τους εἶναι σάν νά λένε στόν Θεό ὅτι δέν ἔχουν ἀνάγκη τή χάρη του, δέν ἔχουν ἀνάγκη τή δύναμή του, γιατί τούς ἀρκοῦν οἱ δικές τους δυνάμεις.
Ὅσοι ὅμως αἰσθάνονται τήν ἀνθρώπινη ἀδυναμία, ὅσοι αἰσθάνονται τήν ἀνάγκη τῆς δυνάμεως καί τῆς ἐνισχύσεως τοῦ Θεοῦ στόν πνευματικό τους ἀγώνα γιά τήν ἐν Χριστῷ ζωή, ὅσοι προσπίπτουν στόν Θεό καί ἀναγνωρίζοντας μέ ταπείνωση τίς ἐλλείψεις καί τίς ἀδυναμίες τους ζητοῦν τή θεία ἐνίσχυση, αὐτοί γίνονται, ἀδελφοί μου, ἀποδέκτες τῆς θείας χάριτος. Γίνονται ἀποδέκτες τῆς θείας χάριτος ἀνάλογα μέ τό πνευματικό τους ἐπίπεδο καί τήν ταπείνωση τῆς καρδίας τους. Γίνονται ἀποδέκτες τῆς θείας χάριτος μέ τόν τρόπο πού ὁ Θεός κρίνει ὅτι εἶναι ὠφέλιμο γιά τούς ἴδιους. Διότι ἡ θεία χάρη μπορεῖ νά εἶναι μία ἁπλῆ ὤθηση καί ἐνίσχυση τῆς προσπαθείας μας, μπορεῖ νά εἶναι καί θεῖες καί οὐράνιες ἀποκαλύψεις, σάν αὐτές πού μᾶς περιέγραψε στό σημερινό ἀποστολικό ἀνάγνωσμα ὁ πρωτοκορυφαῖος ἀπόστολος Παῦλος, ὁ ὁποῖος ἀνῆλθε μέχρι τρίτου οὐρανοῦ καί ἡρπάγη εἰς τόν παράδεισον καί ἄκουσε ἄρρητα ρήματα, ἀλλά καί σάν τίς ἐμπειρίες τῆς θείας χάριτος πού ἔζησαν πολλοί πατέρες καί ἅγιοι τῆς Ἐκκλησία μας, καί τίς ὁποῖες χαρίζει ὁ Θεός στόν κάθε πιστό ἀνάλογα, ὅπως εἴπαμε, μέ τήν πνευματική του κατάσταση, ἀποφασίζοντας Ἑκεῖνος τόν χρόνο καί τόν τρόπο.
Αὐτό πού περιμένει ἀπό ἐμᾶς εἶναι νά ἔχουμε ταπείνωση καί νά τοῦ ζητοῦμε τή χάρη του, καί τότε νά εἴμαστε βέβαιοι ὅτι θά τήν λάβουμε, ὅταν ὁ Θεός κρίνει ὅτι τήν ἔχουμε ἀνάγκη.
Μητροπολίτης Βεροίας κ. Παντελεήμων
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου