«Θάρσει θύγατερ»

Ὁ Εὐαγγελιστής Λουκᾶς, ὁ ἰατρός, μᾶς διηγεῖται τό θαῦμα τῆς αἰμορροούσας γυναίκας πού ἄγγιξε μέ πίστη τό ἐνδυμα τοῦ ʼΙησοῦ καί γιατρεύτηκε. Ἡ γυναίκα αὐτή ἄν καί εἶχε περάσει δώδεκα χρόνια βασανιζόμενη ἀπό τήν ἀρρώστια, εἶχε θάρρος. Ἕνα θάρρος πού τῆς ἐνέπνεε ἡ πίστη στόν Χριστό. Εἴχε μέσα της τὴν ἀπόλυτη πεποίθηση ὅτι ἄν ἄγγιζε ἁπλά, ἔστω καί τό ἔνδυμα τοῦ Χριστοῦ, θά θεραπευόταν ἡ ρῦσις τοῦ αἵματος. Τόν ἀληθινό χριστιανό πρέπει πάντοτε νά χαρακτηρίζει τό συνετό θάρρος, τό σύμφωνο μέ τό θέλημα τοῦ Θεοῦ. Τό θάρρος αὐτό ἀπορρέει ἀπό τήν θερμή πίστη πρός τόν Χριστό. Εἶναι ἀπαραίτητη προϋπόθεση καί ἀναγκαίο ἐφόδιο γιά τόν καλό ἀγῶνα τῆς ζωῆς. Ἀποτελεί δύναμη καί ἐγγύηση τῆς νίκης. Δέν ὑποσχέθηκε ὁ Χριστός ἀκύμαντη ζωή, χωρίς δυσκολίες καί ἐμπόδια. Ἀντίθετα προεῖπε στούς Μαθητές Του διωγμούς καί κατατρεγμούς, ὕβρεις καί συκοφαντίες ἀπό τούς ἀνθρώπους, μαστιγώσεις καί φυλακίσεις. Κάθε φύσεως ἐμπόδια καί δυσκολίες, ἐμπαιγμούς καί κακώσεις, δαρμούς καί μαρτύρια συνάντησαν κατά τό διάστημα τῆς ζωῆς τους οἱ Ἀπόστολοι. Δέν ἔχασαν ὅμως τό θάρρος τους. Ἀντίθετα τά ἐμπόδια γιγάντωσαν τήν τόλμη τους, χαλύβδωσαν τήν ἀνδρεία τους καί προχωρούσαν ἀπό νίκη σέ νίκη. Αὐτό τό θάρρος τῆς πίστεως, αὐτή ἡ ἀνδρεία στόν ἀγῶνα τοῦ καλοῦ, χρειάζεται νά κυριεύσουν καί τή δική μας ψυχή. Πρέπει νά γνωρίζουμε ὅτι ὁ ἄνθρωπος τοῦ Θεοῦ, αὐτός πού θέλει νά ζήσει ὡς ἀληθινός χριστιανός, ἐξ αἰτίας ἀκριβῶς αὐτῆς τῆς στάσεώς του, στά μάτια τῶν ἀσεβῶν εἶναι «βαρύς καί βλεπόμενος». Καί μόνο ἡ παρουσία του ἀποτελεῖ ἔλεγχο γιά ὅλους. Γι’ αὐτό τόν ἀντιμετωπίζουν μέ δυσφορία καί περιφρόνηση. Τόν μισοῦν, ἐνῶ αὐτός τούς ἀγαπᾶ. Τόν καταδιώκουν, ἐνώ αὐτός τούς εὐεργετεῖ. Ἡ ζωντανή καί ἐνεργός πίστη στόν Χριστό, ἡ θερμή προσευχή, ἡ μελέτη τοῦ λόγου τοῦ Θεοῦ, ἡ συμμετοχή στά μυστήρια τῆς Ἐκκλησίας μας, ἡ ἐπικοινωνία μέ ἄλλους πιστούς, ἰδιαίτερα μέ πνευματικούς ἀνθρώπους, θά εἶναι γιά τόν κάθε πιστό πηγές θάρρους καί ἀκατανίκητης δύναμης. Θά αἰσθάνεται κοντά του τόν Κύριο, θά Τόν ἀκούει νά λέει «θάρσει, θύγατερ». Καί ἀντιμετωπίζοντας τίς διάφορες δύσκολες καταστάσεις καί ἀντιξοότητες μέσα στήν καθημερινότητα τοῦ φθαρτοῦ κόσμου, θά δεῖ, μεγάλες καί θαυμαστές νίκες. Θά «ἐξέλθη νικῶν», πορευόμενος πρός τήν Βασιλεία τοῦ Θεοῦ.