Κυριακή πρό τῆς Ὑψώσεως τοῦ τιμίου Σταυροῦ σήμερα, ἀδελφοί μου, καί ἡ ἡμέρα συμπίπτει μέ τήν ἑορτή τοῦ Γενεσίου τῆς ὑπεραγίας Θεοτόκου. Καί, παρά τό γεγονός ὅτι οἱ δύο ἑορτές δέν συνδέονται μέ κάποιο ἐμφανῆ τρόπο, ὑπάρχει ἕνας ἀόρατος σύνδεσμος μεταξύ τους, ὑπάρχει ἕνας σύνδεσμος μεταξύ τῆς Κόρης πού γεννιέται σήμερα καί πρόκειται νά γίνει Μητέρα τοῦ Θεοῦ, καί τοῦ Υἱοῦ καί Λόγου τοῦ Θεοῦ, τόν ὁποῖο σέ λίγες ἡμέρες θά δοῦμε ἐπί τοῦ Σταυροῦ του ὑψούμενο καί πάλι γιά τή δική μας σωτηρία.
Ὁ ἀόρατος αὐτός σύνδεσμος δέν εἶναι ἄλλος, ἀδελφοί μου, ἀπό τήν ταπείνωση. «Ἐκένωσεν ἑαυτόν μορφήν δούλου λαβών» ὁ Χριστός. Ταπεινώθηκε, ἀπεκδυόμενος τήν αἴγλη τῆς Θεότητος, γιά νά γεννηθεῖ ἀπό τήν Παναγία Παρθένο, στό πρόσωπο τῆς ὁποίας ἑνώθηκαν μέ θαυμαστό καί μοναδικό τρόπο ἡ παρθενία μέ τή μητρότητα.
Ταπεινώθηκε ὁ Χριστός ἀκόμη περισσότερο ἀνεβαίνοντας ἐπάνω στόν Σταυρό, γιά ἑλκύσει πάντας πρός ἑαυτόν, γιά νά φέρει ὅλους τούς ἀπομακρυσμένους ἀπό τόν Θεό ἀνθρώπους κοντά του καί νά τούς ὑψώσει ἀπό τή γῆ στόν οὐρανό.
Καρπός ταπεινώσεως ἦταν ὅμως καί ἡ Παναγία μας, ὡς γόνος τοῦ Ἰωακείμ καί τῆς Ἄννας πού γιά πολλά χρόνια ὑπέμεναν τήν αἰσχύνη τῆς ἀτεκνίας, ἀλλά οὔτε ἀγανακτοῦσαν οὔτε ἀπελπιζόταν, παρά μόνο παρακαλοῦσαν διαρκῶς τόν Θεό νά τούς χαρίσει «καρπόν κοιλίας».
Γι᾽ αὐτό καί καθ᾽ ὅλη τήν ἐπίγεια ζωή της ὑπῆρξε ἡ Παναγία ἐξαιρετικά ταπεινή. Ὄχι μόνο πρίν νά δεχθεῖ τό μήνυμα τοῦ ἀρχαγγέλου Γαβριήλ, τό ὁποῖο ἀποδέχθηκε χωρίς κἄν νά σκεφθεῖ ἤ νά ζητήσει διευκρινίσεις, γεγονός πού ἀποδεικνύει τό ταπεινό φρόνημά της ἀλλά καί ὡς Μητέρα τοῦ Χριστοῦ.
Ἔζησε πάντοτε ταπεινά καί διακριτικά, παρότι γνώριζε ποιά ἦταν καί πόσο μεγάλη ἦταν ἡ τιμή πού ἀπολάμβανε ἀλλά καί ἡ παρρησία πού εἶχε ἐνώπιον τοῦ Υἱοῦ καί Θεοῦ της. Ἔζησε ταπεινά καί διακριτικά, γιατί γνώριζε ὅτι «ὁ Θεός ὑπερηφάνοις ἀντιτάσσεται, ταπεινοῖς δέ δίδωσι χάριν». Ἔζησε ταπεινά καί διακριτικά, ὅπως ἔζησε καί ὁ Υἱός της. Ἔζησε ταπεινά καί διακριτικά, γιατί ἔτσι ζοῦν ὅσοι θέλουν νά εἶναι γνήσια τέκνα τοῦ Θεοῦ.
Ἔτσι, ἀδελφοί μου, ἡ Ἐκκλησία μας μέ τή σημερινή ἑορτή μᾶς δίνει διπλό τό παράδειγμα τῆς ταπεινώσεως καί μᾶς καλεῖ νά τό ἀκολουθήσουμε, ἀκολουθῶντας τά βήματα τῆς Παναγίας μας. Νά τό ἀκολουθήσουμε, γιά νά μπορέσουμε καί ἐμεῖς νά ὑψωθοῦμε μαζί μέ τόν Χριστό πού ὑψώθηκε ἐπί τοῦ Σταυροῦ γιά χάρη μας.
Γιατί ἄν ὁ ἴδιος ὁ Θεός ταπεινώθηκε γιά χάρη μας καί ἔζησε τήν ἐπίγεια ζωή του σάν ἕνας ἁπλός καί ταπεινός ἄνθρωπος, πού ὡς βρέφος δέν εἶχε «ποῦ τήν κεφαλήν κλῖναι», πού ὡς παιδί ἐργαζόταν στό ἐργαστήριο τοῦ δικαίου Ἰωσήφ, ἀλλά καί πού κατά τόν δημόσιο βίο του δέν ἔπαυσε ποτέ νά εὐεργετεῖ τούς ἀνθρώπους χωρίς νά περιμένει τήν παραμικρή ἀναγνώριση ἤ ἀνταπόδοση, καί ἔφθασε νά θυσιάσει καί τή ζωή του γιά τή σωτηρία μας, δέν ὑπάρχει, ἀδελφοί μου, ἄλλος δρόμος γιά ὅλους ἐμᾶς πού πιστεύουμε στόν Χριστό, ἀπό τόν δρόμο τῆς ταπεινώσεως, τόν δρόμο πού ἀκολούθησε καί ἡ Παναγία μας καί εἵλκυσε τή χάρη τοῦ Θεοῦ ὁ ὁποῖος «ἐπέβλεψε ἐπί τήν ταπείνωσίν» της.
Ἀδελφοί μου, στήν ἐποχή μας, ἐποχή προβολῆς καί διαφημίσεως, ἐποχή ἐπιδείξεως καί ἐπάρσεως, ἡ ταπείνωση θεωρεῖται ἀπό ὁρισμένους ὡς μία παρωχημένη ἀρετή πού δέν βοηθᾶ σέ τίποτε αὐτόν πού τήν ἔχει ἤ ἀγωνίζεται νά τήν ἀποκτήσει καί κατά συνέπεια δέν χρειάζεται νά κοπιάζει γι᾽ αὐτήν.
Ὅσοι ὅμως ὑποστηρίζουν αὐτή τήν ἄποψη συκοφαντῶντας τήν ταπείνωση καί παρασύροντας τούς ἀνθρώπους σέ ἐπικίνδυνα μονοπάτια, εἶναι αὐτοί πού ὑποστηρίζουν παρωχημένες ἀπόψεις. Γιατί ἐάν κάτι εἶναι παρωχημένο καί ἐπικίνδυνο γιά τόν ἄνθρωπο, αὐτό εἶναι ἡ ὑπερηφάνεια καί ἡ ἔπαρση, στόν πειρασμό τῆς ὁποίας ὑπέκυψε δυστυχῶς ὁ ἄνθρωπος εὑρισκόμενος ἀκόμη στόν κῆπο τῆς Ἐδέμ, πιστεύοντας τόν ὄφι πού τοῦ ὑποσχόταν νά γίνει ὅμοιος μέ τόν Θεό· καί εἶναι γνωστό ποῦ κατέληξε. Τό ἴδιο ἰσχύει καί γιά ὅλες τίς ὑψηλόφρονες προσπάθειες τοῦ ἀνθρώπου, ἀπό τόν πύργο τῆς Βαβέλ μέχρι τή σύγχρονη καταστροφή τοῦ φυσικοῦ περιβάλλοντος ἐξαιτίας τῆς ἀλόγιστης καί ὑπεροπτικῆς χρήσεώς του.
Ἀντίθετα, λοιπόν, σέ ὅλους αὐτούς τούς κινδύνους πού ἐπιφυλάσσει ἡ ὑπερηφάνεια στόν ἄνθρωπο, δέν ὑπάρχει κανείς πού νά μπορεῖ νά δείξει μία ἀρνητική συνέπεια τῆς ταπεινώσεως. Ὅσοι ἀκολούθησαν τόν δρόμο τῆς ὑπερηφανείας καταστράφηκαν ἤ ξεχάσθηκαν, ὅσοι ὅμως ἀκολούθησαν τόν δρόμο τῆς ταπεινώσεως, ὅπως ἡ Παναγία μας, δοξάσθηκαν καί τιμήθηκαν καί ἀπό τόν Θεό καί ἀπό τούς ἀνθρώπους.
Γι᾽ αὐτό, ἀδελφοί μου, ἄς ἀκολουθήσουμε καί ἐμεῖς τόν εὐλογημένο δρόμο τῆς ταπεινώσεως μιμούμενοι τό παράδειγμα τῆς Ὑπεραγίας Θεοτόκου, γιά νά ἀξιωθοῦμε νά ἀνυψωθοῦμε καί ἐμεῖς στόν οὐρανό διά τῆς χάριτος τοῦ τιμίου καί ζωοποιοῦ Σταυροῦ καί τοῦ ἐν αὐτῷ προσπαγέντος Σωτῆρος Χριστοῦ. Ἀμήν.
Μητροπολίτης Βεροίας κ. Παντελεήμων
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου