Γιατί ο Θεός επιτρέπει τις θλίψεις;

Το καραβάκι κι οι πέτρες. 

Ένας μικρούλης έρριξε στην άκρη του γιαλού το όμορφο καραβάκι του, που του είχε αγοράσει ο πατέρας του. Δεν πρόσεξε, όμως, κι έτσι το καραβάκι απομακρύνθηκε, χωρίς να προλάβη να το πιάση.

Τότε ο πατέρας του πήρε πέτρες και τις πετούσε μπροστά από το καραβάκι. Ο μικρός στην αρχή δεν κατάλαβε κι απόρησε γι’ αυτό το πετροβόλημα. Αλλά δεν άργησε να εννοήση.

Και οι πέτρες έπεφταν πέρα από το καραβάκι, χωρίς να το χτυπούν. Και με τα κυματάκια, που προκαλούσαν, το έφεραν σιγά – σιγά πίσω στην ακρογιαλιά.

Κι έτσι ο μικρός με μεγάλη χαρά το πήρε πάλι στην αγκαλιά του. 

… Οι θλίψεις που μας βρίσκουν, μοιάζουν μ’ αυτό το πετροβόλημα. Είναι οι πέτρες που ρίχνει ο Θεός, σαν απομακρυνθούμε από κοντά του, για να γυρίσουμε σ’ Αυτόν. 

(Ψιχία από της τραπέζης, Συλλογή Κ. Κούρκουλα, Αθήνα 1973, Νο130)

Μη φοβηθής

«Και τον σάλον των κυμάτων ου καταπραΰνεις…». (Ο ψαλμωδός)

Όταν το μικρό ιστιοφόρο που μετέφερε τον Καίσαρα κατελήφθη στην Αδριατική από τρικυμία, ο πλοίαρχος άρχισε ν’ ανησυχή για τη ζωή του Αυτοκράτορος. Εκείνος όμως του εφώναξε:

«Μη φοβείσαι! Μεταφέρεις τον Καίσαρα!!».

Και το δικό μας καράβι καταλαμβάνεται πολλές φορές από θαλασσοταραχή. Ευτυχείς όσοι αισθάνονται μέσα στο καράβι τους τον αιώνιον πηδαλιούχο της ζωής, το Χριστό.

Και στις σφοδρότερες τρικυμίες θα ακούνε τα λόγια του Παύλου

«Άνδρες ευθυμείτε!».

Μεταφέρατε τον μεγάλο Ναυαγοσώστη, τον Κύριον, όπως τον μετέφεραν και τον εδόξασαν — και εσώθηκαν — οι μάρτυρες της Εκκλησίας μας.

(Ψιχία από της τραπέζης, Συλλογή Κ. Κούρκουλα, Αθήνα 1973, Νο225)

http://www.sostis.gr/blog/item/1346-giati-o-theos-epitrepei-tis-thlipseis