Πρώτα πρώτα να υπενθυμίσουμε τον αποστολικό λόγο πως η Βασιλεία του Θεού δεν είναι βρώση και πόση «ἀλλά δικαιοσύνη καί εἰρήνη καί χαρά ἐν Πνεύματι Ἁγίῳ» (Ρωμ. ιδ´ 17). Πράγματι η συνάφεια του Θεού και του ανθρώπου δε βασίζεται σε υλικά πράγματα, όσο στους καρπούς του Αγίου Πνεύματος που είναι η δικαιοσύνη, η χαρά και η ειρήνη. Χωρίς αυτές τις προϋποθέσεις δεν μπορούμε να έχουμε ζωντανή σχέση με το Θεό. Επίσης ο Θεός δεν είναι θεός ακαταστασίας, αλλά ειρήνης (Α´ Κορ. ιδ´ 33). Η σύγχυση γύρω από τα ζητήματα της πίστεως και της ζωής, η ταραχή των παθών, η αναίδεια των αμαρτωλών επιθυμιών, η έλλειψη αγάπης, η δυσκολία να συγχωρέσουμε τον άλλο, δείχνουν μια εσωτερική ακαταστάσια του ανθρώπου και δεν μπορεί να συνυπάρχει με αυτά το ειρηνικό πνεύμα του Θεού. Ακόμη ο άνθρωπος που έχει την ειρήνη του Χριστού, γίνεται ειρηνοποιός στους άλλους και μακαρίζεται. «Μάκαριοι οἱ εἰρηνοποιοί ὃτι αὐτοί υἱοί Θεοῦ κληθήσονται» (Ματθ. ε´ 9), θα σημειώσει ο Χριστός.
(Από τη ΦΩΝΗ ΚΥΡΙΟΥ 2002)
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου