Του Αρχιμ. Παϊσίου Λαρεντζάκη
Πολλοί είναι αυτοί που λένε ότι η χριστιανική ζωή κάνει τον άνθρωπο νωθρό, χωρίς δραστηριότητα και ενεργητικότητα. Άλλοι πάλι διαδίδουν ότι η ζωή, σύμφωνα με τις εντολές του Θεού, οδηγεί τον άνθρωπο στην κατήφεια και τον μαρασμό.
Να όμως που ο ευαγγελιστής Ιωάννης, που εορτάζει σήμερα, έρχεται να μάς τονίσει ότι η πίστη στον Υιό του Θεού δίδει την πραγματική ζωή, την αιώνιο ζωή. Λέει χαρακτηριστικά: «Ταῦτα γέγραπται ἳνα πιστεύσητε ὃτι Ἰησοῦς ἐστιν ὁ Χριστός ὁ Υἱός τοῦ Θεοῦ, καί ἳνα πιστεύοντες ζωήν ἒχητε ἐν τῷ ὀνόματι αὐτοῦ».
Συνηθίσαμε να θεωρούμε ζωντανούς τους ανθρώπους που βλέπουμε να κινούνται,να τρέχουν, να γελούν. Πόσοι όμως απ᾽ αυτούς, που φαίνονται εξωτερικά ζωντανοί, δεν είναι εσωτερικά νεκροί, γιατί έχουν φύγει μακρυά από την πηγή της ζωής; Παρ᾽ όλη την φαινομενική τους ζωτικότητα είναι κατ᾽ ουσίαν νεκροί. Η ζωή τους δεν έχει κανένα ανώτερο περιεχόμενο, κανένα ευγενικό σκοπό, ζουν μόνο για να απολαμβάνουν τα υλικά αγαθά. Ζουν μόνο για το άτομό τους, γι᾽ αυτό ενδιαφέρονται και θεοποιούν το σώμα, αφήνοντας την ψυχή. Ο ίδιος ο Κύριος χαρακτήρισε το νεώτερο γιο της παραβολής, που ακολούθησε τη γραμμή αυτή, νεκρό. Είπε ο πατέρας του, όταν επέστρεψε από την χώρα της αποστασίας: «Οὗτος ὁ υἱός μου νεκρός ἦν καί ἀνέζησε...».
Αυτή είναι και η πραγματικότητα σήμερα. Θέλουν να ζήσουν τη ζωή τους και γι᾽ αυτό απομακρύνονται από τον Χριστό. Και ακριβώς από τότε που φεύγουν από την πηγή της ζωής συναντούν την φθορά και την καταστροφή. Η υλιστική ζωή, η ζωή της αμαρτίας, η ζωή που στηρίζεται μόνο στο φαγητό και το ποτό, στις διασκεδάσεις και στην ασωτία, είναι ζωώδης. Δεν έχει τίποτε το ανώτερο και το πνευματικό, αυτό δηλαδή που δίνει ο Χριστός και ομορφαίνει τη ζωή του ανθρώπου και την κάνει ανώτερη, αληθινή, αθάνατη, αιώνια.
Άλλωτε πάλι, όσοι θέλουν να ζήσουν μακρυά από τον Θεό, πέφτουν στην απελπισία και στην απογοήτευση, μπροστά στα μικρότερα ή μεγαλύτερα προβλήματα της ζωής. Δεν είναι λίγοι αυτοί που κάποτε φτάνουν και μέχρι το τρομερό κατάντημα της αυτοκτονίας. Θέτουν τέρμα στη ζωή τους, που νόμιζαν ότι θα την ζήσουν χωρίς πίστη στον Θεό κι έτσι χάνουν και την παρούσα και την μέλλουσα ζωή.
Να όμως που πάλι ο Κύριος μάς καλεί να δοκιμάσουμε τη ζωή, που αυτός δίδει. Ο Υιός του Θεού είναι ο Αρχηγός της ζωής, ο Ζωοδότης, αυτός που μεταδίδει τη ζωή στους ανθρώπους. Και την φυσική πρόσκαιρη ζωή αυτός μάς την χαρίζει δια των γονέων μας, αλλά και την πνευματική ζωή, την άφθαρτη και αιώνια.
Η πνευματική ζωή είναι η πραγματική. Την ζουν όσοι νεκρώνουν τον παλαιό άνθρωπος της αμαρτίας, τον γερασμένο, που υπάρχει μέσα μας και ακολουθούν τον Κύριο. Αυτοί ανασταίνονται σε μια καινούργια ζωή. Γίνονται καινούργια κτίσις. «Εἲ τις ἐν Χριστῷ καινή κτίσις». Όποιος ανήκει στον Χριστό ανασταίνεται μαζί του, αυτός έχει μέσα του μια καινούργια ζωή, αγνή και ωραία, μια ζωή αγάπης και καλοσύνης, τιμιότητος και ευσυνειδησίας.
Αυτή είναι η ζωή του Πνεύματος. Η καινούργια ζωή που δίδει ο Αρχηγός της ζωής. Η ζωή που αρχίζει από δω και απλώνεται και πέρα από τη ζωή αυτή, στην αιωνιότητα.
Στο σημείο αυτό πρέπει να υπογραμμίσουμε την αλήθεια, ότι η ζωή αυτή αρχίζει από εδώ. Ο ζωοδότης Κύριος δίνει σε όσους ειλικρινά, ταπεινά συνδέονται μαζί του την χαρά, την ειρήνη, την ευτυχία, την ενεργητικότητα. Ο πιστός είναι δραστήριος, γεμάτος ζωντάνια, διότι γνωρίζει ότι έχει μαζί του βοηθό και συμπαραστάτη, φίλο και αρχηγό τον ζωοδότη Κύριο. Είναι δραστήριος στο καλό, σε έργα κοινωνικής αλληλεγγύης, σε έργα αληθινής προόδου.
Αλλά και τις δοκιμασίες της ζωής, τον πόνο, τις ποικίλες θλίψεις, αρρώστιες, θανάτους, τις αντιμετωπίζει με θάρρος και ελπίδα. Δεν απογοητεύεται και δεν κάμπτεται. Ζει πάντα μαζί με τον Αρχηγό της ζωής, τον νικητή του θανάτου, τον αναστάντα Κύριο. Αμήν.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου