Ο αββάς Απελλής, μας έλεγε, ότι ήταν εδώ στην έρημο ένας αδελφός που ονομαζόταν 'Ιωάννης, όχι και πολύ γέροντας, όμως όλους τους ξεπερνούσε στις αρετές και ούτε μπορούσε κανένας να το συναντήσει εύκολα, επειδή δε στέκει σ' ένά μέρος, αλλά περιπατεί από τόπο σε τόπο μέσα στην έρημο. 'Ένα καιρό στάθηκε κάτω από μία πέτρα και έκανε τρία χρόνια, χωρίς καθόλου να καθίσει ούτε να κοιμηθεί, παρά μόνο εκεί που στεκόταν άρπαζε λίγο ύπνο.
Η τροφή του ήταν η αγία Κοινωνία μόνο, από εβδομάδα σε εβδομάδα.
Μια μέρα μετασχηματίστηκε ο σατανάς σε μορφή ιερέα πού έπαιρνε τη θ. Κοινωνία στον 'Όσιο, για να τον μεταλάβει. Ό μακάριος 'Ιωάννης, γνωρίζοντας την πονηρία του διαβόλου, είπε σ' αυτόν. "'Ω δολιότατε και εργάτη πάσης πονηρίας, εχθρέ και επίβουλε του καλού, δεν παύεις από του να πλανάς τους χριστιανούς, αλλά τόλμησες και σ' αυτά τα άχραντα Μυστήρια; Και ο διάβολος είπε στον όσιο. νόμισα ότι θα πλανέψω και σένα όπως πλάνεψα και ένα από τους αδελφούς σου, ο οποίος όταν δέχθηκε την κοινωνία έχασε τα λογικά του και ύστερα από τις προσευχές των άλλων ασκητών θεραπεύτηκε. Λέγοντας αυτά ο δαίμονας, έγινε άφαντος!.
Από το πολύ στασίδι είχαν πληγωθεί τα πόδια του και σάπισαν και έτρεχε συνέχεια ύλη από αυτά. Ήλθεν άγγελος και του λέγει. «Στην νηστεία, Ιωάννη, φαγητό και ποτό είναι ο Ιησούς Χριστός, ο Oποίος σου δίνει την υγεία των ποδιών σου. Και αμέσως έγινε υγιέστατος και ο άγγελος τον οδήγησε στην έρημο και εκεί γύριζε με τα θηρία και έτρωγε χόρτα μόνο· κάθε Κυριακή βρισκόταν σε ορισμένο μέρος και πήγαινε ιερέας και τον κοινωνούσε. O Όσιος ζήτησε από τον ιερέα και του έφερε λίγα βάϊα και έκανε εργόχειρο. Το εργόχειρό του ήταν να κάνει ζώματα στα ζώα που δούλευαν. Μια μέρα θέλησε να πάει στον 'Ιωάννη ένας παράλυτος για να τον θεραπεύσει, αλλά μόλις τον ανέβασαν στο ζώο και άγγιξαν τα πόδια του στη ζώνη του αλόγου, που είχε πλέξει ο Ιωάννης, θεραπεύτηκε αμέσως. Άλλες φορές, σ' όσους ασθενείς βρίσκονταν μακριά και δε μπορούσαν να τον δουν, έστελνε την ευχή του με σημείο άρτου και θεραπεύονταν.
Μία φορά ο Θεός απεκάλυψε στον 'Όσιο ότι στα Μοναστήρια, που αυτός έκανε επίσκεψη και νουθετούσε τους μοναχούς, μερικοί από αυτούς δεν ζούσαν σύμφωνα με το μοναχικό καvόvα και ζωή. Έτσι έγραψε επιστολές και τις έστειλε με τον ιερέα και τους έγραφε με λεπτομέρεια για τον καθένα φανερά, ότι ο τάδε και ο τάδε δεν πολιτεύονται σωστά, αλλά κακά και διεστραμμένα Με τον τρόπο αυτό ο κάθε άτακτος διόρθωσε τον εαυτό του. Aλλά και σ' εκείνους τους Ηγούμενους των Μοναστηριών που επιμελούνταν τη σωτηρία των αδελφών τους έγραφε και τους επαινούσε και τους πρόλεγε τους μισθούς και τις αμοιβές που θα τους έδινε ο Κύριος για την επιμέλεια των ψυχών των μοναχών. Aλλά και στους Ηγούμενους εκείνους πού αμελούσαν να διδάσκουν και να καθοδηγούν τους μοναχούς, τους φανέρωνε ποία κόλαση και τιμωρία θα ελάμβαναν από το Θεό. Και άλλους πάλιν τους νουθετούσε να ανεβαίνουν στο ψηλότερο βαθμό της αρετής παίρνοντας παράδειγμα από τα αισθητά να κατορθώνουν τα νοητά και πρέπει νa προοδεύουν, γιατί, δεν πρέπει νa βρίσκεται ο άνθρωπος πάντα στην παιδική ηλικία, αλλά με την αύξηση της ζωής και της ηλικίας να αυξάνει και η γνώση και η σύνεση του ανθρώπου. Το ίδιο και η πνευματική πολιτεία των μοναχών πρέπει να αυξάνει και όσο περνά ο καιρός να έρχεται σε προκοπή και σε ύψος αρετής. Μάλιστα όταν κοντεύει και ό θάνατος να έλθει. Χωρίς βέβαια να εξαιρούνται οι χριστιανοί πού ζουν στον κόσμο.
Αυτά και αλλά πολλά μας διηγήθηκε ο αββάς Απελλής για το θαυμάσιο 'Ιωάννη, τα οποία από τους ολιγόπιστους φαίνονται υπερβολικά και αδύνατα. Όμως εμείς τα πληροφορηθήκαμε και με την ακοή και την όραση από ενάρετους και αγίους ανθρώπους.
http://theomitoros.blogspot.gr/
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου