Πού πήγαν εκείνα τα Χριστούγεννα…; Εκείνα πού μοσχοβολούσαν λιβάνι, προσευχή και ζεστή καρδιά;

Πού πήγαν εκείνα τα Χριστούγεννα…;
Εκείνα πού μοσχοβολούσαν λιβάνι, προσευχή και ζεστή καρδιά;
Εκείνα που ο κόσμος περίμενε να ανάψει το καντήλι, όχι τα φώτα της αγοράς.
Ρωτούν όλοι:
«Πώς θα κάνουμε φέτος Χριστούγεννα;»
Κι εγώ, στην αρχή, συγκινήθηκα…
Είπα: Δόξα τῷ Θεῷ! Ο λαός ξύπνησε… Ψάχνει τον Χριστό, τη Φάτνη, την ταπεινή σιωπή όπου γεννιέται η Αγάπη.
Μα στάθηκα λίγο να ακούσω καλύτερα.
Και τότε… κάτι πάγωσε μέσα μου.
Δεν μιλούσαν για Εκείνον…
Μιλούσαν για τα λαμπάκια.
Για τα τραπέζια.
Για τα δώρα, τα ρούχα, τα καλλυντικά, τα μαλλιά…
Μιλούσαν για «Χριστούγεννα» χωρίς Χριστό.
Για μια γιορτή–σκηνικό, χωρίς την Ουράνια Γέννηση.
Για μια χαρά ψεύτικη, που λάμπει μόνο όσο το ρεύμα δεν κόβεται.
Και τότε ρώτησα:
Μα πού είναι οι άνθρωποι που περιμένουν τον Χριστό;
Πού είναι εκείνοι που λαχταρούν να πουν «Χριστὸς γεννᾶται, δοξάσατε»;
Πού είναι τα δάκρυα της εξομολόγησης;
Η νηστεία;
Η προσμονή της Θείας Κοινωνίας;
Η ζεστασιά της ψυχής μέσα στη νύχτα όπου ο Θεός γίνεται Άνθρωπος;
Κι όμως… λίγοι ρωτούν για τον Ναό.
Λίγοι αναζητούν τη Φάτνη.
Λίγοι θέλουν να συναντήσουν το Θείον Βρέφος.
Αν ήμουν παιδί θα φώναζα κι εγώ:
«ΘΕΛΩ ΤΑ ΧΡΙΣΤΟΥΓΕΝΝΑ ΜΟΥ ΠΙΣΩ!»
Ποιος τα σκέπασε με εμπορεύματα;
Ποιος τα γέμισε με θόρυβο;
Ποιος φοβήθηκε το Φως;
Ποιος κρύβει τον Χριστό πίσω από ψεύτικες λάμψεις που σβήνουν πριν φτάσει η αυγή;
Χριστιανοί!
Μην χαρίζουμε την Αγία μας Γιορτή σε κανέναν!
Ο ΧΡΙΣΤΟΣ είναι τα Χριστούγεννα.
Η Φάτνη είναι το σπίτι μας.
Η Θεία Κοινωνία είναι το δώρο μας.
Η σιωπή της νύχτας είναι η προσευχή μας.
Αυτόν λατρεύουμε.
Αυτόν προσκυνούμε.
Αυτόν περιμένουμε.
Αυτόν να βρούμε φέτος και κάθε χρόνο.
Να μη χάσουμε τον ΧΡΙΣΤΟ από τα ΧΡΙΣΤΟΥΓΕΝΝΑ.

Εκ της συντακτικής ομάδας του Ιερού Ναού Αγίων Κωνσταντίνου και Ελένης Κολωνού
https://simeiakairwn.gr/