Σε ώρες μεγάλης θλίψεως και αφόρητου πόνου, η ψυχή επιζητώντας διέξοδο, στρέφεται, πολλές φορές με μανία αληθινή, σε επίγειες ''παρηγοριές''. Αναζήτα σ' αυτές το αντίδοτο του πόνου. Ξεγελασμένη έτσι από τον διάβολο, αφού ικανοποιηθεί για λίγο, πέφτει μετά σε βαθύτερη θλίψη και απόγνωση. Γιατί η παρηγοριά που δίνουν τα φθαρτά πράγματα στον άνθρωπο, είναι και αυτή φθαρτή. Γι' αυτό και πολλοί που έζησαν όλη τους τη ζωή μέσα στις ηδονές, φθάνοντας στο τέλος της ζωής τους, συνειδητοποίησαν πως τίποτα δεν απόλαυσαν, πως όλα ήταν φευγαλέο όνειρο, που άφησε πίσω του μόνο πίκρα...
Άγιος Δημήτριος του Ροστώφ

Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου