Γινώσκω ἕνα γνωστὸν ἀδελφόν, ὅπου μίαν ἡμέραν συνήντησε πολλοὺς πειρασμούς· καὶ ὅλην τὴν ἡμέραν ἐκείνην διῆλϑε μὲ δάκρυα, χωρὶς ποσῶς νὰ γευϑῇ.
Καὶ δύοντος τοῦ ἡλίου, εἰς μίαν πέτραν καϑήμενος, ἔβλεπεν εἰς τὴν κορυφὴν τὸν Ναὸν τῆς Μεταμορφώσεως καὶ κλαίων παρεκάλει μὲ πόνον καὶ ἔλεγε:
''Κύριε, καϑώς μετεμορφώϑης εἰς τοὺς Μαϑητάς Σου, μεταμορφώϑητι καὶ εἰς τὴν ψυχήν μου! Παῦσον τὰ πάϑη, εἰρήνευσον τὴν καρδίαν μου! Δὸς εὐχὴν τῷ εὐχομένῳ, καὶ κράτησον τὸν ἀκράτητον νοῦν μου!''
Τοιαῦτα μὲ πόνον φϑεγγόμενος ἦλθεν ἐκεῖθεν μία πνοὴ ὡς ἀέρας λεπτὸς ἀπὸ τὸν Ναόν, εὐωδίαν γεμᾶτος· ὅπου, ὡς μοὶ ἔλεγεν, ἐπλήρωσε, τὴν ψυχήν του χαράν, φωτισμόν, θείαν ἀγάπην· καὶ ἤρχισε μέσα του ἀπὸ τὴν καρδίαν νὰ βρύῃ μετὰ μέλιτος ἀδιάλειπτα ἡ εὐχή.
Ὁπότε ἐγερϑεὶς εἰσῆλθεν ἐκεῖ ποὺ ἐκάθητο, διότι ἤδη ἐνύχτωσε· καὶ κύψας τὴν κεφαλὴν εἰς τὸ στῆθος ἤρχισε νὰ ἐσθίῃ τὸν γλυκασμόν, ὅπου ἔρρεεν ἡ δοϑεῖσα εὐχή. Ὅπου εὐθὺς ἡρπάγη εἰς θεωρίαν, ὅλος γενόμενος ἐκτὸς ἑαυτοῦ.
Δὲν περικλείεται ἀπὸ τοίχους καὶ βράχους. Ἔξω πάσης ϑελήσεως. Εἰς μίαν γαλήνην, εἰς ἄπλετον φῶς, ἀπεριόριστον εὕρος. Χωρὶς σῶμα. Καὶ μόνον τοῦτο περιστρέφει ὁ νοῦς του· Νὰ μὴν γυρίσῃ πλέον στὸ σῶμα, ἀλλ᾽ ἐκεῖ ὅϑεν εἶναι νὰ μείνῃ διαπαντός.
Αὐτὴ ἦτον ἡ πρώτη ϑεωρία, ὅπου εἶδεν ἐκεῖνος ὁ ἀδελφὸς καὶ πάλιν ἦλθε στὸν ἑαυτόν του, καὶ ἡγωνίζετο πῶς νὰ σωϑῇ.
Άγιος Ιωσήφ ο Ησυχαστής
https://proskynitis.blogspot.com/
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου