Αγιογραφικό ανάγνωσμα

Τῌ ΑΓΙᾼ ΚΑΙ ΜΕΓΑΛῌ ΤΕΤΑΡΤῌ
Εἰς τὴν Λειτουργίαν
Ἐκ τοῦ κατὰ Ματθαῖον
κστ΄ 6 - 16
Τοῦ Ἰησοῦ γενομένου ἐν Βηθανίᾳ ἐν οἰκίᾳ Σίμωνος τοῦ λεπροῦ, 7 προσῆλθεν αὐτῷ γυνὴ ἀλάβαστρον μύρου ἔχουσα βαρυτίμου, καὶ κατέχεεν ἐπὶ τὴν κεφαλὴν αὐτοῦ ἀνακειμένου. 8 ἰδόντες δὲ οἱ μαθηταὶ αὐτοῦ ἠγανάκτησαν λέγοντες· Εἰς τί ἡ ἀπώλεια αὕτη; 9 ἠδύνατο γὰρ τοῦτο τὸ μύρον πραθῆναι πολλοῦ καὶ δοθῆναι τοῖς πτωχοῖς. 10 γνοὺς δὲ ὁ Ἰησοῦς εἶπεν αὐτοῖς· Τί κόπους παρέχετε τῇ γυναικί; ἔργον γὰρ καλὸν εἰργάσατο εἰς ἐμέ. 11 τοὺς πτωχοὺς γὰρ πάντοτε ἔχετε μεθ' ἑαυτῶν, ἐμὲ δὲ οὐ πάντοτε ἔχετε. 12 βαλοῦσα γὰρ αὕτη τὸ μύρον τοῦτο ἐπὶ τοῦ σώματός μου, πρὸς τὸ ἐνταφιάσαι με ἐποίησεν. 13 ἀμὴν λέγω ὑμῖν, ὅπου ἐὰν κηρυχθῇ τὸ εὐαγγέλιον τοῦτο ἐν ὅλῳ τῷ κόσμῳ, λαληθήσεται καὶ ὃ ἐποίησεν αὕτη εἰς μνημόσυνον αὐτῆς. 14 Τότε πορευθεὶς εἷς τῶν δώδεκα, ὁ λεγόμενος Ἰούδας Ἰσκαριώτης, πρὸς τοὺς ἀρχιερεῖς εἶπε· 15 Τί θέλετέ μοι δοῦναι, καὶ ἐγὼ ὑμῖν παραδώσω αὐτόν; οἱ δὲ ἔστησαν αὐτῷ τριάκοντα ἀργύρια. 16 καὶ ἀπὸ τότε ἐζήτει εὐκαιρίαν ἵνα αὐτὸν παραδῷ.

ΕΡΜΗΝΕΙΑ (κ. Παναγιώτη Τρεμπέλα)
6 Κι ὅταν ὁ Ἰησοῦς ἦλθε στή Βηθανία, στήν οἰκία τοῦ Σίμωνος τοῦ λεπροῦ,
7 τόν πλησίασε μιά γυναίκα πού κρατοῦσε ἕνα δοχεῖο ἀπό ἀλάβαστρο γεμάτο μέ πολύ ἀκριβό μύρο. Κι ἄρχισε νά χύνει τό μύρο αὐτό στό κεφάλι του, καθώς ἐκεῖνος καθόταν στό τραπέζι. 
8 Ὅταν ὅμως τό εἶδαν αὐτό οἱ μαθητές, ἀγανάκτησαν κι ἔλεγαν: Γιατί νά γίνει αὐτή ἡ ἄσκοπη καί χαμένη σπατάλη τοῦ πολύτιμου αὐτοῦ μύρου;
9 Διότι τό μύρο αὐτό μποροῦσε νά πουληθεῖ ἀκριβά καί τό ἀντίτιμό του νά δοθεῖ στούς φτωχούς. 
10 Ἀλλά ὁ Ἰησοῦς τό ἀντιλήφθηκε αὐτό καί τούς εἶπε: Γιατί ἐνοχλεῖτε τή γυναίκα; Μήν τήν πικραίνετε. Διότι πράξη καλή ἔκανε σέ μένα. Καί ἡ πράξη αὐτή εἶναι προτιμότερη στήν περίσταση αὐτή καί ἀπό τήν ἐλεημοσύνη καί τή βοήθεια τῶν φτωχῶν.
11 Διότι τούς φτωχούς τούς ἔχετε πάντοτε μαζί σας καί μπορεῖτε ὁποιαδήποτε ὥρα νά τούς εὐεργετήσετε. Ἐμένα ὅμως δέν θά μ’ ἔχετε πάντοτε. Ἄρα λοιπόν μήν ἐνοχλεῖτε τή γυναίκα γι’ αὐτό πού ἔκανε.
12 Διότι ὅταν αὐτή ἔχυσε τό μύρο αὐτό στό σῶμα μου, τό ἔκανε γιά νά ἑτοιμάσει τήν ταφή μου.
13 Ἀληθινά σᾶς λέω, ὁπουδήποτε κι ἄν κηρυχθεῖ τό εὐαγγέλιο αὐτό πού κηρύττω καί σᾶς παρέδωσα, σ’ ὅλο τόν κόσμο δηλαδή, θά ἀναφέρεται κι αὐτό πού ἔκανε αὐτή, γιά νά παραμένει ἀλησμόνητη ἡ μνήμη τῆς γυναίκας αὐτῆς.
14 Τότε ἕνας ἀπό τούς δώδεκα μαθητές, αὐτός πού λεγόταν Ἰούδας Ἰσκαριώτης, πῆγε στούς ἀρχιερεῖς καί τούς εἶπε:
15 Τί θέλετε νά μοῦ δώσετε, κι ἐγώ θά σᾶς τόν παραδώσω. Αὐτοί λοιπόν τοῦ παρέδωσαν τριάντα ἀσημένια νομίσματα.
16 Καί ἀπό τότε ζητοῦσε νά βρεῖ τήν κατάλληλη εὐκαιρία γιά νά τούς τόν παραδώσει.

(Η ΚΑΙΝΗ ΔΙΑΘΗΚΗ - ΜΕ ΣΥΝΤΟΜΗ ΕΡΜΗΝΕΙΑ - ΕΚΔΟΣΙΣ «ΑΔΕΛΦΟΤΗΣ ΘΕΟΛΟΓΩΝ ¨Ο ΣΩΤΗΡ¨»)