Σάββατο 20 Απριλίου 2019

ΣΑΒΒΑΤΟ ΤΟΥ ΛΑΖΑΡΟΥ!


Θεοδώρου Ρόκα 
Θεολόγου MΑ 
Ερμηνευτικής Θεολογίας

Το Συναξάρι της σημερινή ημέρας αναφέρει οτι: "τῇ αὐτῇ ἡμέρᾳ, Σαββάτῳ πρὸ τῶν Βαΐων, ἑορτάζομεν τὴν Ἔγερσιν τοῦ ἁγίου καὶ δικαίου, φίλου τοῦ Χριστοῦ, Λαζάρου τοῦ τετραημέρου". Ο φίλος του Χριστού, ο δίκαιος Λάζαρος που μνημονεύει το Συναξάρι της ημέρας είναι ο Λάζαρος που καταγόταν από τη Βηθανία, ένα μικρό χωριό κοντά στα Ιεροσόλυμα, ο γνωστός σε όλους Λάζαρος, τον οποίο ανέστησε ο Χριστός λίγες μέρες πριν τη Σταύρωση και την Ανάστασή του και συγκεκριμένα μια μέρα πριν τη θριαμβευτική είσοδό του στα Ιεροσόλυμα. Το περιστατικό της αναστάσεως του Λαζάρου μας το αφηγείται το κατά Ιωάννην Ευαγγέλιο. 

Σύμφωνα με τη διήγηση του κατά Ιωάννην Ευαγγελίου, ακούγοντας ο Χριστός πως ο φίλος του ο Λάζαρος ήταν άρρωστος ανέφερε πως η ασθένεια αυτή αποσκοπούσε στο να δοθεί ευκαιρία ώστε να αποδειχθεί για ακόμα μια φορά η υπερφυσική Του δύναμη και να δοξαστεί το όνομα του Θεού (Ιωαν. 11,1-4). Έτσι έσπευσε να τον επισκεφτεί και φτάνοντας στο χωριό του Λαζάρου πληροφορήθηκε πως ο φίλος του είχε πεθάνει (Ιωαν. 11,11-12) και μάλιστα να έχει συμπληρώσει τέσσερις ημέρες από της στιγμή της εκδημίας του και παραμονής στον τάφο (Ιωαν. 11,17). Τότε ο Ιησούς μετέβη στον τόπο όπου βρισκόταν ο τάφος του Λαζάρου, διέταξε να αποσύρουν τον λίθο που σφράγιζε την είσοδο και κάλεσε τον Λάζαρο να εξέλθει του τάφου με την περίφημη φράση - προσταγή "Λάζαρε δεῦρο ἔξω" (Ιωαν. 11,38-44). 

Η ανωτέρω ευαγγελική διήγηση έρχεται να προβάλλει τρία σημαντικά στοιχεία: α) ποιός είναι αυτός που καλεί τον Λάζαρο να επιστρέψει από τον κόσμο των νεκρών β) γιατί ο Λάζαρος ανασταίνεται τέσσερις ημέρες μετά από το θάνατό του; και γ) ποιά η σημασία της αναστάσεως ενός ανθρώπου λίγες μέρες πριν από την Ανάσταση του Χριστού. 

Αυτός που καλεί τον Λάζαρο να επιστρέψει από τον κόσμο των νεκρών πίσω στον κόσμο των ζωντανών δεν είναι άλλος από τον Ιησού Χριστό, τον ενανθρωπήσαντα Υιό και Λόγο του Θεού, τον Κτίστη και Δημιουργό σύμπαντος κόσμου, τον μόνο έχοντα εξουσία επί της ζωής και του θανάτου, ο οποίος σε λίγες μέρες μετά την ανάσταση του Λαζάρου θα πάθει επί του Σταυρού, θα κατέλθει στα "κατώτατα τῆς γῆς" (ειρμός στ' ωδής κανόνος Όρθρου Κυριακής του Πάσχα) και θα συντρίψει τον Άδη, δηλ. το βασιλιά του κάτω κόσμου, ο οποίος στην υμνολογία της Εκκλησίας παρουσιάζεται να ομιλεί και να παραδέχεται πως θα ήταν καλύτερα να μην κατέβαινε ο Χριστός στα βάραθρα του βασιλείου του: "συνέφερέ μοι εἰ τὸν ἐκ Μαρίας γεννηθέντα μὴ ὑπεδεξάμην"∙ "ἐλθὼν γὰρ ἐπ΄ ἑμὲ, τὸ κρἀτος μου ἔλυσε" (στιχηρά ιδιόμελα εσπερινού Μεγάλου Σαββάτου). 

Ο Λάζαρος αναστήθηκε "τετραήμερος", δηλ. τέσσερις ημέρες μετά από το θάνατό του για τον εξής λόγο. Σύμφωνα με τις ιουδαϊκές παραδόσεις, από τη στιγμή που πέθαινε ο άνθρωπος και η ψυχή του αποχωριζόταν από το σώμα, η ψυχή περιφερόταν γύρω από αυτό για τρις ημέρες. Τη δε τέταρτη ημέρα "έφευγε" εντελώς και οδηγείτο εκεί που έπρεπε να οδηγηθεί. Νικούσε δηλ. ο θάνατος. Όμως ο Χριστός κάλεσε το Λάζαρο να επιστρέψει από τον κόσμο των νεκρών πίσω στον κόσμο των ζωντανών για να αποδείξει πως Αυτός και μόνο Αυτός είναι ο απόλυτος κυρίαρχος του σύμπαντος, ο μόνος έχων εξουσία στη ζωή και στο θάνατο και τούτο το αποδεικνύει περίτρανα στη δική του Ανάσταση, όπου ανίσταται τριήμερος δηλ. τρις ημέρες μετά το Πάθος και τη Σταύρωσή Του δἰχως να μπορέσει ο θάνατος να "αγγίξει" ούτε το σώμα αλλά ούτε και την ψυχή του Ιησού Χριστού που ήταν ενωμένη με την υπόσταση του Υιού και Λόγου του Θεού ("διπλοὐς μεν τῇ φύσει, ἀλλ΄ οὐ τὴν ὑπόσταση" δογματικό δοξαστικό πλ. δ' ήχου). 

Η Ανάσταση του Χριστού σηματοδοτεί την καθολική ανάσταση, δηλ. την ανάσταση όλων των ανθρώπων κατά τα έσχατα και τη δεύτερη έλευση Του, ο Οποίος θα επανέλθει όχι ως ταπεινός όπως συνέβη κατά την πρώτη του έλευση στο σπήλαιο της Βηθλεέμ, αλλά ως μοναδικός και απόλυτος Παντοκράτορας περιβαλλόμενος από όλη του τη δόξα που θα έλθει να κρίνει την οικουμένη και να αποδώσει δικαιοσύνη. Θέλοντας ο Χριστός να αποδείξει ότι είναι ο μόνος που έχει την εξουσία να αναστήσει τους νεκρούς, προτού εισέλθει στην αγία πόλη της Ιερουσαλήμ και υποστεί το σωτήριο Του Πάθος, το οποίο αποτελεί προϋπόθεση και προάγγελος της ζωηφόρου Του Αναστάσεως, ανασταίνει το φίλο του το Λάζαρο. Έτσι λοιπόν η υμνολογία της Ορθοδόξου Εκκλησία ψάλλει κατά το Σάββατο του Λαζάρου: "τὴν κοινὴν Ἀνάστασιν πρὸ τοῦ Σοῦ Πάθους πιστούμενος, ἐκ νεκρῶν ἤγειρας τὸν Λάζαρον Χριστέ ὁ Θεὸς".

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου