Η Παναγία αποτελεί τον άξονα της ορθοδόξου θεολογίας, όπως γράφει ο Άγιος Νικόδημος ο Αγιορείτης, «όχι μόνο γιατί με τα προσωπικά της χαρίσματα, τις αρετές, την αγγελική καθαρότητα και την χερουβικήν αγιότητα, εφείλκυσε τον Θεόν Λόγον να σαρκωθή από την άχραντον υπόστασή της, αλλά και μετά την Κοίμησή της, τον κόσμον ου κατέλιπε». Είναι «μετά Θεόν θεός, τα δευτερεία της Τριάδος η έχουσα». Είναι η μεσίτρια. Είναι εκείνη η οποία πρεσβεύει και δια του Υιού της σώζει τον κόσμο και την κληρονομία της.
Γι αὐτό οι πατέρες της Εκκλησίας σαν σεραφεικά πνεύματα3 με ιερά τροπάρια, ύμνους και Κανόνες εκχέουν στο σεπτό πρόσωπό της την ευχαριστία τους και την ευγνωμοσύνη τους. Και μόνο να διαβάσει κανείς το περίφημο Θεοτοκάριο του Αγίου Νικοδήμου του Αγιορείτου διαπιστώνει την αγάπη των Αγίων στο πρόσωπο της Παναγίας. Γι' αυτό και ένας μακαριστός Μοναχός της Αγιορειτικής Πολιτείας, ο Αθανάσιος ο Ιβηρίτης, συμβούλευε τα εξής : «Οι Χαιρετισμοί και το Θεοτοκάριο … να μην λείψουν καμμία ημέρα του έτους. Και εις ποίαν οι ύμνοι ούτοι; Εις την ταμίαν όλων των χαρίτων του Θεού».
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου