Ἡ λέξη Πάσχα μέ τήν ὁποία ὀνομάζουμε ἀλλιῶς τήν λαμπροφόρο Ἀνάσταση, σημαίνει τό πέρασμα ἀπό τόν θάνατο στή ζωή. Δέν εἶναι μιά ἁπλή καί στατική ἀνάμνηση κάποιων ἱερῶν γεγονότων τοῦ παρελθόντος. Εἶναι μιά διαρκής καί δυναμική πραγμάτωση τῶν γεγονότων αὐτῶν, στήν προσωπική μας ζωή. Ἡ μετοχή μας στά γεγονότα αὐτά, δέν εἶναι συναισθηματική, ἀλλά βαθειά πραγματική καί ὑπαρξιακή.
Ὁ Ἀπόστολος Παῦλος μᾶς διδάσκει νά ‘δοῦμε τό Πάσχα καθαρά σέ μιά προσωπική καί λειτουργική σχέση καί κοινωνία μέ τόν Χριστό. Διότι ὁ Χριστός ἐξέφρασε τήν ἀέναη ἐπιθυμία Του νά εἴμαστε συνδαιτημόνες στό εὐχαριστιακό δεῖπνο τῆς Ἐκκλησίας, λέγοντας «ἐπιθυμίᾳ ἐπεθύμησα τοῦτο τό Πάσχα φαγεῖν μεθ’ ὑμῶν» (Λουκ. κβ΄ 15) Ἄν ὁ Χριστός δέν γίνει «Τό Πάσχα ἡμῶν» (Α΄ Κορ. ε΄ 7), ἄν δέν διαβοῦμε ἀπό τόν θάνατο στήν ζωή ἑνωμένοι μαζί Του μέσα ἀπό τήν θεία Κοινωνία, τότε εἴμαστε ἐκτός του πνεύματος τῶν ἡμερῶν.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου