Ο Τίμιος Πρόδρομος, τον οποίο τα μοναστικά τάγματα θεωρούν πρώτον Ηγούμενό τους, πάλεψε μέσα στην έρημο εναντίον του τριπλού κακού, του κόσμου, της σάρκας και του διαβόλου και το κατατρόπωσε εν Χριστώ μέσα από ισόβιο αγώνα νηστείας, αγρυπνίας και προσευχής. Στο τέλος δε, χάριν του Χριστού, υπέστη τον δι᾽ αποκεφαλισμού θάνατο. Κήρυττε στους ανθρώπους μετάνοια, τους βάπτιζε στον Ιορδάνη και τους εξομολογούσε. Έτρεχαν προς αυτόν όλοι οι Ιουδαίοι και οι Ιεροσολυμίτες αναγνωρίζοντας προφανώς τον εξαιρετικά άγιο τρόπο ζωής του, ενώ απέφευγαν τους γραμματείς, φαρισαίους, νομομαθείς, διδασκάλους, αρχιερείς και ιερείς, αν και κατείχαν τον Νόμο και τους Προφήτες, με το να μην προσέχουν τον τρόπο ζωής τους σκανδάλιζαν τον λαό. Αντίθετα, ο τρόπος ζωής του Ιωάννη που είλκυε τον λαό, αποτελεί κυριολεκτικά έναν κόλαφο για εμάς, τους χριστιανούς των εσχάτων καιρών, οι οποίοι έχουμε χάσει το πρόσωπό μας κάτω από τα καταναλωτικά προσωπεία που φορούμε. Ξεχάσαμε πως ένα από τα χαρακτηριστικά της Ορθοδοξίας είναι ο ασκητικός της χαρακτήρας.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου