Τὸ μεγαλεῖο της ἀγάπης του Αγιου Ἰωάννου τοῦ Χρυσοστόμου

(Περικοπὴ ἀπὸ λόγο τοῦ Θεοδωρήτου, Ἐπισκόπου Κύπρου, στὸν ἅγιο Ἰωάννη τὸν Χρυσόστομο)

«Ἄλλος, λοιπόν, τὸν πατέρα, τὸν τραβὰ ἀρπάζοντας τὸν ὡς βοηθό. Ἄλλος, ποῦ δικάζεται, τὸν προσκαλεῖ γιὰ συνήγορο. Ἄλλος, ποῦ πεινᾶ, τὸν παρακαλεῖ γιὰ τροφή, ὁ γυμνὸς τὸν παρακαλεῖ γιὰ ἔνδυμα. Ἄλλος, παρακαλώντας, τοῦ παίρνει ἀκόμη καὶ τὰ ροῦχα ποῦ φορεῖ. Ἄλλος, ποῦ πενθεῖ, τὸν ἔχει ἀνάγκη γιὰ παρηγοριά. Κάποιος ἄλλος τὸν τραβὰ νὰ ἐπισκεφθεῖ ἀσθενεῖς, ξένος του ζητεῖ καταφύγιο. Ἄλλος, πλησιάζοντας τὸν, κλαίει γιὰ κάποιο χρέος. Ἄλλος τὸν προσκαλεῖ γιὰ ἐπόπτη καὶ συμφιλιωτὴ μέσα στὸ σπίτι του, ἐπειδὴ ὑπάρχουν διχόνοιες. Ἡ χήρα φωνάζει δυνατά το «ἐλέησον» στὸν πατέρα. Ἄλλη θρηνεῖ γιὰ τὴν ὀρφάνια. Ὁ δοῦλος καταφεύγει στὴν ἀγάπη του, ὅταν κλαίει ἀπὸ τὴ σκληρότητα τοῦ κυρίου του. Ὁ πατέρας ἔχει κάθε ἡμέρα ἀναρίθμητες φροντίδες γιὰ τὰ προβλήματα τοῦ καθενός. Συλλαμβάνεται κάποιος βίαια; τότε ὁ πατέρας γίνεται συνήγορος. Πείνα μεγάλη βασανίζει τοὺς ἀνθρώπους; ἀμέσως τότε ὁ συνήγορος γίνεται τροφοδότης. Εἶναι κάποιος ἄρρωστος; τότε ὁ τροφοδότης γίνεται γιατρός. Ἔχει πέσει κάποιος σὲ πένθος; τότε ὁ γιατρὸς βρίσκει τὸν παρηγορητικὸ λόγο, γιὰ νὰ καταπραΰνει τὴ θλίψη. Ἔφτασε ἡ ὥρα τῆς φροντίδας γιὰ τοὺς ξένους; τότε καὶ ξενοδόχος γίνεται ὁ πατέρας, ποῦ ἔχει γίνει τὰ πάντα, γιὰ ὅλους» (PG 104, 229-232).

http://salpismata.blogspot.com.eg/