Τρεις είναι οι σημαντικές επισημάνσεις που κάνει ο απόστολος Παύλος προς τον Τιμόθεο:
Α) ότι έχει φέρει εις πέρας «τόν ἀγῶνα τόν καλόν» της πίστεως (Β´ Τιμ. δ´ 7), που περιλαμβάνει «ἁλυσίδες, δεσμά, φυλακές...» (Άγιος Νικόδημος), αλλά και κάθε είδους ταλαιπωρία που έζησε ο Απόστολος στις περιοδείες του.
Β) ότι έτρεξε τον δρόμο του Ευαγγελίου μέχρι το τέλος, τον ολοκήρωσε, «τόν δρόμον τετέλεκεν». Από τα Ιεροσόλυμα μέχρι το Ιλλυρικό, σαν φτερωτός άγγελος, ο Απόστολος έτρεχε «σάν δρομέας ἀθλητής» (Μέγας Βασίλειος), ξεπερνώντας όλα τα εμπόδια, για να μη μείνει πόλη ή χώρα, χωρίς να ακουστεί το Ευαγγέλιο του Χριστού.
Γ) ότι την πίστη τη διατήρησε ακέραιη και αλώβητη, «τήν πίστιν τετήρηκεν». Ούτε εκβιασμοί, ούτε διωγμοί, ούτε αυτός ο θάνατος μπόρεσαν να αλλοιώσουν την ομολογία της πίστεως.
Αν, λοιπόν, λάβει σοβαρά υπόψη του ο Τιμόθεος αυτές τις επισημάνσεις του αποστόλου Παύλου, τότε θα γίνει γνήσιος διάδοχός του και αληθινός κήρυκας του Ευαγγελίου της ειρήνης.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου